Narodziny |
11 grudnia 1806 Riom |
---|---|
Śmierć |
28 sierpnia 1896 Lamazière-Haute |
Imię urodzenia | Pierre Jean Thibaud |
Narodowość | Francja |
Czynność | Malarz szkła |
Witraże: Saint-Jean (Lyon) Notre-Dame (Paryż) Saint-Julien (Le Mans) |
Émile Thibaud , urodzony Pierre Jean Thibaud na11 grudnia 1806w Riom i zmarł dalej28 sierpnia 1896do Lamazière wysokie , to witraże z XIX -tego wieku.
Pierre-Jean Thibaud urodził się pod koniec 1806 r. Rue des Taules w Riom , w rodzinie drukarzy: jego dziadek ze strony matki i ojciec uruchomili, a następnie redagowali tygodnik departamentu Puy-de-Dôme , oficjalną publikację rząd zGrudzień 1805i którego linia redakcyjna po Stu dniach jest legitymistyczna, której kontynuację zapewniają dwaj bracia Émile: Karol i Ferdynand.
Émile jest najstarszym z ośmiorga dzieci. Jako spadkobierca dynastii przedsiębiorczej, został wysłany do Paryża w 1821 roku, aby studiować na Uniwersytecie Królewskim. Ale młody chłopak był bardziej zainteresowany rysunkiem, litografią , archeologią i sztukami pięknymi, wspieranymi przez jego wujka Michela-Amable Richiera, zastępcę inspektora królewskich budynków. Od 1828 do 1830 roku Émile był członkiem pułku Gwardii Królewskiej, aż do upadku Karola X , po czym wrócił do Owernii, gdzie rozpoczął pracę jako mistrz szklarski.
Ożenił się w nieznanym terminie z Marie Virginie Dallet.
Ponadto angażuje się w życie publiczne. Kiedy przeszedł na emeryturę w 1869 roku, prowadził kampanię na rzecz oderwania się od Aubière wioski, w której mieszka, Petit-Pérignat , która stała się Pérignat-lès-Sarliève i której został wybrany pierwszym burmistrzem28 września 1873, post, który trzyma do 18 maja 1888 ; w szczególności był zamawiającym na budowę kościoła wiejskiego w 1870 r. Ze swoich prywatnych środków nadal finansuje budowę i prowadzenie szkoły dla dziewcząt, biura charytatywnego, „kompanii strażaków; dba o drogi, a także o zaopatrzenie w wodę, fontanny i myjnię. Wierny rodzinnym przekonaniom politycznym, walczył w szeregach legitymistów, a nawet startował w wyborach parlamentarnych w 1876 roku , które przegrał z Agénorem Bardoux .
Plik 25 października 1881, po raz drugi poślubił Marie Louise Serve w Lamazière-Haute i osiadł w La Vervialle, w tej samej gminie Lamazière-Haute, gdzie mieszkał do śmierci,28 sierpnia 1896.
Praca Émile Thibaud jest dość obszerna. W Lyonie na początku swojej kariery współpracował Wrzesień 1836wraz z Antoine-Marie Chenavardem, aby odnowić witraże chóru primatiale Saint-Jean . Niemniej jednak renowację tę ocenia się dość surowo, artysta błędnie zinterpretował pewne sceny i konsekwentnie zastąpił elementy życia Cypriana z Kartaginy przedstawieniami Pothina i Ireneusza . Ponadto witrażowi zarzuca się wzornik kolorów, a także suchość figuracji.
Większość jego prac znajduje się w Masywie Centralnym lub w jego pobliżu. W 1835 roku gwałtowna burza zniszczyła część witraży w katedrze w Clermont-Ferrand . Émile Thibaud i Étienne Thevenot połączyli siły w tej renowacji. Na koniec każdy otwiera warsztat w Clermont-Ferrand . Jego witraże odnajdujemy w kolegiacie Notre-Dame de Villefranche-de-Rouergue , w Bazylice Notre-Dame-des-Miracles de Mauriac , w chórze opactwa kościoła w Champmol , w kościół Saint-Sidoine w 'Aydat , przy kościele Saint-Philibert w Charlieu .
Ale pracuje również w południowo-zachodniej Francji, w szczególności dla katedry Sainte-Marie de Bayonne , kościołów Notre-Dame de Marmande lub Saint-Jacques de Pau , a nawet Saint-Hilaire w Castelmoron-sur-Lot . W Île-de-France wyprodukował w szczególności witraże w Notre-Dame des Victoires , Sainte-Clotilde i Sainte-Marie des Batignolles , wszystkie trzy w Paryżu, a także w kościele Notre-Dame-de -l 'Założenie Château-Landon . Wreszcie pracował w kilku katedrach innych niż w Lyonie: Coutances , Rodez i Moulins .
Jego produkcja, znaczna we Francji, jest również eksportowana do Europy, Ameryki, a nawet Azji. W szczególności korzystał z możliwości wydawniczych, które dała mu jego rodzina, a także z uniwersalnych wystaw w Londynie w 1862 r. I Paryżu w 1867 r .
Działał do 1869 r. Sprzedał swój warsztat Charlesowi Gomichon des Granges (1825-1910). Ten ostatni w 1876 r. Połączył siły z baronem Louisem de Carbonnelem, który kupił warsztat w 1878 r., Ale w następnym roku został sprzedany Félixowi Gaudinowi, który utrzymywał go do 1892 r. Warsztat Thibaud został wówczas przejęty przez Adriena. Baratte (1868–1940 ) do 1938 r. W tym dniu została ostatecznie zamknięta z powodu braku kupującego.
Rozeta Sainte-Clotilde de Paris
Chrzest Chrystusa , witraż z Saint-Jacques de Pau .
Witraż Saint-Julien de Fohet w Aydat
Witraż Saint-Hilaire w Castelmoron-sur-Lot
Projekt katedry w Bayonne , 1847
Projekt katedry w Lyonie , 1838
Projekt witrażu do katedry w Moulins , 1836
Zawsze pasjonujący się archeologią budynków, Émile Thibaud jest mistrzem odrodzenia stylu gotyckiego ; wykonał także liczne rysunki, ryciny, obrazy i zestawy do sztuk teatralnych, a także różne prace archeologiczne, historię malarstwa na szkle, przewodniki turystyczne.