Akonit tojadowy

Aconitum lycoctonum subsp. vulparia

Aconitum lycoctonum subsp. vulparia Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Akonit tojadowy Klasyfikacja
Królować Plantae
Pod-panowanie Tracheobionta
Podział Magnoliophyta
Klasa Magnoliopsida
Podklasa Magnoliidae
Zamówienie Ranunculales
Rodzina Ranunculaceae
Uprzejmy Aconitum
Gatunki Aconitum lycoctonum

Gatunki

Aconitum lycoctonum subsp. vulparia
( Rchb. ) Nyman , 1889

Klasyfikacja filogenetyczna

Klasyfikacja filogenetyczna
Zamówienie Ranunculales
Rodzina Ranunculaceae

Eurasian Tojad ( tojad lisi subsp. Vulparia ) jest bardzo trujące Montane roślin zielnych . Należy do rodzaju Aconitum , do rodziny z Ranunculaceae Jest to podgatunek z gatunku tojad lisi .

Równoznaczny

Opis

Ta duża, naga bylina o bardzo wciętych liściach palmowych, kwitnie latem do 2400 m n.p.m., w miejscach skalistych, na łąkach lub na skraju lasu. Najczęściej spotykane akonit Wolfsbane z tojadu , który różni się od jego większej długości, a jego długie klastrów z kwiatów jasnożółty, który kask jest najwęższy i bardziej wydłużony niż Aconitum napellus subsp. napellus . W miarę starzenia się kwiatów hełm ma tendencję do pękania poziomo u góry. Jak wszystkie akonity, roślina zawiera kilka alkaloidów, w tym akonitynę , śmiertelną truciznę dla ludzi.

Charakterystyka

Dane według: Julve, Ph., 1998 i nast. - Baseflor. Botaniczny, ekologiczny i chorologiczny indeks flory Francji. Wersja: 23 kwietnia 2004 .

Toksyczność

Jest to roślina znana z neurotoksycznego działania alkaloidów, podobnie jak inne gatunki z rodzaju Aconitum . Jest używany od czasów starożytnych do zatruwania strzał lub eliminowania dzikich zwierząt, przed którymi chcieliśmy się chronić (szakale, tygrysy, lisy, wilki ... stąd wernakularna nazwa nadana tej roślinie) z przynętą (mieszając od korzenia tojadu do zgniłe mięso, impregnowanie mięsa sokiem, wypatrywanie martwej ofiary i faszerowanie jej tym akonitem).

Uważa się, że w serialach telewizyjnych Teen Wolf , Vampire Diaries i The Originals jest w stanie osłabić wilkołaki .

Galeria

Uwagi i odniesienia

  1. Fabrice Guizard-Duchamp, Wilk w Europie od średniowiecza do współczesności , Presses Universitaires de Valenciennes,2009, s.  36

Zobacz też

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne