Belgijskie federalne wybory parlamentarne w 1999 r.

Belgijskie federalne wybory parlamentarne w 1999 r.
150 mandatów w Izbie Reprezentantów
(Większość bezwzględna: 76 mandatów)
40 mandatów w Senacie
13 czerwca 1999 r.
Typ wyborów wybory parlamentarne
Organ wyborczy i wyniki
Zarejestrowany 7 343 464
Wyborcy 6 650 015
90,56% ▼  -0,6
Głosy oddane 6 214 074
Puste i nieważne głosy 435 941
Przycięte.jpg VLD  - Guy Verhofstadt
Głos 888,861
14,30% ▲+  1,2
Wybrani przedstawiciele 23 ▲  +2
Wybrani senatorowie 6 ►  0
Jean-Luc Dehaene (przemówienie) cropped.jpg CVP  - Jean-Luc Dehaene
Głos 875 455
14,09% ▼  -3,1
Wybrani przedstawiciele 22 ▼  -7
Wybrani senatorowie 6 ▼  -1
Di Rupo cropped.jpg PS  - Elio Di Rupo
Głos 631 653
10,16% ▼  -1,7
Wybrani przedstawiciele 19 ▼  -2
Wybrani senatorowie 4 ▼  -1
Louis Michel (przycięte) .jpg PRL  - Louis Michel
PRL-FDF Liberalna Partia Reform
Frankofoński Front Demokratyczny
Obywatelski Ruch na rzecz Zmian
Głos 630 219
10,14% ▼  -0,1
Wybrani przedstawiciele 18 ►  0
Wybrani senatorowie 5 ►  0
Piotrek.jpg VB  - Frank Vanhecke
Głos 613 399
9,87% ▲  +2
Wybrani przedstawiciele 15 ▲  +4
Wybrani senatorowie 4 ▲  +1
Johan-vande-lanotte-1338926669.jpg SP  - Johan Vande Lanotte
Głos 593 372
9,55% ▼  -3
Wybrani przedstawiciele 14 ▼  -6
Wybrani senatorowie 4 ▼  -2
Mapa wyników według okręgów wyborczych
Ustawodawstwo Izby.
  • PS: 19
  • SP: 14
  • Zielony: 11
  • Agalewa: 9
  • PRL-FDF: 18
  • VLD: 23
  • Obejrzano: 8
  • PSC: 10
  • CV: 22
  • VB: 15
  • FN: 1
Premier
Towarzyski Wybrany
Jean-Luc Dehaene
CVP
Guy Verhofstadt
VLD
ibzdgip.fgov.be

W 1999 belgijskie federalne wybory parlamentarne odbyły się13 czerwca 1999 r.Aby wybrać 150 przedstawicieli 50 th  ustawodawcza z Izby Reprezentantów i 40 senatorów kierują 32 th  Ustawodawczego w Senacie na okres czterech lat.

Głosowanie to zwycięstwo flamandzkiej partii liberalnej Vlaamse Liberalen en Democraten (VLD), w opozycji od ośmiu lat, w szczególności z powodu upadku chadeków Christelijke Volkspartij (CVP), u władzy od1974i uwikłani w skandale związane z aferą Dutroux i kryzysem dioksynowym . Prezesowi VLD Guyowi Verhofstadtowi udaje się zastąpić Jean-Luc Dehaene na stanowisku premiera po utworzeniu „  tęczowej koalicji  ” z socjalistami i ekologami, podpisując pierwszy udział tych ostatnich w rządzie federalnym.

Kontekst

W federalne wybory legislacyjne21 maja 1995 r.są pierwszymi podległymi cesarstwu konstytucyjnemu, które czyni Belgię państwem federalnym .

Wśród partii flamandzkich chrześcijańscy demokraci Christelijke Volkspartij (CVP), członkowie rządu od1958 i na jego czele od 1974, potwierdzają swoją pozycję wiodącej partii w kraju z 17,2% głosów. Wyprzedzają liberałów z Vlaamse Liberalen en Democraten (VLD), którzy łącznie 13,2%, oraz socjalistów z Socialistische Partij (SP), którzy zdobywają 12,6%.

W formacjach walońskich zwycięża Partia Socjalistyczna (PS), która z 11,9% stanowi wiodącą francuskojęzyczną partię w Belgii, ale dopiero czwartą pod względem głosów. Wygrał więc z liberalną koalicją Partia Reform-Demokratyczny Front Frankofonii (PRL-FDF), która zdobyła 10,3%. Pozostawiają daleko w tyle Partię Socjalno-Chrześcijańską (PSC) i jej 7,7%.

W niecały miesiąc flamandzki chrześcijański demokrata Jean-Luc Dehaene tworzy swój drugi rząd , po odnowieniu „czerwono-rzymskiej koalicji” zrzeszającej CVP, SP, PS i PSC, która skupia 82 przedstawicieli ze 150 .

W równoległych wyborach regionalnych zwyciężyła CVP we Flandrii , PS w Walonii i PRL-FDF w Brukseli .

Metoda głosowania

W pokoju

150 członków Izby Reprezentantów wybieranych jest w bezpośrednich powszechnych wyborach na czteroletnią kadencję, w proporcjonalnym głosowaniu d'Hondta z możliwością głosowania preferencyjnego w 20 okręgach wielomandatowych: dziewięciu walońskich , dziesięciu flamandzkich i brukselskich Vilvorde (BHV).

W Senacie

Spośród 71 członków Senatu 40 jest wybieranych w powszechnych wyborach bezpośrednich na czteroletnią kadencję, w głosowaniu proporcjonalnym d'Hondta z możliwością preferencyjnego głosowania w dwóch kolegiach elektorów (kolegium francuskim i kolegium holenderskim) oraz w trzech wieloosobowych. - okręgi członkowskie: Region Waloński (odpowiadający kolegium francuskiemu), Region Flamandzki (odpowiadający kolegium holenderskiemu) i Bruxelles-Hal-Vilvorde (każdy wyborca ​​wybiera, w którym kolegium głosuje).

Z kolegium holenderskiego jest 25 senatorów, a z kolegium francuskiego 15 (w tym niemieckojęzycznych ).

Wieś

Główne partie i liderzy

Lewo Ideologia Prezydent
Partie niderlandzkojęzyczne
Christelijke Volkspartij (CVP) Centrum
Chrześcijańskiej Demokracji , Konserwatyzm
Marc Van Peel
Vlaamse Liberalen en Democraten (VLD)
Liberalizm , Centrum Prawa Socjalliberalizmu
Guy Verhofstadt
Partia Socjalistyczna (SP) Centrum lewica
Socjaldemokracja , socjalizm demokratyczny
Fred Erdman
Blok Vlaama (VB) Skrajnie prawicowy
nacjonalizm flamandzki , separatyzm
Frank Vanhecke
Partie francuskojęzyczne
Partia Socjalistyczna (PS) Centrum Lewy
Socjaldemokracja
Filip Busquin
Liberalna Partia Reform – Front Demokratyczny Francofonów (PRL-FDF) Centrum Prawa
liberalizmu , socjaldemokracji liberalizmu , regionalizmu
Louis Michel
Społeczna Partia Chrześcijańska (PSC) Centrum
Chrześcijańskiej Demokracji , Konserwatyzm
Philippe Maystadt

Wyniki

Izba Reprezentantów

Ostateczne wyniki wyborów do Izby Reprezentantów w 1999 r.
Lewo Głos % +/- Siedzenia +/-
Vlaamse Liberalen en Democraten (VLD) 888,861 14.30 wzrastający 1.15 23 wzrastający 2
Christelijke Volkspartij (CVP) 875 455 14.09 malejący 3,02 22 malejący 7
Partia Socjalistyczna (PS) 631 653 10.16 malejący 1.71 19 malejący 2
Liberalna Partia Reform – Front Demokratyczny Francofonów (PRL-FDF) 630 219 10.14 malejący 0,12 18 w stagnacji
Blok Vlaama (VB) 613 399 9.87 wzrastający 2,04 15 wzrastający 4
Partia Socjalistyczna (SP) 593 372 9.55 malejący 3,01 14 malejący 6
Ekologiczny 457,281 7.36 wzrastający 3,35 11 wzrastający 5
Agalev 434 449 6,99 wzrastający 2,56 9 wzrastający 4
Społeczna Partia Chrześcijańska (PSC) 365 318 5,88 malejący 1.85 10 malejący 2
Volksunie (VU) 345 576 5,56 wzrastający 0,89 8 wzrastający 3
Front Narodowy (FN) 90 401 1,45 malejący 0,83 1 malejący 1
Inny 288 090 4.65 0 w stagnacji
Ważne głosy 6 214 074 93,44
Puste i nieważne głosy 435 941 6.56
Całkowity 6 650 015 100 150 w stagnacji
Wstrzymanie się od głosu 693 449 9.44
Zarejestrowany/uczestniczy 7 343 464 90,56

Senat

Ostateczne wyniki wyborów do Senatu w 1999 r.
Senat1999.svg
Lewo Głos % +/- Wybrani bezpośrednio +/- Siedzenia
Vlaamse Liberalen en Democraten (VLD) 952,116 15.37 wzrastający 2,08 6 w stagnacji 11
Christelijke Volkspartij (CVP) 913 508 14,75 malejący 2.10 6 malejący 1 10
Liberalna Partia Reform – Front Demokratyczny Francofonów (PRL-FDF) 654.961 10.57 malejący 0,66 5 w stagnacji 9
Partia Socjalistyczna (PS) 597,890 9,65 malejący 3.11 4 malejący 1 10
Blok Vlaama (VB) 583,208 9.42 wzrastający 1.68 4 wzrastający 1 6
Partia Socjalistyczna (SP) 550 657 8.89 malejący 4.34 4 malejący 2 6
Ekologiczny 458 658 7,74 wzrastający 3,08 3 wzrastający 1 6
Agalev 438 931 7.09 wzrastający 3.36 3 wzrastający 2 5
Społeczna Partia Chrześcijańska (PSC) 374,002 6.04 malejący 1,21 3 w stagnacji 5
Volksunie (VU) 317 830 5.13 malejący 0,18 2 w stagnacji 3
Front Narodowy (FN) 92 924 1,50 Nv. 0 w stagnacji 0
Inny 259 686 3,85 0 w stagnacji 0
Ważne głosy 6 194 371 93,14
Puste i nieważne głosy 456,425 6.86
Całkowity 6650 796 100 40 w stagnacji 71
Wstrzymanie się od głosu 692 670 9.43
Zarejestrowany/uczestniczy 7 343 466 90,57

Konsekwencje

Z 82 przedstawicielami w ustępującej władzy ustawodawczej koalicja Jeana-Luca Dehaene'a została wyrzucona z powodu utraty 17 mandatów i absolutnej większości. Prezes VLD Guy Verhofstadt powołał następnie w ciągu miesiąca „tęczową koalicję” skupiającą liberałów, socjalistów i ekologów, dla których jest to pierwszy udział w rządzie. Rząd Verhofstadt I jest pierwszym, z którego od tego czasu wykluczono chadeków1958.

Uwagi i referencje

  1. „  DB élection - Results  ” , na www.ibzdgip.fgov.be (dostęp 16 sierpnia 2020 r . ) .
  2. „  DB élection - Results  ” , na www.ibzdgip.fgov.be (dostęp 16 sierpnia 2020 r . ) .

Zobacz również

Powiązane artykuły