Ludzki słuch jest zdolność ludzi do słuchania i interpretowania dźwięków .
Możemy badać słuch z punktu widzenia fizjologii i będziemy wówczas zainteresowany funkcjonowaniem ucha , zewnętrznej i wewnętrznej , która jest organem najbardziej zaangażowany w słuch .
Z medycznego punktu widzenia interesują nas wady słuchu, na które mogą narzekać pacjenci. Aby wykryć te problemy podczas wczesnych badań, definiujemy normalny słuch. Różnice wahają się od presbycusis , pogarszania się normalnej ostrości słuchu wraz z wiekiem, do głuchoty ; podczas gdy inni pacjenci cierpią na szum w uszach . Poszukujemy infekcyjnych, traumatycznych lub środowiskowych przyczyn tych braków.
Psychoakustycznego jest gałęzią psychologii i neurologii , który bada percepcję dźwięków, łącznie z transformacją dźwięku w impulsy nerwowe, ich leczenie neuronów wyspecjalizowane, ich porównanie ze śladami pamięci, a ich związek ze znaczeniem. Szuka granic tej percepcji, a także sposobów jej działania.
Ucho zewnętrzne składa się z małżowiny usznej i zewnętrznego przewodu słuchowego . Pawilon wychwytuje fale akustyczne, przekazuje je do zewnętrznego kanału słuchowego . Pawilon dzięki swojej geometrii umożliwia uzyskanie słuchu z kierunkowością w kierunku pionowym.
Róg wzmacnia częstotliwości około 5 kiloherców (kHz) o kilka decybeli , zewnętrzny kanał słuchowy wzmacnia te około 2,5 i 4 kHz o dziesięć decybeli . Całkowity efekt działania ciała (ramiona, głowa) i ucha zewnętrznego generalnie generuje wzmocnienie w zakresie od 5 do 20 decybeli między 2000 a 7000 Hz .
Ucho środkoweUmieszczony w kostnej jamie czaszki (wciąż w powietrzu) obok ucha wewnętrznego, przekazuje zmiany ciśnienia akustycznego z ucha zewnętrznego do ucha wewnętrznego , dostosowując jednocześnie impedancję akustyczną . W płynnym medium ucha wewnętrznego zakres ruchów jest zmniejszony, ich siła jest zwiększona.
W uchu środkowym znajduje się błona bębenkowa i łańcuch kosteczek słuchowych.
Błona bębenkowa Błona bębenkowa to błona oddzielająca ucho wewnętrzne od ucha zewnętrznego. Twarz zewnętrzna jest poddawana wibracjom przenoszonym przez przewód słuchowy, podczas gdy trąbka słuchowa , komunikując się z nosogardłem , utrzymuje wewnętrzną twarz pod ciśnieniem atmosferycznym . Dźwięk wibruje błony bębenkowej. Łańcuch kosteczek słuchowych Po pierwsze, chwytając ruchy błony bębenkowej, młotek przekazuje swoją energię do kowadła, które po drugie, zwielokrotnia ruchy, które będą wykonywane na strzemieniu .Na amplitudę wejściową dźwięków w uchu środkowym wpływają dwa antagonistyczne mięśnie:
Ucho wewnętrzne, umieszczone w kostnym labiryncie , zawiera dwa nierozłączne narządy:
Zmysłowym elementem słuchu jest narząd Cortiego. Narząd ten jest zamknięty w kanale ślimakowym i kąpie się w endolimfie. Wspierany przez błonę podstawną narząd Cortiego rozciąga się na długość ślimaka i zawiera tysiące komórek czuciowych włosów (24 000 na ucho) połączonych z włóknami nerwowymi pochodzącymi z nerwu słuchowego . Komórki rzęsate mają niezwykle rozbudowaną trójwymiarową organizację przestrzenną, możliwą dzięki wyspecjalizowanemu układowi komórek podporowych i błon.
Istnieją dwa rodzaje komórek czuciowych włosów:
W ludzkim ślimaku znajduje się około 3500 komórek rzęsatych wewnętrznych i 12500 komórek rzęsatych zewnętrznych, które są połączone z około 35 000 włókien nerwowych.
Podstawową właściwością organu Cortiego jest to, że przeprowadza analizę częstotliwości bodźców dźwiękowych. W odpowiedzi na daną częstotliwość różne części narządu wzdłuż ślimaka wibrują z różnymi amplitudami. Regiony podstawowe reagują na wysokie częstotliwości (w sopranach), podczas gdy regiony w pobliżu wierzchołka odpowiadają na niskie częstotliwości (w basie). Występuje ciągła gradacja częstotliwości odpowiedzi od podstawy do wierzchołka; tak więc to położenie komórki rzęsatej wzdłuż ślimaka określa częstotliwość, z jaką ta komórka wykazuje maksymalną wrażliwość. Mówimy o „ organizacji tonotopowej ” ślimaka.
Podstawowym sposobem stymulacji narządu Cortiego w odpowiedzi na dźwięk są drgania błony bębenkowej, które są przekazywane do endolimfy przewodu ślimakowego przez łańcuch kosteczek słuchowych w uchu środkowym. Wibracje te wprawiają w ruch błonę podstawną, a następnie komórki rzęsate przechodzą przez komórki podporowe. Możliwe są jednak inne sposoby stymulacji, z których najbardziej godnym uwagi jest percepcja słuchowa przez przewodnictwo kostne, w której komórki rzęsate są bezpośrednio stymulowane przez wibracje kości czaszki.
Dźwięki wykrywane przez ucho wewnętrzne są przekazywane do mózgu w postaci impulsów nerwowych. Intensywność odbieranego dźwięku jest funkcją częstotliwości powtarzania impulsów, podczas gdy jego częstotliwość implikuje identyfikację włókien nerwowych, które przekazują impulsy.
Stymulowane komórki rzęsate wywoła potencjału czynnościowego w aksonów nerwu słuchowego ( nerwu przedsionkowo , VIII p para nerwów czaszkowych). Ścieżki słuchowe są liczne i złożone. W aksony , które podróżują słuchowego synaps nerwowych zrobić z ślimakowego jąder ipsilateralnej (tej samej stronie) w pniu mózgu . Z jąder ślimaka rozpoczynają się projekcje w kierunku górnych oliwek na tym samym poziomie. W aksony tych oliwkowatego neuronów wystawać poprzez boczne lemniscus do gorszej wzgórkach gdzie z synaps neuronów, które wystają z medianą kolankowatych ciał na wzgórzu . Stamtąd zostaną wysłane do pierwotnej kory słuchowej . Warto zauważyć, że sygnały są przesyłane na obie kory słuchowe (ipsilateralne i kontralateralne). I że to przekazywanie informacji drogami nerwowymi zachowuje organizację tonotopową .
Najprostsze i najstarsze badania psychoakustyki badały granice percepcji słuchowej dla ludzi.
Intensywność Najbardziej wrażliwe ludzkie ucho odbiera dźwięki odpowiadające ciśnieniu akustycznemu około 20 mikropaskali (0 dB SPL ), podczas gdy ciśnienia przekraczające 20 Pa (120 dB SPL) mogą powodować bolesne odczucia i uszkodzenie ciała. Słyszeć. Odczuwalna intensywność nazywana jest głośnością . Częstotliwości Obszar o częstotliwości wyczuwalny fali dźwiękowej, w najlepszych przypadkach, 16 Hz (niski skoku) do około 16000 Hz (sygnał) ( Chouard 2001 , str. 87). Dyskryminacja między dwiema sąsiednimi częstotliwościami jest dobra do około 4000 Hz . Muzyczny Zachodnia był szczególnie zaniepokojony tym percepcji i nazywa skok dźwięku . Kierunek Słyszenie rozpoznaje, dzięki połączeniu dźwięków docierających do obojga uszu, kierunek pochodzenia dźwięku. Ta percepcja nazywa się lokalizacją słuchową . Czas Percepcja słuchowa zajmuje trochę czasu. Dźwięki krótsze niż jedna dziesiąta sekundy są słabo określone pod względem ich pozostałych trzech cech. Percepcja staje się lepsza, gdy zwiększa się czas trwania, aż osiągnie najlepszą finezję, od około pół sekundy.Ograniczenia, osiągi i funkcje mogą być bardzo różne w przypadku innych gatunków zwierząt.
Wysłuchanie jest aktem dobrowolnym. Badani kierują swoją uwagę i są w stanie podążać za przepływem dźwięku pośród kilku innych, o czym świadczy efekt cocktail party lub umiejętność słuchania konkretnego instrumentu w zespole muzycznym. Wszystkie cechy percepcji odgrywają rolę w tym selektywnym słyszeniu, a także pamięć słuchowa.
Interpretacja impulsów nerwowych, które dźwięk wywołuje w uszach, jest procesem obejmującym kilka obszarów mózgu. Adaptacja słuchu , maskować efekty, iluzje słuchowe zilustrowania złożoności rozumienia dźwięku.
Audiometria jest zbiorem metod do pomiaru słuchu zdolność danej osoby, a zatem ewentualnie Diagnose głuchota . Mierzymy reakcję osoby na bodźce o określonej częstotliwości i poziomie.
Audiometria tonalna wykorzystuje czyste tony o stałym czasie trwania, przekazywane do ucha przez słuchawki . Osoba przystępująca do egzaminu musi wcisnąć przycisk, jeśli coś usłyszy. Rezultatem jest tabela progów słyszenia dla różnych częstotliwości, często na oktawę , od 125 do 8000 Hz . Wynik jest często wyrażany w decybelach w porównaniu z progiem odniesienia odpowiadającym zdolności słyszenia przeciętnej i zdrowej osoby, w zależności od jej wieku. W takim przypadku wskazuje się, że jest to dB HL (dla poziomu słyszenia ). Międzynarodowe standardy pozwalają na porównanie testów audiometrycznych. Audiogram prezentuje wyniki te najczęściej w formie histogramu .
W przypadku nieprawidłowości badanie to należy powtórzyć w przewodnictwie kostnym , poprzez stymulację ślimaka kością skroniową znajdującą się za małżowiną uszną, w celu wykrycia problemów przewodzeniowej utraty słuchu, często związanej z niedoborami lub infekcjami ucha środkowego.
Audiometrię mowy praktykuje się na tych samych zasadach, co poprzednia, ale można ją również przeprowadzić metodą przewodnictwa kostnego; ale bodźce to listy słów lub sylab.
Jeśli badanie subiektywne wykryje patologię, obiektywne pomiary pozwalają na sprecyzowanie diagnozy, bez świadomego udziału pacjenta:
Wraz z wiekiem słuch w naturalny sposób słabnie z powodu stopniowego zanikania zewnętrznych komórek rzęsatych (ucha wewnętrznego). Nazywa się to presbycusis . Straty występują głównie w wysokich tonach (częstotliwości powyżej 2000 Hz ). W rezultacie wysokie częstotliwości (do 20 kHz ) odbierane w młodości są coraz gorzej słyszalne, dopóki nie są już w ogóle odbierane.
Utrata słuchu przy różnych częstotliwościach pod wpływem wieku różni się w zależności od cytowanych źródeł . Można to łatwo wytłumaczyć faktem, że obserwuje się duże różnice w populacji, a oprócz wieku osobników wpływa na to wiele czynników. Nierzadko zdarza się widzieć starszych muzyków z uszami młodego mężczyzny, tak jak są młodzi ludzie z przedwcześnie uszkodzonymi uszami przez powtarzające się narażenie na zbyt głośne dźwięki, np. Na koncertach czy w dyskotekach .
P r Raufaste wykazały, że istnieje również trudniejsze do zrozumienia fizjologicznego punktu widzenia, zwiększenie limitu częstotliwości postrzegania basie.
Utrata słuchu spowodowana hałasem zależy zarówno od czasu trwania ekspozycji, jak i od natężenia hałasu. Wszystkie dźwięki nazywane są tutaj „hałasem”, a nie tylko nieprzyjemnymi. Na przykład słuchanie muzyki przez słuchawki przy pełnej głośności lub oglądanie startujących samolotów z lotniska ma dokładnie taki sam wpływ na komórki słuchowe. Ta obserwacja może wymagać zastrzeżenia. P r Pierre Josserand, próbując do ilościowego przeszedł audiogram do instrumentalistów z twardej skale przed i po próbie. Postawił hipotezę, że biorąc pod uwagę zastosowane amplitudy (przy użyciu dużych wzmacniaczy ), audiogram po powtórzeniu byłby, statystycznie rzecz biorąc, pogorszony w porównaniu z audiogramem przed powtórzeniem. Nie udało się potwierdzić początkowej hipotezy . Można to było zweryfikować tylko na kilku wyjątkowych osobnikach, ale nie na całej populacji . Josserand interpretować ten wynik jako wskazanie efektem ochronnym muzyków ' uwagę oraz fakt, że przede wszystkim jego nadmierny hałas, ich ucho «przygotowany», ponieważ to oni sami, którzy byli u źródeł dźwięku. Tego dźwięku.
Skutki nadmiernego i / lub impulsywnego hałasu różnią się od skutków wieku. Wraz z wiekiem ucho staje się mniej wrażliwe na wysokie częstotliwości, podczas gdy narażenie na hałas szczególnie zmniejsza czułość w okolicach 3 do 4 kHz , częstotliwości , na której całe ucho jest najbardziej wrażliwe. Określenie „notch” lub „słuchowe ubytek pola widzenia” jest wtedy obserwowane 4000 zespołu Hz do audiogramem . Ten rodzaj ubytku słuchu jest bardzo powszechny u użytkowników broni palnej . Jest to charakterystyczne dla osób narażonych na głośne i perkusyjne dźwięki, zwłaszcza w przypadku niedostatecznego stosowania odpowiednich środków ochrony słuchu ( słuchawki redukujące hałas ) ...