Przestarzały | 26 września - 8 października 1745 |
---|---|
Lokalizacja |
Ath ( Holandia Austriacka ) (obecnie Belgia ) |
Wynik | Zwycięstwo Francji, okupacja miasta |
Królestwo Francji | Imperium Habsburgów i sojusznicy |
Pierre Gaspard z Clermont-Gallerande | Kazimierza Heinricha von Wurmbrand-Stuppach |
23 000 mężczyzn | 1563 mężczyzna |
Bitwy
Oblężenie Ath z 1745 roku , odbywa się w ramach wojny o sukcesję austriacką i działalności z francuskich wojsk na terytorium austriackim Holandii .
Ten najazd Francji na Niderlandy Austriackie jest konsekwencją wypowiedzenia wojny przez króla Francji, datowane 26 kwietnia 1744, traktatu wormackiego , sojuszu Austrii , Wielkiej Brytanii , Saksonii , Hanoweru i francuskiego Piemontu a ponadto po kryzysie konstytucyjnym wywołanym problemem legitymizacji dziedziczki Karola VI, objawiającym się odmową wewnątrz i na zewnątrz imperium zatwierdzenie pragmatycznej sankcji regulującej w szczególności porządek sukcesji Austrii , w osobie cesarzowej Marii Teresy Austrii .
W ramach wojny o sukcesję Austrii armia francuska zostaje oddana pod dowództwo marszałka De Noaillesa . Maurice de Saxe został podniesiony w 1743 roku do rangi marszałka Francji. Po Tournai i Fontenoy francuska kampania wojskowa 1745 r. w Holandii austriackiej kontynuowała w szczególności Gandawę , Oudenaarde , Ostendę i Nieuport . Ostatnim odcinkiem tej kampanii jest zdobycie Ath .
Oblężenie miasta rozpoczyna się26 września na koniec 8 października 1745, przez francuskie zwycięstwo.
Początkowo oszczędzone, Niderlandy były skrępowane wypowiedzeniem wojny króla Francji z Austrią (po podpisaniu traktatu robaczego podczas wojny o sukcesję austriacką).26 kwietnia 1744. Armia francuska - 120 000 ludzi pod dowództwem Maurice de Saxe - podbiła wszystkie prowincje, z wyjątkiem Geldrii i Luksemburga, po trzech kolejnych kampaniach. Granica została przekroczona, koniecmaj 1744. Te miejsca w Barrière , źle utrzymane i słabo bronione, które odbyło się w bardzo krótkim czasie.
Król Francji Ludwik XV w towarzystwie delfina opuścił Paryż dalej2 maja 1744 i przybył 6-go do Douai, gdzie spotkał personel terenowy odpowiedzialny za kierowanie operacjami tej kampanii.
1 st rządząca września, że armia przeciwnych było dobrze zakorzenione za kanale Vilvoorde, król Francji podjął marszałek Saxe, dowodzący generał wojska jego rozmieścić swoje siły na lewym brzegu Dender w Ninove Dendermonde i podjąć oblężenie z Ath, według pamiętnika księcia Aumale z 1747 r.
Od początku września hrabia Clermont-Gallerande , który otrzymał od marszałka Saxe rozkaz dowodzenia, przebywał już na zamku Attre (lub Arbre), dokąd przybyli dwaj radni Ath, aby złożyć mu reprezentacje w imieniu burżuazji tego miasta.
Pomimo tego dyplomatycznego awansu cywilnego organu miasta, magistrat opublikuje kilka dni później, 18 września, zakaz polityczny, nakazujący mieszkańcom rozpalać domy i rozpalać ogniska przed swoimi drzwiami, od siódmej do ósmej wieczorem, z okazji wyboru na króla Rzymian i przyszłego cesarza, 13 września, współregenta, François, męża Marie-Teresy, który został koronowany 4 października.
W obliczu zbliżającego się oblężenia hrabia Wurmbrand nakazał mieszkańcom zaopatrywać się przez dwa miesiące i kazał wyciąć drzewa ... Środki zostały podjęte przez polityczny zakaz radnych miejskich w celu walki z wszelkim ogniem (wazony wody ...), mieszkańcom zabroniono wychodzenia w nocy z innymi światłami niż zapaloną latarnię, chodzenia po wałach, zbliżania się do żołnierzy stacjonujących na Esplanadzie, aby mówić o służbie Jego Królewskiej Mości, wydawania fałszywych i niedyskretnych odgłosów , nie kupuj amunicji wojennej.
Różne projekty rekwizycyjne lub różne rekwizycje wojskowe na rzecz garnizonu zostały wpisane do rejestru zakazów politycznych. Od 1743 do 1745 r. podjęto różne środki w celu zakwaterowania dodatkowych wojsk, początkowo wojsk obozujących na Esplanadzie, żądano zakwaterowania do wynajęcia, dokonano zapotrzebowania na mieszkanie, udzielono zwykłych zwolnień (Kler) na zwyczajowych zasadach, pod warunkiem, że istnieje nie brakuje, a wreszcie dzień przed kapitulacją ogłasza się rekwizycję koni pod groźbą grabieży.
29 majabaraki były zapełnione rannymi, podejmowano różne decyzje; po kapitulacji Tournai gubernator wojskowy dowodzący tym miejscem nakazał uformować powódź oraz wyciąć żywopłoty i drzewa.
Francuzi i ich przywódca Clermont-Gallerande spalą przedmieścia miasta Ath, zainwestowali 27 września, jeśli wierzyć historykowi Gillesowi Josephowi de Boussu. Jeśli chodzi o Jeana Dugnoille'a, twierdzi on, że jest to tylko30 września że dowódca wojskowy postanowił spalić domy na przedmieściach, które mogłyby służyć jako schronienie dla napastników.
Przewidując wynik oblężenia, Rada Miejska zbadała 29 września warunki do kapitulacji.
Początkowo oszczędzona Holandia została zmuszona do przystąpienia do wojny 26 kwietnia 1744.
Hrabia Estrées udał się do Enghien on 25 września a hrabia de Clermont-Gallerande utworzył pierwszą inwestycję Ath z ośmioma batalionami i 26 szwadronami 26. Dywizjonu, które 28. uzupełniono o 22 bataliony i brygadę kawalerii, co dało w sumie 30 batalionów.
Inwestycja na Place d'Ath rusza w niedzielę 26 września 1745, pod koniec dnia. Słabo chronione, zamiast ufortyfikowane przez Vauban w drugiej połowie XVII -go wieku, jest bronione przez 1563 ludzi w garnizonie - 670 holenderskich i 579 Brytyjczyków (pułk Sempill ), a także oddział 314 austriackiej - umieszczony pod dowództwem gubernatora wojskowego , hrabia Kazimierz Heinrich von Wurmbrand-Stuppach (1680-1749), generał artylerii. Według O. Leleu gubernator wojskowy byłby na czele 5000 ludzi
Jean Dugnoille mówi również o garnizonie Athoise liczącym od 4 do 5000 ludzi. Oprócz dowódcy wojskowego, hrabiego von Wurmbranda Stuppacha, inżynierem dowodzącym artylerią był Athois Robert Spalart. Pomagali mu inżynierowie podporucznicy Plon i Deville. Zarządca fortyfikacji Ath, Louis Lebori, przejął szerokie obowiązki w obronie, a amunicja Philippart zapewniał regularne zaopatrzenie wojsk w amunicję i żywność.
Oblężeni nie pozostawali bezczynni. Ponieważ26 wrześniapodnieśli powódź do najwyższego poziomu
Artyleria podzielona jest na siedem baterii, 44 sztuki z brązu, 12 z żelaza i kilka moździerzy zamontowanych na bastionach, obsługiwanych tylko przez 17 strzelców, wspomaganych przez 60 ochotników, te sztuki zostały podzielone na siedem baterii na bastionach i nie zapewniły , w końcu dość ograniczona siła ognia. Umieścili na robotach zewnętrznych 438 mężczyzn, którzy stanowili kordon inwigilacji, wspierany przez ciągłe patrole na zadaszonych drogach.
Prowadzeni przez markiza Pierre Gasparda de Clermont-Gallerande napastnicy łatwo narzucają się ze względu na ich wyraźną przewagę liczebną. Trzydzieści i pół batalionów piechoty, 28 szwadronów kawalerii, pięciu dragonów , korpus Gassina ( sic! ) – ponad 23 000 ludzi – stacjonuje na bezpośrednich obrzeżach miasta. Kwatera główna mieściła się w Arbre , cztery brygady inżynieryjne, w Maffle .
Skoncentrowane w strefie ataku 36 armat i 24 moździerze są stopniowo rozmieszczone i wycelowane w fortyfikacje Vaubana.
Ofensywa rozpoczyna się wieczorem w piątek 1 st października bocznej Mount Feronowi, z Irchonwelz i Maffle; w nocy od 2 do3 października2800 ludzi w nocy, wspomaganych przez trzy bataliony grenadierów, zdołało wykonać pierwszy równoleżnik o długości ponad kilometra, czasami mniej niż 200 metrów od występów zadaszonej ścieżki .
Zaskoczeni szybkością manewru oblężeni zareagowali niewiele. O świcie3 października, widzą tylko to, co nieuniknione. Francuzi dotarli do półksiężyca św. Rocha. W tym zakończonym dniu sok wznawia się wraz z ustanowieniem dwóch półrównoległych. W nocy z 4 na 5 roboty ziemne graniczą z pomostem . Z jednej strony dwie zygzakowate gałęzie biegną ku półksiężycowi Mons. Z drugiej strony widzimy postęp w kierunku Flèche, wolnostojącej konstrukcji chroniącej rawelin Saint Roch. pospiesznie zaaranżowane są miejsca dla artylerii, działają już dwie baterie sześciu dużych moździerzy. dzięki ważnemu urządzeniu znajdującemu się na Mont Féron, umożliwią intensywny ostrzał obrony.
Wieczorem 5 października, prace podejściowe znajdują się w pobliżu ściany osłaniającej wschodnią flankę halfpipe Mons. Dotykają występów krytej ścieżki zapewniającej zewnętrzną stronę raweliny Świętego Rocha. Pozycje strzeleckie są wzmocnione lub raczej mocno zgrupowane, w znacznym stopniu w kierunku powodzi Maffle, ale także w kierunku drzwi Tournai i Mons. Zaliczka prowadzi do późniejszego zaniechania prac zewnętrznych.
Według zeznań hrabiego Wurmbranda miasto zaczęło cierpieć z powodu bombardowań z 20 moździerzy bateryjnych, które bezlitośnie strzelał „wiele domów zostało już zmiażdżonych, a kilku mieszkańców udusiło się pod ich ruinami, ale ponieważ Mars musi być bezwzględny, te nieszczęścia nie zrobił wrażenia na swoich prawdziwych żołnierzach” .
Ruch nieubłaganie wznawia się o zmroku. Mijając środkowy lodowiec przed przeciwwagą Hainaut, można wreszcie nawiązać komunikację między dwoma sapes, które odtąd szybko zbliżają się do siebie. Na wszystkich zakreślonych strukturach pozycje są skonsolidowane.
Rano 7 października 1745podczas zawieszenia broni składa się gubernatorowi propozycję poddania się na honorowych warunkach. Propozycja, napisana w liście od Maurice'a de Saxe, jest oceniana dość przychylnie; ale po konsultacji z wyższymi oficerami garnizonu oferta kapitulacji została na razie odrzucona i tak jak było, ponieważ istniała nadzieja, że zostanie dostarczona przez odsiecz od księcia Waldeck, który dowodził od 10 do 12 000 ludzi .
Wbrew konwencjom tak specyficznym dla sztuki wojennej i dyplomacji Ancien Regime, rozejm jest używany do kontynuowania robót ziemnych, poczyniono przygotowania, aby umożliwić bezzwłoczne przejście rowu na wysokości strzała. Według francuskiego władcy aumale skorzystał z rozejmu do bardziej dokładnego zbadania, obrona miasta (przeciwko straży, nowość koniec XVII th i XVIII th century, „wrogów zbliża laissoient tyłki to chętnie które oznaczone dość wyraźnie , że nie mieli zbytniej ochoty dłużej się bronić” .
W momencie wznowienia działań wojennych obrońcy opuszczają pozycje oraz posterunek krytej drogi kontrataku Hainaut i wycofują się, ustala się drugi równoleżnik. Ukończono zwieńczenie ścieżki pokrytej cięgnem Porte de Mons. W kierunku powodzi Irchonwelz zainstalowano nową baterię, wzrosło ciśnienie na południowym skrzydle przeciwgardy Maffle.
W nocy z 7 do 8 października 1745, miasto jest pod ciągłym bombardowaniem. około wpół do drugiej uderzył w arsenał zamku Burant . Różne dzielnice miasta są na łasce płomieni, ku zaskoczeniu feldmarszałka Königsegga (de) , relacjonującego w liście do cesarza siły uderzeniowe armii alianckiej: „sposób, w jaki Francuzi obecnie atakują miejsca z bomby i czerwone kule, tak szybko sprowadziły garnizony do kapitulacji, bo te stare miejsca nie mają kazamat, żołnierz nie może wytrzymać wśród płonących domów i ich ruiny. Około wpół do drugiej w nocy śmiertelne kontrowersje przewróciły nasze plany na długą obronę. Nagle zauważyliśmy, że nasz arsenał się pali, a deszcz bomb tylko spotęgował straszliwy aspekt tej pożogi, nie mogliśmy na to zaradzić” . Noc spędza się na gaszeniu pożarów.
Rano 8 października, sprawa wydaje się skończona, miasto jest posiniaczone, jego umocnienia osłabione, z braku straży zostało tylko pięć sprawnych dział.
Po pewnym zwlekaniu decyzja została ostatecznie podjęta około 10 rano, aby poprosić o poddanie się.
Na bastionie Hainaut wzniesiono białą flagę, szybko zawarto porozumienie. Po obu stronach wysłano zakładników, Francuzi zaakceptowali warunki postawione przez wojskowego gubernatora: wyjście wszystkich żołnierzy z honorami wojennymi, dwie sztuki armaty, moździerz, amunicja. Kapitulacja została podpisana8 października.
Ostrzegano w dniu 4 październikaże armia odsieczy zajęła pozycję w Hal, hrabia Estrées uznał za słuszne wycofanie się na Ghislenghien, oprzeć się na armii oblężniczej, hrabia Clermont-Gallerande rozmieścił swoje wojska na linii biegnącej od Attre do Chièvres aby uniknąć skrzyżowania w mieście. Marszałek Saxe wzmocnił8 października, wojska francuskie. Te ruchy wojsk na wsiach châtellenie warunkują kapitulację wojskową, Francuzi żądają natychmiastowego skutku, ale w konsekwencji garnizon pozostawi oblężone miejsce wolnym.
Porte de Mons przejmują cztery kompanie grenadierów; po zdobyciu wyróżnień garnizon opuszcza miejsce wolne w poniedziałek free11 października, aby dostać się do Brukseli.
Miasto Ath skierowało do Ludwika XV długą prośbę o zachowanie przywilejów, na którą Monarcha odpowiedział różnymi apostille na marginesie Prośby, petycja składająca się z 20 artykułów, datowana 3 listopada 1745.
Historia oficera, zgłoszonych przez O. Leleu i G. Englebert jest znacząca sztuce wojny w tym kraju w XVIII -tego wieku, „doszliśmy do rowu 8 th dzień, co było, że od kapitulacji. Poprzednia noc wydawała się okrutna dla mieszkańców ( sic! ), ponieważ nasz generał poinformował, że wrogowie przybyli na pomoc, podpalili domy, z których kilka zostało podpalonych... Krzyki burżuazyjne, że bomby i kule armatnie miażdżą, i że wyraźnie słychać było wołanie o litość, poruszyłoby serca najbardziej zatwardziałe, ale wojna i litość nie dają się pogodzić, gubernator podniósł białą flagę o 8 rano, i łomotanie, chociaż nie było wyrwy w wale…, być może w pośpiechu ze strony ludzi zredukowanych do ostateczności lub przez grupę Anglików, którzy stanowili część garnizonu, których dowódca nie chciał prowadzić wojny więzień. Otrzymał zaszczytną kapitulację”.
Armia austriacka ma placówki medycznej na polu bitwy, pułki mają ponadto z usług lekarza i chirurga wojskowego, prawdą jest, że XVIII th wieku jest era rozwoju wojskowych infrastruktur szpitalnych w całej Europie (Anglia, Portsmouth i Plymouth ). W czasie oblężenia koszary mogą służyć jako szpital wojskowy.
Infrastruktura szpitalna armii francuskiej - która była przedmiotem skrupulatnych badań w ramach publikacji pod kierunkiem Denisa Morsy - do oblężenia Mons 1691 opiera się na następujących instrukcjach:
„Szpital zostałby założony między stroną, na której miałby nastąpić atak, a dolną częścią rzeki. Że wszyscy ranni, którzy mogą cierpieć z powodu transportu łodzią, zostaną zabrani do szpitali Condé, Tournay i Valenciennes, a inni pomyśleli o miejscu założenia szpitala... Wszystkie meble przewieziono w to miejsce. , "Ustenciles" i ... regulowały liczbę apotycznych chirurgów i lekarzy. Pan de Louvois wysłał z Paryża kilku chirurgów i aptekarzy, z sześcioma chłopcami... Wzięliśmy 15 Récolletów, aby odprawiać msze i iść do ogona okopów. Podczas tego oblężenia zginęło 6 lub 7 oficerów, 100 żołnierzy zabitych i nie więcej niż 150 rannych. "
- Morsa 1991 , s. 39
Miasto Ath w XVIII -tego wieku nie ma wystarczającej infrastruktury szpitalnej i trochę wyszkolonego personelu medycznego dla przybliżony populacji około 8 000 (wewnątrz- i niestacjonarne); ogólny szpital cywilny, szpital Madeleine ma ogólną pojemność 9 łóżek (wielokrotność x 4), w czasie wojny pojemność ta może zostać podwojona, nie wspominając już o przyjmowaniu żołnierzy na łóżkach polowych i materacach.
Do chwili obecnej inwentarze archiwalne nie dostarczają żadnych informacji o istnieniu szpitali wojskowych w mieście (pozornie z wyjątkiem okresu francuskiego, dla którego inwentarze archiwalne Ath wspominają o istnieniu śladów), być może szpital św. Santiago) ma grał tę rolę aż do XVII -tego wieku, historycy mają zatem nie w stanie obiektywnych danych na temat pielęgnacji ranny podczas tej wojny o sukcesję austriacką.
O. Leleu podaje ponadto inne liczby i notatki, ale nie będąc w stanie datować ani określić zakresu zjawiska, że baraki kapucynów byłyby zarezerwowane jako szpital wojskowy (135 łóżek x 3), ale to użycie w trakcie i po wydaje się, że oblężenie w 1745 r. nie miało miejsca, ponieważ pożar był tak duży, że dotarł również do koszar.
Straty ludności cywilnej podczas oblężenia 1745 roku można analizować dzięki księgom parafialnym św. Marcina i św. -muros został podpalony. Ta ostatnia obejmuje wiele przysiółków, z których część posiada kaplice, prawdopodobnie pod władzą feudalną (zwykłe duchowieństwo, szlachta, prywatny ołtarz itp.), z dala od jakiejkolwiek kontroli miasta, kapituły katedralnej czy uniwersytetu.
1736 | 1737 | 1738 | 1739 | 1740 | 1741 | 1742 | 1743 | 1744 | 1745 | 1746 | 1747 | 1748 | 1749 | 1750 | 1751 | 1752 | 1753 | |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Parafia św | 79 | 66 | 61 | 72 | 75 | 109 | 111 | 67 | 72 | 109 | 63 | 67 | 76 | 56 | 56 | 56 | 83 | 70 |
Parafia św. Marcina | 11 | 9 | 10 | 8 | 7 | 13 | 23 | 10 | 12 | 17 | 8 | 8 | 11 | 9 | 13 | 9 | 10 | 11 |
Szczyty śmiertelności można zaobserwować w latach 1741, 1742, 1745 (rok oblężenia).
Miasto było okupowane przez wojska alianckie od 1745 r. do przywrócenia austriackiego gubernatora generalnego w 1749 r., po przemieszczeniach wojsk, rannych i jeńców, ojcowie Récollet prowadzili ewidencję zgonów rannych Francuzów i kolejnych zgonów kierowanych do miasta (z innych oblężeń). -kampanie z lat 1746-47, szczyt wListopad 1746) do odpowiedniej opieki, opatrzony ostatnim namaszczeniem i pochowany tam do 1749 r.
1745 | 1746 | 1747 | 1748 | 1749 | Całkowity | |
---|---|---|---|---|---|---|
po paź. | Jan | |||||
Parafia RR.PP. Recollets | 40 | 105 | 134 | 142 | 1 | 422 |
Francuskie bomby podpaliły miasto, pożar był tak rozległy, że oblężeni pobili generała i zadzwonili do Tocsin. Najstraszniejsze bombardowanie miało miejsce w nocy z 7 na 8, po tym, jak Francuzi przywieźli do miasta baterie.
Pod koniec oblężenia miasto zaprezentowało bardzo smutne widowisko, wiele domów i budynków zostało podziurawionych kulami armatnimi i odłamkami, a wielu mieszkańców zginęło pod gruzami swoich domów lub w mieście. do bombardowania. Poważnych zniszczeń uległy domy prywatne (roboty publiczne, aukcje i aukcje, 200 próśb osób prywatnych o materiały do odbudowy), koszary, kościół św. Juliena, szpital La Madeleine, opactwo Notre-Lady of schronienie przy klasztorze Szarych Sióstr zwanych pokutnikami, kościele i opactwie Liessies, na zamku szczególnie dotkniętym, a także przy arsenale. Émile Ouverleaux w latach 30. XX w. postawił hipotezę, że popularne wyrażenie, aby uratować się przed kapucynami, miało swój początek w wojnie o sukcesję w Austrii, ponieważ wydaje się, że dystrykt kapucynów został oszczędzony przez bomby Ludwika XV.
okupacja francuskaW przeddzień kapitulacji miasta królewska rodzina i żandarmeria rozbili obóz w Leuze. W poniedziałek 11 na plac wkroczyły wojska francuskie, nad którym władzę sprawował markiz d'Armentières, marszałek obozu. Francuzi zdemontowali szereg podbitych miejsc. Od 1746 r. rozpoczęto rozbiórkę fortyfikacji Ath, z fortyfikacji Vaubana pozostał tylko tutejszy korpus , czyli bastiony i mury kurtynowe „którego parapety zrównano z kordonem skarpy ”.
Rekwizycje francuskie były analizowane przez O. Leleu w całym châtellenie. Zgłaszał też kradzieże i grabieże na wsiach. Określa racje paszowe, łóżka wojskowe, sienniki słomiane, pocztę należną od miasta, wagony (48 października, 620 wagonów podzielonych na dwa konwoje) oraz budowę stajni dla kawalerii francuskiej.
Koniec okupacji francuskiejWojska francuskie opuściły miasto Ath dopiero 23 lutego 1749, zostały zastąpione przez wojska austriackie. w aktach RP Récollets można przeczytać następującą wypowiedź: „evacuata fuit urbs Athensis a Gallis, die 23 februarii 1749. Deus illos conducat et non reducat. Brat Nicolaus Mompait Recoll., Ultimus eleemosinarius ”.
Austriacy, wracając, zastali pas ruin, pochodzących z rozebranych zakładów.
Reprezentację tej siedziby wykonał malarz Louis-Nicolas Van Blarenberghe , malarz urodzony w Lille w byłym hrabstwie Hainaut i Flandria w 1716 roku i przedstawia przegląd wydarzenia w czasie jego kulminacji, ukończony w 1788 roku. jeden z ostatnich obrazów z cyklu namalował dla rezydencji Ludwika XVI w Pałacu Wersalskim .
Jest to gwasz na welinie, naklejony na pełną tekturę (wys. 0,619 m x szer. 0,959 m ), sygnowany i datowany na dole w środku obrazu: Van Blarenberghe 1788. Patronem patrona jest król Francji, reprezentacja jest realistyczny. Na pierwszym planie, po lewej stronie obrazu, znajduje się rów, który wydaje się łączyć z fortyfikacją Vaubana. Dokładna analiza obrazu pozwoliłaby na zidentyfikowanie niektórych francuskich pułków cytowanych w źródłach. Zgodnie z kartą zbiorów Wersalu dzieło weszło do zbiorów zamku w 1791 roku i zostało zlecone artyście przez Ministerstwo Wojny w 1780 roku.