Anty-witaminy K lub AVK (w języku angielskim VKA antagonista witaminy K ) tworzą klasę antykoagulantów . Redukują one krzepliwość krwi, hamując działanie witaminy K .
W kumaryny są AVK najczęściej stosowany w Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii, do tego stopnia, że czasami terminy są synonimami.
W medycynie najczęściej stosowaną VKA jest warfaryna . Głównym mechanizmem działania warfaryny jest hamowanie reduktazy epoksydu witaminy K (en) .
Acenokumarol (Sintrom) jest jednym z najczęściej sprzedawanych w Hiszpanii, tak bardzo, że ośrodki są nazywane przeciwzakrzepowe Sintrom
Nie wszystkie AVK to kumaryny. Na przykład fluindion jest antagonistą witaminy K, ale nie jest kumaryną. Jest to najlepiej sprzedająca się anty-witamina K we Francji pod marką Previscan .
Innym przykładem jest fenindion .
Wiele niebędących kumarynami AVK to pochodne indano -1,3-dionu .
Inhibitory witaminy K zostały odkryte przypadkowo w latach dwudziestych XX wieku , po badaniu epidemii krwotoków obserwowanej w stadach bydła, które spożywały zepsute siano z słodkiej koniczyny . Są więc pierwotnie stosowane w składzie „ trucizny na szczury ”, powodując globalne krwotoki jelitowe prowadzące do śmierci zwierzęcia.
Hamowanie przez anty-witaminy K jest spowodowane efektem konkurencji na reduktazę epoksydu witaminy K i K-reduktazy NADH . Jednak te dwa enzymy pozwalają na regenerację witaminy K (KH 2 ) z witaminy K utlenionej w postaci epoksydu KO.
Dlatego AVK hamują syntezę aktywnych białek zależnych od witaminy K, które następnie znikają szybciej lub wolniej ( w szczególności w zależności od ich okresu półtrwania ) i silnie z osocza krwi . Krew krzepnie wtedy trudniej i pojawiają się zaburzenia metaboliczne ( np. Brak tworzenia osteokalcyny przez kości).
Mechanizm ten wyjaśnia trzy ważne z medycznego i toksykologicznego punktu widzenia cechy VKA:
VKA przenika przez barierę łożyskową , ale heparyna nie . Jeśli VKA są podawane matce we wczesnej ciąży , mają działanie teratogenne (źródło wodogłowia , niedorozwój nosa , uszkodzenie kości ( chondrodysplazja ), prawdopodobnie poprzez zahamowanie tworzenia się osteokalcyny. Podane późno. W czasie ciąży VKA może powodować krwawienie u noworodka.
Leki te są podawane doustnie i dlatego są wygodniejsze w użyciu niż wstrzykiwana heparyna w jakiejkolwiek postaci.
VKA są przepisywane w sytuacjach, w których istnieje duże ryzyko powstania zakrzepów krwi : wypełnienie tętnic wieńcowych ( zawał mięśnia sercowego lub dusznica bolesna ), zwężenie tętnicy szyjnej , zapalenie żył , migotanie przedsionków , sztuczne protezy zastawek itp. Można je podawać zapobiegawczo lub leczniczo, gdy skrzep się uformuje, aby zapobiec jego rozszerzaniu się, np. Podczas zatorowości płucnej .
Stosowanie AVK odbywa się przy regularnym monitorowaniu czasu protrombinowego (lub współczynnika protrombinowego ) lub, częściej, obecnie, INR (międzynarodowego współczynnika znormalizowanego) i dlatego do tych analiz wymagane jest regularne pobieranie próbek krwi. Wartość INR wynosząca 1 u zdrowych osób musi być utrzymywana najczęściej między 2 a 4, zmienna w zależności od leczonej sytuacji (między 2 a 3 w zapobieganiu żylnym chorobom zakrzepowo-zatorowym oraz w przypadku migotania przedsionków między 2, 5 a 3,5 dla osób z niektórymi protezami zastawkowymi i pacjentów z sercem oraz od 3 do 4,5 w przypadku mechanicznych (a nie biologicznych) protez serca). Modyfikacja dawki AVK ma opóźniony wpływ na INR ze względu na bardzo długi okres półtrwania związany z wiązaniem z białkami osocza. To nieco komplikuje stabilizację INR. Zastosowanie zminiaturyzowanych skrzynek elektronicznych umożliwiających niemal natychmiastowy pomiar INR po kropli krwi, pozwala na łatwiejszą kontrolę dawek AVK. Pakiety te pojawiają się od lat 90. XX wieku i znacznie poprawiają skuteczność tych leków, w szczególności zmniejszając liczbę incydentów zakrzepowo-zatorowych.
AVK narażone są na zjawiska krwotoczne : krwiaki , różne krwawienia (z nosa, dziąseł itp.), Krwotoki mózgowe itp., Szczególnie w przypadku przedawkowania, o czym świadczy INR powyżej 5. Efekty te są powoli odwracalne, INR pozostaje wysoki kilka dni po ich odstawieniu, co powoduje, że w przypadku wysokiego ryzyka krwawienia (np. operacja) preferowane są leki przeciwzakrzepowe we wstrzyknięciach. W nagłych przypadkach można przepisać witaminę K , a nawet przetoczyć czynniki krzepnięcia w postaci frakcji osocza.
Istnieje wiele interakcji pokarmowych i lekowych, które prowadzą albo do zmniejszenia jego skuteczności, albo do zwiększonego ryzyka krwawienia. To wyjaśnia potrzebę regularnego monitorowania INR. Na przykład pokarmy bogate w witaminę K (zielone warzywa liściaste, niektóre oleje, wątroba itp.) Zmniejszają ich skuteczność.
AVK są metabolizowane przez cytochrom P450 typu CYP2C9 do nieaktywnych metabolitów. Wszystko, co modyfikuje funkcjonowanie tego cytochromu, może zatem modyfikować INR. Zasadniczo jest to przepisywanie leków przechodzących przez ten sam cytochrom, który jest odpowiedzialny ( niesteroidowe leki przeciwzapalne , doustne leki przeciwcukrzycowe , fenytoina ( lek przeciwdrgawkowy ) i losartan ).
Ich stosowanie wiąże się z przyspieszeniem zwapnienia miażdżycy, a także kruchością tego ostatniego.
VKA może powodować wady wrodzone ( teratogenne ).
Witamina K bierze również udział w metabolizmie kości, ułatwiając wbudowywanie osteokalcyny do kości. Istnieje zatem ryzyko osłabienia kości prowadzącego do zwiększonego ryzyka złamań, w szczególności kręgosłupa i żeber.
We Francji odbyła się krajowa konferencja zdrowia Czerwiec 1998mające na celu ograniczenie wypadków jatrogennych, którym można byłoby zapobiec, zarówno związanych z narkotykami, jak i bez. Już w 1999 r. Władze ds. Zdrowia, zwłaszcza za pośrednictwem Afssaps, naciskały na ocenę i jatrogenne ryzyko związane z narkotykami. Ich pierwsza kampania uświadamiająca koncentrowała się na ryzyku wypadków krwotocznych spowodowanych przez antykoagulanty z klasy antywitaminy K (AVK), które we Francji zajęły pierwsze miejsce wśród wypadków jatrogennych prowadzących do hospitalizacji.
AVK są również używane jako rodentycydy . Pojawia się jednak również odporność na rodentycydy .