| ||||||||||||||
Francuskie wybory parlamentarne z 1876 r | ||||||||||||||
533 miejsc | ||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
20 lutego oraz 5 marca 1876 r | ||||||||||||||
Typ wyborów | Wybory ustawodawcze | |||||||||||||
Organ wyborczy i wyniki | ||||||||||||||
Zarejestrowany | 9 472 613 | |||||||||||||
Wyborcy | 7 230 488 | |||||||||||||
77,80% | ||||||||||||||
Republikańska lewica - Jules Grevy | ||||||||||||||
Posłowie wybrani | 149 | ▲ +37 | ||||||||||||
Środkowy lewy - Adolf Thiers | ||||||||||||||
Posłowie wybrani | 99 | ▲ +27 | ||||||||||||
Bonapartyści - Eugeniusz Rouher | ||||||||||||||
Posłowie wybrani | 88 | ▲ +68 | ||||||||||||
Związek Republikański - Leon Gambetta | ||||||||||||||
Posłowie wybrani | 67 | ▲ +29 | ||||||||||||
Legitymiści i duchowni - Albert de Mun | ||||||||||||||
Posłowie wybrani | 45 | ▼ −137 | ||||||||||||
Konstytucjonaliści i orleaniści - Albert de Broglie | ||||||||||||||
Posłowie wybrani | 41 | ▼ −173 | ||||||||||||
Skrajnie po lewej - Louis Blanc | ||||||||||||||
Posłowie wybrani | 40 | |||||||||||||
Izba Reprezentantów | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
Rząd | ||||||||||||||
Towarzyski | Wybrany | |||||||||||||
Legitymista Louis Buffet |
Jules Dufaure Umiarkowani Republikanie |
|||||||||||||
Wybrany ustawodawca | ||||||||||||||
Pierwszy z III rd Rep. | ||||||||||||||
W stosowaniu ustawy organicznej z dnia 30 listopada 1875 roku w sprawie wyboru posłów , że wybory parlamentarne w 1876 roku odbyła się20 lutego oraz 5 marca 1876 r.przez większościowego uninominal głosowaniu w dwóch rundach na dzielnicy . Są utrzymywane w powszechnych prawach wyborczych mężczyzn. Głosowanie jest w dużej mierze wygrywane przez republikanów, kładąc kres większości rojalistycznej.
Po 4 latach dyskusji Zgromadzenie Narodowe głosuje nad ustawami konstytucyjnymi III RP i od listopada 1875 r. rozpoczyna debatę nad datą jej rozwiązania, a także datami poszczególnych wyborów, nieusuwalnych senatorów , senatorskich i wreszcie ustawodawczych. 30 listopada uchwalono ustawę organiczną z 30 listopada 1875 r. o wyborze posłów . Podział wyborczy jest następnie omawiany od 20 do 24 grudnia po ważnej debacie na temat liczby deputowanych do departamentu Sekwany, a zwłaszcza do Paryża. Miasto jest rzeczywiście w dużej mierze republikańskie i prawicowa większość chce zmniejszyć swoje wpływy, dlatego daje tylko dwudziestu deputowanych, czyli jednego na dzielnicę, nie przestrzegając tym samym ogólnej zasady dodawania deputowanego, jeśli liczba mieszkańców przekracza 100 tysięcy. Podobnie Lyon dzieli się tylko na pięć okręgów wyborczych bez względu na liczbę mieszkańców.
Ustawa o wolności prasy i stanie oblężenia w departamentach jest następnie omawiana do 31 grudnia. Pomimo protestów republikanów przyjęto ustawę, która pozostawia prefektowi możliwość zakazania gazet, a w czterech departamentach najbardziej zaludnionych ( Sekwana , Seine-et-Oise , Rodan i Bouches-du-Rhône ) jest niezadowolony podlegał stanowi oblężenia ogłoszonemu na rzecz wojny francusko-pruskiej z lat 1870-1871 , ograniczając tym samym wolność prasy i zgromadzeń . Ostatni dzień roku to także potwierdzenie daty wyborów parlamentarnych 20 lutego 1876 roku we Francji metropolitalnej, natomiast wybory w czterech koloniach odbędą się w siódmą niedzielę po ogłoszeniu tej ustawy.
Wybory te naznaczone były klęską monarchistycznej większości parlamentarnej, wybranej w wyborach w 1871 roku . Orleanizm Louis Buffet doznał porażki osobistej i miał przekazać przewodnictwem rządu do umiarkowanych Republikanów Jules Dufaure . Następnie rozpoczął się okres trudnego współistnienia monarchistycznego prezydenta Patrice'a de Mac Mahona z nową republikańską większością. Ta opozycja doprowadzi do kryzysu 16 maja 1877 r. i rozwiązania izby .
Lewo | Głosy | % | Siedzenia | |
---|---|---|---|---|
Umiarkowani Republikanie - Radykalni Republikanie | 4 028 153 | 55,79 | 291 | |
Orleaniści - legitymiści | 3 202 335 | 44,21 | 242 | |
Całkowity | 7 230 488 | 100,00 | 533 | |
Wstrzymało się | 2 345 500 | 24.10 | ||
Zarejestrowany / Uczestnictwo | 9 733 734 | 75,90 |
Z 25 dzielnic Paryża, konserwatywna większość nie wygrać jeden: że od 8 th dzielnica, wygrał Louis Decazes , syn Elie Decazes , czołowy polityk pod Przywrócenia. Akwitania i Korsyka okazują się bonapartystami. Południowo-wschodnia, środkowa i wschodnia Francja to głównie republikanie-radykałowie. Legitymiści zachowują silne wpływy w departamentach zachodniej Francji.
16 maja 1877 r. prezydent Republiki Patrice de Mac Mahon zmusił do dymisji przewodniczącego rady, republikanina Julesa Simona . Następca tego ostatniego, orleanista Albert de Broglie nie mający większości w Izbie Deputowanych , jego rząd otrzymuje wotum nieufności stosunkiem głosów 363 do 143. Izba zostaje rozwiązana w dniu25 czerwca 1877 rprzez prezydenta Patrice de Mac Mahon .
Czas trwania kadencji: 8 marca 1876 r. - 25 czerwca 1877 r.
Prezydent Republiki: Patrice de Mac Mahon .
Przewodniczący Izby Deputowanych: Jules Grévy .
Rząd | Daty (czas trwania) | Odszedł) | Przewodniczący Rady | Skład początkowy | ||
---|---|---|---|---|---|---|
1 | Rząd Julesa Dufaure'a (4) | z 9 marca 1876 r. do 3 grudnia 1876 r.(269 dni) | Skrajnie lewy , Republikański Związek , Republikański lewy , Środkowy lewy | Jules Dufaure | 9 ministrów 1 sekretarz stanu |
|
2 | Rząd Jules Simon | z 12 grudnia 1876 do 16 maja 1877 r.(155 dni) | Jules Simon | 9 ministrów 1 sekretarz stanu |
||
3 | Rząd Albert de Broglie (3) | z 17 maja 1877 r. do 19 listopada 1877(186 dni) | Orleaniści , legitymiści , bonapartyści | Albert de Broglie | 9 ministrów 1 sekretarz stanu |