Weltdeutsch , co oznacza uniwersalny niemiecki , to nazwa kilku języków stworzonych podczas I wojny światowej, którą można porównać do Wede Baumana i Weltdeutscha N. Lichtensteina. Są to odmiany uproszczonego języka niemieckiego, który powinien był działać w interesie Niemiec jako międzynarodowa lingua franca . Oczekiwano specjalnych korzyści w niemieckich koloniach i protektoratach.
Najbardziej znana jest historia Wilhelma Ostwalda , niemiecko-bałtyckiego naukowca i laureata Nagrody Nobla, który wniósł istotny wkład zarówno do interlingwistyki w ogóle, jak i do rozwoju esperanto i ido ; w 1915 r., wciągnięty w postawę bardzo nacjonalistyczną, zaproponował hegemoniczny wariant skonstruowanego języka, który nazwał Weltdeutsch. Jego propozycje nie wychodziły jednak poza teorię. W kwestii „uproszczonego niemieckiego” powiedział: „W tej dziedzinie musimy wyeliminować wszystkie niepotrzebne komplikacje, wszystko to, co jest tak ekscytujące dla estetyki i bogactwa języka, ale tak bardzo utrudnia naukę. […] ”. Dokładniej mówiąc, po prostu sprecyzowano, że zezwoli tylko na jeden element (taki jak „z”) i usunie dźwięki ä, ö, ü, a także dwuznaki lub trygramy, takie jak ch i sch; zamiast z, moglibyśmy napisać ts. Jak dotąd w jego pismach nie znaleziono dalszych szczegółów. Prawdopodobnie nigdy nie opracował dokładnie projektu. Jest to tym bardziej prawdopodobne, że w swojej książce Die Forderung des Tages z 1910 roku wyraził największe zastrzeżenia wobec przyjęcia języka narodowego jako lingua franca .
Dziesięć lat później 29 września 1926w dzienniku Vossische Zeitung mówił o potrzebie stworzenia nowego języka międzynarodowego. Sztuczny język Weltdeutsch jest oparty na języku niemieckim . Pozwoliło Baumann stworzyć swój Weltpitshn i jego Oiropa Pitshn . Język ten ledwo wyszedł poza etap projektu i został porzucony pod koniec wojny. Jego wynalazca pod koniec życia powrócił do języka Ido , który pomógł rozwinąć przed wojną.