Klon jawor

Acer pseudoplatanus

Acer pseudoplatanus Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Klon jawor Klasyfikacja przez Cronquist (1981)
Królować Plantae
Pod-panowanie Tracheobionta
Podział Magnoliophyta
Klasa Magnoliopsida
Podklasa Rosidae
Zamówienie Sapindales
Rodzina Aceraceae
Uprzejmy Acer

Gatunki

Acer pseudoplatanus
L. , 1753

Klasyfikacja APG III (2009)

Klasyfikacja APG III (2009)
Zamówienie Sapindales
Rodzina Sapindaceae

Rozkład geograficzny

Klon jawor ( Acer pseudoplatanus ) jest gatunkiem z drzew dużej rodziny Acéracées powszechne w Europie. Należy do Acer części o klasyfikacji klonów według De Jong (1976) .

Jest to drzewo szybko rosnące we wczesnych latach życia i łatwo wyrastające po ścięciu. Klonu jaworowego nie należy mylić z gatunkami pokrewnymi Acer platanoides , klonem płaskim ani klonem płaskim, którego końce liści są ostrzejsze. Według ENGREF klon jaworowy jest bardziej podatny na choroby korony, ale mniej wymagający światła i mniej kserofilny niż klon płaski. Czasami nazywany jest fałszywym platanem , dużym klonem lub klonem górskim , rzadziej klonem białym .

Historia i imię

Do gatunków został po raz pierwszy opisany przez szwedzkich naturalistę Carl von Linnaeus w 1753 roku.

Synonimia

homotypowy

Etymologia

Jej potoczna nazwa „jawor” pochodzi od rzekomego podobieństwa liści do tych z drzewem figowym Sycamore lub „egipskiej rys” (od greckiego συκóμορος sama składa się ze słów συκον (figa) i μóρον (BlackBerry), liście tego drzewa figowego również przypominają liście morwy). Nazwa rodzaju Acer , nadana przez Linneusza wszystkim klonom, oznacza po łacinie „twardy”, nawiązujący do właściwości drewna. Specyficzny epitet pseudoplatanus oznacza „fałszywe platan”, wywodząc się z wyglądu liści, które fałszywie lub niejasno przypominają liście platana . Z drugiej strony, klon płaski ma liście znacznie bardziej przypominające te z platana i dlatego otrzymał nazwę platanoidów , ponieważ dla Linneusza był to najbardziej oczywisty charakter determinacji w odniesieniu do tych dwóch gatunków klonu.

Opis

Klon jaworowy to duże drzewo o smukłej łodydze , osiągające od 35 do 40  m wysokości i średnicy 3,5  m (na wysokości 1,5  m nad ziemią). Jego żywotność może sięgać 500 lat.

Kora jest gładka i żółtawo-szarą najpierw, po czym czerwono-szary i ciemniej w starszych drzew którym odłącza się przez łuszczenie się dużymi obszarami, co odróżnia ten gatunek z blisko spokrewnionych gatunków klon zwyczajny ( płaszczyźnie klon ).

Liście naprzeciwko (jak we wszystkich klonów), liściaste są płetwowaty pięć listków, ostrymi zębami rozwartych oddzielone ostrych zatok. Liście te, z długimi ogonkami (lekko sercowate u podstawy), są nagie i ciemnozielone na górnej stronie, sino zielone z włoskami na nerwach na dolnej stronie.

Kwitnie dopiero w wieku około 20 do 25 lat.

Kwiat żółty kolor zielony, pogrupowane w wiechy opadanie liści pojawiają się, w przeciwieństwie do tych z mieszkania klon, którego kwiaty zgrupowane w baldachogrona przygotowane pojawiają się przed liśćmi.

Mają pięć połączonych działek , pięć płatków i osiem wyprostowanych pręcików .

Te owoce są disamares z rozpostartymi skrzydłami, tworzące kąt dużo mniej otwarte niż te z disamares samolot klonu.

Autekologia i ekologia

Woli gleby żyzne i raczej wapienne do umiarkowanie kwaśnych. Występuje najczęściej w drzewostanach rozproszonych wśród innych gatunków. Jest szczególnie towarzyszem buka i jodły w chłodnym i wilgotnym klimacie.

Ogólnie uważa się, że jest gatunkiem półcienistym, który dość dobrze toleruje cień. Jednak, podobnie jak wysoki jesion , ma strategię wzrostu i wychwytywania światła typową dla gatunków szczelinowych, co sprawia, że ​​nadaje się również do systemów bocage. Im więcej światła jest dostępne, tym szybciej i bardziej rośnie. Podobnie jak buk nie może znacznie ograniczać wzrostu przy braku światła i tym samym długo czekać na powrót bardziej słonecznej sytuacji. Niemniej jednak pod osłoną innych drzew (szczególnie w fazie krzaczastej) wykazuje względną plastyczność poprzez nadmierne rozwinięcie liści wierzchołka korony, z koroną w kształcie parasola, aby lepiej uchwycić światło.

Występuje do 1600  m npm (szczególnie w dojrzałych lasach jodłowych w Pirenejach ). Jest to gatunek niekiedy obfity (szczególnie w zagajnikach pod lasem wysokim ), ale zawsze rozsiany, zmieszany z innymi gatunkami (najczęściej buk i jodła). W północnej części jego obszaru, na równinach, występuje w urokach dębowych z żyzną i chłodną glebą, w lasach łęgowych, ale także w spontanicznym zalesianiu nieużytków wytworzonych przez człowieka, gdzie zachowuje się jak pionierska esencja światła. W sprzyjających warunkach wykazuje dobrą regenerację naturalną albo z nasion, które stosunkowo dobrze rozprzestrzeniają się przez anemochorię , albo z pędów pniaków.

Aspekty i zastosowania leśne

Nie będąc w rzeczywistości „  drewnem szlachetnym  ” (klasyfikowane jako „  drewno szlachetne  ” lub „  półszlachetne  ”), jest poszukiwane przez leśników, którzy starają się go promować, ponieważ jest to drewno twarde i bardzo jednorodne, czyste i barwa żółto-biała do białej, łatwa w obróbce, cenna, gdy jest dobrej jakości, a mimo to faworyzowana często prawie idealnie cylindrycznym pniem i bardzo szybkim początkowym wzrostem.
Te cechy - oraz fakt, że żyje z gatunkami dość szybko ściętymi (jodła) lub ściętymi wcześnie, aby ograniczyć ryzyko poplamienia drewna (buk) - jednak wyjaśniają, że często jest cięty „młody”, ale w naturze może 30  m wysokości i 500 lat.
Co więcej, jeśli dość dobrze znosi burze, jak często towarzyszący mu buk , to jest wrażliwy na brak wody i wysokie temperatury, a tym samym na zagrożenie klimatyczne .
Chciwy na światło, jest stosunkowo wrażliwy na konkurencję (co jest również pozytywnym czynnikiem doboru naturalnego), a także na nagłe oświetlenie boczne, które powoduje powstanie obfitej chciwości , która może ostatecznie wytrącić z równowagi lub zdeformować drzewo lub wpłynąć na regularność z ciemnych kręgów ).
Na krawędziach bardziej narażonych na zagrożenia klimatyczne (susza, szoki termiczne, ekspozycja na promienie UV i ozon itp.) Lub w cieniu dominującego często padają ofiarą dwóch chorób grzybowych.

Choroby

Dwa główne warunki to:

Ataki choroby na stoisku ustają spontanicznie bez interwencji człowieka. Ciężkie zabiegi lecznicze wydają się zbędne, profilaktyka polega na uwzględnieniu cech autekologicznych tego klonu, w szczególności ceni sobie półcienisty, rozrzucony w przestrzeni rozkład i dość bogaty, świeży, przewiewny i glebowy.

Zanieczyszczenie powietrza i klimat miejski (łagodniejsze powietrze w nocy, odwodnione powietrze) mogą być kolejnym czynnikiem zaostrzającym te choroby.
Na przykład we Francji zgłoszone przypadki dotyczą głównie obszarów miejskich i bardzo ruchliwych parków leśnych (600 drzew wycięto i spalono w Paryżu w 2005 r. W lasach Vincennes i Boulogne silnie dotkniętych burzą z 1999 r.). Żaden przypadek nie został zidentyfikowany na klonach rosnących w mieszanych drzewostanach liściastych północnej i wschodniej Francji.

Dystrybucja

Gatunek ten jest szeroko rozpowszechniony w Europie Środkowej i Zachodniej: we Francji metropolitalnej (w tym na Korsyce ), krajach Beneluksu , Niemczech , Szwajcarii , Austrii , Rumunii , Bułgarii , Polsce , Rosji , a także w rejonie Morza Śródziemnego ( Hiszpania , Portugalia , Włochy , Albania , była Jugosławia) , Grecja ), Azji Mniejszej ( Turcja ) i Kaukazu .

Preferując klimat chłodny i wilgotny, rośnie na równinach i na średnich wysokościach w północnej części swojego zasięgu (jak w Belgii i północno-wschodniej części Francji), podczas gdy typowo jest drzewem górskim w południowej części jego obszar. Występuje na wysokości od 1500 do 1900  m we Francji.

Wprowadzony i naturalizowany gdzie indziej.

posługiwać się

Klon jawor uprawiany jest jako drzewo ozdobne. Jest szczególnie sadzony jako drzewo wyrównawcze wzdłuż dróg, a także w parkach. Istnieje wiele odmian o ozdobnych liściach, pstrych lub mniej lub bardziej głęboko ściętych.

Jest również szeroko stosowany jako gatunek do ponownego zalesiania, ponieważ rośnie szybko, a jego drewno jest wysokiej jakości. Leśnicy zaliczają go do cennego drewna liściastego i zalecają sadzenie go w mieszance z innymi szybko rosnącymi gatunkami, takimi jak jesion i wiśnia.

Jego drewno , białe i dość twarde, wykorzystywane jest do wyrobu szaf i toczenia, a także do wyrobu skrzypiec  : grzbietu, boków i gryfu (jawor falowany ). Kiedyś był używany do robienia chodaków. Zapewnia doskonałe drewno opałowe .

Odmiany dekoracyjne

Symboliczny

Sykomora symbolizuje ból serca w teatrze szekspirowskim, a szerzej w teatrze elżbietańskim. Pochodzi z kalamburów Sickamour. Na przykład w Othello , w słynnej „Pieśni wierzby” (IV, 3), służąca Barbara przywołana przez Desdemonę „usiadła płacząc nad jaworem” (tłum. Y. Bonnefoy, Folio wydanie teatralne, s. 399 ).

Udział w śmiertelnej chorobie koni

Klon jawor i jego disamares (owoce przypominające „helikoptery”) wydają się być przyczyną śmiertelnej choroby koni, która pojawiła się w 2000 roku.

Końskiego nietypowy miopatię (MA) wydaje się być spowodowana przez toksyny hypoglycin A, produkowany przez Samaras i których spożycie wyzwalacze koni krewnych objawy innego znanego choroby koni, mioglobinurii .

Badania wciąż trwają, ale wydaje się, że związek między tą chorobą a jaworem (w Europie) lub klonem negundo (w Ameryce Północnej) został ustalony.

Uwagi i odniesienia

  1. Źródło (dokument przygotowany przez Engrefa dla Ministerstwa Rolnictwa na temat zasobów genetycznych (drewno liściaste) we Francji
  2. Linnaeus, C. (1753) Gatunek Plantarum, Tomus II: 1054.
  3. USDA, ARS, Narodowy Program Zasobów Genetycznych. Acer pseudoplatanus w Germplasm Resources Information Network (GRIN), Departament Rolnictwa Stanów Zjednoczonych, Służba Badawcza ds. Rolnictwa. Dostęp 8 kwietnia-12.
  4. JC Rameau, D. Mansion i G. Dumé , Flore forestière française. Tom 1, równiny i wzgórza , Instytut Rozwoju Leśnictwa, 1994-2009, 1785  s. ( ISBN  978-2-904740-16-9 i 2-904740-16-3 , czytaj online )
  5. PETRI AN AM, VON LÜPKE B., PETRI AN IC [2009]. Wpływ dostępności światła na wzrost, morfologię liści i architekturę roślin drzewek buka (Fagus sylvatica L.), klonu (Acer pseudoplatanus L.) i jesionu (Fraxinus excelsior L.). European Journal of Forest Research 128 (1): 61–74 (14 stron, 6 rycin, 5 tabel, 56 odnośników). [European Journal of Forest Research www.springerlink.com/content/110827/ See] (sprawdzone 2009 03 09, cytowane przez Forêt mail z marca 2009)
  6. Wenzel et al., 1967, Wenzel F.J., Emanuel DA The epidemiology of maple bark disease. Archives of Environmental Health, 1967, 14, (3), s.  385-389
  7. Artykuł Ministerstwa Rolnictwa na temat soku klonowego
  8. Garsault JF (1991). Choroba sadzy . Zdrowie lasów (Francja) w 1990 r. Ministerstwo Rolnictwa i Leśnictwa (DERF), Paryż, str. 1.  32
  9. Strona związana z chorobą: http://www.myopathieatypique.fr
  10. http://www.respe.net/node/1677
  11. Pierwsze publikacje dotyczące badań naukowych: http://reflexions.ulg.ac.be/cms/c_349179/lexplication-scientifique-aux-mortalites-fulgurantes-chez-les-chevaux-au-pre-en-automne-a- został-odkryty-winowajcą-jest-klonem
  12. DM Votion, G. van Galen, L. Sweetman, F. Boemer, P. de Tullio, C. Dopagne, L. Lefère, A. Mouithys-Mickalad, F. Patarin, S. Rouxhet, G. van Loon, D Serteyn, BT Sponseller i SJ Valberg, „  Identification of methylenecyclopropylocetic acid in serum of European horses with atypical myopathy  ”, Equine Vet J. ,18 czerwca 2013( PMID  23773055 , DOI  10.1111 / evj.12117 )

Zobacz też

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne