Aléxandros Kontoúlis
Aléxandros Kontoúlis
| Narodziny |
29 grudnia 1858 Eleusis |
|---|---|
| Śmierć |
22 sierpnia 1933(w wieku 74 lat) Ateny |
| Imię w języku ojczystym | Αλέξανδρος Κοντούλης |
| Narodowość | grecki |
| Wierność | Królestwo Grecji |
| Zajęcia | Dyplomata , wojsko |
| Uzbrojony | Armia helleńska |
|---|---|
| Stopień wojskowy | Generał porucznik |
| Konflikt | Macedońskie zapasy |
| Nagrody |
Srebrny Krzyż Orderu Zbawiciela Wielki Komandor Orderu Jerzego I. |
Aléxandros Kontoúlis ( nowogrecki : Αλέξανδρος Κοντούλης ), urodzony dnia10 stycznia 1859w Eleusis , Grecji i zmarł22 sierpnia 1933w Atenach jest żołnierzem i greckim dyplomatą pochodzenia arwanitów .
Biografia
W wieku 20 lat Aléxandros Kontoúlis brał udział w buncie Epirot w 1878 roku przeciwko Imperium Osmańskiemu . Więziony przez dwa lata, wstąpił do greckiej armii po uwolnieniu przez Turków. Szkolony w École des Évelpides , którą ukończył jako porucznik piechoty w 1885 roku, w następnym roku brał udział w potyczkach między Grecją a Imperium Osmańskim w Tesalii .
W 1895 r. Awansowany na porucznika, następnie służył podczas wojny trzydziestodniowej i wyróżnił się w bitwie pod Velestino. Wykonane kapitana w 1899 roku, Alexandros Kontoúlis stało z Pavlos Melas , jednej z najważniejszych postaci greckiej nacjonalizmu, który doprowadził go do wzięcia udziału w bułgarsko-grecko-serbski rywalizacji w Macedonii (1904). Przywiązany do swoich arwanickich korzeni, walczył także u boku albańskich nacjonalistów w 1911 roku.
Po powrocie do Grecji podczas wojen bałkańskich Aléxandros Kontoúlis służył w Epirze , gdzie przez pewien czas został gubernatorem Koricy .
W czasie pierwszej wojny światowej , on pozostaje wierny Konstantyna I st i bierze udział w „ greckim Nieszporów ” przeciw Francuzom. Usunięty z armii po przejęciu władzy przez Eleftheriosa Venizelosa , wrócił dopiero po powrocie króla do Aten. Następnie wziął udział w wojnie grecko-tureckiej , podczas której wojska helleńskie zostały pokonane. W 1921 r. Awansowany na generała porucznika, przeszedł na emeryturę dwa lata później, w czasie „ Wielkiej Katastrofy ”.
Zakończył karierę jako ambasador Grecji w Albanii w latach 1925-1926.