Albert Caraco (pisarz)

Albert Caraco Portret Alberta Caraco Biografia
Narodziny 8 lipca 1919
Konstantynopol , Turcja
Śmierć 7 września 1971
Paryż , Francja
Narodowości urugwajski francuski
Trening Liceum Janson-de-Sailly
Czynność Pisarz i filozof
Inne informacje
Ruch Sceptycyzm , nihilizm , pesymizm , cynizm
Nagrody Nagroda Edgara Poego 1950
Podstawowe prace
  • Brewiarz Chaosu
  • Osiem esejów o złu
  • Post mortem
  • Suplement do Psychopatii Sexualis

Albert Caraco , ur.8 lipca 1919w Konstantynopolu (obecnie Stambuł ) i zmarł dnia7 września 1971w Paryżu jest francusko- urugwajski myśliciel , filozof , poeta i pisarz , francuskojęzyczny i tureckiego pochodzenia . Caraco opublikował obszerne i radykalne dzieło, często oceniane jako nihilistyczne i pesymistyczne , czasami porównywane do Emila Ciorana .

Biografia

Syn José Caraco i Elisy Schwarz, pochodzi z sefardyjskiej rodziny żydowskiej mieszkającej od czterech wieków w Turcji . Po zamieszkaniu w Pradze , Berlinie i Wiedniu jego rodzice osiedlili się na pewien czas w Paryżu , gdzie Caraco, ich jedyny syn, ukończył studia w Lycée Janson-de-Sailly . Następnie, podążając śladami ojca, który był bankierem, studiował i ukończył École des Hautes Etudes Commerciales w Paryżu w 1939 r. W przededniu II wojny światowej wraz z rodzicami schronił się w Ameryce. Południe  : po Rio de Janeiro i Buenos Aires , wreszcie w Montevideo osiedlają się na czas trwania europejskiego konfliktu; tam jego rodzice przeszli na katolicyzm i zatroszczyli się o zapewnienie synowi katolickiej edukacji. Jego rodzina przyjęła obywatelstwo urugwajskie , które zachowa do końca życia. Kiedy wrócił do Francji po zakończeniu wojny, jego spojrzenie na świat uległo głębokiej zmianie. W 1963 r. zniknięcie matki stało się motywacją do napisania jego książki Post mortem . 7 września 1971w swoim domu przy 34 rue Jean-Giraudoux popełnił samobójstwo kilka godzin po śmierci ojca, zgodnie z duchem swojej pracy.

Biegle posługuje się czterema językami – francuskim , niemieckim , angielskim i hiszpańskim – i chociaż jego pisma są pisane po francusku, nierzadko zdarza się, że pod jego piórem znajdują się pewne zdania, akapity, a nawet całe strony w innym z tych języków. . Caraco, duchowy i literacki spadkobierca francuskiej Grand Siècle i Oświecenia , twierdzi, że jest klasykiem o wyraźnym kroju z nowoczesną stylistyką .

Płodny autor, Caraco pozostaje ignorowany przez opinię publiczną, być może z powodu nieprzejednania jego pism oraz kontrowersyjnych opinii i przedwczesnych uwag, które mogą szokować . Szwajcarski wydawca L'Âge d'Homme podjął się jednak opublikowania całej swojej pracy.

28 marca 1991, w serii „Smutki, literatura franc-tireurs” z „Ścieżek wiedzy”, France-Culture emituje poświęcony jej program, wyprodukowany przez Catherine Soullard, który otrzymuje Vladimira Dimitrijevića , dyrektora wydań L'Âge d' Człowiek.

Pracuje

Literatura

Filozofia

Inny

Gazety

Uwagi i referencje

  1. Jego oficjalny akt zgonu i „Wstępna notatka” wydawcy, na stronie 9 Mojej spowiedzi , wskazują na 10 lipca 1919 r.; jednak sam Caraco pisze to w Le Semainier de l'agonie  : „Teraz urodziłem się 8 lipca 1919 roku” (s. 44), oprócz rozpoczęcia sekcji „Od poniedziałku 8 do niedzieli 14 lipca Z tymi słowa: „Dzisiaj są moje urodziny i mam wrażenie, że równie dobrze mogłyby być ostatnimi” (s. 243).
  2. oskarżenia z 1379 przygotowany na śmierć „Alberto caraco” z dnia 11 września 1971 roku przez miasto 16 th  dzielnicy Paryża.
  3. Moja spowiedź , „Nota wstępna”, s. 9
  4. Jil Silberstein, Obietnica i przebaczenie , „Albert Caraco: „  Będziemy toczyć się zjednoczeni w ciemności  ”, s. 107
  5. Książka ABC Martina-Bâtona „Przedmowa”, s. 7
  6. „Możliwe, że śmierć monsieur ojca natychmiast pociągnęła za sobą moją” ( Moja spowiedź , s. 12); „Nie mogę się doczekać śmierci i przychodzę życzyć śmierci mojemu Ojcu, nie śmiejąc mnie zniszczyć, zanim odejdzie. Jej ciało nie będzie jeszcze zimne, że nie będę już na świecie. »( Idem , s. 47)
  7. Na przykład w spowiedzi Ma , napisanej po francusku, z wyjątkiem stron 91-97 po angielsku, 105-111 po niemiecku i 113-119 po hiszpańsku.
  8. Nagroda Edgara Poego 1950

Zobacz również

Bibliografia

Powiązane artykuły

Powiązani pisarze Motywy

Linki zewnętrzne