Pochwała

Pochwała (męski łaciński elogium , z wpływem greckiego εὐλογία ) to gatunek odziedziczone z czasów starożytnych , w których jest obecny, który jest promowanie zalet danej osoby lub instytucji. Jest to dyskurs publiczny lub jako taki podawany, przeznaczony do wspólnego budowania; w tym celu ucieka się do eksploatacji zasobów dyskursu epidictic odziedziczonego po klasycznej retoryce . Istnieje kilka rodzajów pochwał:

pochwała : przemówienie publiczne na cześć cnót sławnej osoby.
pochwała dytyrambska : poemat pochwały , entuzjastyczny.
pochwała paradoksalna : celebracja nieistotnej, bezużytecznej, szkodliwej osoby lub rzeczy zdyskwalifikowanej społecznie.
pochwała : pochwała ku pamięci zaginionej osoby.
herb : gatunek poetycki, jest pochwałą piękna cielesnego i fizycznego.

Zastosowane procesy

Pochwała wykorzystuje retoryczny proces wzmocnienia, który wykorzystuje różne figury retoryczne lub zwroty gramatyczne, takie jak:

Superlatyw aby opisać skrajny (innymi słowy, wysoki stopień) z cech osoby, do której chwalił:

„ Najpiękniejsza ze wszystkich ”

Hiperboli (= postać mowy) w celu amplifikacji i Przejaskrawiaj (na przykład wysokiej jakości)

„ Kobieta wielkości klepsydry ” lub „ piękna błyskawica ”

Anaforę (powtarzanie słowa lub rzeczownik początku zdania) i powtórzenie wzmocnienie afirmację autora i podkreślić słowo lub frazę rzeczownik powtarzane:

„ Moja żona… Moja żona… ” lub „ … mądra… mądra… ”

Wyliczenie i nagromadzenie cech pokazać wiele, obfitość cech (bo mający wiele cech jest również jakość):

„ Jest miły, dojrzały, wrażliwy, przystojny, silny… ” lub „ ona ma piękne rude włosy, wspaniałe oczy, wysublimowany nos… ”

Pole doskonalenia leksykalnego (kwalifikacje pochwalne) do sublimacji rzeczy lub bytu, które wychwalamy:

„ Usta jak róża… jego kolor, wysublimowany, zawstydza rubin… jego piękno jest cenne… ”

Do porównania i metafory , aby umożliwić czytelnikowi wyobrazić sobie obiekt uwielbienia, te dwa procesy dlatego dają doskonały obraz tej rzeczy lub osoby:

„ Czarna kobieta… dojrzały owoc o jędrnym miąższu… gazela z niebiańskimi więzami… perły, które są gwiazdami w nocy Twojej skóry… ”

Teksty odnoszące się do gatunku pochwały

Lucjan , Chwalcie pasożyta i pochwałę macierzy ( II p wieku)
Erasmus , Éloge de la folie wydana w 1509 r. (W tytule zastosowano paradoks między pochwałą a szaleństwem)
Clément Marot , herb pięknego smoczka opublikowany w 1535 roku.
Léopold Sédar Senghor , Chants d'ombre opublikowane w 1945 roku.
André Malraux , Mowa pogrzebowa Jeana Moulina (z okazji przeniesienia prochów tego ostatniego do Panteonu , 1964).
Stéphanie Hochet , Pochwała kota wydana przez Léo Scheer 2014

Bibliografia

Starożytne źródła

Pierre Pellegrin ( reż. ) ( Tłumaczenie ze starożytnej greki), Retoryka: Aristote, Complete Works , Paryż, Éditions Flammarion ,2014, 2923 str. ( ISBN 978-2-08-127316-0 )
(fr) Émile Chambry, Émeline Marquis, Alain Billault i Dominique Goust ( przetłumaczone ze starożytnej greki przez Émile Chambry), Lucien de Samosate: Complete works , Paryż, Éditions Robert Laffont , coll. "Książki",2015, 1248 s. ( ISBN 978-2-221-10902-1 )

Studia