Przestarzały | 22 lutego 1744 |
---|---|
Lokalizacja | Off Toulon |
Wynik | Zwycięstwo francusko-hiszpańskie |
Królestwo Francji Królestwo Hiszpanii |
Brytania |
• Court de La Bruyère • Pierre Gabaret • Juan José Navarro |
• Thomas Mathews • Richard Lestock • William Rowley |
27 statków liniowych 3 fregaty 3 inne (1806 dział) |
30 statków liniowych 3 fregaty 6 innych (2280 dział) |
149 zabitych 467 rannych 6 uszkodzonych statków |
142 zabitych 196 rannych 10 statków uszkodzonych 1 statek zatopiony |
Bitwy
Battle of Cape Sicié lub bitwy Tulonu ,22 lutego 1744, w ramach wojny o sukcesję austriacką przeciwstawia się hiszpańskiej eskadrze, która chce wymusić blokadę portu w Tulonie , wspieranej przez francuską flotę Lewantu , flocie brytyjskiej na Morzu Śródziemnym, która pod koniec ten dzień walki jest zmuszony do odwrotu.
Specyfiką tej bitwy jest to, że miała ona miejsce przed oficjalnym wypowiedzeniem wojny między Francją a Wielką Brytanią, która z kolei była w stanie wojny z Hiszpanią.
Wielka Brytania ( George II ) i Hiszpania ( Philip V ) są od 1739 roku w konflikcie w świecie kolonialnym ( War of Jenkins' Ear ). Francja, choć sojusznik Hiszpanii, na mocy paktu rodzinnego Burbonów , nie uczestniczy w tym konflikcie.
Z drugiej strony, od 1741 roku jest zaangażowany w wojnie o sukcesję austriacką , jako sojusznik Prus ( Frederick II ) i Bawarii ( Charles Albert , cesarza w 1742 roku) przeciwko Austrii ( Marie-Thérèse ) sojusznikiem Wielkiej Brytanii i to Zjednoczone Prowincje . Hiszpania wraz z królestwem Sycylii (gdzie króluje syn Filipa V, Karola , przyszłego króla Hiszpanii), interweniuje we Włoszech, gdzie Austria znajduje kolejnego sojusznika w królestwie Sardynii ( Karol-Emmanuel III ).
Dlatego floty angielska i hiszpańska starły się na Morzu Śródziemnym od końca 1741 roku.
Francja nie jest oficjalnie w stanie wojny z Wielką Brytanią (deklaracja nastąpi 15 marca 1744 r.), Ani z Austrią (wypowiedzenie wojny 16 kwietnia 1744 r.), Przeciwko której interweniuje pod pozorem Bawarii.
Udziela jednak pomocy hiszpańskiej marynarce na Morzu Śródziemnym ( walka pod Saint-Tropez , 1742); w czerwcu 1743 r. armia francuska starła się z armią brytyjską w Niemczech pod Dettingen i została pokonana.
W styczniu-lutym 1744 r. Francja przygotowywała się nawet do najazdu na Wielką Brytanię i osadzenia na tronie pretendenta Jakobity na wygnaniu w Paryżu.
Hiszpańska eskadra (12 statków podążających za Real-Felipe (110 dział)) dowodzona przez admirała Juana José Navarro, który przewoził wojska z Barcelony do Genui, została zmuszona do schronienia się w Tulonie, aby uciec przed Brytyjczykami. Jej celem jest wymuszenie blokady portu.
Francuska flota w Tulonie (16 statki linii ) jest nakazane przez generał porucznik marynarki armii Court de La Bruyere , który ma rozkaz, aby przejść do morza z Hiszpanami na jego polecenie, aby zmusić brytyjską blokadę. Aby zachować pozory, musi najpierw unikać strzelania.
Flota brytyjska jest dowodzona przez admirała Thomasa Mathewsa , który musi uniemożliwić Hiszpanom dotarcie do Włoch i zaatakować francuskie statki, gdyby wyszły na morze z Hiszpanami. Jego bazą jest port Hyères , który następnie znalazł się pod Piemontem , a więc królestwem Sardynii . Tam dołączył do eskadry dowodzonej przez admirała Richarda Lestocka .
Eskadra Straży Przedniej, pod dowództwem dowódcy eskadry Pierre'a Gabareta , ma osiem statków; centrum ma sześć statków francuskich i dwa hiszpańskie; tylna straż na rozkaz Don Navarro przegrupowała 10 innych hiszpańskich statków.
Wśród tych hiszpańskich statków sześć to oryginalne okręty wojenne: są to Real Felipe , Santa Isabel , El Constante , América , Hércules i San Fernando . Pozostałe to statki Carrera de Indias , hiszpańskiej kompanii indyjskiej. Główna różnica między tymi dwoma typami dotyczy kalibru artylerii pokładowej: 24 lub 36 funtów dla statków liniowych, 12 lub 18 funtów dla statków kompanii. Tak więc wartość bojowa dwóch statków o tej samej pozornej sile, na przykład 60 dział, jest bardzo różna.
Niebieska eskadra (awangarda) Królestwo Francji
|
Biała eskadra (korpus bojowy) Królestwo Francji
|
Biało-niebieska eskadra (tylna straż) Królestwo Hiszpanii
|
Poza linią znajdowały się trzy fregaty , służące do powtarzania sygnałów wysyłanych przez admirała. Saphir z bronią 32 jest przymocowany do awangardy; Atalante , z 32 dział, jest również dołączony do głównej bitwy, podobnie jak inna fregata z 24 działami. W eskadrze hiszpańskiej fregata składająca się z 30 dział. Flota francusko-hiszpańska nadal miała 2 oparzenia i statek szpitalny .
Brytyjczycy ustawiają 29 statków. Kontradmirał Rowley na Barfleur dowodzi straży przedniej (9 statków), wiceadmirał Mathews centrum (10 statków) i wiceadmirał Lestock straży tylnej (10 statków).
White Wing (Vanguard) Wielka Brytania
|
Red Squadron (Battle Corps) Wielka Brytania
|
Blue Wing (Rear Guard) Wielka Brytania
|
Oprócz linii bitwy Brytyjczycy mieli również trzy fregaty , Diamond (40 dział), Durstey (22 działa) i Winchelsea (22 działa), dwa oparzenia , Ann Galloway (8 dział) dołączony do Czerwonej Eskadry , a Merkury przymocowany do tylnej straży inwentarza żywego i 3 Brygantynów . Jest też statek szpitalny Sutherland (18 dział), dwa transportery i dwa statki zaopatrzeniowe. Są poza linią i nie biorą udziału w walce.
Francusko-Hiszpanie wyruszyli w rejs 8 lutegokorzystając z północnego wiatru. Ale jest słaby i skręca na północny zachód. Następnego dnia Hiszpanie z tylnej straży nie dotarli jeszcze na otwarte morze, Brytyjczycy ostrzeżeni przez fregaty odpłynęli, ale wiatr, który skręca na południowy zachód, utrudnia manewr.
Plik 10 lutegoPołączona Flota uformowała swoją linię bojową , kierując się na południe. Brytyjczycy pojawiają się za wiatrem. Wiatr słabnie i w końcu skręca na wschód.
Brytyjczycy przyjmują swój porządek bitwy. W bardzo klasyczny sposób uszeregujemy się według starszeństwa admirałów. Będąc na sterburcie, naczelny dowódca umieszczony jest pośrodku, najstarszy w awangardzie i „najmłodszy” z tyłu. Jednak opuszczając port w Hyères, Lestock i jego eskadra są na czele. Ale na lewym halsie… W rezultacie dywizje brytyjskiej eskadry zaczęły zmieniać pozycje!
Około godziny 15:00 Mathews podniósł sygnał, aby ustawić linię bitwy. W tym czasie brytyjski korpus bojowy znajdował się około 4 mil morskich na wschód od francusko-hiszpańskiego. Rowley z przodu jest 5 mil, a Lestock za nim jest około 3 mil na północny wschód od innych Brytyjczyków.
Na 18 godziny 30 , w nocy zaczyna spadać (czas słoneczny w czasie). Brytyjczycy nie są jeszcze online. Mathews wysyła swój nocny sygnał. 4 latarnie z całunami kolczug, podtrzymywane przez 8 strzałów armatnich, rozkazały pozostać na lewym halsie, kierując się na południe. Wierzy, że jego podwładni skończą zająć swoje miejsce na linii bitwy, zanim wykonają nocny sygnał. To nie jest takie.
W nocy flota francusko-hiszpańska dryfuje na zachód. Podobnie jak Brytyjczycy, z wyjątkiem Lestocka, który bliżej wybrzeża jest niesiony na wschód przez prąd. Rankiem Lestock znajduje się 7-8 mil na wschód od reszty eskadry.
O świcie Mathews ponawia swój sygnał, by „uformować linię”. W 7 godz 30 , to sport białą flagę z masztu na sygnał Lestock zmuszając żagle. Jest to sygnał n O 12 instrukcji bojowych. Gdyby chciał pomachać do Rowley, Eskadry Niebieskich, poleciałby Błękitną Flagą w tym samym miejscu. Zwierzęta hodowlane nie reagują. Mathews następnie wysyła porucznika w łodzi, aby ustnie wydał rozkaz. Bez rezultatu, nawet po drugim wodowaniu kajaka. Wkrótce potem Mathews odesłał sygnał, by „uformować linię bojową”. Dla tego rozkazu jest to flaga Union Jack wysłana do rogu bezan i wsparta strzałem armatnim. Sygnał ten pozostanie na miejscu do końca walki i odegra rolę w słabych wynikach brytyjskich marynarzy.
Dwie linie statków pływają po równoległych trasach południowych, oddalonych od siebie o około 3 mile morskie.
Brytyjski admirał zauważył, że Francuzi śledzili zmiany jego żagli, aby utrzymać się na jego poziomie i uniemożliwić mu atakowanie Hiszpanów. Około południa nic się nie zmieniło i Mathews obawiał się, że Francuzi po prostu próbują go odepchnąć, zwabić go, aby pozwolił Hiszpanom bezpiecznie przepuścić swoje wojska do Włoch.
Około południa brytyjski admirał decyduje się na atak. Skręcił w prawą burtę, prosto na linię francuską, ciągnąc swoją eskadrę na pierwszej linii w kierunku francusko-hiszpańskiej. Ale sygnał do utworzenia linii wciąż płynie na jego bezanmaszcie ...
W rezultacie kontradmirał Rowley, który dowodzi awangardą, nie do końca rozumie manewr. Odwraca się na prawą burtę, naśladując swojego dowódcę, ale 4 czołowe okręty lecą dalej tym samym kursem, prawdopodobnie po to, aby Francuzi nie widzieli i nie mogli zająć brytyjskiej eskadry między dwoma ogniami, która zmierza w kierunku Hiszpanów.
Brytyjczycy mają przewagę wiatru: wiatr z północnego wschodu, flota francusko-hiszpańska kieruje się na południe. Brytyjczycy zaatakowali go na jego lewej flance. Jest to zgodne ze zwykłą brytyjską taktyką: stojąc twarzą do wiatru, masz kontrolę nad tym, kiedy i gdzie zaatakować. Dla Francuzów zwykłą taktyką jest zawietrzna. Ułatwia to wydostanie się; Działa artyleryjskie po stronie nawietrznej rzadziej znajdą się zbyt nisko, a dym z ognia armatniego nie zasłania widoku wroga. Brytyjczycy wycelowali w hiszpańską eskadrę, wykorzystując przestrzeń istniejącą między nią a francuskim centrum. Namur Rowley twarze Prawdziwe Felipe . To wciąż szacunek dla tradycji, w której szefowie kuchni bezpośrednio się ze sobą konfrontują.
W walce brytyjskie okręty nadal szanują sygnały Mathewsa. Pozostają mniej więcej na tej samej linii, nie próbując manewrować, aby sukcesywnie obezwładniać hiszpańskie statki.
Dlatego Mathews przeciwstawia się dwóm ze swoich eskadr, biało-czerwonym, jedynej niebieskiej hiszpańskiej eskadrze. Lestock, który dowodzi brytyjską eskadrą błękitną i który nienawidzi jej przywódcy, wykonuje otrzymany rozkaz „formowania linii bojowej”, ignorując następujący rozkaz „przystąpienia do walki”. Z daleka strzela z ostatnich hiszpańskich okrętów.
Armata powoduje uszkodzenia po obu stronach. Hercules wytrzymuje atak trzech brytyjskich statków i musi wydostać się z linii. Wydajność , statek firma wspierała natarcie na Somersert , 80 pistoletów. Następnie musi zmierzyć się z Bedfordem , Dragonem i Kingstonem . W końcu przynosi swój pawilon przed Hawke's Berwick . Po stronie brytyjskiej najbardziej ucierpiał Marlborough , w którym zginęło lub zostało rannych ponad 150 ludzi.
Brytyjczycy używają płomienia , Ann Galloway . Przekroczył brytyjską linię, szerokim zasięgiem i wycelował w hiszpański okręt flagowy, trzypiętrowy Real Felipe, który handlował ramię w ramię z Namur . Statek Don José Navarro zostaje oczyszczony przez Brillante , jego tylnego marynarza, który strzela kulą ognia i zdetonuje ją, nie powodując żadnych uszkodzeń. Porucznik Mackey, dowódca, pirotechnik i 4 marynarzy z 45 członków załogi ginie w eksplozji.
Gdy francuski admirał, nie zaangażowany, zasygnalizował jego awangarda, aby włączyć do podjęcia Brytyjczyków między dwa ognie, to było 3 0 pm . To wymaga czasu, ponieważ Gabaret na początku nie widzi sygnału. Wtedy pierwsze 3 statki francuskie zaczynają się obracać, widząc, że ich dowódca nie manewruje, wznawiają kurs początkowy. Sąd ponawia swoje polecenie. Kiedy Gabaret wykonuje go, wykonuje hals „po kolei”, gdy rozkazem było jednoczesne wykonanie tego polecenia.
Rowley następnie sygnalizuje swoim statkom, aby zawrócili. Francuzi przeszli w zasięgu muszkietów z tyłu trzech czołowych okrętów brytyjskich, ale nie strzelali. Mimochodem Francuzi-Hiszpanie odzyskali posiadanie Podera , jeszcze zanim Hawke mógł wycofać swoją załogę z przechwytywania, ale statek został tak uszkodzony, że został zatopiony następnego dnia. Mathews odwraca swoje statki i akcja dobiega końca.
Walka liniowa w linii (napotkano problemy)
Korzystanie ze strażaków.
Przekazywanie zamówień (napotkane problemy).
Nikt nie próbuje wznowić walki. Brytyjczycy wygrywają Minorkę . Toulon zostaje odblokowany, Francuzi i Hiszpanie wygrywają Kartagenę .
Ta bitwa jest interpretowana przez wszystkich jako porażka Anglików.
Mathews został postawiony przed sądem wojennym i przeszedł na emeryturę. Inwentarz zostaje uniewinniony, ponieważ był w stanie ukryć się za argumentem ślepego posłuszeństwa otrzymanym rozkazom.
Hiszpanie narzekają na brak wsparcia ze strony sojuszników. Aby zadowolić Madryt, stary Court La Bruyère zostaje zwolniony ze swojego dowództwa. Don Navarro otrzymuje tytuł Markiza Zwycięstwa ( oznaczony Wiktorią ).
Ale przede wszystkim bitwa przy przylądku Sicié podniesie świadomość stwardnienia w myśleniu morskim głównych flot europejskich. Zasada wielkiej ewolucji geometrycznej eskadr, pożądana przez teoretyków, prowadzi do poszukiwania zwycięstwa za absolutnym poszanowaniem rozkazów, a przekazywanie rozkazów jest utrudnione przez słabość środków pozostawionych do dyspozycji admirałów.
Ta bitwa zaowocowała więc poszukiwaniem lepszych sposobów dowodzenia, które Brytyjczycy wdrożyliby jako pierwsi.