Przestarzały | 17 października 1944 r. - 2 września 1945 r |
---|---|
Lokalizacja | Filipiny |
Wynik | Decydujące zwycięstwo aliantów, wyzwolenie Filipin |
Stany Zjednoczone Filipiny Australia Meksyk Hukbalahap |
Współpracujący rząd Filipin Cesarstwa Japonii |
Douglas MacArthur | Tomoyuki Yamashita |
Stany Zjednoczone - 600 000 mężczyzn |
Cesarstwo Japonii 500 000 mężczyzn |
14 000 zabitych 48 000 rannych kilkaset tysięcy cywilów i partyzantów zabitych |
336 000 zabitych, 500 zaginionych 12 000 więźniów |
Theatre Southwest Pacific podczas II wojny światowej
Bitwy
Japonia :
Kampanie afrykańskie, bliskowschodnie i śródziemnomorskie
Filipiny kampanii z 1944 - 1945 widział Reconquest przez aliantów na Filipinach zajęte od 1942 roku przez Cesarstwo Japonii . Manewry inwazji na kraj rozpoczęły się 17 października 1944 r., A główne lądowanie miało miejsce 20. Walki trwały do końca II wojny światowej . Odwaga obrońców filipińskich i amerykańskich obchodzona jest na Filipinach 9 kwietnia w święto narodowe zwane „Dniem Odwagi ” ( Araw ng Kagitingan ). Filipińska ludność cywilna poważnie ucierpiała podczas tej kampanii, ofiar zarówno masakr, jak i japońskich nadużyć, a także masowych bombardowań amerykańskich na obszarach miejskich.
Filipiny były okupowane przez Japonię od bitwy w latach 1941-1942 . Po odizolowaniu Japończyków na Nowej Gwinei i wielu zwycięstwach na Marianach lub w Peleliu , alianci zbliżyli się do ziemi japońskiej. Generał Douglas MacArthur uczynił osobistą sprawę odzyskania archipelagu, który był również ważnym punktem strategicznym, umożliwiając Japonii odcięcie dostaw ropy w szczególności holenderskich Indii Wschodnich i rozpoczęcie ataków na japońską ziemię. klęska wroga, który nie dał znaku chęci kapitulacji.
MacArthur przewidział jedynie ograniczone zaangażowanie australijskich sił lądowych, Australia brała udział głównie w walkach morskich i powietrznych. Meksyk przyniósł od kwietnia 1945 roku pomocy eskadry myśliwców , z Dywizjonu 201 .
Manewry na Leyte rozpoczęły się 17 października 1944 roku; faktyczne lądowanie miało miejsce 20. Od 23. do 26. bitwa morska na dużą skalę obróciła się na korzyść aliantów. Walki na Leyte były zacięte, ale 31 grudnia zakończyły się zwycięstwem Amerykanów, co dało aliantom przyczółek do najechania pozostałej części terytorium Filipin.
Amerykański sztab generalny zdecydował się zająć wyspę Mindoro w celu przejęcia kontroli nad jej trzema lotniskami, aby móc zaoferować lepsze wsparcie lotnicze dla przyszłej inwazji na wyspę Luçon kilka tygodni później.
Lądowanie na wyspie odbyło się 15 grudnia 1944 r. Bez sprzeciwu. Południe wyspy, gdzie znajdowały się te pasy startowe, zostało szybko zdobyte w ciągu 3 dni, powodując minimalne straty dla żołnierzy , którzy musieli stawić czoła jedynie nielicznemu japońskiemu oporowi.
Ataki japońskich samolotów kamikadze były znacznie bardziej niszczycielskie dla sił amerykańskich, w wyniku których 459 ludzi zginie na morzu, a kilka ich łodzi zostanie zatopionych, głównie statki towarowe, ale także niszczyciel.
W grudniu 1944 r. Współpracujący rząd Filipin zorganizował milicje Makapili ( Makabayan Katipunan Ñg Mga Pilipino , czyli Sojusz Patriotów Filipińskich ), które miały pomóc Japończykom w walce z aliantami. W dniu 9 stycznia 1945 roku , po 6 th Army pod Generalnego Walter Krueger rozpoczął swoją lądowania na Luzon , powodując 175.000 ludzi. Bitwa o Luzon trwała do 15 stycznia .
Wspierana przez Siły Powietrzne piechota posuwała się w kierunku Manili , aw międzyczasie na Półwyspie Bataan i na południe od Manili miały miejsce inne lądowania w celu zajęcia stolicy w szczypcach. Walki w Manili rozpoczęły się 3 lutego i trwały miesiąc, w wyniku których zniszczono znaczną część stolicy i zginęło wielu cywilów Filipińczyków, zabitych przez Japończyków podczas masakry w Manili .
Po odzyskaniu większości wyspy Luzon postanowiono zorganizować kolejne lądowania na pozostałych głównych wyspach położonych w centrum i na południe od archipelagu filipińskiego: Visayas, Palawan i Mindanao.
Operacje VICTOR I i VICTOR II : Bitwa na Visayas
Operacja VICTOR III : Bitwa o Palawan
Operacje VICTOR IV i VICTOR V : Bitwa o Mindanao
Po tych operacjach, pod koniec czerwca, zaciekły opór Japończyków na archipelagu został drastycznie osłabiony, stanowiąc jedynie szczątkowe kieszenie na Mindanao i Luzon . Japończycy okopani w najgłębszych rejonach dżungli stawiali opór do 2 września, kiedy podpisano akty kapitulacji .
Zgodnie z wytycznymi Akiry Mutō , szefa sztabu Tomoyuki Yamashita , armia cesarska i marynarka zrównały ludność z wojną partyzancką. W rezultacie podczas odwrotu sił Shōwa popełniono wiele nadużyć wobec ludności cywilnej.
Tokio Publicznej i Manila Trybunał Wojskowy zidentyfikowano 72 najważniejszych masakr, w tym:
Rekonkwista oznaczała koniec trzech i pół roku surowego przetrzymywania więźniów, naznaczonych okrucieństwami, takimi jak marsz śmierci Bataana , więzienie w obozach koncentracyjnych i japońskich łodziach, gdzie tłoczyli się więźniowie bez wody, jedzenia i wentylacji. Dla ludności oznaczało to przede wszystkim koniec represyjnego reżimu, który przybył, aby asymilować ludność cywilną z partyzantami i w rezultacie ich eksterminować, jak miało to miejsce podczas bitwy pod Manilą, w której zginęło 100 000 cywilów.