Lamotte-Picquet (krążownik)
| Lamotte-Picquet | |
 Krążownik Lamotte-Picquet przed Szanghajem (uruchomienie 1939) | |
| Rodzaj | Lekki krążownik |
|---|---|
| Klasa | Duguay-Trouin |
| Historia | |
| Serwowane w | Marynarka wojenna |
| Stocznia | Arsenał Lorienta |
| Kil ułożony | 17 stycznia 1923 |
| Uruchomić | 21 marca 1924 |
| Uruchomienie | 1 st Wrzesień 1.926 |
| Status | Zatopiony 12 stycznia 1945 |
| Załoga | |
| oficer dowodzący |
Jean Cras Régis Bérenger (1941-1943) |
| Charakterystyka techniczna | |
| Przesunięcie | Normalny: 7500 ton. Przy pełnym obciążeniu: 9500 ton. |
| Prędkość | 31 węzłów |
| Cechy wojskowe | |
| Uzbrojenie | 8 sztuk 155 mm w 4 podwójnych wieżach 4 pojedyncze sztuki 75 mm AA 6 pojedynczych sztuk 37 mm AA 20 karabinów maszynowych AA 13,2 mm w 10 podwójnych wagonach 12 wyrzutni torped 550 mm na 4 potrójnych platformach 2 wodnosamoloty obserwacyjne |
Krążownik lekki (lub drugiej klasy krążownik) Lamotte-Picquet jest francuski okręt wojenny, w klasie Duguay-Trouin . Jest on nazwany na cześć generała porucznika marynarki armii Toussaint-Guillaume de La Motte Picquet , znany jako „La Motte-Picquet” ( 1720 - 1791 ).
Historia
Drugi z trzech tak zwanych krążowników „7500 ton”, został zawieszony w wielkiej formie arsenału Lorient .17 stycznia 1923, a następnie pływał 21 marcanastępnego roku. Wchodzi do służby w dniu1 st Wrzesień 1.926.
Jej pierwszym dowódcą został kapitan Jean Cras , wynalazca kątomierza nawigacyjnego noszącego jego imię, ale także bardzo utalentowany pianista i kompozytor. Załoga składa się z 25 oficerów i 550 podoficerów, kwatermistrzów i marynarzy.
Jest uzbrojony w osiem sztuk 155 mm w czterech podwójnych wieżach, cztery 75 mm AA , sześć 37 mm AA i dwadzieścia AA 13,2 mm , plus dwanaście wyrzutni torped 550 mm na czterech potrójnych platformach i dwa wodnosamoloty obserwacyjne .
Krążownik ten, wraz z Duguay-Trouin i Primauguet, są pierwszymi krążownikami zbudowanymi po I wojnie światowej w ramach nowego programu odbudowy francuskiej marynarki wojennej. Bez zbroi, ale w szczególności „żeglarzy”, ich najlepszą ochroną jest duża prędkość, która przy pełnym ogniu może obracać prawie 33 węzły.
Początkowo we Francji metropolitalnej Lamotte-Picquet przeprowadził kilka misji w Afryce i Ameryce Południowej, zanim został skierowany na Daleki Wschód wStyczeń 1936gdzie jest najpotężniejszym francuskim okrętem wojennym. To jest17 stycznia 1941, na czele sił morskich pod dowództwem kapitana Bérengera , w tym doradców Dumonta d'Urville , admirała Charnera , Tahure et Marne , że brał udział w bitwie pod Ko Chang , gdzie francuskie okręty zmiażdżyły flotę Syjamską ( Tajlandia ) jeszcze lepszy w sile ognia, ale także znacznie nowocześniejszy i dobrze nadzorowany przez japońskich oficerów. .
W 15 marca 1939, wypływa z Sajgonu. Wykonuje ćwiczenia z Rigault de Genouilly w okolicach Cu-Lao-Ré.
W wrzesień 1941, przechodzi remont w Osace , w japońskim arsenale.
Odłożone pod koniec 1942 roku w Sajgonie ,12 stycznia 1945został zbombardowany podczas nalotu na Morzu Południowochińskim przez amerykańskie samoloty Task Force 38 z pirotechniką z Thanh-Thuy-Ha, zakotwiczone na rzece Donnaï w Cochinchina . Trafiony dziesiątkami bomb krążownik przewrócił się i zatonął, marynarz zginął, a kilku zostało rannych.
Uwagi i referencje
Uwagi
- Lamotte-Picquet jest wysoko na liście budynków wybudowanych w [nowość] Formularz Lorient, którego budowa rozpoczęła się w 1912 roku.
- Według osobistego dziennika marynarza z doradcy Rigault de Genouilly, który był zakotwiczony w Sajgonie.
Bibliografia
- „ Historia krążownika Lamotte-Picquet ” , na netmarine.net .
Bibliografia
- Jean Meyer i Martine Acerra , Historia francuskiej marynarki wojennej: od jej początków do współczesności , Rennes, edycje Ouest-France,1994, 427 s. ( ISBN 2-7373-1129-2 )
- Michel Vergé-Franceschi ( reż. ), Słownik historii morskiej , Paryż, edycje Roberta Laffonta , coll. „Książki”,2002, 1508 s. ( ISBN 2-221-08751-8 i 2-221-09744-0 )
- Alain Boulaire , Francuska marynarka wojenna: od Royal of Richelieu do dzisiejszych misji , Quimper, edycje Palantines,2011, 383 s. ( ISBN 978-2-35678-056-0 )
- Rémi Monaque , Historia marynarki francuskiej , Paryż, edycje Perrin,2016, 526 pkt. ( ISBN 978-2-262-03715-4 )
- Étienne Taillemite , Słownik francuskich marynarzy , Paryż, edycje Tallandiera,2002, 573 s. ( ISBN 2-84734-008-4 )
- Guy Le Moing , 600 największych bitew morskich w historii , Rennes, Marines Éditions,2011, 619 s. ( ISBN 978-2-35743-077-8 )
- Jean-Michel Roche , Słownik budowli francuskiej floty wojennej od Colbert do współczesności , t. II: 1870-2006 , Millau, Rezotel-Maury,2005, 591 s. ( ISBN 2-9525917-1-7 , czytaj online )
Zobacz również
Powiązane artykuły
- Lista francuskich krążowników
- Historia francuskiej marynarki wojennej w Indochinach od 1939 do 1945 r.
- Historia francuskiej marynarki wojennej od 1789 r.
- Francuskie Indochiny
- Druga wojna światowa
- Wojna francusko-tajska
- Bitwa pod Koh Chang
- Jean Decoux
- Lạng Sơn