Archidiecezja Wiedeńska (the) Archidioecesis Viennensis | |
![]() Arcybiskup Burgundii Guy został papieżem pod imieniem Calixte II . | |
Ogólne informacje | |
---|---|
Kraj | Francja |
Arcybiskup | Zniesiony przez Zgromadzenie Ustawodawcze w 1790 r |
Język (i) liturgiczny (e) | łacina |
Powierzchnia | km 2 |
Utworzenie diecezji | II th century |
Podniesienie rangi archidiecezji | |
Prowincja kościelna | Wiedeń |
Diecezje suffragan | Die Grenoble Valence Viviers Annecy-Geneva Maurienne |
Adres | Wiedeń |
(en) Uwaga na www.catholic-hierarchy.org | |
Archidiecezja Vienne ( łaciński : dioecesis Viennensis , Archidioecesis Viennensis ) jest byłym archidiecezja od Kościoła katolickiego we Francji . Miasto Vienne , obecnie położone w departamencie Isère , było siedzibą arcybiskupstwa.
Diecezje sufragan z prowincji kościelnej Wiedeńskiego, V -tego wieku, tych z Grenoble , Genewie , Walencji i Tarentaise . W 463 r. Do listy dodano diecezję Die . W następnym stuleciu następują dwie inne: Viviers i Maurienne . W 794 r. Tarentaise została podniesiona do rangi archidiecezji metropolitalnej, a diecezja Die i Viviers została wycofana, a wkrótce potem przywrócona.
W 1077 roku papież Grzegorz VII potwierdza przynależność do prowincji Vienne diecezji Grenoble, Valence, Die, Viviers, Tarentaise, Genewy i Maurienne. Jednak nie jest błąd pisarski, ponieważ Tarentaise był własny od końca VIII th wieku. Liczba diecezji sufragańskich jest obecnie ustalona na 6 w 1119 .
Godność prymasa arcybiskupów prymasów czyni go zwierzchnikiem arcybiskupów Aix , Auch , Bordeaux , Bourges , Embrun i Narbonne .
Roman diocese Vienne ( diocesis Viennensis ), znany jako wiedeńskie z pięciu prowincji jest najstarszym Galii . Przyjście Kościoła wydaje się być zorganizowane z II -go wieku. Tradycja podaje, że święty Crescens / Crescent , uczeń św. Pawła, którego istnienie jest wątpliwe, założyłby ten kościół wiedeński za panowania Nerona. Ta tradycja sięga do katalogu z biskupów Wiednia produkowane przez biskupa Adon Wiednia (799-875), w swojej kronice , gdzie umieszcza w tym okresie pierwszych trzech biskupów - Saint-Krescens / Crescent , Zacharie i Martin -.
Diecezji Grenoble-Vienne , na swojej stronie internetowej, uznawany za pierwszego biskupa St. Martin , na koniec III -go wieku, ale jego istnienie jest wątpliwe.
Wczesnym IV XX wieku, jej terytorium wahała. Według historyka André Chastagnola między 381 a 424 rokiem sytuacja administracyjna wydaje się ustabilizować . Południowa diecezja wiedeńska otrzymała nazwę od liczby prowincji, stąd diecezja Siedmiu Prowincji ( diecezja Septem proviniar .
Miasto Wiedeń, mocny na początku IV th wieku, traci korzyści z Bordeaux, wikariatu południowego diecezji Galii. Traci również władzę nad miastami Grenoble (w. 380). i Genewę między 375 a 381. Na początku następnego stulecia, prawdopodobnie 407 r., rywalizujące miasto Arles uzyskuje przeniesienie prefektury Galów ( Historia Arles w czasach rzymskich ). Gérard Lucas uważa, że ta utrata wpływów mogłaby być powiązana z zamachem Walentyniana II w tym mieście w 392 roku, jednocześnie opowiadając się za bardziej ogólnym kontekstem.
Diecezja miała zostać erygowana około 445 roku, jak podaje strona catholic-hierarchy.org . Wydaje się jednak, że trzeba poczekać na list od papieża Leona I z pierwszej daty6 styczniaprawdopodobnie z roku 450 i wymieniony przez Regeste Dauphinois , który zwraca się do „biskupów Galii i prowincji wiedeńskiej, ogłaszając im, że Hilaire, biskup Arles, po ucieczce przed sądem, został pozbawiony przywilejów swojego miasta i że arcybiskup Vienne został przywrócony w posiadanie wszystkiego, co Stolica Apostolska udzieliła stolicy Arles ” . W istocie historyk André Pelletier wskazuje, że „ekscesy biskupów Arles Hilaire i Ravenniusa ” doprowadziły Papieża do „przystąpienia do oficjalnego podziału prowincji wiedeńskiej między” Kościoły Arles i Wiedeń. Odpowiedź papieża z 5 maja, prawdopodobnie z tego samego roku, precyzuje, że metropolita Vienne pozyskał północ Wiednia , mając „za sufrażystów Valence , Tarentaise , Genewę i Grenoble ; pozostali złożą raport biskupowi Arles. "
W 463 bp Mamert wyświęcony na biskupa Die , Marcel , choć nie pochodzą z jego upoważnienia.
Podczas biskupstwa Avit , Vienne uzyskała pewne wpływy w królestwie burgundzkim wraz z jego królami, a także w Galii. Historyk Luce Pietri (2009) podkreśla, że „Avit znajduje się w kościele królestwa burgundzkiego, czerpiąc korzyści z pozycji swego rodzaju naczelnego” . W listopadzie, prawdopodobnie w 513 r., Otrzymał z Rzymu reskrypt papieski potwierdzenie zwierzchnictwa Wiednia nad Kościołami w Walencji, Tarentaise, Genewie i Grenoble.
Około 552 r. Część terytorium, położona na północnym wschodzie, jest wykorzystywana do ukonstytuowania diecezji Belley i podlega archidiecezji Besançon .
Tytuł arcybiskupa pojawia się dopiero po uzyskaniu przez biskupów metropolii od Karolingów prawa zwoływania rad prowincjalnych. Wilicarius ( Wilicarius ) jest pierwszym, który go założył, uzyskując pallium od papieża Grzegorza III (731-741).
Podczas synodu we Frankfurcie w 794 r. Abp Ursus bronił prerogatyw swojego Kościoła przed roszczeniami metropolii Arles . Podczas tej samej rady, był przeciwny wolności podjęte przez Biskupa Tarentaise sacrum tych Maurienne, Aosta i Sion, od tej ostatniej trzeciej części VIII th wieku. Synod nie podejmuje decyzji, pozostawiając papieża interwencję. Wydaje się, że papież Leon III wybrał erygowanie diecezji Tarentaise jako archidiecezji, wymienionej w testamencie Karola Wielkiego jako „siedemnastą z dwudziestu jeden legatów metropolii” , „ale wciąż pod władzą Wiednia” . Arcybiskup Tarentaise uzyskał pełną niezależność w 1171 roku.
W testamencie Karola Wielkiego (811) Wiedeń jawi się jako jedna z dwudziestu jeden metropolii Cesarstwa.
Były arcybiskup Burgundii Gui został papieżem pod imieniem Calixte II w 1119 roku. Od tej daty terytorium ostatecznie znalazło swoją liczbę stałych siedzib sufragańskich: Grenoble , Valence , Die , Viviers , Genewa i Maurienne .
Plik 14 września 1023, kościół w Vienne i jego przedstawiciel, arcybiskup Burchard , są lokowani przez króla Burgundii, Rudolfa III , który jest związany rodzinnie z arcybiskupem, „za radosną zgodą ( Isetante ) jego żony, królowej Irmengarde ” z „ Hrabstwa of Wiedeń i wszystkie jego zależności wewnątrz i na zewnątrz miasta z dominującym nad nim zamkiem, zwanym Pipet ( Pupet ) i tantiemami ” .
Dauphiné między30 marca 1349, na mocy traktatu rzymskiego , we francuskiej owczarni, kiedy to Delfin Humbert II, zadłużony bez dziedzica, uczynił swoim następcą Filipa VI , króla Francji, króla Walezego . Jednym z odpowiedników jest to, że syn króla Francji musi przyjąć tytuł Dauphin i że Francja uznaje autonomię prowincji.
Jednak wpływ Capet zostało zrobione cicho i stopniowo w Wiedniu, od ostatnich dziesięcioleciach XIII -go wieku. Ta królewska polityka jest ponadto przedmiotem tezy historyka Bruno Gallanda , Deux archdioces de l'Empire à la France. arcybiskupi z Lyonu i Arcybiskupi Wiednia środek XII th wieku do połowy XIV th wieku (obronionej w 1992). Ponadto od 1335 roku Królestwo Francji zaanektowało twierdzę Sainte-Colombe na prawym brzegu Rodanu i zbudowało Tour des Valois .
Ta archidiecezja została zniesiona przez Konstytucję Cywilną Duchowieństwa w lutym 1790 r.
Diecezja nie została przywrócona po konkordacie z 1801 roku . W 1822 r. Tytuł arcybiskupa Vienne został podniesiony przez tytuł arcybiskupa Lyonu . Od 2006 r. Tytuł biskupa Vienne został podniesiony przez biskupa Grenoble, znanego obecnie jako Grenoble-Vienne.
Niektóre relikwie św Maurycego, w szczególności jego głowy, zostały wprowadzone na początku VIII th wieku w katedrze; czcić korzystały pobożności i WIELKODUSZNOŚĆ suwerennego Karolińskiej (Higgsa The IX p wieku) lub królowie Bourgogne ( X XX - XI XX wieku).
Wewnątrz katedry, piękna harmonia naw nie maskować różne kampanie budowlanych, które następnie każdy z XII th wieku do początku XVI -tego wieku.
Kolejni kierownicy projektów chcieli integrować, wykorzystując je ponownie, starsze elementy rzeźbiarskie: fragmenty architektury galijsko-rzymskiej, takie jak nadproże z gryfami na północnych drzwiach czy poskręcane kolumny wewnątrz; Nad gotyckimi kaplicami zastąpiono romańskie arkady.
Jednak ledwie ukończona katedra padła ofiarą grabieży i zniszczeń związanych z niepokojem wojen religijnych (1561, 1562, 1567). Od drugiej połowy XIX -go wieku, głównym prace renowacyjne zostały podjęte w celu naprawienia szkód spowodowanych problemami spływania lub degradacji materiałów, zwłaszcza melasy. Ta praca jest kontynuowana do dziś w ramach planu dziedzictwa finansowanego przez miasto Vienne, departament Isère, region Rhône-Alpes i państwo francuskie.