Zebu Afryki Zachodniej to ogólna nazwa, która opisuje zwierzę z różnych fenotypów , ale rodzi się z krzyżowania pustorogie z kontynentu afrykańskiego lub innymi z Azji.
Różne teorie próbują spisać jego historię:
Niezależnie od czasu przybycia do Afryki zebusy znajdą terytorium do kolonizacji, o klimatach, do których były lepiej uzbrojone niż Bos taurus , ich kuzyn z Bliskiego Wschodu. Pustynnienie rozległego obszaru Sahelu jeszcze bardziej przyspieszy ich ekspansję dzięki pasterskim ludom regionu. W ten sposób będą stopniowo wypychać stare bydło w kierunku Zatoki Gwinejskiej . Tam wilgoć, a zwłaszcza choroby, powstrzymają ekspansję zebusa. Oczywiście ich dziedzictwo genetyczne nie jest już w 100% zebu, zawiera również zmienną proporcję genów Bos taurus .
Obecnie ta grupa rasowa występuje w półpustynnej lub suchej strefie rozciągającej się od Senegalu i Mauretanii po Sudan .
Są to rasy, które są szczególnie dobrze zaaklimatyzowane do gorącego i suchego klimatu Sahelu po kilku stuleciach naturalnej selekcji. Dobór ludzki prawie nie istnieje.
Dostarczają hodowcom mleko, mięso i skóry. Produktywność jest niska, ale rekompensuje ją wielkość stad. Rzeczywiście, prestiż rodziny lub plemienia można zobaczyć w liczbie zwierząt. Ten system duszpasterski dotyczy ludów koczowniczych ( Peuls ) podporządkowanych swojemu stadzie, które kierują na użyteczne pastwiska.