Targi dla superniezależnych
Targi dla superniezależnych
|
|
Kraj
|
Francja
|
---|
Lokalizacja
|
Paryż
|
---|
Data pierwszej edycji
|
1928
|
---|
Salon des surindépendants jest wystawa sztuki , która odbyła się w Paryżu od 1928 roku .
Historyczny
Salon i Stowarzyszenie Artystyczne Surindépendants zostały założone jesienią 1928 roku przez kilku artystów, którzy nie chcieli już jury rekrutacyjnego i zakwestionowali ograniczenia nałożone przez nowe przepisy dotyczące Salonu Niezależnych z 1924 roku. Léon Zack (1892-1980) i Auguste Herbin (1882-1960) byli wśród współzałożycieli.
Przepisy zobowiązują członków Association des superindépendants do nieuczestniczenia w innych targach. W 1929 roku ponad połowa Salonu była poświęcona artystom surrealistycznym . W 1931 roku odkryliśmy zmianę kierunku u malarzy konstruktywistów, którzy przybyli tam licznie, aby wystawiać się tam licznie, takich jak Joaquin Torres Garcia (1874-1949) i Manuel Rendón Seminario (1894-1982). Ci dwaj artyści należą do najbardziej kreatywnych lat dwudziestych i reprezentują dwa bieguny debaty między surrealizmem a konstruktywizmem, która w dużej mierze miała miejsce w ramach tego Salonu. Aż do połowy lat trzydziestych XX wieku zachowa swoją rolę jako miejsce eksperymentów estetycznych. Równocześnie jesienią 1928 roku powstał Salon prawdziwych niezależnych . Oba pokazy odbędą się w tym samym czasie w centrum wystawowego w Porte de Versailles , aż do roku 1930. Otwarcie tych dwóch wystawach było szeroko przez prasę, które zapewniło jej natychmiastowy sukces.
W 1932 roku Association des surindépendants zorganizowało aukcję.
Organizacja Salonu była oparta na stylu, a nie na narodowości, co pozwoliło ocenić estetykę prac bez uwzględnienia narodowego pochodzenia ich twórców. Salon des surindépendants, który okazał się najbardziej dynamiczny, powstał w 1931 roku na Montparnasse , przy Boulevard Raspail .
Jego motto brzmi: „Niezależność, dyscyplina” .
Krytyczny odbiór
Wystawy
- 1928: 1 ponowna ekspozycja.
- 1929: 2 e ekspozycja.
- 1930: ekspozycja 3 e .
- 1931 4 th wystawa od 23 października do 22 listopada, centrum wystawowym przy Porte de Versailles, Paryż.
- 1932 5 th wystawa.
- 1933 6 th wystawa od 27 października do 26 listopada, Porte de Versailles.
- 1934 7 th wystawa.
- 1935 8 th wystawa.
- 1936 9 th wystawa.
- 1937 10 th wystawa.
- 1938: 11 th wystawa, od 8 października do 13 listopada w Porte de Versailles, Paryż.
- 1945: 12 th wystawa, pod przewodnictwem malarza René Mendès-France .
- 1946: 13 th wystawa.
- 1947: 14 th wystawa.
- 1948: 15 th wystawa.
- 1949: 16 th wystawa.
- 1950: 17 th wystawa.
- 1951: 18 th wystawa.
- 1952: 19 th wystawa.
- 1953: 20 th wystawa.
- 1954: 21 th wystawa.
- 1955: 22 nd wystawa.
- 1956: 23 rd wystawa.
- 1957: 24 th wystawa.
- 1958: 25 th wystawa.
- 1959: 26 th wystawa.
- 1960: 27 th wystawa w Muzeum Sztuki Współczesnej w mieście Paryż.
- 1963: 30 th wystawa, od 14 grudnia do5 stycznia 1964.
- 1964 31 th wystawa.
- 1965: 32 th wystawa.
- 1966: 33 rd wystawa.
- 1967: 34 th wystawa, od 4 marca do 20 marca, Muzeum Sztuki Nowoczesnej miasta Paryża.
- 1968: 35 th wystawa.
- 1969: 36 th wystawa.
- 1970: 37 th wystawowego.
- 1971: 38 th wystawa.
- 1972: 39 th wystawa.
- 1973: 40 th wystawa.
- 1974: 41 th wystawa.
- 1975: 42 nd wystawa.
- 1976: 43 rd wystawa.
- 1977: 44 th wystawa.
- 1978 45 th wystawa.
- 1979: 46 th wystawa.
- 1980: 47 th wystawa.
- 1981 48 th wystawa.
- 1982: 49 th wystawa.
- 1983: 50 th wystawa.
- 1984 51 th wystawowego.
- 1985: 52 nd wystawa.
- 1986: 53 rd wystawa, od 13 lutego do 5 marca, w Centre International d'Art Contemporain de Paris.
- […]
- 2019 :? e , Salon odbywa się w styczniu w galerii Héronet pod adresem 54, rue Vieille-du-Temple w Paryżu.
Prezydenci
-
René Mendès-France (1888-1985), od 1930 do 1940 i od 1945 do?
-
Miguel Devèze , od 1966 do 2000.
-
Gilbert Moreau , od 2000 roku.
Znani uczestnicy
-
Tarsila do Amaral (1886-1973), wystawiona w 1929 roku.
-
Jean Arp (1886-1966), wystawiony w 1933.
-
Géa Augsbourg (1902-1974), wystawiony w 1929: Le roi tir .
-
Pierrette Bloch (1928-2017), wystawiany w 1949 i 1962 roku.
-
Vodemar Boberman (1897-1987), wystawiany w 1930 roku.
-
Christine Boumeester (1904-1971), wystawiona w 1935 roku wraz z mężem Goetzem .
-
Victor Brauner (1903-1966), wystawiany w 1933.
-
Camille Bryen (1907-1977), wystawił w 1935 roku automatyczne rysunki.
-
Alexander Calder (1898-1976).
-
Paul Cendron (1927-2014), wystawiany w 1957, 1958, 1959, 1960.
-
Gaston Chaissac (1910-1964), wystawiany w 1945 roku.
-
Lucien Coutaud (1904-1977), wystawiany w 1935 roku.
-
Pablo Curatella Manes (1891-1962), wystawiał swoją grupę Acrobates w 1930 roku.
-
Dikran Daderian (1929).
-
Salvador Dalí (1904-1989], wystawiony w 1933 roku.
-
Miguel Devèze (1909-2000), wystawiany od 1946, członek komitetu w 1948, przewodniczący od 1966.
-
Mirabelle Dors (1913-1991), żona Rapina, z którym wystawiała w 1960 roku.
-
Max Ernst (1891-1976), wystawiony w 1933.
-
André Fougeron (1913-1998), wystawił w 1937 roku dwie prace inspirowane hiszpańską wojną domową: Hiszpański męczennik ( Tate Gallery ); Śmierć i głód , a także obraz i rysunek.
-
Aline Gagnaire (1911-1997), wystawiana w 1946 i 1959.
-
Alexandre Garbell (1903-1970).
-
Alberto Giacometti (1901-1966), wystawiany w 1933.
-
Henri Goetz (1909-1989), wystawił asa swojej żonie w 1935 roku.
-
Francis Harburger (1905-1998), wystawiany regularnie od 1930 r., Aw 1933 r. Został sekretarzem salonu. W roku 1950: Tryptyk Make Europe , 1952: Wszystkie łzy są słone .
-
Hans Hartung (1904-1989), wystawiony w 1935 roku.
-
Auguste Herbin (1882-1960), współzałożyciel salonu 1929.
-
André Heurtaux 1898-1983), wystawiony w 1928 roku i pozostał wierny salonowi przez całe życie.
-
François Jousselin (1926-2009), wystawiany w 1952 i 1953.
-
Vassily Kandinsky (1866-1944), wystawiony w 1933.
-
Rita Kernn-Larsen (1904-1998) wystawiła osiem obrazów w 1938 roku.
-
Georges Mathieu (1921-2012), wystawiany w 1947.
-
Stella Mertens (1896-1986).
-
Joan Miro (1893-1903), wystawiony w 1933.
-
Vicente do Rego Monteiro (1899-1970), wystawiany w 1929 roku
-
Robert Nyel (1930-2016), wystawiany w 1952 roku.
-
Meret Oppenheim (1913-1985), wystawiony w 1933.
-
René Passeron (1920-2017), wystawiany w 1959 roku.
-
Francis Picabia (1879-1953).
-
Maurice Rapin (1927-2000), wystawiany w 1960.
-
Man Ray (1890-1976), wystawiony w 1933.
-
Seund Ja Rhee (1918-2009), wystawiany w 1959 roku.
-
Jacinto Salvadó (1892-1983), wystawiony w 1959 roku.
-
Kurt Schwitters (1887-1948).
-
Manuel Rendón Seminario (1894-1982), wystawiany tam w 1931 roku.
-
Henryk Stażewski (1894-1988), wystawiany w 1930.
-
Sophie Taeuber-Arp (1889-1943), wystawiana w latach 1929-1930.
-
Hansegger (1908-1989).
-
Yves Tanguy (1900-1955), wystawiony w 1933.
-
Joaquin Torres Garcia (1874-1949), wystawiany w 1929 i 1931 roku.
-
Roger Tuluza (1918-1994) w 11 th salonie, Porte de Versailles.
-
Levon Tutundjian (1905-1968), wystawiany w 1930 roku.
- Pierre Soulages (1919), wystawiony w 1947.
Uwagi i odniesienia
-
Comoedia , Le Petit Parisien , Paris-Soir , Le Journal des Débats , Ève , The Latin America Review .
-
Raymond Cogniat, „Życie artystyczne: Salon des surindépendants”, Revue de d ' Amérique Latine , tom 20, nr 105, wrzesień 1930, str. 263.
-
Katalog wystawy, Biblioteka Kandinsky'ego, Centre Pompidou, sygn. RS15-1933.
-
Katalog, Paryż: [sn], 1938: Imp. Bellamy, 25 s. ; 18 cm, przechowywana w Bibliotece Kandinsky'ego, Centre Pompidou, sygn. RS15-1938.
-
Stéphanie d'Alessandro, Luis Pérez Oramas, Tarsila do Amaral , Yale University Press, 2017, s. 128 i 182.
-
Zbiorowe, polska scena , Beaux-Arts edycje Paryża, 744.p. ( ISBN 2840567164 ) .
-
Géa Augsbourg, Antoine Baudin, Géa Augsbourg 1902-1974 , Éditions d'en-bas, 2002, s.166.
-
kolektyw , Alberto Giacometti , katalog wystawy Centre Pompidou od 25 stycznia do 9 kwietnia 2001.
-
Słownik Bénézit, wydania Gründ, 1999, tom IV, str. 529.
-
Słownik Bénézit, Gründ, 1999, tom 5, str.856.
-
zbiorowa, Alberto Giacometti , katalog wystawy Centre Pompidou od 25 stycznia do9 kwietnia 2001.
-
Nathalie Ernoult, „Trois artistes femmes surréalistes scandinaves à Paris” w magazynie Archives of Women Artists, Research and Exhibitions, [Online], opublikowano 12 stycznia 2019 r., Dostęp 24 listopada 2019 r. URL: https: // awarewomenartists .com / magazyn / trzy-surrealistyczne-skandynawskie-kobiety-artystki-w-paryżu / .
-
Zbiorowa, polska scena , Editions Beaux-Arts de Paris, 744 str. ( ISBN 2840567164 ) .
-
Zbiorowa, polska scena , paryskie wydania Beaux-Arts, 744 str. ( ISBN 2840567164 ) .
-
Zbiorowa, polska scena , paryskie wydania Beaux-Arts, 74 str. ( ISBN 2840567164 ) .
-
Délia Gaze, Concise Dictionary of Women Artists , Routledge, 2013, str.651.
Załączniki
Bibliografia
- Raymond Cogniat, „Życie artystyczne: salon superniezależnych”, Revue de d'Amérique Latine , tom 20, nr 105,Wrzesień 1930, str. 263.
- Paul Fierens, „L'Exposition des surindépendants”, Journal des debates ,18 listopada 1930.
-
André Lhote , „About surrealism”, La Nouvelle Revue française , n ° 180,1 st wrzesień 1928, s. 440-444.
- André Lhote, „Chardin w teatrze Pigalle; Nad-niezależni; dzieła literackie Delacroix ”, La Nouvelle Revue française , nr 195,1 st grudzień 1929, s. 855-859.
- André Lhote, „Unrealizm i surrealizm: Bonnard (młody Bernheim), Dali (Pierre Colle)”, La Nouvelle Revue française , n ° 239,1 st sierpień 1933, s. 307-309.
- André Lhote, „Le Salon des Surindépendants”, La Nouvelle Revue française , n ° 243,1 st grudzień 1933, s. 944.
- André Lhote, „Surrealism and overindependence”, La Nouvelle Revue française , n ° 298,1 st styczeń 1936, s. 134-137.
- André Lhote, „Surrealizm”, La Nouvelle Revue française , n ° 296,1 st maja 1938, s. 859-861.
- André Lhote, "Les Surindépendants", La Nouvelle Revue française , n ° 304,1 st styczeń 1939, s. 180.
Powiązany artykuł