| Twój własny pokój | |
| Autor | Virginia Woolf |
|---|---|
| Kraj | UK |
| Uprzejmy | Esej broszurowy |
| Orginalna wersja | |
| Język | Brytyjski Angielski |
| Tytuł | Własny pokój |
| Redaktor | Hogarth Press |
| Miejsce publikacji | Londyn |
| Data wydania | 1929 |
| wersja francuska | |
| Tłumacz | Clara Malraux |
| Redaktor | Gonthier |
| Miejsce publikacji | Paryż |
Une chambre à soi (tytuł oryginalny: Własny pokój ) lub Un lieu à soi w Marie Darrieussecq w tłumaczeniu, to esej o Virginii Woolf , po raz pierwszy opublikowana w 1929 roku . Opiera się na kilku wykładach, które wygłosiła w październiku 1928 roku w dwóch żeńskich college'ach w Cambridge , Newnham College i Girton College .
Głównym tematem tego tekstu jest miejsce pisarek w historii literatury, głównie w kontekście brytyjskim. Woolf bada czynniki, które utrudniły kobietom dostęp do edukacji, twórczości literackiej i sukcesu. Jedna z głównych tez, która nadała tytuł pracy, głosi, że kobieta musi mieć przynajmniej „trochę pieniędzy i własny pokój”, jeśli chce stworzyć dzieło fikcyjne.
Uważa się, że ten tekst zajmuje ważne miejsce w historii feminizmu . Pojawia się w 69 th miejsce na liście stu książek stulecia opublikowanego przez Le Monde w 1999. Opiekun plasuje go w 2016 roku wśród 100 najlepszych książek non-fiction.
W stylu łączącym ewokację, kwestionowanie i ironię Virginia Woolf szczegółowo opisuje materialne uwarunkowania ograniczające dostęp kobiet do pisania: trudności kobietom samotnym podróżowaniu, aby otworzyć swoje umysły, osiedlenie się na tarasie restauracji, siedzieć na trawie, szukając pomysłu lub dostępu do biblioteki tradycyjnych angielskich uniwersytetów (gdzie musiał im towarzyszyć pracownik wydziału). Woolf skupia się na ograniczeniach związanych z małżeństwem, opieką nad dziećmi i domem, nie pozostawiając już kobietom czasu na pisanie. Biskupowi, który oświadczył, że kobieta nie mogła mieć w przeszłości, obecnie lub w przyszłości geniuszu Szekspira , odpowiada: „byłoby nie do pomyślenia, aby kobieta pisała sztuki Szekspira. W czasach Szekspira ” Porównując warunki życia Szekspira z warunkami życia jego (fikcyjnej) siostry.
Nawet jeśli kobiety chciały pisać w takich warunkach, musiały stawić czoła dominującemu dyskursowi, który sprawiał, że zwątpiły w swoje umiejętności i starały się je zniechęcić: „Cechą charakterystyczną kobiet”, powiedział z naciskiem Greg, jest utrzymywanie przez mężczyznę i być do jego usług. Było mnóstwo męskich stwierdzeń, które wskazywały na to, że intelektualnie niczego nie można oczekiwać od kobiety. "
Woolf określa dwa podstawowe elementy, które powinna napisać kobieta:
Chociaż kobiety mogły stawić czoła wszystkim tym próbom i opublikować książkę, nadal musiałyby zmierzyć się z krytyką przesiąkniętą „męskimi wartościami”: „Porozmawiajmy szczerze, piłka nożna i sport to rzeczy„ ważne ”; kult mody, kupowanie ubrań to rzecz „daremna”. I nieuniknione jest, że te wartości zostaną przeniesione z życia na fikcję. "
Po wydaniu książka otrzymała entuzjastyczne recenzje w prasie, w szczególności w The Guardian , Los Angeles Times i magazynie Graphic . Wręcz przeciwnie, Arnold Bennett w Evening Standard z28 listopada 1929, nazywa Virginię Woolf „królową uniesionych brwi” , twierdzi, że główna teza jest bezpodstawna i pyta:
„Czego chce od nas współczesny feminizm, bardziej niebezpieczny niż bolszewizm? Twierdząc, że czyni ich równymi mężczyznami we wszystkich dziedzinach, rzucił kobiety w zaciekłą walkę, w której ich organizm jest wykolejony. "