Xu Yi
Xu Yi
Xu Yi ( chiński uproszczony :徐仪 ; tradycyjnych Chińczyków :徐儀 ; pinyin : Xu Yi ) to kompozytor urodzony 4 października 1963 w Nanjing , prowincji w Jiangsu w Chinach .
Biografia
Xu Yi zaczął grać na chińskich skrzypcach, erhu , w bardzo młodym wieku. Wstąpiła do Konserwatorium Muzycznego w Szanghaju, gdzie kontynuowała naukę na erhu , a następnie wstąpiła do klasy kompozycji . W wieku 22 lat została profesorem w zakładzie. Po przyjeździe do Francji w 1988 roku uczęszczała na kurs kompozycji i muzyki komputerowej w IRCAM (1990/1991). Wróciła do CNSMD w Paryżu, gdzie studiowała pod kierunkiem Gérarda Griseya i Ivo Maleca, aw 1994 roku zdobyła pierwszą nagrodę za kompozycję. W latach 1996-1998 rezydowała w Villa Medicis , po uzyskaniu Prix de Rome stając się tym samym pierwszy kompozytor chińskiego pochodzenia, który zdobył Prix de Rome. Jest profesorem kompozycji w Conservatoire national de Région de Cergy-Pontoise (od 2001 do 2003).
Jest gościnnym profesorem kompozycji w Konserwatorium w Szanghaju (od 2005 do 2010). Mieszka we Francji i jest gościnnym profesorem kompozycji w Konserwatorium Wuhan .
Xu Yi otrzymywał zamówienia od państwa francuskiego, Radio France, licznych festiwali i zespołów we Francji, Chinach, Anglii, Szwajcarii, Włoszech i USA. Skomponowała około pięćdziesięciu utworów, które były transmitowane i wykonywane na różnych festiwalach w Europie, Chinach, Japonii, Stanach Zjednoczonych, Brazylii i Kanadzie. Jego dzieło Le Plein du vide (盈 与 虚), wyprodukowane w Grame (Center national de création Mmsicale, przy CNSMD w Lyonie), znalazło się w programie opcji muzycznych na maturze 2006 i 2007. Jego prace są publikowane głównie przez Éditions Henryk Mnich.
kreacja
Jest kompozytorką muzyki współczesnej, gdzie miksuje instrumenty zachodnie i wschodnie. W swojej pracy, pod wpływem różnych zasad taoizmu, stara się stworzyć więź między Wschodem a Zachodem. Jest częścią ruchu chińskich kompozytorów pokolenia Nowej Fali (新潮, xīncháo ).
W operze „Wu Zetian – Cesarzowa między Ziemią a Niebem”, która rozpoczęła się podczas XIII edycji Rencontres Internationales de Composition de Cergy-Pontoise , we współpracy z Uniwersytetem Cergy-Pontoise , ożywia los jedynego Cesarzowa Chin Wu Zetian z dynastii Tang . Xu Yi łączy to, śpiewane głosy bohaterów, z chińskim podkładem głosowym starszego cesarza Taizong . Elektronika akcentuje instrumenty, w których ważną rolę odgrywa perkusja. Przemiany głosów mówionych i śpiewanych następują po sobie.
W swoim solowym balecie „ Pasja Medei ” używa także dużego zespołu chińskiej perkusji; Chińskie bębny, tomy, gongi , różne klawisze, chińska misa i gigantyczny drewniany klocek.
Pracuje
- 1982: Małe żaby na zespół erhu (skrzypce chińskie);
- 1984: Pusta Dolina na flet chiński, zheng (chińska cytra) i set-gong;
- 1985: Hanshan Temple na sopran i 3 chińskie instrumenty;
- 1986: Symfonieta na dużą orkiestrę;
- 1987: Ruch wewnętrzny na sopran, klarnet , altówkę i fortepian ;
- 1988: Duch poetycki na erhu (chińskie skrzypce) i chińską orkiestrę;
- 1991: Tao1 na 6 instrumentów;
- 1991: Tui na kontrabas i cyfrową stację stereo audio;
- 1992: Lustro / pył na altówkę główną i 9 instrumentów;
- 1993: opera Król drzew wypowiadana w 1 akcie (3 obrazy), na dyrygenta, 3 aktorów i 8 muzyków;
- 1993: Wang na flet solo, trio smyczkowe i perkusję;
- 1993: Yi na trio smyczkowe;
- 1994: Huntun na 5 przestrzennych grup instrumentalnych;
- 1995: Gu yin na flet i perkusję (na zamówienie Radio France );
- 1996: Solo na flet solo;
- 1996: Wou Wei na flet basowy i trąbkę ;
- 1996: Xiao-yao-you na 12 instrumentów przestrzenne urządzenie elektroniczne w ośmiu utworach;
- 1997: Echo głębi ziemi na 5 instrumentów perkusyjnych;
- 1997: Le Plein du vide (盈 与 虚) na 14 instrumentów i elektroniczne urządzenie przestrzenne w ośmiu utworach, przez Contemporary Orchestral Ensemble z Lyonu pod dyrekcją Daniela Kawki ;
- 1997: Tian yun Mélodrama, na 1 narratora i 8 instrumentów;
- 1999: Crue d'automne poemat sceniczny, na narratora, wideo, 6 muzyków i elektroniczne urządzenie przestrzenne w ośmiu utworach (komisja państwowa);
- 2000: Da gui ku pamięci Gérarda Griseya na flet, klarnet, perkusję, skrzypce i wiolonczelę (komisja państwowa);
- 2001: Dialogue d'amore na sopran, chór dziecięcy i 13 instrumentów (na zamówienie Radio France);
- 2001: Burza na Azję w koncercie film niemy dla filmu Wsiewołoda Poudovkine'a , 7 muzyków i elektronikę przestrzenną (na zamówienie Luwru);
- 2002: Wariacje na temat YGSD na pipę i 8 instrumentów;
- 2002: Podróż po wnętrzu na 6 instrumentów i elektroniczne urządzenie przestrzenne (zamówienie państwowe);
- 2003: Boski niemy film w koncercie, za niemy film Wu Yongganga , 10 instrumentów i przestrzenne urządzenie elektroniczne (na zamówienie Arte );
- 2004: 1 + 1 = 3 na 11 instrumentów perkusyjnych (kolejność stanowa);
- 2004: Da Xu na 6 instrumentów (na zamówienie Radio France );
- 2004: Pipa yin na 6 instrumentów (prowizja od „ Kobiety w muzyce (en) ”, Londyn);
- 2005: Tai na zheng i orkiestrę (na zamówienie Konserwatorium w Szanghaju);
- 2006: Cohesion na klarnet, 4 saksofony, 6 dętych i 7 dziecięcych grup przestrzennych z perkusją (na zamówienie Ariam Île-de-France i Adiam Val-d'Oise ;
- 2007: Guo feng na 4 muzyków i elektroniczne urządzenie przestrzenne (zamówienie państwowe);
- 2008: Dan na sześć instrumentów;
- 2009: Qing na altówkę solo (na zamówienie Pro Helvetia Switzerland);
- 2010: Le Ciel Burns na mezzosopran i perkusję;
- 2010: Liao na perkusję solo;
- 2010: Zhiyin na wiolonczelę solo;
- 2011: Si He na qin, flet, wiolonczelę i perkusję (na zamówienie Konserwatorium w Szanghaju i Shanghai Cultural Foundation);
- 2012: La joie du ciel na 5 głosów żeńskich a capella (na zamówienie zespołu De Caelis );
- 2013: Pasja według Medei na 1 tancerza, 1 flecistę, 1 perkusistę i zespół 11 muzyków (na zamówienie miasta Paryż);
- 2014: Cesarzowa Wu Zetian Drama Lyrique w 3 aktach (zamówienie państwowe), Libretto: Agnès Marietta na trzy śpiewaczki, aktorkę, chór młodych dziewcząt, zespół siedmiu muzyków i urządzenie elektroniczne uprzestrzennione w wielościeżce;
- 2014: Ombres na skrzypce solo (na zamówienie miasta Paryż);
- 2015: Bœuf na perkusję solo (na zamówienie miasta Paryż);
- 2015: Chant des muses na sopran, 3 tenory, chór i 13 instrumentów (komisja COSU);
- 2016: Chu Feng - Shangpian, za xiao i xun , guqin , perkusję, bianqing i bianzhong (prowizja Konserwatorium Wuhan);
- 2016: Chu Feng - Xiapian, za di i xiao, shang bass, guzheng, pipa , 2 instrumenty perkusyjne, bianqing i bianzhong (zamówienie Konserwatorium Muzycznego Wuhan );
- 2017: Aquilone lontano na kwartet smyczkowy (na zamówienie ProQuartet i Philharmonie de Paris );
- 2017: Rezonans roślinny dla orkiestry łokciowej, wideo i uprzestrzennione urządzenie elektroniczne w wielościeżkowym (zamówienie ENS z Lyonu );
- 2018: Miniatura Ody aux nimf na kwartet smyczkowy (na zamówienie ProQuartet);
- 2018: Saveur na perkusję solo i taniec solo;
- 2018: Dwie rotacje na altówkę i perkusję;
- 2019: Métamorphoses du serpent blanc , Conte lyrique en six chants (komisja państwowa), Laure Gauthier : tekst i wiersz w języku francuskim; Xu Yi: wiersze po chińsku, na sopran, mezzosopran, mistrzostwo, mały chór dziecięcy, sześć instrumentów i urządzenie elektroniczne uprzestrzennione wielościeżkowo.
Dyskografia
- 2013: Si He na qin , flet, wiolonczelę i perkusję (9 min), China Record Co. Shanghai;
- 2005: Tai , Na zheng i orkiestrę, (11 min) Shanghai Conservatory of Music 2005;
- 1999: Le Plein du vide , Wang , Yi , Echo głębi ziemi , Gu Yin , Xiao-Yao-You (70 min) Radio France / MSZ / Villa Medicis 1999, MSZ 216032 HMCD 73;
- 1994: Huntun 1994 (13 min) Na 5 przestrzennych grup instrumentalnych. Dni składu, CNSMP 1994;
- 1988: Duch poetycki , 1983-1988 (26 min) Koncert na erhu (starochiński) i orkiestrę, Fu Mao Record Co. Tajwan, 1988, Fu jian Record Co. XCD-93014/1993, 1994;
- 1986: Empty Valley , 1984 (7 min) Na chiński flet, zheng i set-gong, China Record Co. Shanghai, 1986;
- 1982: Petites grenouilles , 1982 (6 min), na zespół erhu (starochińskiego), China Record Co. Shanghai, 1982.
Załączniki
Uwagi i referencje
-
" Xu Yu " , na Brahms.IRCAM ,13 października 2020 r.
-
Arnaud Merlin, „ Xu Yi, chińska dusza, francuskie serce ” , o France Musique ,22 marca 2017 r.
-
" Mieszkańcy Académie de France w Rzymie " , na musimem.com
-
(zh) , “ 【当代 女性 作曲家 ✘ 002 徐 仪 Xu Yi ” , on知 乎
-
Jerome Dorival " " Le Plein du vide "Xu Yi estetyczny i analityczne badanie ", Tempus perfectum , Symétrie, N O 1Marzec 2006( przeczytaj online )
-
„ Pieśń Muz, ostatnie dzieło Xu Yi ” , o edukacji muzycznej
-
Michèle Tosi, „ Trzynasta edycja Międzynarodowych Spotkań Kompozytorskich Cergy-Pontoise między Ziemią a Niebem ” , o ResMusica ,10 kwietnia 2014
-
Michèle Tosi, „ Pasja według Medei Xu Yi na scenie MPAA ” , w ResMusica ,25 listopada 2013 r.
-
„ Xu Yi (1963) Le Plein du Vide (1997) ” , na IRCAM
Bibliografia
- Jean-claire Vançon, Chinese Soul i francuski Cœuf: Le plein du vide de xu Yi - Analyze , Paris, H. Lemoine,kwiecień 2006, 46 s. ( prezentacja online )
Wideografia
Linki zewnętrzne