| Tytuł oryginalny |
録 ・ 連 合 赤 軍 あ あ ま 山 山 荘 へ Jitsuroku Rengo Sekigun: Asama sanso e no michi |
|---|---|
| Produkcja | Kōji Wakamatsu |
| Scenariusz |
Kōji Wakamatsu Masayuki Kakegawa |
| Główni aktorzy |
Maki Sakai |
| Firmy produkcyjne | Produkcja Wakamatsu |
| Ojczyźnie | Japonia |
| Uprzejmy | dramat |
| Trwanie | 190 minut |
| Wyjście | 2007 |
Aby uzyskać więcej informacji, patrz Karta techniczna i Dystrybucja
Wielka Armia Czerwona (実録·連合赤軍あさま山荘への道程, Jitsuroku Rengo Sekigun: Asama sanso e no michi ) Czy japoński Filmw reżyserii Koji Wakamatsu , wydany w 2007 roku .
Zainspirowany prawdziwymi wydarzeniami, film przedstawia mordercze dryft skrajnej lewej grupy z Wielkiej Armii Czerwonej (w języku japońskim, Rengo Sekigun ), do brania zakładników z Asama-sanso , który wydał na pierwsze strony gazet. Japońskie media w 1972 roku .
Film podzielony jest na trzy części.
Pierwsza dotyczy historii ruchów skrajnie lewicowych w Japonii w kontekście uogólnionego protestu, który następnie wstrząsa światem (sprzeciw wobec wojny wietnamskiej , rewolucja kulturalna w Chinach, maj 68 we Francji, radykalny protest przeciwko kapitalizmowi...).
Skoncentrowany na ruchu studenckim, sprzeciwie wobec lotniska i zbliżeniu Japonii ze Stanami Zjednoczonymi , prolog ten ma na celu informowanie o sytuacji politycznej w Japonii, na uniwersytetach iw fabrykach. Styl filmu łączy dokument i fikcję, aby opisać kontekst polityczny tamtych czasów, a także przedstawić członków różnych skrajnie lewicowych grup, które ewoluują w kierunku terroryzmu . W obliczu fali aresztowań prowadzonych przez policję część działaczy wyjechała za granicę, aby założyć Japońską Armię Czerwoną . Dwie z grup, które pozostały w Japonii, „Frakcja Armii Czerwonej” i „Frakcja Lewicy Rewolucyjnej”, łączą się, tworząc „Zjednoczoną Armię Czerwoną”, której celem jest rozpoczęcie walki zbrojnej o obalenie kapitalizmu poprzez „wojnę na eksterminację”. ' .
Druga część zanurza nas w codzienne życie członków Zjednoczonej Armii Czerwonej - młodych ludzi po dwudziestce - zainstalowanych w schronisku na otwartej wsi, aby trenować w walce rewolucyjnej. Stopniowo grupa pogrąża się w sekciarskiej logice i autodestrukcyjnym delirium: dwaj przywódcy, Tsuneo Mori i Hiroko Nagata , poddają bojowników sesjom coraz bardziej brutalnej „samokrytyki” i posuwają się nawet do pobicia. z nich zmarło. Czternastu z dwudziestu dziewięciu członków grupy ginie w wyniku wewnętrznych „czystki” .
Trzecia część to porwanie zakładników, podczas którego karczmarza zatrzymało ostatnich 5 członków organizacji, uciekających po aresztowaniu pozostałych działaczy przez policję. To wciąż zamknięte drzwi, malujące od środka psychologię i to, co pozostało z pożądania tych postaci „u stóp muru”.