Zaburzenia nastroju

Zaburzenia nastroju

Kluczowe dane

Specjalność	Psychiatria i psychologia kliniczna

Klasyfikacja i zasoby zewnętrzne

ICD - 10	F30 - F39
CIM - 9	296
Siatka	D019964
Leczenie	Psychoterapia
Lek	Olanzapina , kwetiapina , duloksetyny , fluoksetyna , karbamazepina , aripiprazol , risperidon , okskarbazepinę , lamotryginę , (R, S) -citalopram , topiramat , lurazidon i flutoprazepam ( w )

Ostrzeżenie medyczne

Zaburzenie nastroju jest grupą rozpoznań z systemu klasyfikacji DSM-IV , w którym thymie jest głównie wywołanych. Ta grupa rozpoznań jest określana w Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób ( ICD-10 ) jako „afektywne zaburzenia nastroju” .

Powszechnie znane są dwie grupy zaburzeń nastroju; podział ten oparty jest na możliwym przypadku pacjenta, który doświadczył epizodów manii lub hipomanii . Tak więc istnieje wiele zaburzeń nastroju, z których dwa występują częściej: depresja (powszechnie nazywana załamaniem nerwowym lub dużą depresją) i zaburzenie dwubiegunowe (wcześniej znane jako choroba maniakalno-depresyjna), charakteryzujące się okresami maniakalnymi i hipomaniakalnymi, i często podwojona przez epizody depresyjne.

Pochodzenie

Wielu autorów uważa, że ​​zaburzenie nastroju jest wynikiem ewolucyjnej adaptacji . Zaburzenie nastroju może czasami zwiększać zdolności jednostki w sytuacjach zagrożenia, straty lub nawet napięcia. W takich sytuacjach większa motywacja może dać przewagę w pewnych działaniach.

Klasyfikacja

Zaburzenia depresyjne

• Depresja , potocznie nazywana załamaniem nerwowym, dużą depresją lub depresją kliniczną, podczas której pacjent doświadcza kilku okresów depresji. Po prostym okresie można zdiagnozować depresję. Po więcej niż jednym okresie diagnoza staje się „dużą depresją” . Depresja bez okresów maniakalnych jest często określana jako zaburzenie jednobiegunowe, ponieważ nastrój stabilizuje się tylko w jednym. Osoby cierpiące na epizod dużej depresji są narażone na wysokie ryzyko samobójstwa. Znalezienie pomocy i leczenia od pracownika służby zdrowia zmniejsza to ryzyko. Badania wykazały, że spytanie przyjaciela lub członka rodziny, czy kiedykolwiek myślał o popełnieniu tego czynu, jest sposobem na określenie stanu pacjenta, bez tego typu prośby zwiększającego ryzyko samobójstwa u jednostki. Europejskie badania epidemiologiczne wskazują, że obecnie około 8,5% światowej populacji cierpi na zaburzenia depresyjne. Wydaje się, że żadna grupa wiekowa nie jest wykluczona z depresji, a badania wykazały, że depresja może rozwinąć się u dzieci w wieku sześciu miesięcy, które zostały oddzielone od matek. Depresję można scharakteryzować jako:
  • atypowa depresja , charakteryzująca się reaktywnym nastrojem (paradoksalna anhedonia), znacznym przyrostem masy ciała lub bardzo dużym apetytem, ​​nadmiernym snem i sennością ( hipersomnia ), drętwieniem kończyn, znaczną utratą społeczną nadwrażliwości odczuwaną podczas odrzucenia interpersonalnego  ;
  • melancholia , charakteryzująca się brakiem radości związanej z przyjemnością ( anhedonia ) w większości lub wszystkich czynnościach oraz brakiem zamiłowania do życia. To zaburzenie nastroju może wystąpić podczas żałoby lub utraty bliskiej osoby , nasilenia objawów rano i podczas budzenia się, spowolnienia psychoruchowego , nadmiernej utraty wagi (nie mylić z „  jadłowstrętem psychicznym  ”) lub głębokiego poczucia winy;
  • depresja psychotyczna ( DPM ) lub duża depresja psychotyczna to termin określający epizod dużej depresji, zwłaszcza o charakterze melancholijnym, gdy pacjent cierpi na objawy psychotyczne, takie jak urojenia lub rzadziej halucynacje  ;
  • depresja katatoniczna , rzadka i ciężka postać dużej depresji obejmująca behawioralne zaburzenia motoryczne i inne objawy. Tutaj jednostka jest głupia i prawie otępiała, nawet nieruchoma lub wykazuje czasami dziwaczne i nieciekawe ruchy. Objawy mogą prowadzić do schizofrenii , epizodu maniakalnego lub być spowodowane złośliwym zespołem neuroleptycznym  ;
  • Depresja poporodowa ( DSM IV TR ) lub depresja okołoporodowa odnosi się do depresji wywołanej u kobiet po porodzie. Depresja poporodowa, w tym częstość incydentów wynosząca 10–15%, pojawia się zwykle w ciągu ostatnich trzech miesięcy przed porodem i trwa dłużej niż trzy miesiące. Objawy, czasami częste u kobiet, to krótkie okresy zmęczenia i smutku w ciągu pierwszych kilku tygodni po porodzie; jednak depresja poporodowa jest inna, ponieważ może powodować znaczną deprywację i problemy behawioralne w domu, w pracy, w szkole, a także w relacjach z członkami rodziny, małżonkami, przyjaciółmi, a nawet pewne zaburzenia z noworodkiem. W leczeniu depresji poporodowej i innych depresji jednobiegunowej u kobiet karmiących za idealne leki uważa się na ogół nortryptylinę , paroksetynę (Paxil) i sertralinę (Zoloft);
  • depresja sezonowa ( SAD ), zwana także „depresją zimową” lub „zimową depresją”. Niektórzy ludzie cierpią na tego typu depresję, gdy nadchodzi jesień lub zima, i zwykle znika, gdy nadchodzi wiosna. Rozpoznanie stawia się, jeśli co najmniej dwa epizody depresji ujawniły się w miesiącach zimowych bez innych zaburzeń wykrytych w tym samym okresie. Według niektórych lekarzy, osoby mieszkające na dużych wysokościach lub mniej narażone na działanie słońca mają większe ryzyko zachorowania na SAD, ale ta hipoteza epidemiologiczna nie jest w pełni potwierdzona. Często niektóre młode osoby (znacznie bardziej u dziewcząt niż u chłopców) są dotknięte SAD.
• dystymia , przewlekłe i odmienne zaburzenie nastroju, w którym osoba jest codziennie narażona na depresję przez okres co najmniej dwóch lat. Objawy nie są tak poważne, jak w przypadku dużej depresji, chociaż osoby z dystymią są podatne na wtórne epizody dużej depresji (często postrzeganej jako podwójna depresja ). Leczenie dystymii jest podobne do leczenia poważnej depresji, w tym psychoterapia, a także leki przeciwdepresyjne;
• nieokreślone zaburzenie depresyjne , oznaczone kodem 311 w DSM IV- TR , jest zaburzeniem depresyjnym, które nie spełnia kryteriów diagnostycznych dla dużego zaburzenia depresyjnego lub dystymii;
  • krótkotrwała nawracająca depresja ( DBR ), różniąca się od dużej depresji czasem jej trwania. Osoby z krótkotrwałą nawracającą depresją doświadczają epizodów depresyjnych raz w miesiącu, z kilkoma epizodami trwającymi krócej niż dwa tygodnie i zazwyczaj krócej niż 2–3 dni. Rozpoznanie DBR wymaga, aby te epizody depresyjne trwały przez rok u pacjentek w trakcie cyklu miesiączkowego . Osoby z depresją kliniczną mogą również rozwinąć DBR (i odwrotnie) i te dwa stany mają podobne ryzyko;
  • drobne zaburzenie depresyjne lub po prostu niewielka depresja oznacza depresję, która nie ma takich samych kryteriów jak duża depresja, ale podczas której wykrywane są około dwa objawy.

Zaburzenia afektywne dwubiegunowe

• Choroba afektywna dwubiegunowa (PMD), zaburzenie nastroju znane wcześniej jako „depresja maniakalna” lub „depresja maniakalna” i opisywane jako naprzemienne okresy manii / hipomanii i depresji (aw niektórych przypadkach szybki cykl, różne nastroje i objawy psychotyczne ). Zgodnie z DSM IV TR , zaburzenie afektywne dwubiegunowe można podzielić na:
  • choroba afektywna dwubiegunowa typu 1 , charakteryzująca się jednym lub większą liczbą epizodów maniakalnych lub mieszanych oraz jednym lub większą liczbą epizodów depresyjnych o różnym nasileniu (rozpoznanie można postawić nawet przy braku zaburzenia depresyjnego). Organiczna, jatrogenna lub toksyczna przyczyna nie pozwala na postawienie takiej diagnozy,
  • dwubiegunowy typ 2 , definiowany przez istnienie jednego lub więcej epizodów hipomanii i jednego lub więcej epizodów dużej depresji,
  • cyklotymia , forma choroby afektywnej dwubiegunowej obejmująca epizody hipomanii i dystymii , a nie epizody dużej depresji,
  • choroba afektywna dwubiegunowa nieokreślona , wskazuje, że pacjent cierpi na pewne objawy ze spektrum afektywnego dwubiegunowego (np. objawy manii i depresji), ale nie spełnia tych samych kryteriów, co trzy inne zaburzenia dwubiegunowe wymienione w DSM- IV .

Szacuje się, że około 1% dorosłej populacji cierpi na chorobę afektywną dwubiegunową typu 1, około 1% populacji dorosłych cierpi na chorobę afektywną dwubiegunową typu 2 lub cyklotymię, a od 2 do 5% dorosłej populacji cierpi na nieokreśloną chorobę afektywną dwubiegunową.

Przyczyny

Substancje i leki mogą również wywoływać jedno lub więcej zaburzeń nastroju. Zaburzenia te są często wynikiem stosowania leków psychotropowych , innych chemikaliów lub rozwoju zaburzenia zachowania spowodowanego zatruciem lub odstawieniem substancji . Zaburzenia uzależnienia od substancji mogą prowadzić do manii, hipomanii (lub obu) lub epizodów depresji. Większość substancji może obejmować różne zaburzenia zachowania. Na przykład używki, takie jak amfetamina , metamfetamina i kokaina, mogą prowadzić do manii, hipomanii (lub obu) lub epizodów depresji.

Wysokie statystyki dotyczące zaburzeń nastroju mogą wystąpić u osób nadużywających alkoholu i alkoholików . Alkohol powoduje czasami gwałtowne zaburzenia zachowania u osób, u których wcześniej wystąpiła poważna depresja. Wysoki wskaźnik samobójstw może również dotyczyć osób, które mają problem z alkoholem. Zwykle można odróżnić depresję związaną i niezwiązaną z alkoholem poprzez uważne słuchanie pacjenta. Depresja i inne problemy psychiczne związane z alkoholem mogą być spowodowane zaburzeniami chemii mózgu, która próbuje się rozwinąć po okresie abstynencji.

Długotrwałe stosowanie benzodiazepin , takich jak valium i librium, może mieć działanie podobne do alkoholu , a także może być przyczyną depresji. Duże zaburzenie depresyjne może również rozwinąć się w wyniku działania benzodiazepin. Benzodiazepiny są zwykle stosowane w leczeniu bezsenności, lęku i skurczów mięśni. Wraz z alkoholem za depresję u ludzi odpowiada benzodiazepina na neurochemię.

Psychoanalityczne podejście do zaburzeń nastroju

Według psychiatra i psychoanalityk Vassilis Kapsambelis , „czytając dzieła Karla Abrahama , Sigmunda Freuda i Melanie Klein jest niezbędnym wstępem do metapsychological zrozumienia zaburzeń nastroju. Nie są to tylko „grasicy”, ale odpowiadają one realnie globalnemu „sposobowi bycia” osobowości ” .

Aspekty społeczno-kulturowe

Kay Redfield Jamison i inni badali możliwe powiązania kreatywności i społeczno-kulturowe aspekty zaburzeń nastroju. Stwierdzono, że „typ osobowości może wpływać na nastroje, ale także na sztukę” . Związek między depresją a kreatywnością wydaje się szczególnie silny wśród poetów .

Epidemiologia

Niektóre badania epidemiologiczne pokazują, że kobiety są dwukrotnie bardziej narażone na zaburzenia nastroju niż mężczyźni.

Uwagi i odniesienia

1. Sadock 2002 , s.  534
2. (in) Nesse R. Czy okres depresji jest adaptacją? , vol.  57,2000, 14–20  s. ( PMID  10632228 , DOI  10.1001 / archpsyc.57.1.14 , czytaj online )
3. Parker 1996 , s.  173
4. Światowa Organizacja Zdrowia, Międzynarodowa Klasyfikacja Chorób (ICD-10)
5. (en) Ayuso-Mateos, JL i wsp. 2001. Zaburzenia depresyjne w Europie: dane liczbowe dotyczące rozpowszechnienia z badania ODIN . British Journal of Psychiatry, 179, str.  308-316 .
6. American Psychiatric Association 2000 , s.  421–22
7. American Psychiatric Association 2000 , s.  419–20
8. American Psychiatric Association 2000 , s.  412
9. Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne 2000 , s.  417–18
10. (en) Ruta M Nonacs. eMedicine - Depresja poporodowa
11. (w) O'Hara, Michael W. "Depresja poporodowa. Przyczyny i konsekwencje" 1995.
12. (w) Weissman, AM i in. „Zbiorcza analiza poziomów leków przeciwdepresyjnych u matek karmiących, mleka matki i niemowląt karmiących piersią”. American Journal of Psychiatry , 161: 1066-1078, czerwiec 2004.
13. American Psychiatric Association 2000 , s.  425
14. (w) Lam, Raymond W. i Robert D. Levitan. „Patofizjologia sezonowych zaburzeń afektywnych: przegląd”. Journal of Psychiatry and Neuroscience , 25, 469–480. 2000.
15. Sadock 2002 , s.  552
16. ICD-10. Światowa Organizacja Zdrowia 1993.
17. Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne 2000 , s.  778
18. Carta, Mauro Giovanni; Altamura, Alberto Carlo; Hardoy, Maria Carolina, Czy nawracająca krótkotrwała depresja jest wyrazem zaburzeń ze spektrum nastroju u młodych ludzi? , vol.  253,2003149–53  s. ( PMID  12904979 , DOI  10.1007 / s00406-003-0418-5 )
19. „  Co to są zaburzenia nastroju (lub zaburzenia afektywne)?  » , Na Psychomedia.qc.ca
20. (w) Fergusson DM, Boden JM, Horwood LJ, Testy powiązań przyczynowych entre alkoholizm lub uzależnienie i poważna depresja , t.  66,Marzec 2009, 260–6  s. ( PMID  19255375 , DOI  10.1001 / archgenpsychiatry.2008.543 , czytaj online )
21. (w) Wetterling T, Psychopatologia alkoholików Podczas wczesnego odwyku i abstynencji , t.  15,grudzień 2000, 483–8  s. ( PMID  11175926 , DOI  10.1016 / S0924-9338 (00) 00519-8 )
22. (w) David Semple , Oxford Handbook of Psychiatry , Oxford, Oxford University Press ,2007, 540  s. kieszeń ( ISBN  978-0-19-852783-1 ) , „13”
23. Vassilis Kapsambelis, „Zaburzenia nastroju i psychoanaliza. Przegląd tekstów założycielskich ”, Le Journal des psychologues , t. 273, nie. 10, 2009, s.  32-35 . [ czytaj online ] .
24. (in) Zaburzenia nastroju - CNN.com ,2 kwietnia 2009( czytaj online )
25. JC Kaufman, Efekt Sylvii Plath: Choroba psychiczna u wybitnych twórców , vol.  35,2001, 37–50  s.
26. (w) David H. Barlow i Vincent Mark Durand, Abnormal Psychology: An Integrative Approach , Australia, Cengage Learning,2009, 5 th  ed. , 221  s. ( ISBN  978-0-495-09556-9 , czytaj online )

Bibliografia

• (en) American Psychiatric Association , Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders , Revised Text ( DSM- IV -TR) , Washington, DC, American Psychiatric Publishing, Inc.,2000, 943  pkt. ( ISBN  978-0-89042-025-6 )
• (en) Dusan Hadzi-Pavlovic, Kerrie Eyers, Melancholia: A Disorder of Movement and Mood: A Phenomenological and Neurobiological Review , Cambridge, Cambridge University Press ,1996, 1 st  ed. , 342  str. , twarda oprawa ( ISBN  978-0-521-47275-3 , czytaj online )
• Vassilis Kapsambelis , „Zaburzenia nastroju i psychoanaliza. Przegląd tekstów założycielskich ”, Le Journal des psychologues , t. 273, nie. 10, 2009, s.  32-35 . [ czytaj online ] .
• (en) Benjamin J. Sadock , Kaplan and Sadock's Synopsis of Psychiatry: Behavioral Sciences / Clinical Psychiatry , Philadelphia, Lippincott Williams & Wilkins,2002, 9 th  ed. , 1460,  str. ( ISBN  978-0-7817-3183-6 )