Bitwa pod Ko Chang

Bitwa pod Ko Chang Ogólne informacje
Przestarzały 16 -17 stycznia 1941
Lokalizacja Zatoka Tajladnii
Wynik Decydujące zwycięstwo Francji
Wojujący
 Państwo francuskie Tajlandia
Dowódcy
Régis Bérenger Luang Phrom Viraphan
Zaangażowane siły
1 krążownik
2 kolonialne Avisos
2 stare Avisos
950 ludzi
Razem: 12 500 ton tonażu		 2 opancerzone
straże przybrzeżne 2 dawne opancerzone straże przybrzeżne
2 avisos
9 łodzi torpedowych
1 dawna łódź torpedowa
3 małe łodzie torpedowe
4 okręty podwodne
2 stawiacze min
wyrzutnie torped
różne okręty pomocnicze
2300 ludzi
Razem: 16 600 ton tonażu
Straty
bez strat 3 łodzie torpedowe
2 opancerzona straż przybrzeżna
~ 300 zabitych

Wojna francusko-tajska ,
II wojna światowa

Bitwy

Bitwy i operacje wojny na Pacyfiku w
Japonii  :

Środkowy Pacyfik  :

Południowo-zachodni Pacyfik  :

Azja Południowo-Wschodnia  :

Wojna chińsko-japońska

Front zachodnioeuropejski

Front Europy Wschodniej

Bitwa o Atlantyk

Kampanie afrykańskie, bliskowschodnie i śródziemnomorskie

Teatr amerykański

Współrzędne 12 ° 00 ′ 04 ″ północ, 102 ° 27 ′ 04 ″ wschód Geolokalizacja na mapie: Tajlandia
(Zobacz sytuację na mapie: Tajlandia) Bitwa pod Ko Chang

W dniu miała miejsce bitwa morska na Ko Chang17 stycznia 1941podczas wojny francusko-tajskiej . Flota francuskich Indochin zaskoczyła tajską marynarkę wojenną na kotwicy w Zatoce Bangkok , zadając ciężkie straty.

Kontekst naziemny

Plik 10 stycznia 1941siły tajlandzkie rozpoczynają ofensywę w Laosie i Kambodży, a następnie we francuskich koloniach zarządzanych przez reżim Vichy .

Plik 16 stycznia 1941, Francja uruchamia duża ziemia kontrnatarcie na tajskiej wsi z Yang Dang Khum i Phum Préav , gdzie ostra walka ma miejsce.

Francuski kontratak kończy się niepowodzeniem i kończy się odwrotem, ale Tajowie nie mogą ścigać sił francuskich, ich czołgi zostały przybite gwoździami przez francuską artylerię .

Operacja morska

Podczas gdy sytuacja na lądzie jest krytyczna dla Francji, generalny gubernator Indochin, admirał Jean Decoux , rozkazuje admirałowi Julesowi Terrauxowi, dowódcy floty narodowej we francuskich Indochinach , przeprowadzenie operacji przeciwko flocie królewskiej .

Flota francuska w Indochinach jest zatem niejednorodna. A „grupa casual” powstaje z krążownika światła Lamotte-Picquet z klasy Duguay-Trouin jako przewodniej kolonialnych slupy z klasy Bougainville Dumont d'Urville i Amiral Charner i starych slupy Marne i Tahure . Flota ta jest dowodzona przez kapitana Régisa Bérengera , dowodzącego Lamotte-Picquet . Siły francuskie mają kilka wodnosamolotów  : 2 Loire 130 , z których jeden został pozostawiony w Sajgonie przez Suffren na potrzeby operacji, 3 Potez 452, w tym 2 na pokładzie Lamotte-Picquet , 3 Gourdou 832, w tym 2 wystrzelone przez kolonialne avisos. Chociaż przestarzałe, te wodnosamoloty odegrają kluczową rolę w bitwie, precyzyjnie lokalizując tajskie statki na Koh Chang. Flocie towarzyszy pięć kanonierek rzecznych, ale nie wezmą one udziału w walce.

Flota tajlandzka składa się z dwóch pancerników straży przybrzeżnej Sri Ayuthia i Dhomburi , dziesięciu łodzi torpedowych, w tym 9 nowoczesnych włoskiej produkcji, jeden byłej produkcji brytyjskiej, dwa Aviso, okręt podwodny klasy Matchanu i dwa stawiacze min .

Rozkaz jest wydawany dostępnym francuskim okrętom wojennym do ataku w Zatoce Tajlandzkiej. Antena rozpoznania została przeprowadzona w dniu 16 stycznia w Satahib (wschodnia końcówka Bangkok Bay ) i Koh Chang przez Loire 130, jastrzębia III z dywizjonu 72 Royal Thai Air Force przechwycone go i oddał dwa wybuchy, które wodnosamolotów nieodebranych przed jego wystartowały karabiny maszynowe. Mała francuska eskadra opuściła wyspę Poulo Condor 15 stycznia. Przekracza Zatokę Syjamską i zaskakuje o świcie 17 stycznia na kotwicy eskadrę floty tajlandzkiej. Tajskie statki próbowały wykorzystać mnogość wysepek chroniących bazę morską Koh Chang, ale jednostki francuskie zablokowały kanały wyjściowe i ostrzeliwały je z kilku stron.

Pod koniec walki, która trwa nieco mniej niż dwie godziny, wyniki po stronie tajskiej są ciężkie. Jedna trzecia jego floty nie działa. Te łodzie torpedowe Chonburi , Songhkla i Trad , zbudowane we Włoszech między 1935 i 1937, zostały zatopione (The Trad następnie refloated i umieścić z powrotem do eksploatacji). Opancerzony straż przybrzeżna Dhomburi został ciężko trafiony i wywrócił się na hełmie Chantaboum. Jej siostra statku Sri Ayuthia został storpedowany przez Lamotte-Picquet . Z trzech torped wystrzelił jedno trafienie, ale zmusza opancerzoną straż przybrzeżną do osiadania na mieliźnie, aby nie zatonąć. Obie jednostki pancerne zbudowane w Japonii w 1937 i 1938 roku były uzbrojone w podwójne wieże o kalibrze 203  mm .

Oficjalna opłata pokazuje 36 ludzi (w tym dowódcę Thonburi ) zabitych po stronie tajskiej, ale liczby są prawdopodobnie wyższe, prawdopodobnie zginęło 300 osób. Mówi się, że w konfrontacji zginęło również kilku japońskich oficerów obecnych na statkach syjamskich .

Po ostrzeżeniu, Dywizjon 72 wysłał trzy oddzielne formacje trzech Hawk III w pościg, podczas gdy Dywizjon 44 wystartował z trzema Vought O2U Corsair . Tylko trzy Hawk III z dziewięciu pojawiły się w zasięgu wzroku francuskich statków. Zrzucili bomby 250 i 50 kg na Lamotte-Picquet , ale nie trafili w cel. Jedna z bomb eksplodowała na tyle blisko krążownika, że ​​mogła zostać trafiona odłamkami. Korsarzom nie udało się również trafić budynku wroga.

Flota francuska wróciła do Sajgonu w stanie nienaruszonym. Nie żałuje zabitych, niektórych rannych i tylko lekkich obrażeń.

Historyk marynarki wojennej Jacques Mordal zwrócił uwagę, że bitwa o Koh Chang jest jedyną bitwą morską stoczoną i wygraną podczas dwóch wojen światowych przez francuskie siły morskie, zgodnie z planami i wyłącznie francuskimi środkami. W swoich wspomnieniach wojennych generał De Gaulle przywołuje „wspaniałe zwycięstwo morskie z 17 stycznia 1941 roku, podczas którego krążownik Lamotte-Picquet i kilka francuskich Avisos wysłało flotę Syjamu na dno” . Po tym zwycięstwie kapitan Régis Bérenger został awansowany na kontradmirała .

Jednak ten wyczyn zbrojny pozostaje nieznany we Francji, być może dlatego, że wygrała go marynarka wojenna Vichy . Niemniej jednak znajdujemy nazwę tej bitwy dla niektórych ulic i placów oraz niektórych pomników w Bretanii, Vendée i oczywiście na pokładzie obecnego budynku La Motte-Picquet, którego 100 -milimetrowa wieża nosi imię Ko Chang .

Kino

Uwagi i odniesienia

  1. Pierre Journoud "  wychodzi Francja, zwycięstwo THAIS  " Guerres i Histoire , N O  8Sierpień 2012, s.  72.
  2. Adrien Fontanellaz, „  The Royal Thai Air Force from 1912 to 1941: From the Great War to the Franco-Thai War  ” , on Militum Historia: szwajcarskie spojrzenie na historię wojskowości ,marzec 2012(dostęp 17 lipca 2013 ) .

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne