Przestarzały | Marzec - maj 1741 |
---|---|
Lokalizacja | Cartagena de Indias |
Wynik | Decydujące zwycięstwo Hiszpanii |
Imperium hiszpańskie | Brytania |
Sebastián de Eslava Blas de Lezo † |
Edward Vernon Thomas Wentworth |
4000 żołnierzy:
|
27400 żołnierzy:
22 fregaty 135 transportowców i inne jednostki pływające |
800 zabitych 1200 rannych 6 statków zatopionych |
9500-11,500 zabitych 7500 rannych lub chorych 1500 dział straconych 6 statków Royal Navy straciło 17 okrętów liniowych Royal Navy poważnie uszkodzonych 4 fregaty i 27 utraconych transportowców |
Bitwy
Siege of Cartagena to amfibia operacja wojskowa między siłami Wielkiej Brytanii pod rozkazami wiceadmirała Edwarda Vernon i tych z Hiszpanii pod admirałem Blas de Lezo . Odbywa się od marca doMaj 1741w Cartagena de Indias , na terenie dzisiejszej Kolumbii. Chociaż w dużej mierze zapomniano, oblężenie to jest wynikiem jednej z największych kampanii morskich w historii Wielkiej Brytanii i najważniejsza bitwa wojny o uszy Jenkinsa (która poprzedza wojnę o sukcesję austriacką przed połączeniem się z nią). Oblężenie kończy się poważną klęską i ciężkimi stratami dla Brytyjczyków: 50 statków utraconych, poważnie uszkodzonych lub porzuconych oraz znaczna liczba ofiar śmiertelnych, śmierć 18 000 żołnierzy i marynarzy, częściowo z powodu choroby, zwłaszcza żółtej gorączki .
Jenkins Ear War, która miała miejsce w latach 1739-1748, była konfliktem między flotami kolonialnymi a wojskami Królestwa Wielkiej Brytanii i Hiszpanii. W traktacie sewilskim z 1729 r. Brytyjczycy zgodzili się nie handlować z koloniami hiszpańskimi, z wyjątkiem pewnych warunków, takich jak asiento (monopol na handel niewolnikami) i navio de Permito , do których mógłby przybyć pojedynczy statek handlowy brytyjski. rozładowywać raz w roku. Asiento dozwolone Wielka Brytania mieć monopol na sprzedaż 5000 niewolników rocznie do kolonii hiszpańskich. Navio de Permiso włączona statek kupiecki, roczny naczynie, do wykonywania 1.000 ton importu do rocznego Porto Bello targach. Po uzyskaniu tych koncesji od Hiszpanii, rząd brytyjski udzielił monopolu w obu spółce South Sea Company . Brytyjscy kupcy i banki, które były motorem międzynarodowego handlu i handlu w kraju, proszą o większy dostęp do lukratywnych rynków hiszpańskich w basenie Morza Karaibskiego . Ze swojej strony hiszpańscy osadnicy chcieli dostępu do brytyjskich towarów, co doprowadziło do powstania czarnego rynku przemytu.
Zgodnie z postanowieniami traktatu Hiszpanie mogli wejść na pokład brytyjskich statków na wodach hiszpańskich. Po takim wejściu na pokład w 1731 roku Robert Jenkins, kapitan angielskiego statku Rebecca , twierdzi, że hiszpańska straż przybrzeżna odciąła mu ucho. Jenkins afiszuje się w Izbie Gmin , podnosząc „gorączkę wojenną”, która rozwijała się przeciwko Hiszpanii i która była również podyktowana przez Brytyjczyków chęci ustanowienia ich handlowej i militarnej dominacji nad basenem Atlantyku. Brytyjski premier w czasie, Robert Walpole , wojnę przeciw-heart23 października 1739. Decyzja została przyjęta z entuzjazmem, ale Walpole powiedział podobno: „Mogą teraz dzwonić, niedługo będą załamywać ręce w rozpaczy”. "
Sieć handlowa hiszpańskich Karaibów składała się z czterech głównych portów: Veracruz (Meksyk), Cartagena de Indias (Kolumbia, port macierzysty Floty Indii , macierzysty port Armadilla, odpowiedzialny za egzekwowanie monopolu imperium na handel) Indii Hiszpańskich na Morzu Karaibskim i arsenału), Porto Bello (Panama, port przeładunkowy obsługujący Panama City, wybrzeże Pacyfiku i przez który przechodził ruch generowany przez Galleon Manila ) oraz Hawana (Kuba), która była głównym portem przez które przeszedł ruch pozostałych trzech. Plik22 listopada 1739Anglicy zajmują Porto Bello, które było wówczas miastem Wicekrólestwa Nowej Granady . Brytyjski atak miał na celu zniszczenie finansów Hiszpanii. Port, słabo broniony, został zaatakowany przez eskadrę sześciu okrętów liniowych pod rozkazami wiceadmirała Edwarda Vernona . Względna łatwość tego zdobycia, mimo że miasto zostało szybko przejęte przez Hiszpanów po odejściu floty Vernona, wywołała wielką radość w Wielkiej Brytanii.
Vernon otrzymał dowództwo nad dużym kontyngentem morskim, reprezentującym jedną czwartą budynków i siły Królewskiej Marynarki Wojennej , w celu przeprowadzenia dużej operacji desantowej (lądowej i morskiej) pod generalnym dowództwem lorda Cathcarta . Głównym celem wyprawy było zdobycie Hawany, która była najważniejszym portem Hiszpanii, ponieważ posiadała obiekty, w których można było remontować statki. W 1740 roku Hawana stała się nawet największą aktywną stocznią w Hiszpanii. Lord Cathcart zmarł po drodze i nie jest jasne, kto był później odpowiedzialny. Przedwczesna śmierć Cathcarta doprowadziła do niezgody w brytyjskim dowództwie, co uniemożliwiło koordynację niezbędną dla tej złożonej operacji.
Wysłanie dużej floty dużego kontyngentu żołnierzy domagało się opinii publicznej, kierowanej głównie przez lobby klasy kupieckiej, aw szczególności South Sea Company (South Sea Company), która odmówiła przyjęcia kompromisowych porozumień podpisanych między rządami Hiszpanii. i Wielkiej Brytanii. 1 st Książę Newcastle upon Tyne, Thomas Pelham-Holles , został mistrzem roszczeń osób w Parlamencie. Wiceadmirał Vernon, który był aktywnym i gorącym zwolennikiem wojny z Hiszpanią, opowiadał się za działaniami ofensywnymi zarówno w Parlamencie, jak i w Admiralicji. Decyzja o zorganizowaniu wielkiej wyprawy do Indii Zachodnich zapadła wGrudzień 1739. Walpole, który był kategorycznym przeciwnikiem wojny, i Vernon, który opowiadał się za działaniami z małymi eskadrami , byli niezadowoleni z sytuacji. Ten ostatni, który już widział, jak jeden z nalotów jego eskadry na Kartagenę się nie powiódł, nie był przekonany, że masowy atak na otoczone murem miasto odniesie taki sam sukces, jak jego mniej potężny atak na Portobello. Obawiał się w szczególności, że przedłużające się oblężenie doprowadzi do silnego wyczerpania siły roboczej z powodu choroby, co jest typową sytuacją ze względu na ograniczenia wiedzy medycznej w tamtym czasie.
Celem Wielkiej Brytanii było zdobycie i trwałe utrzymanie czterech hiszpańskich portów w Basenie Karaibskim. Zajmując te porty, Brytyjczycy mogliby być panem połączeń z Ameryką Południową. Brytyjczycy mieliby zatem bazy, z których mogliby przeprowadzać ataki śródlądowe, podczas gdy Hiszpania miałaby ograniczony dostęp do portów głębinowych na wschodnim wybrzeżu ich amerykańskich kolonii i przez to nie byłaby w stanie zaopatrywać swoich sił wewnętrznych. Kontrola nad tymi portami zapewniłaby Anglikom niezbędny punkt kontroli sektora i pozwoliłaby im w odpowiednim czasie przejąć całe imperium amerykańskie od Hiszpanii.
W 1739 roku Jenkins Ear War postawiła Królestwo Wielkiej Brytanii przeciwko Hiszpanii.
Po zniszczeniu Porto Bello , admirał Edward Vernon zostaje powitany jako bohater przez króla Jerzego II i nie ma problemu ze zdobyciem wszystkich łodzi i ludzi, których chce. W 1741 r. Opuścił Anglię z generałem Thomasem Wentworthem , 23 600 ludźmi i 186 statkami uzbrojonymi w około 2000 dział, aby zaatakować Kartagenę .
W obliczu potężnej floty brytyjskiej wicekról Sebastian de Eslava ma tylko 3000 regularnych żołnierzy, 600 indyjskich łuczników i załogi sześciu okrętów liniowych, aby mu się przeciwstawić. Niemniej jednak może liczyć na potężne fortyfikacje miasta i doświadczenie oficerów Melchora de Navarrete , Carlosa Des Naux, a zwłaszcza admirała Blas de Lezo , zwanego Patapalo ( Wood Paw ), który pieczołowicie przygotowywał obronę.
Wyprawa przybywa poza Cartagena 4 marca . Po kilku tygodniach bombardowania przeprowadzono pierwszy atak lądowy i morski w przełęczy Boca Chica (Małe ujście),5 kwietnia. To wąskie przejście między dwoma półwyspami jest bronione z jednej strony przez Fort Saint-Louis , zamek Boca Chica i cztery bastiony z około 80 działami, az drugiej przez baterię 15 dział bronionych przez reduty. Na południu półwyspu wyspa La Bomba jest broniona przez Fort Saint-Joseph z 21 działami. Wejście do cieśniny jest zablokowane przez 6 hiszpańskich statków liniowych.
Flota brytyjska atakuje flotyllę hiszpańską. Walka jest nierówna i po krótkim oporze Blas de Lezo pali swoje statki. Dwóch z nich, którzy częściowo blokują przejście, zostaje schwytanych przez Brytyjczyków przed zatonięciem.
W międzyczasie nadciągając z lądu napastnicy utworzyli baterię, która przy pomocy statków zdołała przebić się przez główną obudowę. Żołnierze wpadają w wyłom, ale Hiszpanie już opuścili fortyfikacje. Brytyjczycy próbowali następnie odizolować Kartagenę od lądu, atakując Fort Saint-Lazare , ale atak się nie powiódł, zabijając 600 żołnierzy brytyjskich.
Blas de Lezo doskonale wie, że przeciwnik ma siły wyraźnie przewyższające jego własne, ale wymyśla najbardziej różnorodne strategie przeciwko Anglikom, do tego stopnia, że między innymi infiltruje dwóch hiszpańskich żołnierzy wśród brytyjskich szeregów, którzy poprowadzą tych tutaj. w śmiertelną pułapkę. Dyskomfort i choroba staną się śmiertelnymi wrogami Brytyjczyków, aż połowę ich ofiar wojennych.
Po stronie brytyjskiej, od czasu porażki przed Fort Saint-Lazare , obaj przywódcy już się nie dogadują. Thomas Wentworth uważa, że statki Vernona słabo go wspierały. Admirał ze swojej strony uważa, że szturm był źle zaplanowany i argumentuje o braku głębokości wód portu.
W ubiegłym roku Lezo naprawiło i znacznie ulepszyło fortyfikacje miasta. Mury stoją mocno, a jego plan zaczyna przynosić owoce. Jego wielki talent strategiczny i deszcze potwierdzają, że miał rację: na brytyjskich statkach choroby są bardziej niszczycielskie niż walka. Plik25 kwietnia, Vernon planuje podnieść oblężenia i rekolekcje na Jamajce. Do połowy maja wszystkie żagle zniknęły.
W tej obronie, która była jego największym zwycięstwem, Blas de Lezo zaraził się zarazą, na którą zmarł miesiąc później.
Po tym niepowodzeniu Royal Navy wycofała się na Jamajkę . Bitwa trwała 67 dni i zakończyła się wycofaniem floty brytyjskiej, która straciła 50 statków i 18 000 ludzi, z czego około połowa z powodu choroby. Większość amerykańskich osadników, którzy zgłosili się na ochotnika, przyciągnięci obietnicami Vernona, zmarła na żółtą febrę, czerwonkę, a nawet z głodu. Ci, którzy wracali do domu, czasami ranni, w tym Lawrence Washington , nie otrzymali nic za swoje wysiłki.
W środku bitwy, kiedy 17 maja wojska hiszpańskie wycofały się z różnych punktów obrony, aby przegrupować się w fortecy San Felipe de Barajas , Vernon wysłał do Anglii posłańca, kapitana Lawsa, aby poinformować króla o zwycięstwie. Natychmiast wybito specjalny medal dla upamiętnienia tego „zwycięstwa”, przedstawiający admirała Vernona pogrążającego się w „pokonanych”. Blas de Lezo klęczy. Żeglarz z Shrewsbury skomponował współczesną piosenkę, aby przedwcześnie uczcić zwycięstwo:
„CHWAŁA VERNONA; ZŁOTO, PORAŻKA SPANIARDÓWBędąc relacją z zajęcia Kartageny przez wiceadmirała Vernona
…… i kapitulacji miasta [red]
Gdy kilka tygodni później wiadomość o niepowodzeniu dotarła do Londynu, rząd brytyjski wycofał medale z obiegu i zakazał ujawniania i publikacji informacji. Wkrótce upadł rząd Roberta Walpole'a . Hiszpania zachowuje swój strategiczny port na Karaibach i kontrolę nad swoją kolonią. Wiadomość o klęsce Brytyjczyków dotarła do Europy pod koniec czerwca 1741 roku i miała całą serię konsekwencji.
Jerzy II z Wielkiej Brytanii , który był pośrednikiem między Fryderykiem Wielkim a Marią Teresą z Austrii , ale który wspiera Austrię od czasu inwazji Prus na Śląsk w grudniu 1740 roku , stracił wiele ze swojej wiarygodności. Zachęca to Francję i Hiszpanię, sojuszników Burbonów, do ujawnienia sojuszu z Prusami i mobilizacji militarnej przeciwko obecnie odizolowanej Austrii. Większy konflikt, wojna o sukcesję austriacką , jest teraz nieunikniony.
Kartagena , wciąż hiszpańska, zmusza Królestwo Wielkiej Brytanii do zmobilizowania całej części swojej floty na Karaibach - a właściwie tego, co pozostało z floty Vernona - w celu ochrony własnych kolonii w Ameryce przed możliwym hiszpańskim odwetem. Rezultatem jest osłabienie jego sił na Morzu Śródziemnym. Brytyjczycy nie byli zatem w stanie zapobiec lądowaniu 25 000 hiszpańskich żołnierzy we Włoszech w listopadzie i grudniu 1741 r . Dopiero gdy komandor Richard Lestock , dowódca jednej z dywizji Vernona w Kartagenie , wrócił do Europy ze statkami floty karaibskiej, Anglia była w stanie wzmocnić swoją obecność na Morzu Śródziemnym. Tym samym rezygnuje ze zdobywania hiszpańskich posiadłości na Karaibach .
Piosenka 1741 (The Battle of Cartagena) z albumu Sunset on the Golden Age autorstwa pirackiego zespołu metalowego Alestorm ilustruje tę bitwę.