Zapping jest w języku znajomy , sposób na oglądanie telewizji zmiany regularnego łańcucha , a zwykle z dużą częstotliwością, aby wybrać program, że widz uzna za spełniającego oglądać. Powszechną praktyką jest włączanie się podczas przerw na reklamy .
W Quebecu , ze względu na zbyt angielskie brzmienie, termin „zapping” został porzucony na rzecz zappage , który jest zbudowany w ten sam sposób, ale poprzez zastąpienie przyrostka „ -ing ” przez „ -age ”. Używa się tam również potocznego określenia „pitonnage”.
Przedstawiono również kilka innych sugestii („skok łańcuchowy”, „skok łańcuchowy”, „skok guzika”, „skok”, „brzdąkanie”), jednak bez potwierdzenia ich użycia.
Ta praktyka rozprzestrzeniła się szeroko dzięki pojawieniu się pilota : jest to również powód, dla którego czasami nazywany jest zappette .
Przyczynił się również do wzrostu liczby dostępnych kanałów wraz z demokratyzacją telewizji kablowej , satelitarnej , ADSL lub cyfrowej sieci naziemnej . Te nowe tryby telewizyjne oferują również zapperowi narzędzie, które ułatwia jego zadanie: mozaikę programów. Jest to interfejs prezentujący jednocześnie, na podzielonym ekranie , wszystkie aktualnie nadawane programy; użytkownik musi jedynie przesunąć kursor za pomocą strzałek, aby wybrać źródło dźwięku, którego chce słuchać, i sprawdzić, czy program mu odpowiada.
Zapping cierpi z powodu konotacji z lenistwa lub nawet nieuwagi i nadpobudliwość . Niektórzy obserwatorzy uważają tę praktykę za symptomatyczną dla ewolucji społeczeństw w kierunku konsumpcji jednorazowej , w tym wyborów intelektualnych. Jest to zatem na przykład kwestia „ ideologicznego zappingu ” lub „ kulturowego ”.
Mówimy również przez analogię o zappingu czegoś (tematu w rozmowie, zadania do wykonania) lub kogoś, aby opisać fakt ignorowania lub zapominania o tym i przechodzenia dalej.
Pojawienie się magnetowidów, a potem numeriskopów , doprowadziło do rozwoju innego rodzaju zappingu, zipowania : fakt, że podczas odtwarzania nagrania, przyspieszenie czytania podczas przerw reklamowych, w celu szybszego przywrócenia kontynuacji jego programu .
Zapping znajduje w sieci odpowiednik w fakcie „surfowania”, to znaczy przechodzenia z witryny do witryny za pomocą hiperłączy , często bez zbytniego zwlekania.
Te skanery radiowe i skanery portów komputer również wykorzystać tę samą zasadę, skacząc odpowiednio częstotliwość częstotliwość i port port.
Jest to skłonność, którą widzowie muszą pominąć, co skłoniło kilka krajów w Ameryce Północnej do wybrania standardu ATSC zamiast DVB dla naziemnej telewizji cyfrowej. Rzeczywiście, pierwszy jest w stanie dostroić sygnał i rozpocząć jego dekodowanie w ciągu około sekundy , podczas gdy drugi może zająć kilka sekund.
Ponadto zapping może generować napięcia, gdy kilka osób ogląda ten sam telewizor, a jedna z nich przechodzi na inny kanał bez uzyskania zgody innych, a ta ostatnia zostaje następnie pozbawiona programu, który ogląda.
Według Philippe'a Vandela , który używa tego terminu w miesięczniku Actuel d 'Kwiecień 1986, francuskie „zapping” pochodzi od angielskiego czasownika „ to zap ”, utworzonego z onomatopei . Ten czasownik był używany w latach 80. przez amerykańskich reklamodawców w obliczu zmiany nawyku oglądania reklam telewizyjnych od czasu pojawienia się pilota w domach. Odnieśli się do komiksu, który czytali w dzieciństwie, Bucka Rogersa , którego bohater miał w swoim statku kosmicznym „promień śmierci”, który zabił jego przeciwników za pomocą „zap!”. ”. W efekcie zmiana kanału przed reklamą „zabiła” ją.
Co za tym idzie, o Zapping jest rodzajem programu lub kronika, w której są edytowane , niekiedy z uwagami o głosowa przejęcia lub nawet o gospodarzu w zestawie , kolejnych sekwencji mających wspólną cechę: humor (możemy wtedy mówić o blooper ), temat, którym się zajmują, fakt nadawania w tym samym okresie lub na tym samym kanale itp. To w pewnym sensie telewizyjny przegląd prasy , którego autor rzuca się zamiast widza.
Kilka czasopism drukowanych, szczególnie te specjalizujące się w wiadomościach telewizyjnych, oferuje podobne sekcje ze zrzutami ekranu wraz z transkrypcją akcji i dialogami.
Włoski program telewizyjny Blob był pionierem i odniósł natychmiastowy sukces. Najpierw wyemitowano17 kwietnia 1898i szybko przyjęty przez Canal + ( Le Zapping ). Canal + rozpowszechni ten format w innych krajach europejskich.
Format jest również szeroko stosowany w Internecie; niezależnie od tego, czy są to fragmenty programów telewizyjnych, czy też zappings oparte wyłącznie na innych filmach wideo znalezionych w Internecie (we Francji; Koreusity, Le Zap de Spi0n lub niektóre kanały na YouTube). Mieszanie dwóch źródeł (internetu i telewizji) w celu wywołania zappingu nie jest powszechne.