Skala kuny

Arctia caja

Arctia caja Opis obrazu Acrtia caja, Garden Tiger, Trawscoed, Północna Walia, lipiec 2006 (21187979696) .jpg. Klasyfikacja
Królować Animalia
Gałąź Stawonogi
Klasa Owady
Zamówienie Lepidoptera
Świetna rodzina Noctuoidea
Rodzina Erebidae
Podrodzina Arctiinae
Plemię Arctiini
Plemię podrzędne Arctiina
Uprzejmy Arktia

Gatunki

Arctia caja
( Linneusz , 1758 ) Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Wierzch rozłożonego okazu.

Skala Marten , uskowaty jeż lub hedgehog ( Niedźwiedziówka Caja ) jest gatunek Palearktykę z Lepidoptera (motyle), w tym rodzina z Erebidae i podrodziny z Arctiinae .

Opis

Motyl

Imago z Arctia Caja ma rozpiętość skrzydeł do 65  mm . Jego przednie skrzydła mają kremowobiałe tło, nakrapiane brązowymi plamami o różnym kształcie i proporcjach. Jego tylne skrzydła, ukryte za przednimi skrzydłami, gdy owad jest w spoczynku, są pomarańczowe i ozdobione metalicznymi niebieskimi plamami.

Gąsienica

Gąsienica może osiągnąć 60  mm w ostatnim stadium rozwoju. Jego ciało jest brązowo-czarne i pokryte kępkami gęstego włosia z małych białych brodawek. Włosie grzbietowe i boczne są dłuższe, na wierzchołku jaśniejsze ciemnobrązowe. Natomiast włosie brzuszne jest krótsze i bardziej czerwone. Jego głowa jest stosunkowo mała, błyszcząca w kolorze czarnym.

Podział

Arctia caja jest szeroko rozpowszechniona w Eurazji i Ameryce Północnej .

Biologia

Gatunek jest uniwoltowy  : ma tylko jedno pokolenie rocznie. Około lipca samica składa pod liśćmi kilkaset okrągłych, jasnozielonych jaj. Młode gąsienice rodzą się w sierpniu, rozwijają się jesienią, a następnie przechodzą w stan hibernacji. Wznowią swój rozwój wczesną wiosną, a ostatnie stadium larwalne osiągają pod koniec czerwca. Następnie tkają kokon na ziemi, w której się przepoczwarzają .

Gąsienica jest polifagiem i żywi się wiele roślin: wierzby , pokrzywy , osty , mlecze czy sorrels . Chociaż jest pokryta włosiem, ta gąsienica nie jest niebezpieczna i można się nią obchodzić ostrożnie.

Bibliografia

  1. Drzewo życia FUNET , dostęp 7 listopada 2020 r.
  2. DJ Carter i B. Hargreaves , Przewodnik po europejskich gąsienicach , Paryżu, Delachaux i Niestlé ,luty 2005, 311  s. ( ISBN  978-2-603-00639-9 ) , s.  234
  3. André Lequet, „  Łaska kuny  ”, Owady ,2012, s.  3 ( ISSN  0994-3544 , czytaj online )

Linki zewnętrzne