Wiceprzewodniczący La Jeune Gravure Contemporaine |
---|
Narodziny |
19 sierpnia 1890 r Fontainebleau |
---|---|
Śmierć |
22 kwietnia 1969(w wieku 78 lat) Paryż |
Narodowość | Francuski |
Dom | Paryż |
Trening | Akademia Juliana |
Zajęcia | Malarz , rytownik , pisarz |
Małżonka | Jeanne Rosoy |
Członkiem | Młoda rycina współczesna |
---|---|
Różnica | Oficer Legii Honorowej |
Archiwum prowadzone przez | Archiwa departamentalne Yvelines (166J, Ms 124-127; 3060-3062) |
Yves Émile Henri François Alix , ur19 sierpnia 1890 rw Fontainebleau i zmarł dnia22 kwietnia 1969w Paryżu jest francuskim malarzem , rytownikiem i pisarzem .
Syn weterynarza eskadry wojskowej Eugène Alix, Yves Alix urodził się dnia 19 sierpnia 1890 rw Fontainebleau
Yves Alix namalował swój pierwszy obraz Bord du canal w Saint Michel w 1905 roku, a dwa lata później, po uzyskaniu matury, przez kilka miesięcy brał lekcje rysunku w Angers . Został przyjęty do Académie Julian w Paryżu , mieście, którego nigdy nie opuści, i uzyskał egzamin wstępny do École des Beaux-Arts de Paris . W 1909 wstąpił do Académie Ranson, gdzie nauczali Maurice Denis i Pierre Bonnard , a jego kolegami z klasy byli Roger de La Fresnaye , Édouard Goerg i Louis Latapie . Sam został tam nauczycielem rysunku w 1918 roku i poznał Charlotte Marchal, którą poślubił w 1919 roku . W ten sposób powstanie w 1926 r . Międzynarodowe Biuro Sztuki Francuskiej, w którym malarz uczestniczy, a na początku lat 30. połączy siły z Louisem Sognotem , wstępując do Związku Artystów Współczesnych.
Od 1912 Yves Alix brał udział w Salon des Indépendants , gdzie został członkiem komitetu w 1919 , oraz w Salon d'Automne , gdzie został członkiem w 1921 . Jego pierwsze wystawy osobiste miały miejsce w 1921 w Galerie La Licorne w Paryżu, w 1922 w Galerie Le Centaure w Brukseli oraz w Galerie Drouet w Paryżu, w 1923 w Galerie Marcel Bernheim w Paryżu z André Favory , Wilhelm Gimmi , Marcel Roche i Henry de Waroquier oraz w Galerii Van Deene w Amsterdamie z Conradem Kickertem, Albertem Huyotem , Marcelem Gromaire , Valdo Barbeyem i André Dunoyerem de Segonzac . W 1925 został prezesem Stowarzyszenia Profesjonalnych Malarzy i Grawerów, aw 1928 wiceprezesem Młodego Współczesnego Grawerowania, gdzie pracował u boku Étienne'a Cournaulta , Amédée de La Patellière , Roberta Lotirona i Louisa-Josepha Soulasa .
Malarz bardzo wcześnie odkrył swoje ulubione krainy: Saint-Tropez w 1914 (gdzie kupił dom w 1947 ), Ploumanac'h w Bretanii w 1918 , Grecję w 1934 i Włochy w 1935 i szybko zyskał przyjaźń wielu artystów : André Lhote w 1911 , Jean Émile Laboureur w 1919 i Jacques Villon w 1938 .
Yves Alix został mianowany Kawalerem Legii Honorowej w 1934 roku i awansowany na oficera tego samego Orderu w 1951 roku .
W czasie II wojny światowej wspierał młodych artystów, takich jak Gustave Singier , Alfred Manessier , Jean Bazaine i Jean Le Moal .
Yves Alix zmarł dnia 22 kwietnia 1969w 13 th arrondissement z Paryża . Jego żona Charlotte zmarła w 1987 roku.
Po graficznego początku Yves Alix zainteresował się kubizmem w 1913 roku , stosując swoje osobiste interpretacje do niego, ale zachowując jego odcienie. W latach 20. i 30. twórczość artysty naznaczona będzie powrotem do pewnego klasycyzmu prowadzącego do okresu ekspresjonizmu, a następnie pociągu do natury. Wreszcie od 1946 r. jasna barwa, konstrukcja i uproszczenie linii będą kierować pracą malarza przez trzy dekady.
Wraz z kreacjami malarsko-graficznymi artysta tworzy scenografię i kostiumy do przedstawień dzieł Moliera , Henri Bernsteina , Williama Szekspira , Maurice'a Ravela i Richarda Wagnera . Wyprodukował dekoracje ścienne dla liniowca Normandie , pawilonu na Międzynarodową Wystawę w 1937 roku oraz dla hotelu La Colombe d'Or w Saint-Paul-de-Vence . Yves Alix jest autorem ilustracji do dzieł Sofoklesa , Henry'ego de Montherlanta , Fernanda Fleureta , Alphonse'a Daudeta . Projektował modele dla Mobilier national , karykatury do gobelinów dla fabryki Gobelins i dla Aubusson .
W 1939 roku ukończył opracowanie Notatki o sztuce, 1912-1940: świadectwo , spojrzeć na dzieła malarzy znał w latach 1912 i 1939 .
Od 1912 roku jego prace prezentowane były w Salonach, na stu wystawach zbiorowych oraz na dwudziestu ośmiu wystawach osobistych. Jego obrazy znajdują się w wielu kolekcjach publicznych w Paryżu w Narodowym Muzeum Sztuki Nowoczesnej , w Muzeum Sztuki Nowoczesnej Miasta Paryża , w Narodowym Funduszu Sztuki Współczesnej , w Albi w Muzeum Toulouse-Lautrec , w Amiens , w Épinal , w La Rochelle , w Muzeum Sztuk Pięknych w Lyonie , w Orleanie , w Pont-Aven , a także za granicą w Algierze , Dżakarcie , Moskwie , Rabacie , Rydze , Skopje i Tokio .