Zita z Lukki | |
Sainte Zita, witraż Félixa Gaudina w kościele Saint-Honoré d'Eylau w Paryżu. | |
Święty | |
---|---|
Narodziny | ok. 1218 Bozzano (Monsagrati) niedaleko Lukki , Republika Lukki |
Śmierć |
27 kwietnia 1278 Lukka , Republika Lukki |
Inne nazwy | Zite |
Narodowość | Włoski |
Czczony w | Kaplica św. Zyty w bazylice San Frediano in Lucca Oratorium św. Zyty w Bozzano |
Kanonizacja |
1696 przez Innocentego XII |
Czczony przez | Kościół Katolicki |
Przyjęcie | 27 kwietnia |
Atrybuty | Pęczek kluczy zwisający z jego paska i dzbanek |
Święty patron | Gospodynie, służba i pokojówki, miasto Lukka |
Saint Zita lub Saint Zite (° c. 1218 w pobliżu Lukki , † the27 kwietnia 1278w Lukce ) jest katolickim świętym, patronem gospodyń domowych, służących i służących.
W wieku dwunastu lat została umieszczona jako służąca u rodziny w mieście Lucca . Pozostaje w ich służbie aż do śmierci. Bardzo pobożna, znana jest z tego, że dała wiele znaków miłosierdzia najbiedniejszym. Jego hagiografia rejestruje cuda za jego życia. Kiedy zmarła w 1278 r., została szybko czczona przez ludność, a biskup diecezji zezwolił na jej oddanie, nawet jeśli oficjalnie kanonizowana została dopiero cztery wieki później, w 1696 r., przez papieża Innocentego XII . W 1955 r. papież Pius XII ogłosił jej patronem służących i służących .
Jego nabożeństwo rozprzestrzeniło się w całej Europie, a kilka kościołów nosi jego imię. Jego szczątki pogrzebowe zostały odnalezione w stanie nienaruszonym i umieszczone w oszklonym polowaniu w bazylice San Frediano w Lukce , gdzie jego zmumifikowane ciało jest ofiarowane do kultu wiernych. Zita obchodzona jest w Kościele katolickim 27 kwietnia . Pod jego opieką znajdują się dwa katolickie zgromadzenia zakonne.
Zita urodziła się około 1218 roku w wiosce Bozzano niedaleko Monsagrati, około piętnastu kilometrów od Lukki w republice o tej samej nazwie , w obecnym regionie Toskanii . Jego rodzice są biednymi robotnikami. Zitę wychowuje matka, cnotliwa i bardzo skromna kobieta. Zita, „od najmłodszych lat, był łagodny, skromny i posłuszny woli Boga . ” W wieku dwunastu lat została umieszczona jako służąca u rodziny Fatinellich w mieście Lucca.
Informacje biograficzne (o jego życiu w rodzinie Fatinellich) przekazują nam jego hagiografowie . Życie świętej jest tam opisane jako wzór życia cnotliwego: życie budujące poprzez jej posty, jej modlitwy i jej dobroć. Aby więc nie przeszkadzać w jej służbie, Zita wstawała wcześniej, żeby codziennie chodzić na mszę. Pościła, aby dać ubogą część swojego jedzenia, znosiła z cierpliwością i uśmiechem zazdrość innych służących, którzy czasem nawet fałszywie ją oskarżali. Podobno czasami ofiarowała swoje łóżko ubogim bezdomnym kobietom, śpiącym ze swojej strony na podłodze.
Jej hagiografowie donoszą, że przez długi czas była niesprawiedliwie oczerniana, przeciążana, poniżana, a czasem bita przez swoich panów lub innych służących za jej nadmierną życzliwość. Ale to zastraszanie nigdy nie zaszkodziło jego wewnętrznemu spokojowi, miłości okazywanej jego szydercom ani szacunku okazywanym jego pracodawcom. Dochodzą do wniosku, że „swoją pokorną i powściągliwą postawą Zita ostatecznie pokonała niegodziwość swoich panów i innych sług do tego stopnia, że powierzono jej wszystkie sprawy domu” .
Zita codziennie chodziła na mszę i poświęcała czas na cichą modlitwę na zakończenie mszy. Miała wielkie nabożeństwo do świętych, w szczególności do św. Marii Magdaleny i św. Jana Ewangelisty . Opisano również kilka cudów dokonanych za życia św. Zity.
Pod koniec życia Zita choruje (ma grypę) i idzie spać. Pięć dni później zmarła w pokoju z Fatinellim27 kwietnia 1272. Miała 60 lat. Podobno całe miasto przybyło „aby oddać hołd cnocie szanownego sługi” .
Zaraz po jego śmierci ludzie przychodzą modlić się przy jego grobie. Podobno cuda zostały osiągnięte za jego wstawiennictwem. Aby cztery lata po jej śmierci biskup Lukki zezwalał na publiczne nabożeństwo do zmarłego. Publiczny kult świętej Zity (nie była jeszcze kanonizowana) szybko rozprzestrzenił się we Włoszech , Hiszpanii , Anglii i całej Europie. Jego trumna jest otwierana kilkakrotnie: w 1446, 1581 i 1652. Za każdym razem jego ciało znajduje się w doskonałym stanie. Spośród cudów, które miały miejsce przy jego grobie, 150 zostało poddanych krytycznej analizie i protokołom.
Dopiero cztery wieki po jej śmierci Zita została oficjalnie kanonizowana przez papieża Innocentego XII w 1696 roku . Zita jest patronką miasta Lucca. W 1955 r. papież Pius XII ogłosił jej patronem służących i służących (kucharzy, kelnerów, kelnerek, pracowników domowych itp.). Zita jest reprezentowana jako atrybuty pęku kluczy zwisających z jej paska i dzbanka. Czasami jest wywoływany, aby znaleźć zagubione klucze.
Na górze Sagrati jego rodzinny dom (prosty domek kryty strzechą) został przekształcony w poświęcone mu oratorium. Poświęcono mu inne kościoły w Genui i Mediolanie . Jego zmumifikowane ciało jest nadal wystawione w jego relikwiarzu, umieszczonym w poświęconej mu kaplicy w bazylice San Frediano w Lukce.
W 1881 r. Francesco Faà di Bruno założył zgromadzenie zajmujące się społeczną i duchową promocją kobiet: Minimalne Siostry Matki Bożej Sufrażystki , którą objął patronatem św. Zity. Zgromadzenie Sióstr Oblatek Ducha Świętego założone w Lukce w 1882 roku przez bł. Hélène Guerra znane jest również jako instytut Saint-Zita .
W 1892 r. książę Robert I Parmy nazwał swoje siedemnaste dziecko Zitą na cześć świętego. Cesarzowa Austrii i Królowa Węgier przez małżeństwo z cesarzem austriackim Karolem I , beatyfikowana w 2004 roku, jej proces beatyfikacyjny został otwarty w 2009 roku.
Jego święto jest ustalone na 27 kwietnia według Martyrologium Rzymskiego .
Poeci Fazio degli Uberti (w Dittamonde, III, 6) i Dante (w piekle , XXI, 38) używają terminu Święta Zita na określenie miasta Lukka.
Najstarsza biografia, że mamy przechowywany jest rękopis anonimowy należący do rodziny Fatinelli który został opublikowany w 1688 roku w Ferrarze przez M gr Fatinelli, Vita beatf ZITF virginis Lucensis ex vetustissimo Codice manuscripto fideliter transumpta . Pełniejszą biografię opublikowano w Lukce w 1752 r.: Vita e miracoli di S. Zita vergine lucchese .