1993 bombardowanie World Trade Center | |
Gruz z parkingu, na którym nastąpiła eksplozja. | |
Lokalizacja | Nowy Jork , Stany Zjednoczone |
---|---|
Cel | Wieża World Trade Center 1 |
Informacje kontaktowe | 40 ° 42 ′ 42 ″ północ, 74 ° 00 ′ 45 ″ zachód |
Przestarzały |
26 lutego 1993 12:17 ( UTC-5 ) |
Rodzaj | Atak bombowy samochodu |
Nie żyje | 6 |
Ranny | 1,042 |
Autorski | Ramzi yousef |
Organizacje | Al-Kaida |
Ruch | terroryzm islamistyczny |
1993 World Trade Center atak atak terrorystyczny popełnione na26 lutego 1993na parkingu North Tower World Trade Center w Nowym Jorku . Wybuchowy koktajl ważący blisko 680 kg zostaje umieszczony w bombie samochodowej, aby przewrócić wieżę północną na wieżę południową i w ten sposób zniszczyć kompleks, zabijając tysiące cywilów. Uznana za porażkę, operacja terrorystyczna zabija 6 osób i rani 1042 innych.
Kilka dni po ataku policyjne śledztwo skupia się na islamistycznej komórce w Jersey City i Brooklynie wokół Omara Abdela Rahmana , nazywanego „ślepym szejkiem”. Kierowca grupy, Mohammed Salameh, jest pierwszym aresztowanym, a tropy prowadzą do jego różnych kryjówek i wspólników. Do grupy konspiratorów należą Ramzi Yousef , Mahmud Abouhalima , Nidal Ayyad , Abdul Rahman Yasin i Ahmed Ajaj . Finansowanie ataku, który był niedrogi, zapewnił wuj Ramziego Yousef, Khalid Cheikh Mohammed .
W Marzec 1994, Abouhalima, Ajaj, Ayyad i Salameh zostają skazani za wyprodukowanie bomby na 240 lat więzienia. Zarzuty dotyczą zrzeszania się przestępców, niszczenia własności prywatnej za pomocą materiałów wybuchowych oraz transportu tych samych materiałów wybuchowych na terytorium federalnym. WListopad 1997, dwóch innych członków celi zostaje skazanych: Ramzi Yousef, sprawca ataku, i Eyad Ismoil , kierowca bomby w ciężarówce.
Zainspirowany przez Al-Kaidę atak ten można uznać za pierwszy w historii atak dżihadystów na kraj zachodni .
Omar Abdel Rahman , nazywany „niewidomym szejkiem”, wjeżdża do Stanów Zjednoczonych na wizie turystycznej w1990chociaż znajduje się na liście międzynarodowych terrorystów. Wiadomo, że Rahman został oskarżony i uniewinniony w sprawie zabójstwa egipskiego prezydenta Anwara Sadata wDziewiętnaście osiemdziesiąt jeden. Duchowy przewodnik i przywódca egipskiego sunnickiego ruchu islamistycznego Gamaa al-Islamiya , Rahman został charyzmatycznym kaznodzieją meczetów na Brooklynie i New Jersey . Meczet Brooklyński jest również wspierany przez Maktab al-Khadamāt . FBI bada Sheikh kiedy El Sajjid Nosair został zatrzymany w związku z zabójstwem Meir Kahane w Listopad 1990. Rahman kontynuuje swoje religijne nauczanie w meczecie Al-Salam w Jersey City, który znajduje się nad chińską restauracją, nawet po utracie zielonej karty wSierpień 1992 za nieodpowiadanie służbom imigracyjnym.
Mohammed Salameh wjeżdża do Stanów Zjednoczonych przez międzynarodowe lotnisko im. Johna F. Kennedy'ego w Nowym Jorku w dniu17 lutego 1988z Jordanii na sześciomiesięcznej wizie turystycznej i pozostaje tam nielegalnie. Osiadł w Jersey City i został wielbicielem meczetu Omara Abdela Rahmana, kiedy głosił tam na początku lat dziewięćdziesiątych.23 lipca 1992, po raz pierwszy próbuje uzyskać prawo jazdy ze stanu New Jersey i nie udaje mu się. Nie udało mu się w trzech innych próbach w New Jersey, aby spróbować w Nowym Jorku i uzyskać prawo jazdy w dniu8 września 1992.
Ramzi Yousef wjechał do Stanów Zjednoczonych dnia1 st Wrzesień 1.992pierwsza klasa na locie z Pakistanu . Przedstawia amerykańskim władzom paszport iracki i prosi o azyl polityczny . Gdy areszt Służby Imigracyjnej i Naturalizacyjnej jest pełny, administracja zezwala Ramziemu Yousefowi na wjazd do Stanów Zjednoczonych, a następnie wzywa go na rozmowy, aby rozpatrzyć jego wniosek o azyl. Po przybyciu Ramzi Yousef mieszka z Mohammedem Salamehem.
Ahmed Ajaj , 27-letni Palestyńczyk, leci tym samym samolotem co Ramzi Yousef, aby wlecieć do Stanów Zjednoczonych. Dwaj mężczyźni udają, że się nie znają. Chłopiec dostarczający pizzę w Houston , Ajaj próbuje wejść z fałszywym szwedzkim paszportem, ale jego brak ubrania przyciąga uwagę urzędników imigracyjnych na lotnisku Johna F. Kennedy'ego . Kiedy urzędnicy przeprowadzają dalsze kontrole, odkrywają w jego bagażu liczne instrukcje dotyczące używania noży, granatów, trucizn, broni oraz sposobów robienia koktajli Mołotowa i innych bomb. Abu Barra, przybrane imię Mohammeda Jamala Khalifa, pojawia się w planach.
Ramzi Yousef.
Mohammeda Salameha.
Ahmeda Ajaja.
Eyad Ismoil.
Mahmud Abouhalima.
Nidal Ajjad.
Abdul Rahman Yasin (w 2002).
Khalid Sheikh Mohammed (w 2001).
30 listopada 1992 r., Mohammed Salameh nabywa schowek w Jersey City pod nazwiskiem Kamal Ibraham. Uzasadnia wynajem, rozpoczynając biznes z przyjaciółmi. Na umowie najmu wpisuje nazwiska sześciu współpracowników, którzy mają dostęp do powierzchni magazynowej. 31 grudnia 1992 r., Mohammed Salameh i Ramzi Yousef przeprowadzają się do nowego domu i wprowadzają do mieszkania przy 40 Pamrapo Avenue w Jersey City. 24 stycznia Mohammed Salameh jako kierowca i Ramzi Yousef jako pasażer mają wypadek samochodowy w pobliżu osiedla mieszkaniowego, w którym mieszka Mahmud Abouhalima.Yousef jest hospitalizowany i pozostaje tam do 29 stycznia, uzyskując odroczenie przesłuchania imigracyjnego.
Jako Kemal Ibraham, Ramzi Yousef zamawia chemikalia w partiach, przez telefon, od lokalnej firmy w Jersey City.
15 lutego, Nidal Ayyad wynajmuje samochód w Newark i dodaje Salameha jako dodatkowego sterownika. 23 lutego 1993Mohammed Salameh wynajmuje żółty van typu Econoline od firmy Ryder. W przeddzień ataku grupa otrzymała dostawę sprężonego wodoru .
W mieszkaniu Nosaira w New Jersey policja znajduje dziesiątki planów produkcji bomb i dokumentów związanych ze spiskiem terrorystycznym, a także podręczniki z Centrum Szkolenia Sił Specjalnych Fort Bragg , tajne notatki Wspólnego Komitetu Szefów Sztabów i 1440 fragmentów amunicja.
Ramzi Yousef jest wspomagany przez irackiego pirotechnika Abdula Rahmana Yasina w montażu bomby o wadze około 590 kilogramów. Według ekspertów bomba jest łatwa w montażu i może ją wykonać prawie każdy, korzystając z podręczników uzyskanych z księgarni. Jedną ze specyfiki bomby jest niski koszt jej komponentów, które zakupiono za nieco ponad 400 dolarów.
Bomba składa się głównie z azotanu mocznika , który jest powszechnym składnikiem wielu nawozów. Pozostałe dwie chemikalia to kwas azotowy i kwas siarkowy , dwa produkty, które nie wymagają zezwolenia na zakup, w przeciwieństwie do materiałów wybuchowych czy dynamitu. Wokół rdzenia bomby terroryści umieścili cząsteczki aluminium, magnezu i tlenku żelaza. Bomba zapalana jest za pomocą ładunku wybuchowego złożonego z nitrogliceryny , dynamitu, prochu bezdymnego i knota. Nitrogliceryna jest uważana za niestabilny materiał wybuchowy, który może eksplodować w wyniku niewielkich wibracji. Wokół ładunku wybuchowego ustawiono również trzy zbiorniki wodoru, aby poprawić spalanie cząstek żelaza.
Użycie butli ze sprężonym gazem bardzo przypomina metody zastosowane podczas bombardowania Drakkar w Bejrucie w 1983 roku. Podczas tych dwóch ataków butle ze sprężonym powietrzem są wykorzystywane do wywołania wybuchu typu termobarycznego , który wytwarza więcej energii niż konwencjonalne materiały wybuchowe o dużej mocy. Według zeznań złożonych podczas procesu FBI zarejestrowało tylko jeden atak z użyciem bomby zawierającej azotan mocznika.
Wynajęty przez grupę terrorystyczną van ma pojemność użytkową 8,4 m 3 , co odpowiada 910 kilogramom materiałów wybuchowych. Jednak furgonetka nie jest w pełni wypełniona. Yousef używa 6-metrowego wiertła, które umieszcza w rurce chirurgicznej. Yasin oszacował, że ten detonator uruchomi bombę dwanaście minut po podpaleniu przez zapalniczkę.
Yousef chce, aby dym pozostał w wieży, aby publiczność mogła patrzeć, jak ludzie powoli się duszą. Przewidywał, że po wybuchu Wieża Północna zawali się na Wieżę Południową.
Utrzymuje się pogłoska o obecności cyjanku obecnego w bombie, przekonanie wzmocnione przez sędziego Kevina Duffy'ego podczas wyroku: „Miałeś do dyspozycji cyjanek sodu i jestem pewien, że użyłeś go do produkcji bomby. " Jednak oględziny miejsca nie pozwoliły ustalić składu bomby, a Robert Blitzer, doświadczony agent FBI, który pracował nad tą sprawą, stwierdził, że nie ma dowodów naukowych potwierdzających obecność cyjanku sodu w miejscu eksplozji . Ponadto dziennikarz Peter Lance uważa, że Yousef rozważał tylko możliwość dodania cyjanku do materiału wybuchowego i żałuje, że tego nie zrobił.
Ramzi Yousef wysyła listy do kilku nowojorskich gazet w nieokreślonym dniu w związku z atakiem, w którym twierdzi, że jest piątym batalionem Armii Wyzwolenia. Jeden z nowojorskich mediów, The New York Times , otrzymuje ten list cztery dni po ataku i przekazuje go policji, która go uwierzytelnia. Stany jednostronicowy list, że atak jest odpowiedzią na „US politycznej, gospodarczej i wojskowej poparcia dla Izraela , ziemi i innych dyktatur terroryzmu w regionie . ” Listy te zawierają trzy postulaty: koniec amerykańskiej pomocy dla Izraela, koniec izraelsko-amerykańskich stosunków dyplomatycznych oraz koniec wszelkiej ingerencji w sprawy wewnętrzne krajów Bliskiego Wschodu. List zapewnia, że jeśli te żądania nie zostaną spełnione, Armia Wyzwolenia „będzie nadal wykonywać swoje misje jako cele wojskowe i cywilne” i ma „ponad 150 zamachowców-samobójców gotowych do działania” , wspominając o „potencjalnych celach nuklearnych” .
W swoich wypowiedziach Yousef przyznaje, że ataki na World Trade Center są aktem terroryzmu, ale jest to uzasadnione, ponieważ „terroryzm, którego używa Izrael (i popierają go Stany Zjednoczone) musi być postrzegany na równi” . Początkowy plan terrorystów zakłada, że eksplozja bomby w ciężarówce przewróci Wieżę Północną na Wieżę Południową, powodując zawalenie się obu wież.
Do najwcześniejszych celów komórki terrorystycznej należą egipski prezydent Hosni Mubarak , sekretarz generalny ONZ Boutros Boutros-Ghali , senator stanu Nowy Jork Alfonse D'Amato , członek nowojorskiego Zgromadzenia Dov Hikind, tunele Lincoln i Holland, a zwłaszcza Kwatera Główna ONZ . Siddig Ibrahim Siddig Ali wskazuje w 1995 r., że grupa rozważała usunięcie byłego prezydenta USA Richarda Nixona i byłego sekretarza stanu Henry'ego Kissingera jako kartę przetargową w celu zabezpieczenia uwolnienia El Sayyida Nosaira . Pisarz Simon Reeve spekuluje, że coś poszło nie tak, na przykład ze względu na poziom bezpieczeństwa i że zmieniono miejsce docelowe bomby w ciężarówce.
W programie 60 Minut nagranym w dniu23 maja 2002 r.i wyemitowany na początku czerwca Abdul Rahman Yasin wskazuje, że początkowym planem grupy jest zabijanie osób wyznania mojżeszowego w dzielnicy Brooklyn . Po dostrzeżeniu dzielnic Williamsburg i Crown Heights , Ramzi Yousef ma inny pomysł: zrobić jedną wielką eksplozję zamiast kilku małych eksplozji. Następnie atakuje World Trade Center, gdzie według niego większość pracujących tam ludzi to Żydzi. Yasin wskazuje w wywiadzie, że ten atak jest „zemstą za moich braci palestyńskich i moich braci w Arabii Saudyjskiej ” .
O 4 rano w dniu26 lutego 1993żółta bomba typu pick-up jest zaparkowana na nocnej stacji benzynowej na Kennedy Boulevard w Jersey City . W ten zimowy piątek na dolnym Manhattanie pada śnieg .
Ramzi Yousef i jego jordański przyjaciel Eyad Ismoil jeżdżą wynajętym vanem w dzielnicy Dolny Manhattan . Samochód zostawiają w części zarezerwowanej dla służb specjalnych na poziomie B-2 parkingu podziemnego World Trade Center około południa. Yousef uruchamia detonator i ucieka. O godzinie 12 h 17 min 37 s bomba znalazła się w podziemnym parkingu, wytwarzając szacunkowe ciśnienie 10 335 bar. Eksplozja, która wygląda jak trzęsienie ziemi , tworzy krater o średnicy 30 metrów i głębokości 60 metrów na sześciu poziomach piwnicy. Prędkość detonacji wynosi około 4,5 km/s . Wybuch uszkodził centralę alarmową budynku i sproszkował system sterowania wentylacją budynku. Przecięto pięć z ośmiu linii energetycznych i zniszczono rury bytowe znajdujące się na poziomie B-6, zalewając pomieszczenie, w którym znajdowały się generatory awaryjne.
Bomba natychmiast spowodowała ogólne zaciemnienie, uruchamiając system oświetlenia awaryjnego. Dym z wybuchu, w przypadku braku ciśnienia w klatkach schodowych, osiągnięciu 93 th piętro obu wież. Ten gęsty dym spowalnia ewakuację mieszkańców, z których wielu jest zatrutych przez wdychanie. Setki ludzi zostają uwięzione w windach podczas przerwy w dostawie prądu, która trwa 7 godzin. Grupa 17 dzieci w wieku przedszkolnym zostaje unieruchomiona prawie 5 godzin po wizycie na panoramicznym tarasie Wieży Południowej.
Wtórną konsekwencją blackoutu jest wstrzymanie naziemnych transmisji lokalnych telewizji i radia na blisko tydzień. Komunikacja telefoniczna jest najczęściej przerywana w sąsiedztwie Dolnego Manhattanu . Pierwsza informacja przekazana w mediach donosi o wybuchu jednego z głównych transformatorów elektrycznych, bez rozważania hipotezy o wybuchu bomby w piwnicy. W chwili wybuchu na parkingu było niewiele osób.
Atak wywołuje w mieście falę paniki. W ciągu ośmiu godzin od ataku wykonano ponad 16 000 połączeń pod numer 911 w porównaniu do 5500 połączeń w ciągu typowego dnia. Kolejne call center otwierane jest po południu i również odbiera 3000 połączeń w ciągu kilku godzin. Cztery godziny po eksplozji zagrożenie bombowe spowodowało ewakuację Empire State Building . Między 2 P.M. i 9 P.M. , Nowy Jork 69 otrzymuje groźby bomba, ostro od 7 do 10 zagrożeń dziennie.
Pierwsze zespoły strażaków interweniujących w ataku stwierdzają, że pożar jest ważniejszy niż zwykła eksplozja transformatora elektrycznego . Schodząc na niższe poziomy budynku odkrywają całkowicie zniszczony poziom B-2. Cztery osoby pracujące na tym piętrze zostają znalezione martwe i przesiedlone w tymczasowej kostnicy założonej w hotelu Vista . Służby ratunkowe ewakuują 16 osób pozostawionych pod gruzami w pozostałościach szatni w pobliżu epicentrum wybuchu, a także kilka osób, które wpadły do krateru.
Ekipy ratownicze koncentrują się następnie na ewakuacji dwóch wież, gdzie inwazyjny dym zagraża mieszkańcom. Według dyrektora Charlesa Maikisha, plan ewakuacji World Trade Center został „zniszczony” przez eksplozję. Służby ratownicze nie mają już komendy policji i centrum operacyjnego kompleksu. Bez prądu, telefonu, telewizji czy głośników do komunikacji z mieszkańcami budynków, służby ratunkowe musiały improwizować. Bez wskazania robotnicy budowlani muszą sami znaleźć wyjścia. Budynek jest zwolniony z przestrzegania lokalnych przepisów i regulacji Nowego Jorku dotyczących bezpieczeństwa i ochrony od 1962 roku.
Policja, straż pożarna i karetki pogotowia tłoczą się wokół wież w dziesięciu przecznicach. Sześć osób, w tym kobieta w ciąży, zostaje ewakuowanych helikopterem z dachu Wieży 1. Obecny jest także Amerykański Czerwony Krzyż, który zajmuje się pierwszymi rannymi. Po południu do budynku wchodzi kilkuset policjantów i strażaków, aby ewakuować ludzi przez dym. Wzdłuż Dwunastej Alei ustawiane są mobilne namioty ratunkowe .
Podczas walki z pożarem i jego skutkami zostało rannych 88 strażaków, w tym jednego wymagającego hospitalizacji, rannych zostało 35 policjantów i pracownik poczty. Hospitalizowany strażak Kevin Shea wpadł do krateru, próbując pomóc ofierze uwięzionej w gruzach w ciągu pierwszej godziny reakcji ratowników, co wymagało poważnej operacji medycznej.
Pierwsza liczba ofiar ataku wśród ludzi dotyczy pięciu ofiar śmiertelnych. Zaginął Wilfredo Mercado, kupiec hotelu Vista i restauracji Windows on the World . Po 17 dniach poszukiwań ciało Wilfredo Mercado zostaje znalezione, po ucieczce z przeszukań psów i przez detektor termiczny, trzy piętra pod jego biurem.
W sumie sześć osób zginęło, a 1042 zostało rannych, większość podczas ewakuacji po wybuchu. Raport Federalnej Straży Pożarnej mówi, że spośród dziesiątek osób uciekających przez dachy wież 28 ma historię medyczną i musi zostać ewakuowanych helikopterami nowojorskiej policji. 15 osób zostało poważnie rannych w wyniku eksplozji, a 20 skarżyło się na problemy z sercem. Ponad 1000 osób uczestniczy w sesjach indywidualnych lub grupowych z udostępnionymi im zespołami psychologów i specjalistami ds. zdrowia psychicznego.
Śmiertelnymi ofiarami ataku są:
Wybuch powoduje zamknięcie wież World Trade Center . Aby ograniczyć skutki finansowe tego zamknięcia, władze pracują nad znalezieniem nowych biur dla struktur, które nie mają dostępu do swoich biur w dwóch wieżach. Miejsca wymiany, które ustalają ceny wielu towarów, od złota po sok pomarańczowy, mają pozostać zamknięte 28 lutego.
The New York metra i PATH kolejowe linie są zamknięte i nie będzie w pełni sprawna aż marca 1 . New York Vista Hotel otwiera się tylko na1 st listopad 1994, ponad rok po ataku.
Odbudowę budynku spowalnia praca śledczych na miejscu, którzy rozpoczynają śledztwo. Władze Policji szacują czas potrzebny na naprawę uszkodzeń konstrukcji budynku, naprawę systemów przeciwpożarowych oraz awaryjne zasilanie w energię elektryczną na jeden miesiąc. Dyrektor finansowy Nowego Jorku, Elizabeth Holtzman, szacuje straty firm i agencji rządowych na 692 miliony dolarów, jeśli budynek zostanie zamknięty na tydzień i 1,07 miliarda dolarów na miesiąc. The Tower 1 otwiera się w połowie marca, a Turn 2 pod koniec marca. Koszt strat ostatecznie szacuje na 510 milionów dolarów American Insurance Services Group po ponownym otwarciu dwóch wież
Chociaż przyczyna wybuchu nie jest od razu znana, zwłaszcza ze względu na ślady wadliwego transformatora, agenci i fajerwerki z armii, policja federalna i policja nowojorska szybko rozumieją sytuację: skala wybuchu jest znacznie większa niż ta, z którą się spotkało. podczas wybuchu transformatora elektrycznego. Następnego dnia, kiedy wspomniano o wybuchu bomby, podjęto środki bezpieczeństwa w rejonie Nowego Jorku .
Do ataku dochodzi 50 osób lub grup, co komplikuje policyjne śledztwo. Burmistrz miasta David Dinkins obiecuje z nowojorskiego ratusza nagrodę w wysokości 100 000 dolarów za wszelkie informacje prowadzące do aresztowania osób odpowiedzialnych za atak. W godzinach po ogłoszeniu przez burmistrza władze Portu ogłosiły dwukrotność tej kwoty.
W ciągu kilku dni po ataku badacze badają obrażenia i szukają wskazówek. Dostęp do miejsca wybuchu i do utworzonego przez niego krateru jest utrudniony ze względu na rozległe uszkodzenia budynku. Podczas grabienia gruzów podziemnego parkingu rzemieślnik znajduje części pojazdu użytego do zamachu bombowego. Numer identyfikacyjny pojazdu, znaleziony na osi, pozwala śledczym odnaleźć wypożyczalnię samochodów dostawczych w Jersey City. Śledczy odkrywają, że osobą, która wynajęła pojazd, jest Mohammed Salameh . Salameh zgłosił kradzież furgonetki i został aresztowany, kiedy wrócił, by odebrać depozyt w dniu4 marca 1993.
Aresztowanie Salameha doprowadziło policję do mieszkania Abdula Rahmana Yasina , który dzielił z matką w tym samym budynku co Ramzi Yousef, oraz do ogrodu meblowego w Jersey City, gdzie śledczy znaleźli znaczną ilość chemikaliów użytych do produkcji bomby. Yasin zostaje zabrany na posterunek policji w Newark i zwolniony. Następnego dnia uciekł do Iraku , przejeżdżając przez Amman w Jordanii . Yasin zostaje następnie obciążony atakiem. Po atakach z 11 września 2001 r. prezydent George W. Bush umieścił go na liście najbardziej poszukiwanych podejrzanych z nagrodą w wysokości 25 milionów dolarów. W 2002 roku ujawniono, że Yasin, jedyna osoba zaangażowana w ataki, która nie została aresztowana przez amerykańskie służby, od 1994 roku był więziony na przedmieściach Bagdadu . Kiedy dziennikarz Lesley Stahl przesłuchuje go,23 maja 2002 r.dla programu 60 minut Yasin pojawia się w stroju więźnia, w kajdankach. Zniknął przed inwazją na Irak w 2003 roku i nie wykazuje już żadnych oznak życia.
Pod koniec marca 1993 roku, Mahmud Abouhalima został zatrzymany w Kairze , Egipt i przeniósł się do Stanów Zjednoczonych, aby stanąć przed sądem.
Aresztowanie Salameha i Yasina prowadzi władze do mieszkania Ramziego Yousefa, gdzie znajdują materiały potrzebne do zrobienia bomby oraz wizytówkę Mohammeda Jamala Khalifa. Khalifa został aresztowany dnia14 grudnia 1994 i deportowany do Jordanii przez władze imigracyjne w dniu 5 maja 1995 r.. Został uniewinniony przez sąd jordański i żył na wolności aż do śmierci w Arabii Saudyjskiej w 2007 roku.
Ramzi Yousef uciekł do Pakistanu kilka godzin po eksplozji. Policja rozpoczyna międzynarodowe poszukiwania i oferuje nagrodę w wysokości 2 milionów dolarów za informacje prowadzące do aresztowania Yousefa. WLuty 1995Ramzi Ahmed Yousef został aresztowany w Pakistanie w Islamabadzie i deportowany do Stanów Zjednoczonych . Po usłyszeniu wiadomości prezydent Stanów Zjednoczonych Bill Clinton ogłasza, że jest przetrzymywany w więzieniu na Manhattanie i opisuje go jako głównego gracza w ataku.
Podczas procesu okazuje się, że FBI ma informatora, byłego oficera armii egipskiej, Emada Salema . Salem twierdzi, że już poinformował FBI o działce Towers6 lutego 1992 r.. Ten informator głęboko zinfiltrował komórkę terrorystyczną do tego stopnia, że brał udział w opracowywaniu bomby, która początkowo musiała być nieszkodliwa. FBI prosi go następnie o założenie mikrofonu, aby zmylić terrorystów. Ten ostatni, uparty, odmawia. Rozpoczyna się spór między informatorem a FBI, amerykański wywiad grozi, że już mu nie płaci. Emad Salem rezygnuje i opuszcza celę. Wierząc, że pirotechnik komórki terrorystycznej wycofał się i że nie ma innych, FBI grzebie sprawę. Następnie grupa wzywa Ramziego Yousefa do wzmocnienia w celu realizacji projektu. Po ataku informacje przekazane przez Salem pozwalają FBI na szybkie odnalezienie podżegaczy wśród setek podejrzanych.
Chociaż sukces przypisuje się FBI, w rzeczywistości to służba bezpieczeństwa Departamentu Stanu Stanów Zjednoczonych, Dyplomatyczna Służba Bezpieczeństwa , odnalazła i aresztowała Ramziego Ahmeda Yousefa, architekta ataków terrorystycznych 1993 World Trade Center. Miller i Jeff Riner otrzymali informacje od wspólnika Ramziego Yousefa o jego miejscu pobytu. DSS aresztowało Yousefa we współpracy z pakistańską Międzywydziałową Dyrekcją Wywiadu . Środki bezpieczeństwa wprowadzone przez DSS obejmowały przydzielenie strażników w World Trade Center do blokad drogowych ograniczających dostęp pojazdów do niektórych obszarów. Za bezpieczeństwo budynków World Trade Center odpowiadał Zarząd Portu w Nowym Jorku. Wszystkie paczki były skanowane w różnych punktach kontrolnych przed wysłaniem do odbiorcy. Po jego aresztowaniu, Ramzi Yousef powiedział śledczym, że ataki na World Trade Center „był dopiero początek . ”
W 1995 roku Laurie Mylriche napisała artykuł zatytułowany Bomba World Trade Center: Kim jest Ramzi Yousef? I dlaczego jest to ważne w czasopiśmie interesie narodowym , w którym rozwija teorię, że Irak od Saddama Husajna był za bombardowania World Trade Center w 1993 roku, aby pomścić War Gulf . Autor rozwinie swoją teorię i opublikuje ją w książce opublikowanej przez think tank konserwatywne AEI w 2000 roku pod tytułem Study of Revenge: Saddam Hussein's Unfinished War Against America . WPaździernik 2001, były dyrektor CIA James Woolsey przejmuje pracę Mylinture i wskazuje, że Ramzi Yousef jest według niego agentem irackiego wywiadu, chociaż nie może tego udowodnić.
Chociaż Abdul Rahman Yasin jest narodowości irackiej, nie nawiązano żadnych powiązań z rządem irackim. Jeśli Yousef wejdzie do Stanów Zjednoczonych, sam wskazuje w wywiadzie dla gazety al-Hayat w 1995 roku, że nie ma żadnego związku z tym krajem. Żaden oficjalny organ nie potwierdził tej teorii, a adwokat Mary Jo White z procesu World Trade Center nawet temu zaprzeczyła. WMarzec 2008The Pentagon publikuje dochodzenie w oparciu o 600.000 dokumenty odzyskane podczas inwazji na Irak w 2003 roku , w którym wyklucza żadnego bezpośredniego połączenia między Saddama Husajna Iraku i Al-Kaidy .
Pierwszy proces bombardowania World Trade Center rozpoczyna się w Listopad 1993i trwa prawie pięć miesięcy. Proces trwał długo, zwielokrotniając liczbę świadków z 207 osobami na stoisku i eksponatami z 1003 elementami.
Oskarżenie podkreśla kontakty telefoniczne między różnymi podmiotami i ich prośby do firm chemicznych w różnych stanach. Badanie skupia się na stosowaniu nitrogliceryny . Śledczy znaleźli tę substancję w różnych kryjówkach oskarżonych, aw szczególności w lodówce przy 65 Avenue Baldwin w Jersey City . Kilku ekspertów potwierdza niebezpieczeństwo schładzania nitrogliceryny, w szczególności podczas przechodzenia ze stanu ciekłego do stanu stałego. Ślady oparzeń kwasem siarkowym znaleziono na bucie znalezionym w mieszkaniu Mahmuda Abouhalimy , ale nie ustalono, czy należy on do niego.
W Marzec 1994, Salameh, Nidal Ayyad , Mahmud Abouhalima i Ahmad Ajaj zostają uznani za winnych podczas procesu ataku na World Trade Center. Wmaj 1994, zostają skazani na 240 lat pozbawienia wolności. Aby wyjaśnić wyrok, sędzia federalny Kevin Duffy wskazuje, że 180 lat więzienia odpowiada przewidywanym latom życia straconych przez ofiary, do których dodaje 30 dodatkowych lat za każdy z pozostałych dwóch zarzutów.
Drugi proces rozszerza zarzut do dwunastu oskarżonych. Jest to wówczas największy proces o terroryzm przeprowadzony na amerykańskiej ziemi. Na początku procesu prawnik William Kunstler broni trzech oskarżonych, powodując zamieszanie i konflikt interesów, a następnie ogranicza się do jedynej obrony Omara Abdela Rahmana przez sędziego.
Po pierwszej zmianie i anulowaniu pierwszej umowy w Sierpień 1994, sudański imigrant Siddig Ibrahim Siddig Ali przyznaje się do winy6 lutego 1995i podpisuje porozumienie z prokuratorami, aby zeznawać przeciwko jego wspólnikom. Aresztowanie Ramziego Yousefa kilka dni później nie zakłóca kontynuacji procesu.
Ten proces jest również naznaczony zeznaniami Emada Salema , agenta zinfiltrowanego w komórce terrorystycznej, pracującego jako informator FBI. Salem, kluczowy świadek oskarżenia, od miesiąca stoi na trybunach. Salem nagrał kilku członków komórki terrorystycznej omawiających potencjalne cele. Sfilmował także czterech oskarżonych, którzy mieszali benzynę z nawozem w garażu w Queens .
Dziesięciu z jedenastu oskarżonych zostaje skazanych po prawie dziewięciomiesięcznym procesie:
W Kwiecień 1996, sudański dyplomata, drugi sekretarz sudańskiej misji, Ahmed Yousif Mohamed, zostaje wydalony ze Stanów Zjednoczonych za przekazanie informacji o wizycie prezydenta Hosniego Mubaraka w Organizacji Narodów Zjednoczonych w 1993 r. w komórce terrorystycznej. Inny zamieszany sudański dyplomata, Siraj Yousif, opuścił kraj wlipiec 1995.
W Listopad 1997, federalne jury z Manhattanu skazuje Ramzi Yousef i Eyad Ismoil po trzech dniach narad. Prokurator Mary Jo White mówi, że Yousef jest jej zdaniem mózgiem operacji, ale nie mózgiem operacji. Wstyczeń 1998, Ramzi Yousef zostaje skazany na dożywocie i 240 lat więzienia za zamach na World Trade Center i Operacji Bojinka . Oświadczył w sądzie „Jestem terrorystą i jestem z tego dumny” .
Port Authority tworzy„ fundusz wież ”o wartości 15 milionów dolarów, aby zapewnić wsparcie psychologiczne, pomoc Czerwonego Krzyża i gratisy dla pracowników powracających do pracy w dwóch wieżach.
Prace związane z oczyszczeniem i naprawą szkód w kompleksie World Trade Center są szeroko zakrojone. Port Authority zatrudnia 45 firm i 4000 pracowników na tym terenie odbudowy, w tym 2700 stałych pracowników tylko do sprzątania, co kosztuje 20 milionów dolarów. Przed rozpoczęciem prac należy najpierw ewakuować 544 pojazdy zniszczone na parkingu na Brooklyn .
Atak doprowadził do ewakuacji dziesiątek tysięcy osób. W pośpiechu gubi się wiele kluczy, co powoduje wymianę tysięcy pojedynczych zamków i kluczy kosztem 5 milionów dolarów.
W ciągu kilku godzin po ataku urzędnicy Port Authority dostrzegli wady systemu awaryjnego i ewakuacyjnego World Trade Center . Następnie planują zainstalować oświetlenie ułatwiające ewakuację i przenieść awaryjne generatory prądu na wysokie piętro. Wiele firm tam pracujących dokonuje przeglądu swoich procedur awaryjnych, zwłaszcza elementów dotyczących ewakuacji budynków. Procedury te odgrywają rolę w ewakuacji wież podczas ataków z 11 września 2001 r. , które zniszczyły Bliźniacze Wieże i cały kompleks. W odpowiedzi na obawy najemców zainstalowano nowy system sygnalizacji pożaru kosztem 50 milionów dolarów. Podziemny parking jest teraz zamknięty dla publiczności i ograniczony do pracowników World Trade Center. Wprowadzane są nowe bariery ochronne przy wejściu, a także nowy system nadzoru wideo, którego roczny koszt wynosi 20 milionów dolarów.
Granitowa fontanna zaprojektowana przez Elyn Zimmerman została wzniesiona w 1995 roku na cześć ofiar na Austin J. Tobin Square, bezpośrednio nad miejscem eksplozji. Na fontannie możemy odczytać nazwiska sześciu osób, które zginęły w ataku oraz napis:
„26 lutego 1993 roku pod tym miejscem eksplodowała bomba podłożona przez terrorystów. Ten przerażający akt przemocy zabił niewinnych ludzi, zranił tysiące innych i stał się ofiarami nas wszystkich. "
Fontanna została zniszczona wraz z całym World Trade Center podczas ataków z 11 września 2001 roku . Jej fragment znajduje się w gruzach. Nosi napisy „mem” , kawałek „ memoria ” i „John D.” , w odniesieniu do ofiary Johna DiGiovianniego i jest zintegrowany na26 lutego 2005tymczasowy pomnik zaprojektowany przez architektkę Harbour Authority Jacqueline Hanley i wzniesiony na Liberty Street, naprzeciwko gruzów World Trade Center. Pomnik nie jest udostępniony do zwiedzania, ale można było go zobaczyć poza barierami.
W Memoriale 11 września , otwartym w 2011 roku z okazji dziesiątej rocznicy tych ostatnich ataków, sześć ofiar aktu terrorystycznego z 1993 roku jest upamiętnionych w północnym basenie, pod znakiem N-73.