Avenue Parmentier
10 e , 11 e arr ts
Avenue Parmentier
| ||
| ||
| Sytuacja | ||
|---|---|---|
| Dzielnice |
10 th 11 th |
|
| Dzielnice |
Roquette Saint-Ambroise Hôpital-Saint-Louis Folie-Méricourt |
|
| Początek | 10, plac Léon-Blum | |
| Koniec | 2, avenue Claude-Vellefaux 24, rue Alibert |
|
| Obsługiwane trasy |
Rue Camille-Desmoulins rue Sedaine rue du Chemin-Vert rue Rochebrune rue du General-Renault rue Lacharriere rue Saint-Ambroise rue Pasteur rue Léchevin przejście Beslay rue Oberkampf avenue de la République rue Jean-Pierre-Timbaud rue des Trois-Bornes rue de la Fontaine-au-Roi rue Deguerry rue Darboy rue Auguste-Barbier rue Abel-Rabaud rue du Faubourg-du-Temple rue Tesson rue Jacques-Louvel-Tessier rue Arthur-Groussier |
|
| Morfologia | ||
| Długość | 1670 m² | |
| Szerokość | 30 m² | |
| Geokodowanie | ||
| Miasto Paryż | 6991 | |
| DGI | 7067 | |
Geolokalizacja na mapie: Paryż
| ||
 Obrazy na Wikimedia Commons
|
||
Avenue Parmentier jest aleja z 10 th i 11 th Dzielnice Paryża.
Lokalizacja i dojazd
Zaczyna się o 10, place Léon-Blum i kończy o 2, avenue Claude-Vellefaux .
Ta strona jest obsługiwana przez stacje metra République (
), Parmentier ( ) Goncourt ( ) i Wolter ( ) Najbliższe autobusy to linie 
RATP 20 46 61 69 75 96.
Pochodzenie nazwy
Ta aleja jest nazwany po agronomów Antoine Parmentier (1737-1813), ze względu na bliskość jego domu n o 68 rue du Chemin Vert .
Historyczny
decyzją ministerialną 21 sierpnia 1818 r.nakazał utworzenie tej alei, której szerokość została ustalona na 26 metrów, między ulicami Amandiers (obecnie rue du Chemin-Vert ) i Saint-Ambroise pod nazwą „Avenue Parmentier” (strona nieparzysta).
Dekretem z 10 grudnia 1855, jest przebity między rue Corbeau i aleją Claude-Vellefaux , jest przedłużony w 1857 roku między placem Voltaire a rue du Chemin-Vert .
Dekretem z 4 listopada 1876 r., dodaliśmy cały odcinek między ulicami Saint-Ambroise i Fontaine-au-Roi
Dekretem z 16 kwietnia 1883 r.rozciąga się między ulicami Fontaine-au-Roi i Faubourg-du-Temple , a następnie na mocy dekretu26 listopada 1883 r.powstaje parzysta strona alei znajdującej się między ulicami Chemin-Vert ) i Saint-Ambroise .
Część położona po stronie parzystej między rue Saint-Ambroise i rue du Chemin-Vert wyznaczała granicę rzeźni Ménilmontant .
Niezwykłe budynki i miejsca pamięci
- Pod numerem 14 znajduje się stara podstacja elektryczna autorstwa architekta Paula Friesé , symbolizująca paryskie dziedzictwo 36 podstacji elektrycznych zbudowanych między 1900 a II wojną światową . Obudowa La Generale , podstacja jest przedmiotem konkursu architektonicznego z miasta Paryża, aby przekształcić go w kinie.
- Pod numerem 87 znajduje się remiza strażacka, zbudowana przez architektów Paillot i Verdier.
- Wyjście z Parmentier stacją metra , przed N o 88 bis, zaprojektowane w 1900 roku Hector Guimard do Compagnie generale du metropolitain de Paris został wymieniony jako zabytek Ponieważ29 maja 1978.
Bibliografia
- Jacques Hillairet , Słownik historyczny ulic Paryża , Paryż , Les Éditions de Minuit , 1972, 1985, 1991, 1997 itd. ( 1 st ed. 1960), 1476 , str. , 2 obj. [ szczegóły wydań ] ( ISBN 2-7073-1054-9 , OCLC 466966117 ).
- Napoleon Chaix, przewodnik po Paryżu, 1807 , Międzynarodowa księgarnia.
Uwagi i referencje
- „ Podstacja elektryczna Voltaire ” , structurae.info (dostęp 13 czerwca 2015 r . ) .
- „ Podstacja Voltaire ” , reinventer.paris (dostęp 13 czerwca 2015 r . ) .
- Wskazówka n o PA00086548 , baza Mérimée , francuskiego Ministerstwa Kultury .