Ngaoundere

Ngaoundere
Ngaoundere
Ulica w Ngaoundéré
Administracja
Kraj Kamerun
Region Adamaoua
Departament Vina
Demografia
Populacja 230 000  mieszk. (2020)
Geografia
Informacje kontaktowe 7 ° 19 ′ szerokości geograficznej północnej, 13 ° 35 ′ długości geograficznej wschodniej
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: Kamerun
Zobacz na mapie administracyjnej Kamerunu Lokalizator miasta 14.svg Ngaoundere
Geolokalizacja na mapie: Kamerun
Zobacz na mapie topograficznej Kamerunu Lokalizator miasta 14.svg Ngaoundere

Ngaoundéré to miasto w Kamerunie , stolicy regionu Adamaoua , założone w gminie miejskiej Ngaoundéré w 2008 roku.

Geografia

Miasto położone jest w północnej części regionu na płaskowyżu Adamawa . Jest to ważne skrzyżowanie dla handlu regionalnego, ponieważ stanowi obowiązkowy przejazd dla transportu drogowego między miastami na południu kraju a miastami na dalekiej północy. W tym mieście kończy się kolej z Duala . Miasto wyróżnia się górą, na której znajduje się zaokrąglona skała, co sprawia, że ​​ludzie mówią, że Ngaoundéré to pępek Adamaoua (Ngaou oznacza „górę”, a Ndéré „pępek” w języku M'boum, języku pierwszych mieszkańców).

Pogoda

Klimat jest umiarkowany, gdyż prawie strefa zalesionej sawanny znajduje się wysokości. W porze suchej wahania temperatury są dość znaczne. Rok dzieli się na dwie pory: jedną suchą i drugą deszczową. Pora sucha charakteryzuje się suchym wiatrem z północy, takim jak harmattan, który zmienia się w suchy i gorący wiatr. Jeśli chodzi o porę deszczową, charakteryzują ją czasami gwałtowne i przerywane deszcze.

Organizacja administracyjna

Plik 17 stycznia 2008powstała społeczność miejska Ngaoundéré. Ngaoundéré obejmuje 3 okręgi i jest stolicą departamentu Vina .

Społeczność miejska obejmuje następujące wsie:

Ngaoundere I st Ngaoundéré II e Ngaoundéré III e

Populacja

Zmiany demograficzne są rejestrowane w spisach ludności.

Ewolucja demograficzna
1976 1987 2005
38,800 78 000 189,800

Wpływy fulbe, niemieckie i francuskie

W Foulbés (mówimy „Peul”, francuski deformacja słowem „Poullo”, „Foulbé”) są częścią największej grupy etnicznej, mając jako języka Fulfulde (czyt foulfouldé ). W rzeczywistości mówimy Peul, Foulbé, przy czym słowo Fulani jest francuskim odkształceniem Poullo, jak nazywa się każdy Peul. Foulbe są obecne w całej Afryce Zachodniej, w Kamerunie, Czadzie , Sudanie i trochę w Republice Środkowoafrykańskiej , Kongo i rzadziej w Kongu . Rzeczywiście jest to lud, który żył głównie od hodowli do przybycia kolonizatorów. W tym czasie założyli już dwa wielkie imperia: Fulani Empire of Macina i Fulani Empire of Sokoto . Nie możemy mówić o Foulbe of Adamaoua Cameroon, nie mówiąc o Foulbe of Adamawa State w Nigerii . Prawie wszystkie rodziny Fulbe w Kamerunie Adamaoua pochodzą ze stanu Adamawa w Nigerii. Region Adamawa w Kamerunie jest tradycyjnie i islamsko zależny od Yoli , stolicy stanu Adamawa. Pomimo granicy z Kolonistami tradycja jest podtrzymywana. Prawdą jest również, że pierwszy prezydent Kamerunu Ahmadou Ahidjo (a Peul) szybko osłabił te stosunki na rzecz republikańskiego i suwerennego Kamerunu.

Głównym językiem na dalekiej północy Kamerunu pozostaje Fulfulde, który stopniowo rozprzestrzenia się w całym Kamerunie z powodu wysokiego wskaźnika narodzin Foulbe i bardzo zaawansowanego koczownictwa. W ciągu niespełna dwudziestu lat, od lat 80. do 2000, połowa populacji Fulani z Ngaoundéré wyemigrowała do Bertoua , regionu wschodniego Kamerunu. Wszystkie dzieci Fulbe są muzułmanami i tam naucza się islamu. Od najmłodszych lat wszyscy uczęszczają do szkoły koranicznej, a następnie francuskiej lub angielskiej. Dzięki pomocy Nigerii większość dzieci Fulbe jest dwujęzyczna lub trójjęzyczna, ponieważ Fulfulde ma prawie arabskie pochodzenie. W szkołach dominuje język francuski. Wciąż są tam budynki, dawni świadkowie niemieckiego kolonializmu i francuskiej obecności. Jedynymi imponującymi budynkami pozostają budynki niemieckie. Tak jest w przypadku Urzędu Gubernatora, jego domu i większości domów rozsianych po całym powiecie.

Początkowo miasto nazywało się Ndelbe lub Garoua. Należał do Mboum , prawdziwych tubylców. Foulbé przyszedł dzięki dżihadu zainicjowanego przez Modibbo Adama , który otrzymał standard po dżihadu z rąk czcigodnego Ousman bi Fodoué (w Hausa, Usman dan Fodio ) ówczesnego cesarza Fulani Imperium Sokoto (Północna Nigeria). Pierwszym Lamido w mieście był Ardo Djobdi na początku XIX w. Miasto zostało przemianowane na Ngaoundéré, co oznacza „Góra z pępkiem” w miejscowym języku Mboum. Rzeczywiście, anegdota głosi, że kiedy żołnierze Fulbe przybyli ze swoimi końmi i turbanami, Mboum byli przestraszeni i schronili się w pobliżu Góry, która góruje nad miastem. Foulbe otoczyli górę i nałożyli embargo, wiedząc, że głód doprowadzi do upadku Mboum i że będą mogli bezproblemowo się narzucić. Było wtedy około godziny 15:00, na modlitwie Asr, kiedy Foulbé zdjęli turbany, wykonali ablucję i skłonili się do modlitwy, że Mboum wpadli w panikę, wierząc, że Foulbe przygotowują się do podniesienia Góry. Następnie Mboum poddał się. I tak miasto zostało nazwane Navel Mountain .

Lamidat z Ngaoundéré

Miasto tradycyjnie jest zorganizowane wokół wodza Fulani zwanego Lamidat . Na jego czele stoi lamido , duchowy i doczesny przywódca. Ogólnie rzecz biorąc, wszyscy naczelnicy mają duży meczet przy wejściu na swój dziedziniec, co jest oznaką zwycięskiego islamu. Większość Lamibé w Ngaoundéré to Métis, Mboum i Peul, w hołdzie tubylcom, którzy są Mboum i dla lepszej spójności z przybyszami, Foulbé.

Lamibé z Lamidat de Ngaoundéré
  1. Ardo Djobdi (1836 - 1839), syn Oumary, pierwszego wodza Ngaoundéré, panował przez dwa lata.
  2. Lawan Haman (1839 - 1854), syn Ndjobdiego, panował piętnaście lat.
  3. Ardo Issa (1854 - 1878), syn Ndjobdiego, panował przez dwadzieścia cztery lata.
  4. Ardo Haman, lepiej znany jako Mohaman Gabdo (1878 - 1887), syn Lawana Hamana, panował przez dziewięć lat.
  5. Lamido Mohamadou Abbo (1887 - 1901), syn Issy, panował czternaście lat.
  6. Lamido Mohamadou May (1901-1902), syn Lawana Hamana, panował przez półtora roku.
  7. Lamido Dalil (1902 - 1904), syn Maya, panował półtora roku, zdetronizowany i wygnany.
  8. Lamido Issa Maïgari (1904 - 1922), syn Abbo, panował osiemnaście lat.
  9. Lamido Mohaman Iyagarou (1922-1924), syn Maïgari, panował rok i dwa miesiące.
  10. Lamido Yaya Dandi (1924 - 1929), syn Abbo, panował 5 lat.
  11. Lamido Mohamadou Abbo (1929 - 1939), syn Yaya Dandi, panował przez dziesięć lat i sześć miesięcy, obalony i zesłany do Tignère .
  12. Lamido Aliou (1939 - 1948), syn Abbo, dziadek Aliou Shetimy, panował przez dziewięć lat, obalony i zesłany do Galim-Tignère .
  13. Lamido Mohamadou Abbo (1948-1957), syn Yaya Dandi, wznowił władzę 24 stycznia 1948 i umarł dalej 3 stycznia 1957.
  14. Lamido Baba Djeilani (1957 - 1961), syn Yaya Dandi, panował przez cztery lata, został pozbawiony władzy i osadzony w Tignère.
  15. Lamido Iyagarou ponownie włączył zasilanie 17 listopada 1961, zmarł tego samego dnia w wyniku ataku serca po wejściu do magicznej komnaty Lamidat, tym samym pokonując linię krwi przed drzwiami.
  16. Lamido Tafida (1961 - 1973), syn Mohamadou Abbo, panował jedenaście lat i cztery miesiące, zmarł dnia 21 kwietnia 1973.
  17. Lamido Issa Maïgari Yaya (1973-1997), syn Mohamadou Abbo, zainwestował 1 st maja 1973, zmarł 20 lutego 1997.
  18. Lamido Mohamadou Hayatou (1997 -), syn Issy Yaya Maïgari, zainwestował w 1997 roku i nadal jest u władzy.

Uniwersytet

Uniwersytet Ngaoundéré powstała w 1993 roku jako część reformy uniwersyteckiej. W 2007 r. Było około 12 000 studentów, aw 2008 r. 15 500. Liczba studentów gwałtownie wzrosła w ostatnich latach, a także witają Czadyjczyków. W roku akademickim 2012/2013 studiuje nieco ponad 25 000 studentów. Należy zauważyć, że od 2009 roku w Maroua istnieje uniwersytet. Zwiększa to liczbę publicznych uczelni wyższych na dalekiej północy Kamerunu do dwóch. Posiada osiem zakładów, w tym cztery duże szkoły i cztery wydziały.

Jest to jeden z najbardziej oddalonych uniwersytetów od Yaoundé i cierpi z powodu tego stanu rzeczy, szczególnie pod względem infrastruktury i wyposażenia, ponieważ jego biblioteka jest bardzo niewielka. Aby temu zaradzić, wydziały organizują się, podobnie jak Wydział Nauk Prawnych i Politycznych (FSJP) oraz Wydział Nauk Ekonomicznych i Zarządzania (FSEG), które stworzyły własne centrum dokumentacji przeznaczone dla doktorantów.

Uczelnia ma połączenie internetowe z lokalnym dostawcą usług internetowych ; ale sieć komputerowa nie jest jeszcze rozpowszechniona we wszystkich wydziałach instytucji. Aby zrekompensować ten deficyt, instytucja kończy zakładanie (Maj 2010) swoje centrum rozwoju technologii informacyjnych i komunikacyjnych (CDTIC), w którym znajdują się m.in .:

Transport

Droga

Ngaoundéré jest dość odizolowany. Użytkownicy mogą dotrzeć do stolicy Yaoundé drogami przez Meiganga , Garoua-Boulaï i Bertoua . Tor na południu jest w złym stanie i mało uczęszczany przez podróżnych. Od 2007 roku nowa asfaltowa droga o długości 393 kilometrów łączy Ngaoundéré z Czadem (Ngaoundéré- Touboro - Moundou ).

Powietrze

Regionalny port lotniczy zakwaterowani samolot średniego zasięgu, takich jak Boeing 737 . W 2012 r. Był niewielki komercyjny ruch lotniczy obsługujący Ngaoundéré.

Kolej żelazna

W Ngaoundéré znajduje się ważna stacja, która dziś jest końcem linii Camrail Douala - Yaoundé - Ngaoundéré. Ta linia o szerokości toru metrycznego jest szeroko wykorzystywana do transportu towarów (obsługuje Czad przez port Duala) i kursuje tam pociąg pasażerski (odjazd każdego wieczoru w każdym kierunku, czas podróży 13 do 15 godzin). W sieci kolejowej wprowadzono wiele ulepszeń. Pociągi są bardziej regularne i mniej spóźnione.

Hodowla i przemysł rolny

Region charakteryzuje się słabo zaludnionym krajobrazem sawanny. Przechodzi przez nią bydło, aby pomieścić handlarzy i hodowców, którzy praktykują wypas . Większość bydła opuszcza wyżyny Adamaoua w porze suchej, aby dotrzeć na niziny. Przemysł mleczarski rozwija się w dużej mierze dzięki projektowi podjętemu z Kanadą w 1993 roku. Do lat 80-tych i 90-tych zebu Gudali było głównie gatunkiem bydła, który dominował w tym sektorze. Ma to wpływ na charakterystykę tej rasy zebu w porównaniu z innymi. Naturalna granica klifu na północy Adamaoua prawie uniemożliwiła przybycie z północy przez transhumance zebusa White Fulani i Red Fulani .

Maïscam (olej kukurydziany) przemysł kwitnie tam.

Archeologia

Okolice Ngaoundéré są bogate w stanowiska archeologiczne, które z pewnością świadczą o okupacji poprzedzającej podbój islamu lub, ostatnio, przed podbojem kolonialnym. Istnieje kilka miejsc, które ściśle mówiąc nie były przedmiotem wykopalisk archeologicznych, ale które ujawniają przechodniom, często turystom, fragmenty ceramiki na powierzchni ziemi lub kopce pozostałości rowów chroniące przed hipopotamami .

Stanowisko Mabimi (co w lokalnym języku oznacza „hipopotamowe jezioro”) nigdy nie było przedmiotem wykopalisk archeologicznych, ale na powierzchni ziemi można zobaczyć kilka stanowisk z piecami, co sugeruje okres okupacji. ważna działalność w sektorze. Jeśli dziś wydaje się to nie mieć wielkiego znaczenia, jest to jednak najbogatsze miejsce pod względem archeometalurgii, jakie można znaleźć na płaskowyżu Adamaoua. Inne miejsce na północnym krańcu farmy modelowej Pilot Dairy Project jest świadkiem starożytnej okupacji po prostu przez fragmenty, które wychodzą, ale erozja i nadmierny wypas prawdopodobnie zniszczą te miejsca jeszcze zanim ich zawartość zostanie znaleziona.

Religie

Mieszkańcami miasta są muzułmanie, katolicy, luterańscy protestanci i rzadko wyznawcy tradycyjnej religii. Fizjonomię miasta wyznaczają liczne meczety.

Monsignor Yves Plumey , zamordowany3 września 1991, był dziadkiem wszystkich dzieci w mieście, zarówno muzułmanów, jak i chrześcijan. Jego grób znajduje się przed katedrą katolickiej misji Ngaoundéré. Notre Dame des Apotres katedra w N'Gaoundéré jest siedzibą diecezji katolickiej.

Turystyka

Las Mardok i góra Ngaoundéré to tylko niektóre z atrakcji turystycznych miasta. Jezioro Tizon , spadając Tello Idol świeże.

Osobowości związane z Ngaoundéré

Filatelistyka

W 1975 roku Zjednoczona Republika Kamerunu wydała znaczek 45  F poświęcony Kościołowi katolickiemu w Ngaoundéré.

W 1985 roku, jest ratusz z Ngaoundéré reprodukowane na znaczku 60  F .

Bibliografia

  1. Dekret n o  2008/025 z dnia 17 stycznia 2008 roku ustanawiające Wspólnoty Miejskiej Ngaoundéré w Kamerunie Tribune , n o  9018 piątek 18 stycznia 2008, s. 5
  2. MINATD - region Adamaoua
  3. Mapanet [1]
  4. Mapanet [2]
  5. Mapanet [3]
  6. Spisy ludności Kamerunu w 1976, 1987, 2005
  7. Amadou Hampâté Bâ , Imperium Fulani w Macinie
  8. Lamido w liczbie mnogiej to Lamibé .
  9. Ahmed Luqman , Les Lamidats du Grand Nord , sierpień 2009
  10. Oficjalna strona internetowa University of Ngaoundéré
  11. Dominique Jean, Pilotażowy projekt mleczarski Ngaoundéré , 1993
  12. Mathurin Petsoko, „  3 września 1991 r. W Ngaoundéré zamordowano Mgr Yves Plumey, pioniera katolicyzmu w Kamerunie Północnym  ”
  13. Katalog Yvert i Tellier , n o  593.
  14. Katalog Yvert Tellier i , n O  767

Załączniki

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

Ngaoundere I st Ngaoundéré II Ngaoundéré III