Administracja kolonialna

W przypadku osad (terytorium kolonialne, na którym znajduje się wielu mieszkańców metropolii), przestrzegane są dwie zasady:

• Asymilacja kolonialna  : polityka polegająca na zaprzeczaniu istnieniu „  podrzędnych ras ” i która pragnie przyciągnąć rdzenną ludność do cywilizacji metropolii .

• Stowarzyszenie: polityka polegająca na poszanowaniu lokalnych zwyczajów i pozwalaniu tubylcom na samodzielne rządzenie. Angielskie wyrażenie to „  Reguła pośrednia  ”.

W koloniach eksploatacyjnych (przykłady: Francuska Afryka Zachodnia i Indochiny dla Francji) kolonia dostarcza surowce metropolii; administracja jest więc zadowolona z budowy infrastruktury: kolei, portów ... i narzucenia jej waluty.

W koloniach brytyjskich obecna jest polityka zrzeszania się. Dominion to brytyjska kolonia, która ma prawo do kierowania się jednak uznając władzę brytyjską (1931: utworzenie Commonwealth stowarzyszenia szeregu dominiów ( Kanada , Indie ...) Protektorat  : kolonie administrowanych przez rodzimych wodzów ale pomocy doradców Brytyjskich.

Powiązane artykuły

• Terra nullius , doktryna odkrycia , kolonializm , kolonizacja , dekolonizacja , neokolonializm , prawo narodów do samostanowienia
• Prawo kolonialne
• Arthur Girault

Studia teoretyczne

• Studia postkolonialne , studia dekolonialne , wojny historyczne

Administracja kolonialna. Plan 1) system angielski 2) system francuski. 3) system portugalski i hiszpański

Uwagi i odniesienia

• Louis Rolland i Pierre Lampué , Prawo Overseas , Dalloz, 3 th  edition, Paris, 1959.

Źródła

• Administracje kolonialne XIX - XX wiek, Szkic porównawczej historii Kolokwium Instytutu Historii Współczesności (CNRS) z osiemnastoma referatami pod kierunkiem Samya El Mechat , University Press of Rennes , 2009