Xavier Coppolani

Xavier Coppolani Obraz w Infoboksie. Biografia
Narodziny 2 lutego 1866
Marignana
Śmierć 12 maja 1905(w wieku 39 lat)
Tidjikdja
Narodowości senegalski
francuski
Czynność Administrator kolonialny

Xavier Coppolani , ur.2 lutego 1866w Marignana ( Korsyka ) i zmarł dnia12 maja 1905w Tidjikdja ( Mauretania ), jest francuskim administratorem kolonialnym , założycielem terytorium Mauretanii, jest uważany za „Rozjemcę Mauretanii”. Utworzone terytorium będzie nazywane „Zachodnią Mauretanią”. Rozciąga się od prawego brzegu Senegalu, przez regiony między Kayes i Timbuktu, a skończywszy na przylądku Juby.

Początki

Syn korsykańskiego kolonisty Dominique, zamieszkałego w Sidi Mérouane niedaleko Konstantyna , Xavier Coppolani spędził okres dojrzewania w Algierii i studiował w Szkole Normalnej Konstantyna.

Po wykonywaniu dorywczych prac w lokalnej administracji, w kwietniu 1889 został mianowany sekretarzem generalnym mieszanej gminy Oued Cherf. Tam został wtajemniczony w psychologię muzułmańską, nauczył się arabskiego i odkrył wpływ bractw muzułmańskich. W 1893 roku opublikował monografię na Ammaria, braterstwa utworzonego na początku XIX -go  wieku przez Sidi Ammar bin Senna lokalnego świętego człowieka.

Znajduje sposób, który naznaczy jego istnienie, mający wpłynąć na jąkającą się rdzenną politykę Francji w Maghrebie . Pisze dla średnich władców Algierii: „W kraju muzułmańskim słowo religia zastępuje słowo ojczyzna. Islam jest jeden. Ilekroć dotyka się go w dowolnym miejscu na terytorium, na którym jest ustanowiony, skutki są odczuwalne wszędzie tam, gdzie są wierzący ”.

Zdobył pewną władzę, wzmocnioną przez mianowanie go do służby do spraw tubylczych i personelu wojskowego w Algierze w 1896 roku . Został asystentem Octave Deponta, z którym podjął studia nad muzułmańskimi bractwami religijnymi, o których mowa w pracy opublikowanej we wrześniu 1898 roku .

Doktryna

Uważa on, że ekspansja kolonialna nie może się odbyć bez zrozumienia lokalnych kultur i zwyczajów dla dobrego zrozumienia między administracją kolonialną a skolonizowanymi ludami. Innowacyjnym pomysłem Xaviera Coppolaniego jest zatem zbliżenie między władzą kolonialną a przywódcami religijnymi w celu dotarcia do dużej części rdzennej ludności.


W 1901 był autorem „Planu pacyfikacji” regionów Maurów, który został przyjęty przez rząd francuski. Jest więc inspirowany pacyfikacji Madagaskaru przez Josepha Gallieni

Nazywano go „czarownikiem”, ponieważ wykorzystał swoją wiedzę o kulturach arabskich i islamskich, aby ekspansja kolonialna odbywała się z szacunkiem dla kultur i wierzeń, a plemiona Mauretanii zaakceptowały administrację znającą ich zwyczaje.

Kariera

Zgłosił swoją doktrynę do francuskiego Sudanie w 1898 - 1899 , zwany przez generała de Trentinian , ówczesnego gubernatora tej francuskiej kolonii w Afryce Zachodniej. Po raz pierwszy zamierza wprowadzić w życie swoje idee, które do tej pory pozostawały teoretyczne.

Po opuszczeniu Saint Louis nawiązał pokojowy kontakt z mauretańskimi plemionami Hodh i Azaouad . „Został dobrze przyjęty przez Maurów, którym narzucił jego wysoki wzrost, jego obecność, życzliwość, ale przede wszystkim znajomość ich języka i religii” – zauważa Geneviève Désiré-Vuillemin, jego biograf. Uzyska przynależność kilku plemion, penetruje Timbuktu, ale zawodzi przed Araouane .

Powołany kolejno do dyrekcji służby do spraw muzułmańskich ministerstwa kolonii, a następnie do specjalnej służby do spraw mauretańskich w Senegalu , będzie kierował polityką określoną w jego „Ogólnym planie organizacji plemion mauretańskich”.

Wraz z Copollani, pierwsza faza francuskiego założenia będzie miała miejsce w regionach położonych na północnym brzegu rzeki Senegal wraz z założeniem Trarza w 1903 , Brakna w 1904 i Tagant w 1905 . Prześle raporty do Ernesta Roume, gubernatora AOF o jego pokojowej penetracji.

Prezydent Waldeck-Rousseau powierzył mu misję stworzenia na Saharze Zachodniej (nie mylić z obecnym terytorium o tej samej nazwie) terytorium, które nazwano Mauretanią (1904). Będzie więc jej założycielem i administratorem. Po raz kolejny zdobędzie zaufanie niektórych plemion.

Będzie sprzeciwiał się w Mauretanii swoim trzem głównym maratończykom:

Cheikh Ma al Aynin spróbuje przeciwstawić się dwóm innym maratończykom, a także francuskiej ekspansji kolonialnej. Jak sugerował Faidherbe pięćdziesiąt lat wcześniej, kluczem do pacyfikacji Mauretanii był Adrar. Ale Szejk al Aynin My preferowane militarnie i uznał zwierzchnictwo króla Maroka w Mauretanii (silne zastrzeżenia do XX th  wieku).

Podczas gdy Coppolani przygotowywał marsz w kierunku Adrar, został zabity, 12 maja 1905w Tidjikdja przez grupę dowodzoną przez Sidi Seghira Oulda Moulay Zeina, ponieważ obce mocarstwa i kupcy z Saint-Louis (Senegal) prowadzili mniej lub bardziej legalny handel bronią i niewolnikami i sprzeciwiali się pacyfikacji tego regionu. Zginął w ramionach swojego najlepszego przyjaciela Roberta Randau, z którym walczył przeciwko niewolnictwu we francuskim Sudanie. Robert Randau opisuje te fakty w powieści Les Explorateurs (Sansot, 1911; Albin Michel, 1929) oraz w swojej biografii Coppolaniego ( Un Corse d'Algérie chez les hommes blancs: Xavier Coppolani the pacifier , Algier, Imbert, 1939). Jego grób nadal znajduje się w Tidjikdja.

Cheikh Ma al Aynin będzie kontynuował rajdy innych maratończyków dzięki obietnicom Maroka. W 1908 r. pułkownik Gouraud obejmie kierownictwo sił zbrojnych na terytorium Mauretanii utworzonym w 1904 r. Będzie to koniec doktryny Coppolaniego.

Publikacje

Jest współautorem wraz z Octave Depont podręcznika: Muzułmańskie bractwa religijne pod patronatem Julesa Cambona , Generalnego Gubernatora Algierii.

Według niego to nie islam sprzeciwia się kolonizacji, ale wielość bractw, które postrzega jako sekty. Uważa, że ​​maratończycy są „muzułmańskimi mnichami” pośrednikami między Bogiem a wiernymi, których fanatyzują. Coppolani uważa, że ​​należy ograniczać ich wpływ słowem, a nie bronią. Odniesie sukces we francuskim Sudanie i osiągnie pewne wyniki w Mauretanii.

Jego raport dla Ernesta Roume nosi tytuł: Misja organizacji terytoriów Tagant (Listopad 1903, maj 1904) .

Pośmiertne hołdy i pomniki

W jego rodzinnej wiosce, w miejscowości Pughjola, wzniesiono pomnik ku czci Xaviera Coppolaniego .

Uwagi i referencje

  1. (en) Plan pacyfikacji Mauretanii przez francuską administrację kolonialną.
  2. Książka G. Coppolaniego - patrz bibliografia
  3. Zobacz link wewnętrzny Louis Henri de Gueydon na temat gmin mieszanych.
  4. Philippe Decraene, François Zuccarelli , WIELCY SAHARIENS, odkrywanie pustyni pustyń , Denoël, Francuska kolonialna przygoda, 1994, 270 stron
  5. Artykuł z bibliomonde.com
  6. Spółka handlowa Saint-Louis
  7. Książka M me Désiré-Vuillemin - patrz bibliografia
  8. Gérard Crespo, „Robert Randau i społeczeństwo kolonialne w okresie międzywojennym”, we francuskich pisarzach z Algierii , Kailash, 2008, s.  220
  9. Pełny tekst o Gallicy [1]

Zobacz również

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne