Radny Regionu Pikardii | |
---|---|
1998-2004 |
Narodziny |
8 stycznia 1944 Mont-Saint-Aignan |
---|---|
Narodowość | Francuski |
Zajęcia | Prawnik , polityk |
Małżonka | Monique Delcroix ( d ) |
Partia polityczna |
Narodowy Front Republikański Ruch Narodowy |
---|---|
Skazany za | Zaprzeczanie Holokaustowi |
Éric Delcroix , urodzony dnia8 stycznia 1944w Mont-Saint-Aignan jest prawnikiem , politykiem i eseistą francuskim .
Znany jest głównie z działań na rzecz negujących Holokaust .
Wysłany do Moskwy przez NTS (Ludowy Związek Pracy - rosyjski opór antykomunistyczny), wraz z dwoma innymi młodymi paryskimi prawnikami, w Grudzień 1973, brał udział w tym zespole, który spotkał się z wieloma sowieckimi dysydentami, takimi jak Aleksander Sołżenicyn czy Sacharow . Z zakazem pobytu w ZSRR udało mu się jednak w następnym roku spotkać z Andreą Sacharowem z fałszywymi dokumentami rezydenta Belgii.
Był przede wszystkim działaczem Nowego Porządku .
Został prawnikiem w paryskiej adwokaturze i zasłynął z procesów z udziałem autorów zaprzeczeń . W 1979 r. Bronił Roberta Faurissona , a następnie Henri Roquesa w 1986 r. W dokumencie skierowanym do sądu określa się jako „ rewizjonista ” .
Od 1987 r. Współtworzył rewizjonistyczne Roczniki Historyczne , wydawane przez La Vieille Taupe i zakazane w 1990 r.
Delcroix jest również prawnikiem Claude Autant-Lara , Marie-Caroline Le Pen , Germaine Burgaz, Olivier Devalez, Pierre Guillaume , Vincent Reynouard , Catherine Mégret i Jean Plantin .
W 1996 roku za swoją pracę Policja myśli przeciwko rewizjonizmowi został skazany przez sąd w Paryżu za kwestionowanie zbrodni przeciwko ludzkości ( grzywna w wysokości 20000 F i jeden frank odszkodowania dla każdej ze stron cywilnych ) .
W Wrzesień 2002Po zarzutu 11 th Paryżu Izby Odwoławczej zniosła zakaz dystrybucji Jürgena Grafa książki Holokaustu przez skaner na terytorium Francji.
Od 2009 r. w 2011 r. przewodniczył Stowarzyszeniu Przyjaciół Rivarolu , z którego zrezygnował w tym dniu z powodu niezgody z nowym zespołem Jérôme Bourbon , który zarzucił mu bycie „libertynem” na rzecz prawa Veil i PACS .
W 2015 roku, po śmierci Emmanuela Ratiera , został prezesem instytutu o tej samej nazwie .
W 1989 roku był kandydatem Frontu Narodowego w Courbevoie dla kantonów (w kantonie Noailles ) i ustawodawczej kandydata w 1997 roku na 2 nd okręgu Oise . W 1998 roku, kiedy partia się rozpadła, Delcroix stanął po stronie Bruno Mégret .
W latach 1999-2004 przewodniczył grupie Republikańskiego Ruchu Narodowego (MNR) w Radzie Regionalnej Pikardii .
Jest mężem Monique Delcroix.