Narodziny | 1434 |
---|---|
Śmierć |
10 czerwca 1525 Kioto |
Imię w języku ojczystym | 土 佐 光 信 |
Czynność | Malarz |
Miejsca pracy | Kioto , Tokio |
Dziecko | Tosa Mitsumochi |
Tosa Mitsunobu , urodzony około 1430 roku, zmarł w 1522. XVI TH - XVII th stulecia jest japoński malarz .
Cieszący się znacznym prestiżem w swoim kraju, Mitsunobu jest uważany za prawdziwego założyciela szkoły noszącej jego imię, chociaż nie jest pierwszym o imieniu Tosa. Tosa Szkoła wraca w rzeczywistości do XIV th wieku i to ona od czasu Muromachi , oficjalnie podtrzymuje tradycję malowania profanum japoński inspirowane, opracowany okresy Heian i Kamakura The Yamato-E . XV th wieku widzi Yamato-e nieco wyparte przez malarstwa monochromatycznego, tusz (Suiboku) , zainspirowany Chinach z Pieśni i Yuan , natomiast spadek polityczny i finansowy arystokracji, zgrupowane wokół cesarza, hamuje aktywność sądu artystów. Kierunek tych działań przechodzi następnie do rodziny Tosa, która przejmuje szefa e-dokoro , biura malarskiego dworu cesarskiego, zapewniając w ten sposób ciągłość tradycyjnej sztuki japońskiej.
Kolejny ulubiony świat malarzy gatunkowych : święto mniej lub bardziej religijnych inspiracji, ale pretekst do demonstracji, które nie są już świeckie. Kolorowe przykłady stanowią zestawy ekranów o nazwie Rakuch ū-rakugai (Sceny z życia codziennego w mieście i na jego przedmieściach). Te z kolekcji Machidy zabierają nas na spacer, z niezwykłą dokładnością, po świątyniach buddyjskich, kaplicach szintoistycznych, a nawet w zaciszu pałacu cesarskiego: dachy zostały usunięte, jak w starych emaki, aby umożliwić widzowi-podglądaczowi wygodniej ingerować w tajemnicę rodzin.
W Muzeum Narodowym w Tokio kolejna seria Rakuch ū-rakugai , praca Tosa Mitsunobu pokazujemy, jak umieścić święta Shinto w Kioto .
Mimo dojścia do władzy klasy wojowników, to Urząd pozostał na dworze cesarskim z Kioto , natomiast Ashikaga Shoguns postanowił założyć tę samą instytucję, w ramach własnych shogunal sądu i wezwał rodziny Tosa, aby zatroszczyć się o niego. Dziedziczny sposób. Znajdując się na czele imperialnego i szogunalnego e-dokoro , Tosa cieszą się zarówno patronatem arystokracji, jak i klasy wojskowej, ciesząc się jednocześnie najwyższą pozycją, do której mogą się ubiegać artyści.
Rodowód o rodu z malarzy podwyższenie jego pochodzenie drugiej połowie XII p wieku wydaje się wynalazek XVII -tego wieku, i nie jest wywołana przed Tosa Tosa Yukihiro (koniec XIV e wieku WCZESNE XV p wieku ) . Jego dziadek Yukimitsu (aktywny w latach 1352-1389), prawdopodobnie pierwszy malarz z tej rodziny, nosi imię Fujiwara. Dlatego właśnie do Mitsunobu należy pozycja założyciela tej szkoły. Byłby synem Mitsuhiro i wnukiem Jukihiro; w 1469 r. objął głowę cesarskiego e-dokoro , następnie został uhonorowany wieloma oficjalnymi tytułami, aż w 1518 r. został szefem szoguna e-dokoro , zaprzyjaźniając się z wieloma wpływowymi ludźmi.
Chociaż on, podobnie jak jego potomkowie, w pewnym stopniu ograniczył się do dość konwencjonalnych przedstawień starożytnych obrazów, jego sztuka to w dużej mierze repertuar najlepszych cech tego tradycyjnego stylu. Jego prace obejmują niezwykle różnorodne tematy: malarstwo buddyjskie, zwoje narracyjne ( emaki i ko-e ), ekrany, portrety. Seria dziesięciu pionowych zwojów przedstawiających Dziesięciu Królów Podziemia (Jû-ô) jest najsłynniejszym z jego obrazów religijnych, które do nas dotarły. Wykonany w jaskrawych kolorach, przerywany mocnymi pociągnięciami pędzla w stylu Kara-e (chińskie malowanie tuszem), staje się charakterystyczny dla stylu artystów Tosa. Dzięki połączeniu gier atramentowych i żywych kolorów yamato-e , Mitsunobu stworzył zupełnie nowy efekt, który dominował w malarstwie japońskim przez wiele lat.
Ten innowacyjny styl został zainspirowany przez mistrzynię konkurencyjnej szkoły, Kanō Motonobu , męża jej córki. Związek ten dostarczył również Szkole Kanō technicznych tajemnic starożytnego malarstwa, zazdrośnie zachowanych w warsztatach dworskich, a synteza między rysunkiem tuszem o różnorodnych akcentach a wspaniałymi kolorami okresu Heian jest na obrazie. inspiracja ze szkoły Kanō . Wśród portretów Mitsunobu znajduje się portret cesarza Go-En'yū z 1492 roku i przechowywany w klasztorze Unryū-in w Kioto , a także słynna tancerka Momoi Naoki (Muzeum Narodowe w Tokio ).
Ale szczególnie wyróżnia się na polu malarstwa narracyjnego; do najbardziej znanych należą Seikô-ji engi emaki (Historia świątyni Seikô-ji), Kitano Tenjin engi emaki (Legenda Tenjin), datowane na 1503 r., przechowywane w świątyni Kitano w Kioto , Kiyomizu-Dera Engi lub Seisui - ji Engi (Historia świątyni Seisui-ji ) z 1517 r., w Muzeum Narodowym w Tokio i czwarty zwój Ishiyama-dera engi emaki (Historia świątyni Ishiyama-dera ), przechowywany w tej samej świątyni w ( Prefektura Shiga) ). Te różne prace ujawniają jego talent do przedstawiania ludzkich działań i dar uchwycenia uroku i religijnego zapału małych mieszkańców wsi. Jego bezpośredni następca, jego syn i jego spadkobiercy Mitsumochi pozostać na czele warsztatu cesarskiego aż XIX -tego wieku . Z biegiem czasu ich prace są niczym więcej, jak osłabionymi reminiscencjami piękna minionego malarstwa japońskiego.
Portret Ashikagi Yoshimasy .
Sekcja Ishiyama-dera engi emaki .
Sekcja Kiyomizu-Dera Engi
Sekcja Kitano Tenjin engi emaki .