Łącznik

Kreska to znak interpunkcyjny . Nie należy go mylić z myślnikiem ani ze znakiem minus . Istnieją trzy rodzaje łączników, w zależności od ich długości: łącznik długi („-”), łącznik środkowy („-”) i łącznik krótki („-”) oraz łącznik podwójny.

Rodzaje myślników

Długa kreska

Długa kreska lub „em kreska ” („-” Unicode U+2014 HTML — — — digicode A-0151; TeX --- ) ma kilka funkcji.

Jest używany we francuskiej typografii do wprowadzania linii dialogowych ; jest umieszczany na początku wiersza, a po nim następuje spacja . Podwójne cudzysłowy nie powinny być używane jako cudzysłowy otwierające i zamykające okno dialogowe (jednak istnieje rosnąca tendencja do edycji w celu usunięcia cudzysłowów za pomocą myślnika, gdy tylko okno się otworzy).
Przykład:
- Witam, proszę pana.
- Witam Panią.
Występuje również po nazwiskach postaci pisanych kapitalikami, po których następuje kropka we wskazaniach teatralnych . Punktem jest to konieczne, ze względu na obecność didascalies , które tworzą zdanie. I odwrotnie, nie jest tak, jeśli nad odpowiedzią znajduje się nazwisko.
Służy również do obramowania naciętych zdań (i wyjątkowo przypadkowych elementów) w funkcji quasi-nawiasu z przestrzenią uzasadniającą na zewnątrz i niełamliwą w środku. Często nadaje się mu wartość literacką w stosunku do nawiasu. Jednak ponieważ wstawiony znak em przełamuje typograficzną szarość lub regularność tekstu, wielu redaktorów preferuje myślnik.
Przykład: „Ta osoba – skądinąd urocza – ma mój szacunek. »
Łącznik nie jest zamykany, jeśli następuje po nim końcowa interpunkcja.
Przykład: „Ten środek polityczny byłby wtedy pięćdziesiątym – czas na emeryturę?” "

Środkowa kreska

Środkowy łącznik lub „en pauza ” lub „en pauza” lub „półpauza” („-” Unicode U+2013 HTML – – – digicode A-0150; TeX -- ) służy do wyliczenia wyliczeń , a także do oddzielenia interwałów (oddzielonych dwiema spacjami nie do złamania grzywny) , zwłaszcza w typografii angielskiej, a w języku francuskim, gdy składają się granice interwału: na przykład „3–9” brzmi „od 3 do 9”.

Przykład: Granica Meksyk – Stany Zjednoczone oddziela następujące kraje:
- Meksyk;
- Stany Zjednoczone.

Ten jest również używany we francuskiej typografii do wprowadzenia linii dialogów; jest umieszczany na początku wiersza, a po nim następuje spacja . Nie należy używać podwójnych cudzysłowów jako podwójnych cudzysłowów otwierających i zamykających dialog (jednak istnieje coraz większa tendencja do edycji w celu usunięcia cudzysłowów, więc używaj en pauzy lub en podczas otwierania dialogu). Wiele wydawnictw ( Albin Michel , Gallimard , Robert Laffont , Le Seuil , itp.) używa en myślnika.
Przykład:
„Witam, proszę pana.
- Witam Panią. "
Jest również często używany we francuskiej typografii jako zamiennik myślnika em do kadrowania przypadkowych elementów (i wyjątkowo żłobionych propozycji ), ze spacją (en) na zewnątrz i niełamliwą przestrzenią (najlepiej fine lub ćwierćem). ale niełamliwa pojedyncza lub en-spacja często nie robi zauważalnej różnicy w stosunku do innych spacji, gdy jest zestawiona z dowolnym myślnikiem, liczy się tylko jego łamliwość) wewnątrz nacięcia, aby uniknąć niepożądanego złamania linii zaraz po otwarciu nacięcie lub tuż przed jego zamknięciem, co mogłoby pomylić te myślniki oddzielone w ten sposób od (odpowiednio) łącznika na końcu wiersza lub łącznika repliki na początku wiersza.
Przykład: Ta osoba - nawiasem mówiąc urocza - ma mój szacunek.
Łącznik nie jest zamykany, jeśli następuje po nim końcowa interpunkcja, średnik lub dwukropek.
Przykład: Ten środek polityczny byłby wtedy pięćdziesiątym – czas na emeryturę?
W nazwie złożonej z kilku słów umożliwia oddzielenie pojedynczego słowa od słowa złożonego oraz odróżnienie łącznika od środkowego łącznika w celu oddzielenia grup słów.
Przykład: region Saguenay – Lac – Saint – Jean znajduje się w północnym Quebecu.
Jest również używany do oddzielenia granic interwału (i zwykle otoczony cienkimi nierozdzielającymi spacjami, gdy granice są złożone). Jego renderowanie przez większość przeglądarek internetowych powinno być dłuższe niż pojedynczy myślnik. Jest to zatem bardziej „myślnik”, a nie „łącznik”. Jednak drobne nierozdzielające spacje (HTML  ) zwykle używane z tymi myślnikami są czasami słabo obsługiwane przez niektóre starsze przeglądarki i często są zastępowane nierozdzielającymi spacjami.
Przykłady: „1998–2000” (bez cienkich przestrzeni wokół myślnika), wyraźnie preferowana forma „1998-2000” (również bez spacji, ale z użyciem krótkiej niejednoznacznej kreski), ale „  styczeń 1998 - Czerwiec 2000  „(W przypadku cienkich spacji, ponieważ terminale są złożone; niektóre starsze przeglądarki nie wyświetlają poprawnie cienkich spacji, które pojawiły się późno w kodowaniu Unicode i są często pomijane w czcionkach, ale obecne przeglądarki mogą się bez nich obejść. i wyświetlają odpowiednią spację, zmniejszenie o połowę szerokości znaku spacji i traktowanie cienkiego jako niełamliwego dla układu) lub " styczeń 1998 - Czerwiec 2000 »(Dopuszcza się również, gdy drobne, nietłukące się przestrzenie zastępowane są prostymi, nietłukącymi się przestrzeniami, co w tym przypadku nie daje żadnej szkodliwej lub zauważalnej różnicy).
„Myślnik numeryczny” („-”, Unicode U+2012, HTML ‒lub ‒) jest używany jako separator o tej samej szerokości co cyfry, gdy mają one pojedynczą szerokość.

Do połowy kreska glify i minus „-” znakU+2212 wyglądają tak samo, ale nie całkiem to samo. Znak minus jest nieco krótszy niż środkowa kreska: ma taką samą długość jak pozioma linia znaku „+”; środkowy łącznik jest również umieszczony nieco wyżej (aby wyśrodkować w pionie ze środkową wysokością małych lub wielkich liter, a nie małych liter, takich jak łącznik lub współczesnych cyfr, a wielkie litery dla łącznika numerycznego lub poziomego paska „+” znak). W niektórych programach, takich jak Microsoft Word w systemie Windows, znak minus można uzyskać, naciskając kombinację klawiszy Alt + 8722.

Ilustracje (w powiększeniu): „a- - - - +8” (łącznik dodawany do małej litery, myślnika środkowego, znaku minus, myślnika numerycznego i znaku plusa dołączonego do nowoczesnej liczby).

Znak minus U+2212nie pasuje do nowoczesnej prezentacji cyfr (bo jest za niski, ledwo powyżej linii bazowej), ale do prezentacji tradycyjnych cyfr o różnej wysokości (z rosnącymi lub opadającymi częściami w zależności od liczby); w przypadku nowoczesnej prezentacji tabelarycznej, w której wszystkie cyfry mają stałą wysokość równą wysokości wielkich liter, preferujemy myślnik numeryczny, U+2012który jest wyrównany pionowo ze znakiem plus i ma taką samą szerokość.
Znak minus U+2212może być używany z cyframi małymi , o ile użyjesz odpowiedniej czcionki i aktywujesz tradycyjne cyfry: „+/− 1 234 567,890” (można zauważyć, że ten znak minus działa tylko dla zapisu liczby ujemnej, w tradycyjna typografia zazwyczaj nie uwzględniamy znaku „+”, którego wysokość nie zawsze jest dostosowywana we wszystkich tradycyjnie renderowanych czcionkach w celu wyrównania ze znakiem minus, chociaż jest to zalecane w przypadku czcionek o tym stylu liczb). Tradycyjna prezentacja liczb jest oznaczona w CSS stylem font-variant-numeric: oldstyle-nums;.
W nowoczesnych prezentacjach tabelarycznych i w przypadku najpopularniejszych nowoczesnych krojów pisma zamiast tego używany jest myślnik numeryczny U+2012 : "+/‒ 1 234 567,890" ; tak samo, gdy znaki plus lub minus są operatorami arytmetycznymi (wówczas również otoczonymi spacjami) między dwiema liczbami (zarówno w tradycyjnej, jak i nowoczesnej typografii, w tym we wzorach matematycznych). Nowoczesna tabelaryczna prezentacja liczb jest oznaczona w CSS za pomocą stylizacji font-variant-numeric: tabular-nums;(zwykle jest to ustawienie domyślne, z wyjątkiem niektórych czcionek o tradycyjnym stylu, które domyślnie używają poprzedniego wariantu).
W przypadku tekstu codziennego (w przybliżonej typografii), do pisowni lub dzielenia wyrazów lub do dowolnego renderowania czcionkami o stałej szerokości (w tym kodowania komputerowego), najczęściej tylko znak „ łącznik-minus ”lub„ krótki łącznik ” U+002D(typograficznie niejednoznaczny, ale obecne we wszystkich zestawach znaków i praktycznie we wszystkich czcionkach) obecne na zwykłych klawiaturach (na klawiszu 6 pierwszego rzędu klawiatury francuskiej lub na klawiaturze numerycznej).

Krótka kreska

Krótka myślnik lub ćwierć- em myślnik lub "łącznik" lub "znak minus" ("-", Unicode U+002D, HTML -lub -) to znak niejednoznaczny, ale najczęstszy, bo zawsze dostępny na klawiaturze, używany w zależności od kontekstu , jako znak minus , jako separator cyfr, łącznik interwałowy, do dzielenia wyrazu na dwie części (bez spacji) na końcu wiersza oraz jako „ łącznik ” we wszystkich innych przypadkach, takich jak słowa złożone ( bez przestrzeni).

Martwią się:

Słowo złożone, takie jak „garde-fou”;
Łącznik na końcu wiersza, np. „Akceptuję twoją propozycję
. ";
Zamiast "-": jak "-5" lub "8 - 5 = 3".
Data „11.11.1918”;
Artykuł lub kodeks „art. 9-1 kodeksu cywilnego”.
Przedział „1912-1914” lub „1912 – 1914”.

„Łącznik” („-”, Unicode U+2010, HTML ‐lub ∐) może być użyty (w układzie) zamiast „łącznika minus” jako „łącznik” bez dwuznaczności. „Łącznik nierozdzielający” („-”, Unicode U+2011, HTML ‑lub ‑) jest używany jako łącznik między dwiema częściami, które nie mogą być oddzielone możliwym znakiem nowej linii.

W „ myślnik warunkowe ” ( „-”, Unicode U+00AD, HTML , lub ), „wirtualny łącznik” lub „łącznik warunkowy” znak, oprogramowanie pozwala podzielić na dwa słowa, jeśli znajduje się na końcu linii. Jednak wstawia atrybuty kształtu kosztem tła (oprócz tego, że nie jest rozpoznawany przez wszystkie przeglądarki i edytory tekstu). Przykład: „ anticonstitutionnellement ”, wstawiony w pole tekstowe o zmiennej szerokości (poprzez zmianę szerokości przeglądarki internetowej), daje:

niezgodnie z konstytucją

Granice wskazanych zasad rules

Poprzednie zasady dotyczące używania myślników w języku francuskim nie są jednomyślne i są raczej złagodzone:

typografia zawsze ewoluowała wraz z językiem, a ponadto dawni autorzy lub drukarze byli znacznie mniej wybredni co do jej implementacji niż dzisiaj;
jeśli rozróżnienie między myślnikiem i myślnikiem nie jest nieskuteczne, gramacy nie są jednomyślni co do użycia myślników i em: w przypadku niektórych myślnik jest wymagany we wszystkich zastosowaniach, z wyjątkiem szczególnych przypadków, takich jak „słabe łączniki” między elementami co najmniej jeden z nich zawiera już myślnik (na przykład „dopasowanie Saint-Étienne – Clermont-Ferrand”); inni rozpowszechniają zastosowania, jak wskazano powyżej; jeszcze inni dokonują takiego podziału, ale uważają użycie en w dialogach za herezję; inni wreszcie, że tylko en musi być zachowany do dialogów. To samo dotyczy nacięć, dla których niektórzy opowiadają się za em, podczas gdy inni przysięgają na en;
użycie stało się bardziej elastyczne w praktyce: „To powiedziawszy, jasne jest, że w praktyce, od kilkudziesięciu lat, en myślnik ma tendencję do coraz większego rozprzestrzeniania się w zastosowaniach tradycyjnie zarezerwowanych dla em dash. , do punktu, w którym trudno uznać en kreskę za wadliwą. "

Kodowanie komputerowe

Kodowanie komputerowe dzielonych znaków

nazwisko	glif	Punkt kodu Unicode	encje HTML	Kod systemu Windows-1252	ISO / IEC 8859-1 kod	Strona kodowa DOS / OEM 850	Kod MacRoman	Kod ASCII	Reprezentacja LaTeXu
myślnik-minus znak	ooo - ooo	U + 002D	& # x2D;	45 (0x2D)	45 (0x2D)	45 (0x2D)	45 (0x2D)	45 (0x2D)	niemożliwy
myślnik warunkowy	ooo - ooo	U + 00AD	& # xAD; lub & nieśmiały;	0173 (0xAD)	0173 (0xAD)	240 (0xF0)	173 (0xAD)	niemożliwy	\-
łącznik	ooo - ooo	U + 2010	& # x2010;	niemożliwy	niemożliwy	niemożliwy	niemożliwy	niemożliwy	\ tekst normalny {-}
nierozdzielający myślnik	Oo - Oo	U + 2011	& # x2011;	niemożliwy	niemożliwy	niemożliwy	niemożliwy	niemożliwy	\ bezprzerwy
cyfrowa kreska	Oo - Oo	U + 2012	& # x2012;	niemożliwy	niemożliwy	niemożliwy	niemożliwy	niemożliwy
en kreska lub środkowa kreska	Oo - Oo	U + 2013	& # x2013; lub & ndash;	0150 (0x96)	niemożliwy	niemożliwy	208 (0xD0)	niemożliwy	- lub \ textendash
em kreska lub długa kreska	ooo - ooo	U + 2014	& # x2014; lub & mdash;	0151 (0x97)	niemożliwy	niemożliwy	209 (0xD1)	niemożliwy	--- lub \ textemdash
podwójna myślnik	Oo ⸺ Oo	U + 2E3A	& # x2E3A;	niemożliwy	niemożliwy	niemożliwy	niemożliwy	niemożliwy
potrójna kreska em	Oo ⸻ Oo	U + 2E3B	& # x2E3B;	niemożliwy	niemożliwy	niemożliwy	niemożliwy	niemożliwy
poziomy pasek	ooo - ooo	U + 2015	& # x2015; lub & horbar;	niemożliwy	niemożliwy	niemożliwy	niemożliwy	niemożliwy	\ reguła [.5ex] {.5em} {.1ex}
łącznik punktorów	Oo ⁃ Oo	U + 2043	& # x2043;	niemożliwy	niemożliwy	niemożliwy	niemożliwy	niemożliwy
minus	ooo - ooo	U + 2212	& minus; lub & # x2212;	niemożliwy	niemożliwy	niemożliwy	niemożliwy	niemożliwy	$-$
gwint poziomy	Oo ─ Oo	U + 2500	& # x2500;	niemożliwy	niemożliwy	196 (0xC4)	niemożliwy	niemożliwy	\ rule [ wysokość ] { szerokość } { grubość } (opcjonalna wysokość nad linią bazową) Np. \ reguła [.5ex] {1em} {.2ex} (podwójna)
podwójny gwint poziomy	Oo ── Oo	U + 2500, U + 2500	& # x2500; & # x2500;	niemożliwy	niemożliwy	196 196 (0xC4,0xC4)	niemożliwy	niemożliwy

Uwaga: prefiks 0x (lub #x ...; dla html) wskazuje zapis szesnastkowy ; Punkty kodowe Unicode są zawsze zapisywane w postaci szesnastkowej (z prefiksem U + ).

Uwagi i referencje

Source , na fanfiction.net - instrukcje użytkowania .
P. Boman, C. Laucou, La Typographie sto zasad , wyd. Le Polygraphe, 2005 ( ISBN 2-909051-29-3 ) , s. 88.
Jules Denis , Gramatyka typograficzna , Liège, Georges Thone,1952cytowany przez Jean-Pierre'a Lacroux, „Tyret” w Orthotypographie , t. II , s. 172 , [PDF] . Opublikowany pośmiertnie pod tytułem Orthotypo przez Éditions Quintette w 2008 roku ( ISBN 978-2-86850-147-9 ) . „Jest coś eleganckiego w wyglądzie deski rozdzielczej. […] Nie ma, jak jego kongener, nawiasu, brzuchatego profilu, który zatrzymuje cię w przejściu. "
„Em kreska” , TypoGuide.ch .
Office québécois de la langue française
Unicode 6.2 , rozdział 6, s. 195 , sv Myślniki i łączniki .
Antidotum Przewodnik typograficzny . We wszystkich przypadkach konieczne jest zachowanie z jednej strony ogólnego zalecenia na korzyść em myślnika, z drugiej zaś absolutnej zasady: w tym samym tekście nie może być dwóch różnych zastosowań tej samej sytuacji.
To znaczy myślnik, myślnik, znak minus, przez typografów nazywany także „podziałem”.
To znaczy wirtualny łącznik lub znak warunkowego dzielenia.
Pozioma kreska przylega do siebie, pozwala rysować dłuższe ciągłe linijki poziome przez zestawienie kilku, w przeciwieństwie do innych kresek, które zawierają międzyznakowe odstępy najazdu i końca.

Zobacz również

Bibliografia

(en) Karl Pentzlin , Propozycja zakodowania dwóch myślników wymaganych przez Chicago Manual of Style w UCS ,29 stycznia 2010( przeczytaj online )
Aurel Ramat i Romain Muller , Europejski Ramat Typografii , Dijon, De Champlain,2009, 224 s. ( ISBN 978-2-9534965-0-5 ).
(pl) Konsorcjum Unicode, Standard Unicode, wersja 6.2 ,2012( przeczytaj online )