B-59

B-59
Ilustracyjne zdjęcie przedmiotu B-59
Okręt podwodny B-59 na powierzchni z helikopterem US Navy w locie na Morzu Karaibskim w pobliżu Kuby, około 29 października 1962 r.
Inne nazwy Б-59
Rodzaj Łódź podwodna w klasie Foxtrot
Historia
Służył  Flota radziecka
Budowniczy Sudomech
Leżał kil 21 lutego 1960
Uruchomić 6 czerwca 1960
Uzbrojony 10 czerwca 1961
Załoga
Załoga 70 mężczyzn
Charakterystyka techniczna
Długość 91,3  m
Mistrz 7,5  m
Przesunięcie 1957  lt na powierzchni; 2475 lt w zanurzeniu
Napęd Trzy silniki Diesla o mocy 2000  KM  ; trzy silniki elektryczne o mocy 2700  KM  ;
Prędkość 16,8 węzłów ( 31,1  km / h ) na powierzchni; 16 węzłów ( 30  km / h ) w zanurzeniu
Funkcje wojskowe
Uzbrojenie 10 wyrzutni torpedowych  ; 22 torpedy , w tym torpedę atomową o nośności 10 kiloton
Zakres działania 17 900 mil morskich (33 151 km) przy prędkości 8 węzłów ( 15  km / h ) na powierzchni; 740  km przy 2 węzłach ( 3,7  km / h ) w zanurzeniu

Podwodny B-59 (w języku rosyjskim  : Б-59 ) jest podwodny radziecki z klasy Foxtrot (projekt 641). Odegrał rolę podczas kubańskiego kryzysu rakietowego, kiedy jego starsi oficerowie, wierząc, że są atakowani, rozważali wystrzelenie torpedy nuklearnej z 10- kilotonową głowicą nuklearną  .

Kariera

11 czerwca 1960 roku został wpisany na listę marynarki wojennej jako duży okręt podwodny. 24 czerwca 1961 r. Został przydzielony do Floty Bałtyckiej .

6 marca 1962 roku został przydzielony do Floty Północnej. W maju został przeniesiony do Siewierodwińska przez Kanał Białomorski . Został przydzielony do 69 th  Brygady na 4 th  eskadry okrętów podwodnych Floty Północnej do Polarnyj .

1 st lipca został przydzielony do 20 th  eskadrę okrętów podwodnych w eksploatacji wysyłanych na Kubę. 1 st października rozpoczyna operację Kama (round trip Morza Barentsa - Sargasso Sea ), jako część operacji Anadyr .

Kontekst

1 st października 1962 B-59 , zbiornik Admirał flota podwodny składa się z B-36 , B-4 , a B-130 , pozostawiając zasadę Peninsula Kola w kierunku morza Caribbean w celu zapewnienia transportu Radziecka broń dostarczona na Kubę (operacja znana w Związku Radzieckim jako operacja Anadyr ).

Od 2 do 5 października nad dużą częścią grupy przetacza się gwałtowna burza. Zawór spalin B-59 jest uszkodzony. 20 października, dwudziestego dnia rejsu, okręty podwodne B-130 , B-36 , B-59 i B-4 musiały zmierzyć się z dużą grupą US Navy (8 lotniskowców i helikopterów).

Jednak 27 października eskadra Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych - składająca się z lotniskowca USS  Randolph i 11 niszczycieli - wykryła obecność B-59 w pobliżu Kuby. Amerykańskie statki zaczynają zrzucać ładunki głębinowe (z ładunkami wybuchowymi o niskiej energii), aby zmusić radziecki okręt podwodny do wynurzenia się w celu identyfikacji. Wiadomości z Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych, wskazujące, że te ładunki użyte w szkoleniu nie były ofensywne, nigdy nie dotarły do B-59 ani do dowództwa marynarki radzieckiej.

Decyzja o rozpaleniu ognia nuklearnego

B-59 nie słyszał od Moskwy przez kilka dni i chociaż załoga łodzi podwodnej przechwycone amerykańskich audycji radiowych cywilnej, kiedy próbowali nurkowania prześcignąć swoich prześladowców, głębokość uniemożliwiła przechwycić podmorskich ruchu radiowego. I załoga zrobiła nie wiem, czy wojna wybuchła, czy nie. Kapitan okrętu podwodnego Valentin Grigorievich Savitsky, wierząc, że prawdopodobnie wybuchła wojna, chciał wystrzelić torpedę atomową.

Trzej starsi oficerowie obecni na pokładzie - kapitan Valentin Savitsky, oficer polityczny Iwan Semonowicz Maslennikow oraz dowódca podflotylli Wasilij Arkhipow , której stopień był taki sam jak Savitsky, a także zajmował stanowisko dowódcy drugiego po B -59 - otrzymali rozkaz wystrzelenia torpedy jądrowej tylko w przypadku jednomyślnego porozumienia między nimi. Podczas gdy dwaj pierwsi opowiadali się za wystrzeleniem torpedy nuklearnej, Arkhipow jako jedyny był temu przeciwny i ostatecznie przekonał Sawitskiego do wyjścia na powierzchnię i czekania na rozkazy z Moskwy. Ta decyzja pomogła uniknąć wybuchu wojny nuklearnej , która prawdopodobnie wybuchłaby, gdyby torpeda została wystrzelona.

28 października, kiedy baterie okrętu podwodnego były na wystarczająco niskim poziomie i uszkodzony system wymiany powietrza, B-59 został zmuszony do wynurzenia się i użycia swoich silników wysokoprężnych pośród sił przeciwlotniczych. Udało mu się uciec przed nimi wieczorem, ładowano baterie i dokonywano napraw, nurkując na 250  mi używając wabików. Przebywał tam prawie miesiąc. Następnie B-59 ruszył w kierunku ZSRR.

Chociaż incydent niekoniecznie był znany autor Mark Rascovich (i filmowcy, którzy później dostosowali powieść), ma on podobieństwa do pozycji bojowych (po angielsku  : The Bedford Incident ).

Późniejsza kariera

W 1963 roku B-59 został skierowany do 69 -go  brygada podwodnych z 4 th  podwodnych Dywizjonu Północny Fleet, z siedzibą w Polarnyj. W następnym roku został przydzielony do 96 th  Brygady nadal pod wodą w 4 -go  dywizjonu okrętów podwodnych.

Od 24 sierpnia 1964 r. Do 13 września 1965 r. Przerwa na konserwację i naprawy w KMOLZ w Kronsztadzie. Pod koniec 1965 roku przeniosła się do nowego portu w Poliarnach. Wykonuje misję operacyjną.

W 1967 r. Przeprowadził misję operacyjną na Morzu Śródziemnym . W 1968 roku został ponownie wysłany na misję operacyjną, która została przerwana z nieznanego powodu.

W 1969 roku został przydzielony do 211 th  podział okrętów podwodnych z 4 th  okrętów podwodnych Floty Północnej Squadron Polyarniy. W następnym roku został przydzielony do 161 th  brygada okrętów podwodnych z 4 th  eskadry okrętów podwodnych.

Od 13 października 1970 r. Do 22 kwietnia 1971 r. Pełnił misję operacyjną pod dowództwem 69  Brygady Okrętów Podmorskich. Znalazł się w strefie konfliktu w pobliżu egipskiego wybrzeża.

Od 21 lipca 1971 r. Do 25 lutego 1972 r. Kierował misją operacyjną na Północnym Atlantyku z międzylądowaniem w Hawanie (Kuba) od 31 października do 3 listopada 1971 r.

Od 15 września 1973 do 19 grudnia 1974 roku nowej przerwy na konserwację i naprawy do KMOLZ Kronsztadzie, tymczasowo przydzielony do 10 th  podział okrętów podwodnych w służbie bazy morskiej w Leningradzie . Pod koniec 1974 roku został przydzielony do 161 th  brygada okrętów podwodnych z 4 th  eskadry okrętów podwodnych Floty Północnej, Polarnyj.

Od 27 czerwca 1975 r. Do 27 lipca 1976 r. Był wysyłany na misje operacyjne na Morzu Śródziemnym pod dowództwem 161.  Brygady Okrętów Podmorskich. W 1977 r. Kierował nową misją operacyjną na Morzu Norweskim i Barentsa.

W 1978 r. Przebywał na misji operacyjnej na Morzu Śródziemnym, wrócił do swojej bazy 10 października. Od 10 listopada 1979 do 14 lipca 1980 ponownie patrolował Morze Śródziemne.

Od 14 października 1982 do 15 sierpnia 1984 przerwa w konserwacji i naprawach KMOLZ Kronstadt. B-59 , tymczasowo zastrzeżeniem 10 th  Division utrzymanie podwodny z 25 th  brygada okrętów podwodnych do 4 th  budynków instrukcji podziału morskiej podstawy Leningrad. W 1984 roku został przydzielony do 28 th  Dywizji Rezerwowej okrętów podwodnych z 9 -go  dywizjonu okrętów podwodnych Floty Północnej, Ura Guba.

Jesienią 1989 r. Został przeniesiony na Morze Azowskie śródlądowymi drogami wodnymi. W dniu 8 grudnia, został przydzielony do 153 th  brygada 14 th  podział okrętów podwodnych Floty Czarnomorskiej Yuzhnaya Bukhta.

19 kwietnia 1990 roku został wykreślony z listy marynarki wojennej i przekazany OFI do demontażu i demontażu. Otrzymał numer taktyczny 576 w 1990 roku 1 st czerwca 1991 rozwiązaniu załogi. Został zdemontowany w stoczni Glavvtorchetmet w Inkerman w 1991 i 1992 roku.

B-59 będzie wydać w sumie 28 lat i 10 miesięcy w służbie.

Uwagi i odniesienia

  1. Leningrad: stron Sudomekh ( n ö  196) (46)

Zobacz też

Powiązane artykuły

Źródła i bibliografia

Linki zewnętrzne