Pablo Curatella Manes
Pablo Curatella Manes
Pablo Curatella Manes w 1961 roku.
| Narodziny |
14 grudnia 1891 La Plata |
|---|---|
| Śmierć |
14 listopada 1962(w wieku 70 lat) Buenos Aires |
| Narodowość | Srebrzyk |
| Zajęcia | Dyplomata , malarz , rzeźbiarz |
| Trening | Akademia Grande-Chaumière |
Pablo Curatella Manes urodził się w La Plata ( Argentyna ) dnia14 grudnia 1891i zmarł w Buenos Aires dnia14 listopada 1962jest argentyńskim malarzem , rzeźbiarzem i dyplomatą .
Biografia
Syn greckich i włoskich imigrantów, od najmłodszych lat wykazywał żywe zainteresowanie rzeźbą. Wrócił jako praktykant typografa, ale nie podobała mu się praca, którą porzucił. Rzeźby uczył się u Arturo Dresco , następnie jego rodzina wyjechała do Buenos Aires, gdzie w 1907 roku został studentem Akademii Sztuk Pięknych w Buenos Aires.
W 1912 r. Wyjechał do Europy, odwiedził Włochy i osiadł w Paryżu , gdzie został uczniem Antoine Bourdelle i Aristide Maillol w Académie de la Grande Chaumière . Został zmuszony do powrotu do Argentyny na początku pierwszej wojny światowej . W 1917 roku spędził krótki pobyt we Francji, gdzie spotkał Constantina Brancusiego , Le Corbusiera i Juana Grisa.
Po wykonaniu Popiersia Marcelo Torcuato de Alveara , Prezydenta Republiki Argentyny w latach 1922-1928, Pablo Curatella Manes został mianowany kanclerzem Ambasady Argentyny we Francji w 1926 roku, stanowisko to piastował do 1948 roku.
Na Salonie des surindépendants wystawiał w 1930 roku swoją grupę Akrobatów , którą krytyk sztuki Raymond Cogniat uznał za najlepszą z wystawy.
Pracuje
- Gitarzysta , 1921, brąz, Paryż , Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Paryżu .
- Akrobaci , 1930, Buenos Aires , Narodowe Muzeum Sztuk Pięknych .
Targi i wystawy
- 1924: Salon des Indépendants , gitarzysta , brąz.
- 1924: Narodowy Salon Buenos-Aires, gitarzysta , pierwsza nagroda za rzeźbę.
- 1925: Międzynarodowa Wystawa Nowoczesnej Sztuki Dekoracyjnej i Przemysłowej , na której otrzymuje medal.
- 1927: wystawa malarstwa i rzeźby argentyńskiej kręgu Paryż-Ameryka Łacińska.
- 1937: Wystawa powszechna w Paryżu, Dwie półkule i argentyńskie La Terre .
- 1952: Biennale w Wenecji .
- 1953: Biennale w São Paulo .
Uwagi i odniesienia
- grande-chaumiere.fr .
- Raymond Cogniat, życia artystycznego: Salon z superindependents, 1930, p.263.
Załączniki
Bibliografia
- Słownik Bénézit .
- Pierre Kjellbert, Słownik rzeźbiarzy , Paryż, les Éditions de l'Amateur, 1996.
- Yves Devaux, L'Univers des Bronzes , Paryż, Les Éditions Pygmalion, 1978.
- Jean-Claude Renard, The Age of Casting , Paryż, les Éditions de l'Amateur, 1985
- Stanislas Lami , słownik rzeźbiarze szkoły francuskiej w XIX th century , 4.vol, Paryż, 1914.
- Joël i Jan Martel, Sculptures , vol. 13, pot. l'Art International d'Aujourd'hui, Charles Moreau Ed. Paris, album z 50 płytami, odniesienie do grafiki i reprodukcja pl. 9, nr 2 Le Contrebassiste .
- Jorge Romeo Brest, Curatella Manès , Buenos Aires Ed., 1976, pl.1
- „Pablo Curatella Manes”, Narodowe Muzeum Sztuk Pięknych, Buenos Aires, 1982. Katalog wystawy, wersja z brązu, o której mowa pod nazwą „El hombre del Contrabajo”, nr 21 i reprodukcja na stronie 21.
Linki zewnętrzne
- Dokumentacja urzędowa :
- Zasoby dzieł sztuki :
- (en) Oficjalna strona .