Opactwo Notre-Dame de Pontron

Widok ogólny budynku

Nazwa lokalna

Pontrond

Diecezja

Diecezja Angers

Numer seryjny (według Janauschek )

LXXVI (76)

Fundacja

22 maja 1134

Rozpoczęcie budowy

1130

Koniec budowy

1134

Rozpuszczenie

1791

Mother Abbey

Opactwo Louroux

Pochodzenie

Opactwo Cîteaux

Córki opactwa

212 Melleray
(1145-1795 następnie 1817-obecnie)

Kongregacja

Zakon cystersów

Okres lub styl

Powieść cysterska

Informacje kontaktowe

47 ° 30 ′ 22 ″ północ, 0 ° 56 ′ 51 ″ zachód

Kraj

Francja

Województwo

Anjou

Region

Gmina

Geolokalizacja na mapie: Francja

Geolokalizacja na mapie: Kraj Loary

Geolokalizacja na mapie: Maine-et-Loire

Abbey Notre-Dame de Pontron jest byłym cysterskie opactwo , założone przez pustelnika Clément który zbudował kapliczkę tam i który przekazał go do cysterskiego opactwa Louroux w Vernantes w Anjou . Opactwo Pontron znajduje się pomiędzy gminami Louroux-Béconnais , La Cornuaille , Villemoisan w kantonie Louroux-Béconnais . Zajęło nazwę „ Pontron ” ze względu na jego lokalizację obok most łukowy Romme rzekę , mały dopływ Loary .

Historyczny

Fundacja

W pierwszych latach XII -tego wieku, pustelnik imieniem Klemens, zbudował swoją kabinę w słynnym złego lasu i pustyni. Zaczął budować kaplicę. Clément jest początkiem schodów przybliżających jego pustelnię do zakonu Citeaux.

Plik 22 maja 1134Opat Martin, za zgodą biskupa Angers , Ulger i dwa donees, przyszedł do poświęcenia budynku religijnych i zainstalować pierwszą kolonię tam, z których pierwszy wybrany opatem był Foulques. W 1139 roku fundacja została potwierdzona bullą papieża Innocentego II . Opat Foulques wysłał dwóch mnichów, aby położyli podwaliny pod nowe opactwo cystersów w diecezji Nantes , opactwie Melleray . Opactwo Pontron jest córką opactwa Loroux w Vernantes. Wiele nieporozumień wynika z bliskości toponimów (opactwo Pontron znajduje się w mieście Louroux-Béconnais, a opactwo Loroux w mieście Vernantes (49)

Przez kilka stuleci opactwo Pontron żyło modlitwą, pracą, praktyką miłosierdzia, karczowaniem pól, regulowaniem dróg wodnych w celu gromadzenia ich w stawach i tworzenia wodospadów obsługujących młyny zbożowe de la Clémencière i Pontron.

Wojna stuletnia

Podczas wojny stuletniej nie oszczędzono Pontronu, jego mieszkańców, zakonników, służby i chłopów z okolic.

Te zniszczenia były aktem Anglików w 1364, 1373 i około 1445 roku. Ojciec Denifle w swojej pracy wskazuje, że opactwo Pontron zostało częściowo zniszczone i spalone w tych trzech terminach, a mnisi zwrócili się do Papieża w 1372 , 1388 i 1453 , korzyści z odpustów, które pozwolą im przetrwać i odbudować opactwo. Papiestwo pozytywnie odpowiedziało na każdą z tych próśb. Papieże udzielili dwudziestoletniego odpustu każdemu, kto będzie uczestniczył w odbudowie opactwa.

Renesans

Rekonstrukcje odjechał na początku XVI -tego wieku. Opactwo było opuszczone przez ponad pół wieku. Ten czas jest wystarczający, aby wyjaśnić powrót natury do tych miejsc i zniszczenie dokumentów pisanych, z natury kruchych. Upływ opactwa pod opiniującymi z XVI -tego wieku, przyczynił się do zniknięcia najstarszej części podręczników i kart?

W 1521 roku opat Matki Bożej z Pontron wyznał François I er i wyjaśnił mu sytuację opactwa. Wygląda na to, że jest bogata, biorąc pod uwagę znaczenie, zasięg i różnorodność jej posiadłości. W rzeczywistości jest raczej biedna, ziemia nie jest urodzajna i przynosi niewielkie dochody. Posiadłość, budynki gospodarcze i opactwo, będące domem chłopów, zostały zniszczone przez wojnę stuletnią. Grabieże i pożary pozostawiły wszędzie ruiny. wszystko trzeba było naprawić, a nawet odbudować. Mnichów wzięto jako zakładników, trzeba było ich odkupić płacąc ciężkie okupy, utracono, zniszczono lub skradziono tytuły własności. W tym roku 1521 opactwo posiadało 18 osób zakonnych i 2 świeckich.

Rewolucja Francuska

Pod koniec XVIII -go wieku, opactwo wydaje się dotrzeć na szczyt swojej prosperity. Ziemia o powierzchni co najmniej 1750 ha jest zagospodarowana, a gleba, uprawiana i zagospodarowana, w regularnie eksploatowanym drewnie. Receptura na rok 1790 wynosiła nieco ponad 23 700 funtów. Wydatki te wynoszą ponad 21 300 funtów i zaznacza się, że opactwo zaopatruje się w drób, dziczyznę, masło, jajka oraz deser i słodycze. Mnisi używają mydła, olejów i przypraw, które oprócz sześciu beczek białego wina i tylu win czerwonych, kupili pięćdziesiąt butelek wina z Malagi, trzydzieści siedem butelek brandy i sześć butelek guignolet.

Plik 7 stycznia 1791odbywa się w Angers , aukcji dawnego opactwa Pontron. Budynki i farmy, liczące 44, są wyceniane na 306 000 funtów. Nazwany Boiviolette, Cesbron, Bardoul i Robineau wystawili na aukcji tego ostatniego, który okazał się sukcesem za kwotę 415 000 funtów. Meble, w tym kilka niezwykłych egzemplarzy, zostały sprzedane w cztery dni za kwotę 4919 franków i 4 centy, bibliotekę liczącą ponad 1200 woluminów sprzedano na miejscu jako złom za 101 franków obywatelowi Quartier (dom Quartier) . Chartrier liczący 21 tomów, katalog w 3 tomach został usunięty już w miesiącuPaździernik 1790przez archiwistę wydziału. Wszystkie archiwa zostały następnie przekazane nabywcy domeny M. de Robineau i od tego czasu w dużej mierze zniknęły.

Dom Pequignot, ostatni przeor opactwa Notre-Dame de Pontron zmarł w Pontron dnia27 listopada 1818i został pochowany na nowym cmentarzu w Louroux, gdzie znajduje się następujące epitafium: „Ci lie dom Péquignot, przeor opactwa Pontron, z zakonu Cîteaux urodzonego w Betancourt, w roku 1742. Jego życie było poświęcone działalności wszystkich cnoty chrześcijańskie. Od 1790 roku stał się gospodarzem i przyjacielem rodziny Robineau, która zadedykowała mu ten pomnik. Zmarł w Pontron dnia27 listopada 1818. Jego przykład, cnoty i dobrodziejstwa na długo pozostaną w pamięci mieszkańców Louroux ”.

Architektura i opis

W 1852 r. Budynki, w których znajdował się szczególnie wspaniały kominek, wyrzeźbiony z herbem panów Montjean, kaplica, ogrody, krużganki z kolumnami i to, co pozostało, zostały zniszczone i częściowo zrównane z ziemią na rozkaz generała Lamoricière. , bratanek Marie-Joseph-Louis-Gérôme Robineau, syna Josepha Robineau, pana Bouguenais , muszkietera króla, częściowo przez jego spadkobierców, aby odbudować wokół nowych farm.

Kartulariusz pozostawione na miejscu podczas rewolucyjnego okresu w opiece pozostałych mnichów, a także archiwa zostały zniszczone z budynków, kiedy generał Lamoricière, właściciel lokalu, nakazał ich rozbiórkę. A piękne atlas terrier Pontron od końca XVIII -tego wieku, przed rewolucją, jest zachowane w archiwach resortowych Maine-et-Loire w Angers.

Niemniej lekcjonarze , które są księgi liturgiczne zawierające fragmenty odczytów z biurami w chrześcijańskiej liturgii , śpiewanych w niedziele i święta, zostały zapisane. Lekcjonarze i ich liczne iluminacje znajdują się w archiwum biblioteki miejskiej w Angers

Po zniszczeniu w 1852 roku część mebli i brama główna zostałyby przetransportowane do sąsiednich zamków La Bureliére, Chillon i La Mornais.Marmurowy ołtarz Włoch po pobycie w kościele w Louroux został wzniesiony w kaplicy św. -Philbert-de-Grand-Lieu , stalle chóru w kościele Blou .

Od tego czasu pozostały tylko dwa budynki gospodarcze (dwa równoległe budynki), klasztor, studnia, młyn wodny oraz część instalacji irygacyjnych i hydraulicznych.

Bramy opactwa znajdują się obecnie przy wejściu do międzygminnego parku La Burelière w La Cornuaille .

Filiacja i zależności

Notre-Dame du Pontron jest córką Abbaye de Louroux i matką Melleray .

Lista opatów

Linki zewnętrzne

Bibliografia

Michel Pecha, „Początki opactwa cystersów: Notre-Dame de Pontron”, Archives d'Anjou nr 6, 2002, strony od 5 do 28.

Uwagi i odniesienia

(La) Leopold Janauschek , Originum Cisterciensium: in quo, praemissis congregationum domiciliis adjectisque tabulis chronologico-genealogicis, weterynarz abbatiarum a monachis habitatarum fundationes ad fidem antiquissimorum fontium primus descripsit , t. Ja, Wiedeń ,1877491 str. ( czytaj online ) , s. 125.
„ Pontrond ” na http://www.cistercensi.info , Cistercian Order (dostęp 24 października 2013 ) .
Spustoszenie kościołów, klasztorów i szpitali we Francji podczas wojny stuletniej , Paryż, 1897-1899
Przewodnik po archiwach departamentalnych stanu Maine-et-Loire: 1978
Ministerstwo Kultury