| Narodziny |
19 listopada 1892 Moretta |
|---|---|
| Śmierć |
3 marca 1960(67 lat) Paryż |
| Narodowości |
Francuski włoski |
| Zajęcia | Polityk , dziennikarz |
| Małżonka | Liliane Tasca ( d ) (od1946) |
| Dziecko | Catherine Tasca |
| Partia polityczna | Francuska sekcja Międzynarodówki Robotniczej |
|---|
Angelo Tasca , alias Amilcare Rossi , alias André Leroux , ur19 listopada 1892w Moretta w prowincji Cuneo w Piemoncie i zmarł dnia3 marca 1960w Châtillon ( Hauts-de-Seine ) jest dziennikarzem Włoskiej Partii Komunistycznej , a następnie SFIO i Włoskiej Partii Socjalistycznej .
Publikował prace pod pseudonimem Amilcare Rossi .
Angelo Tasca, syn metalowca, otrzymał solidne wykształcenie uniwersyteckie. Jako związkowiec i działacz socjalistyczny szybko zasłynął jako lider Piemonckiej Młodzieży Socjalistycznej, wspierając strajki robotników Fiata i robotników na polach ryżowych.
W 1920 roku Angelo Tasca został sekretarzem generalnym Turyn Cooperative Alliance , jednej z największych europejskich spółdzielni rolniczych. W tym samym roku został wybrany sekretarzem politycznym Giełdy Pracy. Blisko Gramsciego , jest jednym z założycieli Włoskiej Partii Komunistycznej . W lipcu 1920 roku następuje zerwanie między Gramsci i Tasca.
W październiku 1922 roku , brał udział w delegacji Włoskiej Partii Komunistycznej do IV Kongresie Międzynarodówki Komunistycznej w Moskwie , która odbyła się podczas marszu na Rzym z Mussolinim . W 1923 i 1926 roku Angelo Tasca został aresztowany i osadzony w więzieniu. Jesienią 1928 roku został mianowany przedstawicielem Włoch w Kominternu . Mieszka w Moskwie i jest odpowiedzialny za partie komunistyczne krajów łacińskich (Włochy, Francja, Belgia, Hiszpania i Ameryka Południowa).
Blisko Bucharina , Tasca jest przeciwny do Stalina w kwestii społecznej-faszyzmie: jest zdania, że daleko od bycia ostatnim krokiem przed zniszczeniem kapitalizm , faszyzm służy do wzmocnienia tego ostatniego. Wiosną 1929 r. Został wyrzucony z partii i Międzynarodówki Komunistycznej na rozkaz Moskwy przez konspiracyjne kierownictwo PCI.
Dlatego w 1929 roku schronił się we Francji i dołączył do redakcji tygodnika Henri Barbusse'a Monde . Przedstawiając mu się jako „stary socjalista”, demokrata i humanista, Barbusse skontaktował go z większością intelektualistów francuskiej lewicy. W 1934 r. Wstąpił do SFIO w tym samym czasie co Włoska Partia Socjalistyczna . dołączył do gazety Le Populaire , dziennika SFIO , gdzie Léon Blum powierzył mu międzynarodową kolumnę. Artykuły podpisywał pod przybranym nazwiskiem André Leroux i szybko zdobył niekwestionowany autorytet w świecie dziennikarzy zajmujących się polityką zagraniczną. W SFIO zajmuje oryginalne stanowisko: zarówno antykomunistyczny, jak i antyfaszystowski, przeciwstawia się pacyfistom. Obywatelstwo francuskie uzyskał dzięki interwencji socjalistycznego germanisty Pierre'a Viénota . Tasca przejmuje przywództwo we Włoskiej Partii Socjalistycznej, której wielu przywódców schroniło się we Francji. Wraz z Modiglianim, Buozzi i Favarellim stworzył tendencję wrogą wobec jakiegokolwiek sojuszu z komunistami. W okresie Frontu Ludowego stanął po stronie hiszpańskiej POUM przeciwko partii komunistycznej.
Pakt niemiecko-sowiecki go nie dziwi. Na prośbę Bluma powrócił do Popularności , jednocześnie wraz z Saragatem i Morgari, aby być częścią triumwiratu, który poprowadził przyjęcie po rezygnacji Nenni . Wycofany w Bordeaux, Tasca odmówił dopłynięcia do Afryki Północnej na pokładzie Massilii . Poszedł za rządem w Vichy i przyłączył się do rewolucji narodowej . Brał udział w powstaniu L'Effort , gazety socjalistów zgromadzonej w Vichy. Pełnił oficjalne funkcje w Vichy w Ministerstwie Informacji pod zwierzchnictwem Paula Mariona . Następnie wiąże się z pisarzem Armandem Petitjeanem, który pod koniec wojny przyjmie tę samą linię polityczną.
Po wojnie współpracował z Georgesem Albertinim przy przeglądzie Est et Ouest i brał udział w wielu jego analizach dotyczących walki antykomunistycznej w okresie zimnej wojny . W tym czasie opublikował również serię dobrze udokumentowanych prac na temat Francuskiej Partii Komunistycznej : Fizjologia Francuskiej Partii Komunistycznej , The War of the Spangles - Four Years of Communist Policy 1940-1944 , Two Years of the German-Soviet Sojusz , autopsja stalinizmu , francuscy komuniści podczas śmiesznej wojny .
W 1946 roku ożenił się z Liliane Chomette, rozwiedzioną z Ramonem Fernandezem . Jest ojcem Catherine Tasca z innego łóżka.
W latach 1941-44 Angelo Tasca prowadził dziennik. Pod koniec lat pięćdziesiątych zdeponował go w Fundacji Feltrinellego w Mediolanie, wraz z notatkami i artykułami. Zestaw powstał w 1986 roku pod kierunkiem Denisa Peschanskiego . Ta 749-stronicowa książka, ze wstępami historiograficznymi, rzuca światło na wiele osobistości lewicy i ewoluujących na orbicie Vichy w latach okupacji: Paul Marion , Charles Spinasse , Henri Moysset , Georges Albertini , Armand Petitjean .