Czarny orzeł (ptak)

Ictinaetus malaiensis

Królować	Animalia
Gałąź	Chordata
Sub-embr.	Kręgowce
Klasa	Aves
Zamówienie	Accipitriformes
Rodzina	Accipitridae
Podrodzina	Accipitrinae

Uprzejmy

Ictinaetus
Blyth , 1843

Gatunki

Ictinaetus malaiensis
( Temminck , 1822 )

Stan ochrony IUCN

LC : Najmniejszy niepokój

Status CITES

Załącznik II , Rev. z dnia 12.06.2013 r

Black Eagle ( Ictinaetus malaiensis dawniej Ictinaetus malayensis ) jest gatunkiem ptaków drapieżnych z rodziny z jastrzębiowatych .

Opis

Jest to duży raptor o długości od 70 do 80 cm . Dorosłe osobniki mają całkowicie czarne upierzenie, ze zbożem (nasada dzioba ) i żółtymi nogami. Skrzydła mają bardzo długie, ciasne wewnętrzne pióra, które nadają mu charakterystyczny kształt. Ogon ma delikatne pręgi, a górna część jest nieco jaśniejsza. W pozycji siedzącej końce skrzydeł mogą sięgać lub przekraczać czubek ogona. Skrzydła trzymane są w locie w lekko zaznaczonej literce V. W upalne popołudnia można zobaczyć, jak unosi się nad koronami drzew w poszukiwaniu gniazda do rabowania. Można go łatwo rozpoznać po kruczoczarnym kolorze, dużych rozmiarach i charakterystycznym powolnym locie tuż nad baldachimem.

Obie płcie są podobne, ale młodzi mają buff głowach, brzuch i spody skrzydeł .

Dystrybucja

Występuje w tropikalnej Azji . Podgatunek I. m. perniger zamieszkuje u podnóża zachodnich Himalajów w Nepalu , w lasach Ghatów Zachodnich i wschodnich na Półwyspie Indyjskim i na Sri Lance . Występuje również w paśmie Arâvalli w północno-zachodnich Indiach. Nominalna forma I. m malaiensis występuje w Birmie , południowych Chinach ( Junnan , Fujian ), na Tajwanie i na Półwyspie Malezja . Zwykle prowadzi osiadły tryb życia i nigdy nie zaobserwowano migracji.

W badaniu przeprowadzonym w południowych Indiach stwierdzono, że preferuje lasy o gęstej lesistości i nieobecne na obszarach o pokryciu mniejszym niż 50%.

jedzenie

Żywi się ssakami, ptakami i jajami. To ważny drapieżnik gniazdujący, znany z powolnego lotu nad baldachimem. Ze względu na zdolność do utrzymywania się w locie przez długi czas bez większego wysiłku, mieszkańcy Darjeeling w Indiach często mówią, że nigdy nie ląduje. Wraz z latawcem widelcowym ma wyjątkowy zwyczaj noszenia całego gniazda z pisklętami. Wiewiórki, makaki i wiele gatunków ptaków wydaje sygnał alarmowy, gdy ptaki te zostaną zauważone przelatując nad lasem. Ich ofiarą są indyjska olbrzymia wiewiórka i młode makaki podniebne .

Podgatunki

Według Alana P. Petersona gatunek ten składa się z następujących dwóch podgatunków :

Ictinaetus malaiensis malayensis (Temminck) 1822;
Ictinaetus malaiensis perniger (Hodgson) 1836.

Uwagi

Bibliografia

BirdLife International (2008). Ictinaetus malayensis . 2008 Czerwona lista gatunków zagrożonych IUCN. IUCN 2008. Źródło 6 września 2009.
Prater, SH (1940). Indyjski Orzeł Czarny ( Ictinaetus malayanus perniger Hodgs.) W Salsette. J. Bombay Nat. Hist. Soc. 41 (4): 899.
Rao, SUV (1968). Czarny orzeł Ictinaetus malayensis perniger w granicach Bombaju. Newsl. dla obserwatorów ptaków 8 (12): 6–7.
Burgess, HE (1937). Orły na Nilgiris. J. Bombay Nat. Hist. Soc. 39 (2): 399–403.
Dharmakumarsinhji, KS (1985). Orzeł czarny Ictinaetus malayensis Temm. w Sawai Madhopur, (Radżastan). J. Bombay Nat. Hist. Soc. 82 (3): 655.
Tordoff, AW (2002). Migracja raptorów w rezerwacie przyrody Hoang Lien w północnym Wietnamie. Forktail 18: 45–48. http://www.orientalbirdclub.org/publications/forktail/18pdfs/Tordoff-Raptor.pdf .
Thiollay, Jean-Marc (1993). Reakcja społeczności raptorów na kurczenie się obszaru i degradację tropikalnych lasów deszczowych w Ghatach Południowo-Zachodnich (Indie). Ecography 16 (2): 97–110. doi: 10.1111 / j.1600-0587.1993.tb00062.x.
Rasmussen PC i JC Anderton (2005). Ptaki Azji Południowej: Przewodnik Ripley . Lot. 2. Smithsonian Institution & Lynx Edicions. p. 104 .
Swann, H. Kirke, pod redakcją Alexandra Wetmore. (1924-1945). Monografia ptaków drapieżnych (Order Accipitres) , część XI. Wheldon & Wesley, Londyn. p. 93 .
Nijman, V (2004). Sezonowe zróżnicowanie naturalnie występujących zachowań mobbingowych drongo (Dicruridae) w stosunku do dwóch drapieżników ptaków. Ethology Ecology & Evolution 16: 25–32. http://ejour-fup.unifi.it/index.php/eee/article/view/981/927 .
Coulson, Jennifer O. (2001). Latawce jaskółcze przenoszą gniazda wróblowe zawierające pisklęta do swoich własnych gniazd. The Wilson Bulletin 113 (3): 340–342. doi: 10.1676 / 0043-5643 (2001) 113 [0340: STKCPN] 2.0.CO; 2.
Borges, Renee (1986). Próba drapieżnictwa orła czarnego ( Ictinaetus malayensis perniger ) na olbrzymiej wiewiórce indyjskiej ( Ratufa indica elphinstonii ). J. Bombay Nat. Hist. Soc. 83: 203.
Ali, Rauf (1986). Żywienie ekologii makaka bonnet w sanktuarium Mundanthurai, Tamil Nadu. J. Bombay Nat. Hist. Soc.lojjçiçiçiiijuijnuuuhhhio_ikbhnhgh 83 (1): 98–110.
Buchanan, Kenneth (1899). Gniazdowanie orła czarnego. J. Bombay Nat. Hist. Soc. 12 (4): 776–777.
Daly, W Mahon (1899). Gniazdowanie orła czarnego. J. Bombay Nat. Hist. Soc. 12 (3): 589.
Baker, ECS (1918). Uwagi na temat zarażenia niektórych Indian Falconidae. III. rodzaje Ictinaetus i Microhierax . Ibis 60 (1): 51–68.

Linki zewnętrzne

(fr) Odniesienie do Oiseaux.net : Ictinaetus malayensis ( + dystrybucja )
(en) Referencyjny Międzynarodowy Kongres Ornitologiczny : Ictinaetus malaiensis w kolejności Accipitriformes
(en) Referencyjne źródło nazewnictwa dla Zoonomen ( Alan P. Peterson ): Ictinaetus malayensis in Accipitriformes
(fr + en) Odniesienie do Avibase : Ictinaetus malaiensis ( + dystrybucja ) (skonsultowano30 czerwca 2015 r)
(en) Numer referencyjny NCBI : Ictinaetus malayensis (w tym taksony )
(en) Odniesienie do IUCN : gatunek Ictinaetus malaiensis (Temminck, 1822) (konsultowany30 czerwca 2015 r)
(en) Odniesienie CITES : gatunek Ictinaetus malayensis (Temminck, 1822) (+ rozmieszczenie na gatunku + ) (konsultowano30 czerwca 2015 r)
(fr) Odniesienie CITES : takson Ictinaetus malayensis (na stronie internetowej francuskiego Ministerstwa Ekologii )