Ledwo otwieram oczy
Ledwo otwieram oczy
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Arkusz techniczny i dystrybucja
Barely I Open My Eyes to francusko - tunezyjski dramat wyreżyserowany przez Leylę Bouzid i wydany w 2015 roku .
To pierwszy film fabularny reżysera . Wybrany na wielu festiwalach, nagradzany m.in. na Festiwalu Filmowym w Wenecji, Festiwalu Filmowym w Kartaginie , Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Saint-Jean-de-Luz , Międzynarodowym Festiwalu Filmów Francophone de Namur czy na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Dubaju ; jest chwalony przez krytyków.
Streszczenie
W Tunisie , kilka miesięcy przed rewolucją , Farah, 18-letnia dziewczyna z modnej tunezyjskiej młodzieży, cieszy się pełnią życia, pijąc alkohol i imprezując z przyjaciółmi. Śpiewa w arabsko-rockowej grupie muzycznej, która w swoich piosenkach nie rezygnuje z rozpowszechniania politycznych przesłań, a jej kochanek Bohrène gra na oud . Hayet, matka Farah, która sama pochowała swoją protestującą młodość, nie przestrzega swojego niewłaściwego postępowania, martwi się o nią i wolałaby, aby jej córka, bardzo dobra uczennica szkoły średniej, podjęła karierę lekarza. Muzyka grupy inspiruje i skłania najmłodszych do tańca w barach, ale nie podoba się bardziej konserwatywnym mężczyznom i obywatelom.
Karta techniczna
- Tytuł: Ledwo otwieram oczy
- Stanowisko: Boże chroń moją córkę
- Reżyser: Leyla Bouzid
- Scenariusz: Leyla Bouzid i Marie-Sophie Chambon
- Montaż: Lilian Corbeille
- Zdjęcia: Sébastien Goepfert
- Dźwięk: Ludovic van Pachterbeke
- Muzyka oryginalna: Khyam Allami
- Produkcja: Sandra da Fonseca , Nathalie Mesuret , Bertrand Gore , Imed Marzouk ; Blue Monday Productions
- Kraj pochodzenia: Francja , Tunezja
- Język: arabski
- Format: kolor
-
Gatunek : dramat społeczny
Dystrybucja
-
Baya Medhaffar : Farah Hallel, młoda piosenkarka
-
Ghalia Benali : Hayet, matka Farah
-
Montassar Ayari : Bohrène, chłopak Farah, gracz oud
-
Lassaad Jamoussi : Mahmoud, ojciec Farah
-
Aymen Omrani : Ali, członek grupy muzycznej
-
Deena Abdelwahed : Inès, córka grupy, która gra na skrzynkach efektów
-
Youssef Soltana : Ska, perkusista grupy muzycznej
-
Marwen Soltana : Sami, basista grupy
-
Najoua Mathlouthi : Ahlem
-
Younes Ferhi : Moncef, pierwszy kochanek Hayeta
-
Fathi Akkeri : Jghal, alkoholik w barze
-
Saloua Mohammed : Hamida, gospodyni Hayeta
Nagrody i uznanie
Nagrody
- Nagroda People's Choice w Wenecji
- Nagroda za emisję wytwórni Europa Cinemas
- Golden Bayard za najlepszy film fabularny w Namur
- Nagroda Publiczności w Bastii
- Nagroda publiczna w Saint-Jean-de-Luz
- Nagroda za najlepszą kobiecą interpretację dla Baya Medhaffar w Saint-Jean-de-Luz
- Nagroda dla najlepszego filmu w Saint-Jean-de-Luz
- Specjalne wyróżnienie jury na War on Screen
- Nagroda za interpretację dla Ghalia Benali i Baya Medhaffar, nagroda za najlepszy film i nagroda za najlepszą muzykę filmową na festiwalu La Baule Film and Film Music Festival
- Wielka nagroda jury na festiwalu frankofońskim w Tybindze
-
Trofea kina francuskojęzycznego 2016 : trofeum frankofońskie dla fabularnych filmów fabularnych
Spotkania
Uwagi i odniesienia
-
2015 , Francja Bleu Pays Basque .
-
AFP 2015 , L'Express .
-
Smati 2015 , Huffington Post .
-
Diao 2015 , Le Monde .
-
Djian 2015 , L'Express .
-
„ Leyla Bouzid ” , na bluemonday.fr (dostęp 8 maja 2016 ) .
-
" Film Muzyka " na soundcloud.com (dostęp na 1 st lutego 2016 ) .
-
„ Palmarès 2015 ” , na festival-labaule.com (dostęp 13 lutego 2016 ) .
Bibliografia
-
Maha Smati, „ Dni Wenecji: tunezyjska reżyserka Leyla Bouzid zdobywa dwie nagrody ”, Al Huffington Post ,14 września 2015 r( czytaj online ).
-
" Leyla Bouzid nagrodzona na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Saint Jean-de-Luz ", Francja Bleu Pays baskijski ,15 października 2015 r( czytaj online ).
-
Claire Diao, „ Oczy Leyli Bouzid szeroko otwarte ”, Le Monde ,1 st grudzień 2015( czytaj online ).
-
AFP , „ Ledwo otwieram oczy : żywy portret tunezyjskiej młodzieży ”, L'Express ,18 grudnia 2015( czytaj online ).
-
Laurent Djian, „ Ledwo otwieram oczy : Leyla Bouzid uchwyciła furię tunezyjskiej młodzieży ”, L'Express ,23 grudnia 2015( czytaj online ).
Linki zewnętrzne