Abba Eban

Abba Eban Obraz w Infoboksie. Abba Eban w 1951 roku . Funkcje
Członek Knesetu
13 sierpnia 1984 -21 listopada 1988
Członek Knesetu
20 lipca 1981 r. -13 sierpnia 1984
Członek Knesetu
13 czerwca 1977 -20 lipca 1981 r.
Członek Knesetu
21 stycznia 1974 -13 czerwca 1977
Członek Knesetu
17 listopada 1969 -21 stycznia 1974
Członek Knesetu
28 stycznia -17 listopada 1969
Członek Knesetu
23 stycznia 1968 -28 stycznia 1969
Minister Spraw Zagranicznych Izraela
13 stycznia 1966 r -2 czerwca 1974
Członek Knesetu
22 listopada 1965 -23 stycznia 1968
Wicepremier Izraela ( d )
26 czerwca 1963 -12 stycznia 1966 r
Członek Knesetu
4 września 1961 -22 listopada 1965
Minister bez teki ( d )
17 grudnia 1959 -3 sierpnia 1960
Członek Knesetu
30 listopada 1959 -4 września 1961
Ambasador
Biografia
Narodziny 2 lutego 1915
Czapka
Śmierć 17 listopada 2002 r.(w wieku 87 lat)
Tel Awiw
Imię w języku ojczystym אבא אבן
Przezwisko „הדיפלומט מספר אחת” של מדינת ישראל
Narodowość izraelski
Trening Pembroke College
Uniwersytet Cambridge
Queens' College, Cambridge
St Olave's Grammar School
Zajęcia Polityk , dyplomata , pisarz , historyk
Małżonka Suzy Eban ( d )
Inne informacje
Partia polityczna Izraelska Partia Pracy
Członkiem Amerykańska Akademia Sztuki i Nauki
Uzbrojony Armia brytyjska
Różnica Izrael Cena (2001)
podpis

Abba Eban ( אבא אבן ) lub Aubrey Solomon Meir , urodzony dnia2 lutego 1915w Cape Town , Republika Południowej Afryki , a zmarł17 listopada 2002 r.w Tel Awiwie-Jaffa był izraelskim dyplomatą i politykiem . Był Pracy Minister Spraw Zagranicznych od 1966 do 1974 roku .

Młodzież, studia i wojna

Urodzony w RPA , Eban przeniósł się do Anglii , gdzie uczęszczał do St Olave's Grammar School w Southwark, a następnie studiował klasykę i języki orientalne w Queens' College w Cambridge . Po uzyskaniu jego stopień licencjata , zrobił badania w języku arabskim i hebrajskim w Pembroke College od 1938 do 1939 roku . Lorsqu'éclate II wojny światowej , Eban wkrótce zaczął pracować dla Chaima Weizmanna w Światowej Organizacji Syjonistycznej w Londyniegrudzień 1939. Kilka miesięcy później wstąpił do armii brytyjskiej jako oficer wywiadu , gdzie uzyskał stopień majora . Służy jako oficer łącznikowy między aliantami a Jiszuwem w Palestynie . Opierając się na swoich zdolnościach językowych, przetłumaczył w 1947 z arabskiego Labirynt sprawiedliwości: pamiętnik prokuratora krajowego , opowiadanie z 1937 podpisane przez Tawfiq al-Hakima .

Kariera polityczna

Eban wrócił na krótko do Londynu, by pracować w dziale informacyjnym Agencji Żydowskiej , która następnie wysłała go do Nowego Jorku , gdzie Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych debatowało nad „kwestią Palestyny”. W 1947 został mianowany oficerem łącznikowym Komisji Narodów Zjednoczonych ds. Palestyny , gdzie uzyskał zgodę na podział Palestyny ​​między Żydów i Arabów: Rezolucja 181 . Właśnie wtedy zmienił swoje imię na hebrajskie słowo Abba (przydomek, który do tej pory często mu przypisywano), co oznacza „Ojciec”, być może dlatego, że uważa się za ojca narodu izraelskiego. Eban spędził dziesięć lat w ONZ, a także ambasador z Izraela do Stanów Zjednoczonych . Jest znany ze swoich talentów jako mówca, Henry Kissinger powie o nim: „Nigdy nie spotkałem nikogo, kto dorównałby jego znajomością języka angielskiego . Zdania podawane w melodyjnych konstrukcjach, wystarczająco skomplikowanych, by przetestować inteligencję słuchacza i pozostawić go bez słowa w obliczu wirtuozerii mówiącego. "

Jego skrupulatna prezentacja, opanowanie historii i mocne przemówienia dają mu pewien autorytet w ONZ. Biegle posługuje się dziesięcioma językami. Do tego stopnia, że ​​w 1952 roku Eban został wybrany wiceprzewodniczącym Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych.

Eban opuścił Stany Zjednoczone w 1959 roku i wrócił do Izraela, gdzie został wybrany do Knesetu jako członek Mapai (przodka Partii Pracy ). W rządzie Davida Ben Guriona był ministrem edukacji i kultury od 1960 do 1963 , a następnie wicepremierem w rządzie Levi Eshkol do 1966 . Przez cały ten okres (1959-1966) był także prezesem Instytutu Weizmanna w Rehovot .

Od 1966 do 1974 Eban był ministrem spraw zagranicznych Państwa Izrael i bronił reputacji kraju po wojnie sześciodniowej . Jest jednak zdecydowanym zwolennikiem wymiany okupowanych terytoriów na porozumienie pokojowe. Odegrał ważną rolę w redagowaniu słynnej rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 242 w 1967 roku oraz rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 338 w 1973 roku . Eban jest często krytykowany za to, że nie wyraził publicznie swojej opinii w izraelskiej debacie politycznej. Znany jest jednak z poparcia dla mniej wojowniczego obozu i z tego, że po opuszczeniu gabinetu jest mniej skąpy w swoich opiniach. W latach 1977 i 1981 nie jest tajemnicą, że w przypadku zwycięstwa wyborczego Partii Pracy Szymon Peres mianuje ministra spraw zagranicznych Eban. EBAN jest oferowane stanowisko ministra bez teki w 1984 rząd jedności narodowej , ale odrzuci ofertę do zajmowania fotela przewodniczącego Knesetu za Stałego Komitetu Spraw Zagranicznych i Obrony ( ועדת חוץ וביטחון ) Knesetu od 1984 do 1988 roku .

Aktywna emerytura

W 1988 roku , po trzech dekadach w Knesecie, stracił mandat w wyniku wewnętrznych podziałów w Partii Pracy. Resztę życia poświęcił pisaniu i nauczaniu, w tym jako profesor wizytujący na uniwersytetach Princeton , Columbia i George Washington . Komentuje także telewizyjne filmy dokumentalne, takie jak Dziedzictwo: Cywilizacja i Żydzi ( PBS , 1984 ), Izrael, rodzi się naród ( 1992 ) i Na krawędzi pokoju (PBS, 1997 ).

W 2001 roku Eban otrzymał Nagrodę Izraela , najbardziej prestiżową nagrodę państwa Izrael. Zmarł w 2002 roku i został pochowany w Kfar Shemaryahu , na północ od Tel Awiwu . Jego żona Suzy zmarła w 2011 roku w wieku 90 lat.

Pracuje

Tłumaczenia jego prac

Bibliografia

Uwagi i referencje

  1. (w) Tawfiq al-Hakim , Abba Eban (tłumacz), Labirynt Sprawiedliwości: Dziennik Prokuratora Krajowego , Londyn: Saqi, 1947 ( OCLC 69119508 ) , wznowione przez University of Texas Press w 1989 ( ISBN  978-0-2927 -5113-2 )
  2. (en) Frankel, s.  136
  3. (w) „  Abba Eban (1915-2002)  ” , Departament Żydowskiej Edukacji Syjonistycznej (patrz archiwum)
  4. (w) „  Abba Eban (1915-2002)  ” , Żydowska Biblioteka Wirtualna

Załączniki

Linki zewnętrzne