Albin Roussin
Baron Albin Reine Roussin , urodzony w Dijon dnia21 kwietnia 1781i zmarł w Paryżu dnia21 lutego 1854, Jest oficerem marynarki w języku francuskim z XVIII TH i XIX th wieku.
Biografia
Syn Edme Roussina, prawnika parlamentu Burgundii i Hélène Masson, Albin Roussin rozpoczął podróż jako chłopiec w wieku trzynastu lat w miesiącu Grudzień 1793, na pływającej baterii La République odpowiedzialnej za obronę portu w Dunkierce . Kilka miesięcy później został nowicjuszem na kanonierce La Chiffonne , używanej do eskortowania konwojów na wybrzeżach Flandrii . W miesiącuSierpień 1794, wyruszył jako sternik na Le Tortu iw ciągu dwudziestu ośmiu miesięcy spędzonych na tej fregacie odbył kampanię w Norwegii , jedną w Santo Domingo i różne rejsy po morzach Europy .
W Grudzień 1796Nie mogąc dołączyć do swojej fregaty już na morzu, Roussin przeprowadził irlandzką kampanię na pokładzie Trajana . Po powrocie do Brestu , spędził kilka miesięcy na łasica , a następnie powrócił do swojej rodziny, aby przygotować się do egzaminów po którego otrzymaniu aspirujących 1 st klasy (1801) i rozpoczął jako drugi na łodzi strzelca Le Mars , skąd przeszedł pod dowództwo Mentora (flotylla kanału).
W 1802 roku, odbył kampanię w Martynice na korwety La Torche , przeszedł po powrocie, na Sémillante , fregata który wspierany pięć chwalebnych bitew w morzach Indii . Roussin został porucznikiem w 1807 roku . Na wybrzeżu Sumatry , z czółnem uzbrojonym w 22 ludzi, schwytał siedem statków, z których dwa z 26 dział zostały podpalone.
W maju 1808 r. Roussin przeszedł na drugą pozycję na Iénie z 14 działami 18. The28 października 1808, napotkała ją brytyjska fregata La Modeste z 44 działami. Jena stoczyła nocną walkę trwającą dwie i pół godziny w zasięgu broni, która została wywołana dopiero po całkowitym unieruchomieniu i osunięciu się nisko. Porucznik Roussin został następnie wzięty do niewoli, po wymianie wrócił na Île de France , zaokrętowano go,11 stycznia 1810na La Minerve , jako drugi kapitan.
Po 03 lipca , to fregata wspiera walkę z trzech statków firmy: Ceylan , Windham i L'Assell . Wraz z pojawieniem się fregaty La Bellone i jej pierwszymi lotami budynki te niosą ze sobą flagę. 20, 22 i23 sierpnia 1810, La Minerve brał czynny udział w bitwach przeciwko brytyjskim fregatom Le Syrius , La Magicienne , La Néréide i L'Iphigénie w bitwie o Grand Port . Porucznik Roussin przejął kontrolę nad La Minerve z powodu kontuzji Bouveta, a następnie przejął kontuzję La Néréide , jednej z schwytanych fregat. Pod koniec tych bitew gubernator Isle de France mianował go tymczasowym kapitanem fregaty ; Minister Marynarki Wojennej potwierdził go w tej randze i uhonorował Krzyżem Kawalerskim Legii Honorowej .
Zawarte w kapitulacji Isle de France w 1810 roku wylądował w Morlaix wMarzec 1811i zostaje przedstawiony cesarzowi, który wita go pochlebnie. WPaździernik 1811, został mianowany dowódcą fregaty „ Korea” ; udało mu się wydostać z Hawru , mimo czujności Brytyjczyków, 16 grudnia ; ustanowiwszy swój rejs około 20 mil od przylądka Lézard , dokonał na tych uczęszczanych terenach pięciu ujęć, w tym korwety z 18 działami. Kapitan Roussin udał się następnie do Lizbony z zamiarem przechwycenia korespondencji między tym miastem a Wielką Brytanią . Udaje mu się uciec przed pościgiem dwóch fregat, które przecinały się w tych rejonach. Przechodząc między Maderą a Wyspami Kanaryjskimi zdobył sześć budynków. Plik28 lutego 1813, sprowadził do Brześcia 396 więźniów, po tym jak spowodował szkody brytyjskie szacowane na 5 milionów franków. W 1814 roku otrzymał zlecenie doprowadzenia do Rygi 360 rannego rosyjskiej gwardii cesarskiej . W trakcie tej kampanii został mianowany kapitanem statku i rycerzem św. Ludwika oraz rycerzem Orderu św . Włodzimierza .
W 1815 roku , dowiadując się o lądowaniu Napoleona I er w Golfe-Juan , poprosił o zaprzysiężenie Burbonom i rzeczywiście pożyczył 14 marca . Mimo to w ciągu Stu Dni przyjął dowództwo floty federalnej portu w Brześciu . Podczas drugiej restauracji został zwolniony bez rangi i bez emerytury. Jednak ochrona nowego ministra marynarki wojennej, wicehrabiego Dubouchage , który darzył go szczególnym szacunkiem, sprawiła, że niemal natychmiast powrócił do pracy.
W grudniu 1816 roku został wyznaczony do zbadania zachodnich wybrzeży Afryki ; poprawił pozycję Banc d'Arguin, na której właśnie zatonęła Meduza , około 420 mil od wybrzeża. Został mianowany oficerem Legii Honorowej.
W 1819 roku zbadał wybrzeża Brazylii , rozpoznał i opisał archipelag Abrolhos oraz punkt widokowy Manoel-Luiz , niebezpieczną rafę i około 900 mil od wschodnich wybrzeży Ameryki . Ludwik XVIII stworzył go Baron (październik, 1820 ), a cesarz Piotr I st brazylijski dowódcy oficera Orderu Cruzeiro .
W 1821 roku został mianowany dowódcą fregaty amazońskiej i stacją morską na wybrzeżu Ameryki Południowej. Podczas tej kampanii kapitan Roussin został awansowany do stopnia kontradmirała (17 sierpnia 1822).
W czerwcu 1824 roku objął dowództwo nad dywizją wiceadmirała Duperré w Brześciu , która przez trzy miesiące manewrowała na oceanie i Morzu Śródziemnym . W 1824 r. Został mianowany członkiem Rady Admiralicji , aw 1825 r. Komendantem Legii Honorowej. W 1826 roku zaadoptował stworzenie statku szkoleniowego Brześć.
W 1828 r. Objął dowództwo nad eskadrą dziewięciu okrętów wojennych, mającą wystąpić przeciwko Brazylii w celu uzyskania od rządu Dom Pedro odszkodowania za szkody wyrządzone obywatelom francuskim podczas oblężenia Buenos Aires . Plik5 lipca 1828, przybywa przed Rio de Janeiro , wpływa do portu i stawia swoje budynki przed miastem, 100 metrów od nabrzeży. W niecałe osiem dni zawarto traktat, który, spełniając postulaty Francji, przywrócił przyjazne stosunki, jakie istniały wcześniej między oboma krajami. Te minusy-admirał Roussin jest wynagradzany za powodzenie jego misji z tytułem honorowego dżentelmena komory królewskiej, a po powrocie do Francji, Krzyż Komandorski z St. Louis.
Plik 25 stycznia 1830, Na Académie des Sciences przyznaje mu jako członek sekcji geografii i nawigacji, zastępując kontradmirała de Rossel.
Roussin obwinił wyprawę do Algieru (1830) jako marynarza, ale kiedy zdecydowano, poprosił o udział w niej, co nie zostało mu udzielone. Po Trois Glorieuses , Roussin zebrał się wokół Louis-Philippe , został wezwany do zreorganizowanej Rady Admiralicji i mianowany dyrektorem personalnym w Ministerstwie Marynarki Wojennej (31 sierpnia 1830).
Oskarżony w lipcu 1831 r. O odszkodowanie od Dom Miguela , który odmówił uznania monarchii lipcowej , zmusił Roussin do wejścia na Tag eskadrą złożoną z sześciu statków, trzech fregat, korwety, dwóch cegieł i Aviso. Eskadra zakotwiczyła na nabrzeżach Lizbony naprzeciw Pałacu Rządowego. Podbity siłą rząd ustąpił i posłał swoje poparcie dla wszystkich żądań Francji.
W nagrodę za tę wyprawę Albin Roussin został następnie awansowany do stopnia wiceadmirała (26 lipca 1831), mianowany prefektem morskim w Brześciu (17 września), członek Bureau des longitudes (11 stycznia 1832), rówieśnik Francji (11 października 1832) i ambasador w Konstantynopolu (Październik 1832). Plik4 kwietnia 1834król oferuje mu teczkę marynarki wojennej, ale Roussin, zajęty negocjowaniem nowej taryfy celnej z Sublime Porte, odmawia tej promocji.
W 1836 r. Przyjechał na urlop do Francji i brał udział w pracach Izby Parów w 1837 r., Kiedy to zerwanie między sułtanem a Méhémet-Ali sprowadziło go do Konstantynopola. Mylił się, popierając zbiorową notatkę o pięciu mocarstwach skierowanych przeciwko wicekrólowi Egiptu , który miał sympatię Francji, i został odwołany na18 września 1839.
Sekretarz Izby Peers Po powrocie stał się ministrem marynarki na1 st marca 1840w drugim ministerstwie Thiers . Przeszedł na emeryturę z włączoną służbą29 października 1840. W czasie swojej administracji, mimo zbliżającej się wojny z Wielką Brytanią, stworzył parowiec na trasach transatlantyckich.
Awansowany admirał po opuszczeniu ministerstwa (30 października 1840), powrócił na swoje miejsce w Izbie Parów, gdzie wyróżniał się stałym wsparciem dla posługi. Dlatego François Guizot ponownie wybiera go na ministra marynarki7 lutego 1843w trzeciej służbie Duszy . Jednak jego stan zdrowia zmusił go do rezygnacji 23 lipca . Odszedł na południe i przestał uczestniczyć w posiedzeniach izby wyższej.
Dołączył, po rewolucji 1848 roku , polityki księcia Ludwika Napoleona Bonaparte , wszedł przez prawo, w charakterze admirała, Senatu Drugiego Cesarstwa na26 stycznia 1852. Zmarł dwa lata później. Został pochowany na cmentarzu Père-Lachaise (oddział 25).
Jest ojcem Alberta Edmonda Louisa Roussina (1821-1896), wiceadmirała, podsekretarza stanu ds. Marynarki Wojennej i Kolonii w gabinecie Julesa Simona oraz efemerycznego ministra w gabinecie kierowanym przez generała de Rochebouët w 1877 roku .
Honorowe wyróżnienia
Dekoracje
- 1810: Kawaler Legii Honorowej
- 1814: Kawaler Królewskiego i Wojskowego Orderu Saint-Louis
- 1814: Kawaler św. Włodzimierza
- 1816: Oficer Legii Honorowej
- 1819: Komandor Orderu Cruzeiro ( Brazylia )
- 1825: Dowódca Legii Honorowej
- 1829: Dowódca Królewskiego i Wojskowego Orderu Saint-Louis
- 26 kwietnia 1831 : Wielki Oficer Legii Honorowej
- 16 stycznia 1836 : Wielki Krzyż Legii Honorowej
Pośmiertne wyróżnienia
- Street-admirał Roussin w Paryżu ( 15 th arrondissement ), pierwszy Roussin Ulica (Dekret2 października 1865), otrzymała swoją obecną nazwę dekretem z dnia 10 czerwca 1897.
- Admiral-Roussin Ulica , Dijon, jego rodzinnym mieście.
- Rue Roussin, w Moirans en Montagne 39260
- Rua Albino Reine , w Recife , Pernambuco , Brazylia .
Pracuje
- Wspomnienie o nawigacji na zachodnich wybrzeżach Afryki od Przylądka Bojador do Mont Souzos w Paryżu, Imprimerie royale, 1819, w-8.
- Refleksje na temat edukacji uczniów Królewskiej Marynarki Wojennej , Paryż, Impr. przez M me Huzard , 1826, w-8.
- Pilot Brazylii, czyli opis wybrzeży Ameryki Południowej… Mapy i plany tych wybrzeży oraz instrukcje dotyczące nawigacji po morzach Brazylii, opracowane na podstawie dokumentów zebranych podczas kampanii hydrograficznej… Wykonane w 1819 i 1820 roku na korwecie la Bayadère i Brig le Favourite, Paryż, Imprimerie royale, 1826–1827, gr. In-folio.
- Fragmenty niepublikowanych wspomnień starego żeglarza , Paryż, Impr. Firmin-Didot frères, 1848, w-8.
Uwagi i odniesienia
- Paul Bauer , Dwa wieki historii w Père Lachaise , Mémoire et Documents,2006( ISBN 978-2914611480 ) , str. 697-698
- Rua Albino Reine
Załączniki
Źródła i bibliografia
Najnowsze książki- Jean Meyer i Martine Acerra , Historia francuskiej marynarki wojennej: od jej początków do współczesności , Rennes, Ouest-France ,1994, 427, str. [ szczegóły wydania ] ( ISBN 2-7373-1129-2 , uwaga BnF n o FRBNF35734655 )
- Michel Vergé-Franceschi ( reż. ), Słownik historii morskiej , wydania Roberta Laffonta , zb. "Książki",2002( ISBN 2-221-08751-8 )
- Étienne Taillemite , Słownik żeglarzy francuskich , Paryż, Tallandier , pot. „Słowniki”,Październik 2002, 537 str. [ szczegóły wydania ] ( ISBN 978-2847340082 )
- Rémi Monaque , Historia francuskiej marynarki wojennej , Paryż, wydania Perrin,2016, 526 s. ( ISBN 978-2-262-03715-4 )
- „Albin Roussin”, w Charles Mullié , Biografia sław wojskowych armii lądowych i morskich w latach 1789–1850 ,1852[ szczegóły wydania ]
- „Albin Roussin” , w: Adolphe Robert and Gaston Cougny , Słownik francuskich parlamentarzystów , Edgar Bourloton , 1889-1891 [ szczegóły wydania ]