| Narodziny |
30 maja 1909 Châtenois (Wogezy) |
|---|---|
| Śmierć |
30 maja 1995 Paryż |
| Pogrzeb | Châtenois |
| Narodowość | Francuski |
| Czynność | Malarz , litograf |
| Trening | Akademia Grande-Chaumière |
Anne French urodziła się dnia30 maja 1909w Châtenois (Vosges) i zmarł dnia30 maja 1995w Paryżu jest malarzem , akwarelą , artystą pastelami i litografem francuskim .
Jest twórczynią i jedynym wyznawcą koncepcji „jonizmu” w malarstwie .
Anne Français urodziła się w Châtenois (Vosges) , które opuściła w dzieciństwie wraz z rodzicami, aby osiedlić się w Paryżu w dzielnicy Montmartre . Zapisała się w 1925 roku do Académie Julian , a następnie wzięła udział w bezpłatnych kursach w Académie de la Grande Chaumière .
Pragnąc uwolnić się od dość konfliktowego życia rodzinnego, wyjechała w 1928 roku, aby zamieszkać u bogatego arystokraty, który oferował jej warsztaty, wieczory w kawiarniach, teatrach i na koncertach oraz wycieczki. W latach 1928-1930 kilkakrotnie przebywała w Maroku, a jej pierwszy syn urodził się w 1931 roku. Tragedie śmierci jej dziecka w wieku jednego miesiąca, a następnie jej towarzysza w tym samym 1931 roku, sprawiły, że wróciła do domu. jej rodzice wrócili na zajęcia w Grande Chaumière i kontynuowali szkolenie jako ilustratorka .
Anne Français wyszła za mąż za urzędnika służby cywilnej w 1935 roku i para przeniosła się do Saint-Genis-Laval ( Rodan ). Oprócz malarstwa tworzy dla siebie zasoby, pracując przy dekoracjach teatralnych i rzemieślniczych dekoracjach malarskich. W 1943 roku, niedaleko Villefranche-sur-Saône , dokonała bardzo ważnej wiedzy na temat swojego obrazu André Uttera , wdowca po Suzanne Valadon i teścia Maurice'a Utrillo . Jego "jonistyczna" wizja, która zrodziła się z przyjaźni z Utter, jest już bardzo widoczna na jego płótnach w Cannes w 1947 r., Deauville w 1948 r., Finistère w 1949 r.
Logiczną konsekwencją niepowodzenia jej małżeństwa - jej mąż nie rozumiał sztuki i kpił z jego pracy - oraz rozwodu w 1944 roku, dla Anne Français była jednak przeprowadzka z powrotem do Paryża, gdzie znalazła dużą pracownię. będzie promować swoje jonistyczne badania nad bardzo dużymi formatami w 4, Passage du Grand-Cerf . Mieszka tam z poetką Yves d'Anne . Wspierana przez swoją przyjaciółkę Germaine Everling, towarzyszkę Francisa Picabii , wkroczyła następnie w świat paryskich wystaw (galerii i salonów), gdzie została okrzyknięta przez krytyków sztuki.
W latach pięćdziesiątych Anne Français zaczęła usuwać swoje płótna z ram, aby ciąć je zgodnie z istotnymi liniami i kształtami, które tam wykryła, jakby chciała znieść to, co postrzegała jako surowe kartezjańskie ograniczenia ortogonalności: „Kwadrat jest nie w rzeczywistości spojrzenia ” - odpowiada krytyk sztuki René Barotte, który jest zaskoczony tym nowym podejściem. Z płótna Anne Français przejdzie do wyciętej drewnianej podpory, którą ochrzci „IOI” (skrót od „immobile ionnist” ). rozszerzającej się przestrzeni, by zadeklarować, że nie jest już „malarstwem”, ale, jak mówi sama Anne Français, „czystym malowaniem” .
Jego stan zdrowia pogorszył się w 1993 roku, a jego letni pobyt w Plougrescant został przerwany przez pilną hospitalizację w Tréguier . Ona umiera dalej30 maja 1995i jest pochowany na cmentarzu Châtenois .
Artykuł André Warnoda opublikowany w Le Figaro du24 kwietnia 1952zatrzymując się na „bardzo obiecującym temperamencie obrazów Anne Français, swobodnych, spontanicznych, pełnych powietrza i światła” pozostaje dla Jeana Perreau znakiem rozpoznawalności „jonizmu” jako zjawiska artystycznego.
Neologizm „jonizm”, wymyślony przez Anne Français, odnosi się do filozofii jońskiej rozwiniętej w starożytności greckiej przez szkoły Miletu (matematyk i filozof Tales ) i Efezu ( Heraklit ). Jeśli chodzi o Talesa i Heraklita, natura ma fundamentalną zasadę, przedstawienie natury ma swoją podstawową zasadę w malarstwie: jej pierwotne „jony”, którymi dla Anne Français mogą być liczne linie, punkty lub trójkąty równoramienne. Inicjały, na które się rozbija jej wizja krajobrazu , a nago , nawet martwa .
Odkrycie jonizmu w Anne Français jest historycznie równoczesne ze spotkaniem z André Utter w 1943 roku: to ostatnie, jeśli nie jest teoretykiem malarstwa, stawia na światło i kieruje Anne Français w stronę ekspresji za pomocą synkopowanych klawiszy. „Jej linia, którą nazywa„ synkopowaną ”, obala prostą i stara się tworzyć kształty poprzez zestawianie nieregularnych linii, ale także przez otaczającą je pustkę. Pustka tkwiąca w wolności dotyku przyjmuje zatem dla Anne Français aspekt twórczy, a tym samym generator życia. "
Anne francuski sama jest wyjaśnione na ionnisme bo pisała dużo: wspomnienia wydany w 1952 ( potwora XX th wieku ) oraz czasopiśmie filozofii sztuki ona założona w 1955 roku ( nieobecność ). Jean Perreau rzuca światło na jonistyczne doświadczenie Francuzów, cytując je: „Nie tylko trzymałem się z dala od płaskiego i ciągłego, ale byłem w stanie podtrzymać krzyżowanie się linii i przecinek w oleju, pisanie w kolor przewijać lokalnie i bezpośrednio w grubości linii. Dzięki nieciągłości, nieregularności linii uzyskałem wibrację światła i szczerość koloru. "
Daniel Chudet może więc zdefiniować jonizm jako „całkowitą symbiozę materii i przestrzeni w elemencie uniwersalnym: środowisku” . A Gérard Barrière konkluduje: „Anne Français swoją własną artystyczną drogą odgadła, co fizycy i biolodzy zaczynają podejrzewać, a mianowicie, że świat jest tylko ogromną pustką w całości, którą przecina ogromna gra z łosiami” . Ze swojej strony Gérald Schurr proponuje następującą definicję: „Styl syjonistyczny: wyraźne i barokowe obrazy, których projekt jest podkreślony przez zakreskowane kolory. "