Walter Simons | |
Walter Simons w 1931 roku. | |
Funkcje | |
---|---|
Prezydent Rzeszy (tymczasowo) | |
12 marca - 12 maja 1925 ( 2 miesiące ) |
|
Kanclerz | Hans Luther |
Poprzednik |
Friedrich Ebert Hans Luther (tymczasowo) |
Następca | Paul von Hindenburg |
Minister Spraw Zagranicznych Rzeszy | |
24 czerwca 1920 r - 4 maja 1921 ( 10 miesięcy i 10 dni ) |
|
Kanclerz | Constantin Fehrenbach |
Rząd | Fehrenbach |
Poprzednik | Adolf Köster |
Następca | Friedrich Rosen |
Biografia | |
Data urodzenia | 24 września 1861 |
Miejsce urodzenia | Elberfeld ( Konfederacja Niemiec Północnych ) |
Data śmierci | 14 lipca 1937 |
Miejsce śmierci | Nowawes ( Niemcy ) |
Ukończyć |
Uniwersytet w Strasburgu Uniwersytet w Lipsku Renish University Frédéric-Guillaume de Bonn |
Zawód | Prawnik |
Religia | luterański |
Prezydenci Rzeszy | |
Walter Simons jest niemieckim prawnikiem i mężem stanu , urodzonym dnia24 września 1861w Elberfeld (obecnie dzielnica Wuppertal ) i zmarł dalej14 lipca 1937w Nowawes , Babelsberg (obecnie Poczdam ).
Był ministrem spraw zagranicznych między 1920 a 1921 r .
Walter Simons urodził się w Ebensfeld , gdzie jego ojciec Louis Simons był przemysłowcem. Jego matka Helene Kyllmann jest córką dużego właściciela ziemskiego, członka Landratu. Jest wyszkolony w humanizmie i pozostaje pod wpływem luterańskiego pietyzmu . Po studiach historyczno-filozoficznych kontynuował studia ekonomiczne i prawnicze dzięki wpływowi swojego nauczyciela Rudolpha Sohma . W ten sposób uczęszczał na uniwersytety w Strasburgu , Lipsku i Bonn . Karierę prawniczą rozpoczął w 1882 roku jako stażysta. Ożenił się z Erną Rühle21 maja 1891w Bonn . Para będzie miała kilkoro dzieci, w tym Hansa urodzonego w 1893 roku i Tulę urodzonego w 1905 roku.
Jest ojcem prawnika Hansa Simonsa , ojczymem Ernsta Rudolfa Hubera i dziadkiem teologa Wolfganga Hubera .
Został pierwszym sędzią sądu magistrackiego w Velbert , a następnie w Meiningen w latach 1897–1905. Przyjął swój zawód sędziego jako świętą misję, w której „miał jako sędzia ogólne zaufanie wszystkich warstw ludzi cierpiących”. „chore prawo” . W 1905 r. Został Oberlandesgerichtsrat w Kilonii, a następnie zajmował kilka stanowisk w Urzędzie Sprawiedliwości Rzeszy . Różne zawody pozwalają mu głęboko przemyśleć prawo, które nie jest jeszcze ujednolicone na całym terytorium. W 1911 r. Został zatrudniony przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych na stanowisku dyrektora służby prawnej, a następnie w październiku 1918 r., Na wezwanie Maxa von Badena, został szefem kancelarii cesarskiej . Po wojnie był komisarzem generalnym niemieckiej delegacji do Wersalu, po czym złożył rezygnację, całkowicie odrzucając traktat wersalski .
Następnie stanął na czele Federacji Przemysłowców Niemieckich. Z5 czerwca 1920 r w 4 maja 1921, wstąpił do gabinetu Fehrenbacha jako minister spraw zagranicznych, ale nie reprezentował żadnej partii w rządzie koalicyjnym składającym się z Zentrum, DDP i DVP. Podczas konferencji Spa imLipiec 1920i Londyn wMarzec 1921, reprezentuje Niemcy, których delegacją kieruje za każdym razem.
W latach 1922-1929 prezydent Friedrich Ebert mianował go prezesem dworu cesarskiego w Lipsku i to właśnie dlatego, że zajmował to stanowisko, po śmierci Eberta do czasu objęcia urzędu przez Hindenburga,11 marca 1925 w 12 maja 1925Walter Simons obejmuje funkcje Prezydenta Rzeszy zgodnie z art. 51 Konstytucji Weimarskiej . Przy okazji przedterminowych wyborów prezydenckich nazwisko Simonsa pojawia się kilkakrotnie jako kandydat. Jednak różne refleksje wewnątrz partii zawodzą.
W Listopad 1926z powodzeniem przeprowadził konferencję na temat „kryzysu zaufania do niemieckiego wymiaru sprawiedliwości”. Wraca do wyrzutów socjaldemokratów i demokratów z DDP wobec wyroków sądu weimarskiego i mówi o kryzysie zaufania do wymiaru sprawiedliwości państwa niemieckiego wywołanego osobistą polityką sprzyjającą demokratom. Szczególnie atakuje Republikański Związek Sędziów założony przez Hugo Sinzheimera , Roberta Kempnera , Fritza Bauera i Ernsta Fraenkela . Według niego socjaldemokraci nigdy nie będą mogli zostać sędziami z powodu swoich „wewnętrznych przeszkód” , ponieważ uważają się za mniej związanych prawem niż walką klas . Minister sprawiedliwości Gustav Radbruch (SPD) odpowiada następnie mu w wynikającej z tego kontrowersji, że walka klas odgórna jest bardziej szkodliwa niż socjaldemokratyczna walka klasowa, biorąc pod uwagę, że odbywa się ona nieświadomie i jest pozbawiona wszelkiej autocenzury i samokrytyki.
Opuścił stanowisko w Sądzie Cesarskim w 1929 roku, aby zaprotestować przeciwko ingerencji rządu, którą uważał za niekonstytucyjną. Następnie dołączył do Uniwersytetu w Lipsku jako profesor prawa międzynarodowego. Oprócz członkostwa w komitecie Niemieckiego Kościoła Ewangelickiego, w latach 1925-1935 był przewodniczącym Kongresu Ewangelicko-Społecznego. Na arenie międzynarodowej reprezentował wyznanie luterańskie na Światowej Konferencji Ekumenicznej w Sztokholmie w 1925 roku.
Z Hans von Seeckt i Wilhelm Solf tworzy on szefa klubu SeSiSo która organizuje, często z Deutsche Gesellschaft 1914 pod przewodnictwem Wilhelm Solf , imprezy kulturalne dla liberalnej burżuazji w hotelu Kaiserhof , miejsce odwiedzane przez wielu obywateli. -Socialists . Spotkanie odbywa się w czasie Hitler „s przejęcia władzy , nie przestanie zdystansować się od nazistów. Niektórzy z byłych członków klubu SeSiSo utworzą następnie Solf-Kreis , krąg bojowników ruchu oporu.
On umarł na 14 lipca 1937. Został pochowany na cmentarzu Stahnsdorf .