Tytuł oryginalny | Teodora cesarzowa Bisanzio |
---|---|
Produkcja | Riccardo Freda |
Scenariusz |
Claude Accursi André-Paul Antoine Ranieri Cochetti Riccardo Freda René Wheeler |
Główni aktorzy |
Gianna Maria Canale |
Firmy produkcyjne |
Lux Film (Rzym) Lux French Cinematographic Company |
Ojczyźnie |
Francja Włochy |
Uprzejmy | Peplum |
Trwanie | 91 minut |
Wyjście | 1954 |
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Arkusz techniczny i dystrybucja
Theodora, cesarzowa Bizancjum (włoski tytuł: Teodora Imperatrice di Bisanzio ) jest francusko - włoski film przez Riccardo Freda wydany w 1954 roku . To pierwszy włoski film nakręcony w Eastmancolor .
W filmie występuje Gianna Maria Canale w roli potężnej kobiety Teodory , rozdartej między obowiązkami politycznymi, małżeńskimi obowiązkami wobec męża Justinien (w tej roli Georges Marchal ) i pragnieniem emancypacji. Mimo pewnych swobód film podejmuje pewne historyczne prawdy, jak np. Wpływ polityczny Teodory na jej męża Justiniena.
Film pozostaje słynie rydwan wyścigu , który miał z tym konkurować z Fred Niblo za Ben-Hur wydany w 1925 roku.
W VI XX wieku cesarz Justynian wędruje incognito ulicami Konstantynopola , kiedy poznaje tancerkę imieniem Teodora . Uwiedziony jej urodą, oferuje jej wisiorek, ale ona znika, zabierając go ze sobą.
Wkrótce potem Theodora zostaje aresztowana. Oskarżona o kradzież, pojawia się przed trybunałem, któremu przewodniczy sam Justynian. Ten ostatni surowo ją potępia, ale Thédora udaje się uciec i schronić u jej narzeczonego Arcala, który jest kierowcą rydwanów. Zdeterminowana, by udowodnić swoją wartość, zajmuje miejsce Arcal podczas wielkiego corocznego wyścigu rydwanów między Zielonymi (przedstawicielami ludu) a Niebieskimi (przedstawicielami szlachty). Pod koniec spektakularnego wyścigu wygrała, tuż przed cesarzem Justynianem. Wkrótce potem Justinien i Theodora pobierają się.
Zostań cesarzową, młoda kobieta broni interesów ludzi. Bardzo szybko sprzeciwiła się arystokracji i generałom, wrogo nastawionym do reform, które zainspirowała Justinien. Wszystko to nie podoba się szczególnie prefektowi pretorianów Janowi z Kapadocji i Andresowi. Ci ostatni decydują się wtedy na zorganizowanie powstania ludowego, aby wszystko ułożyć na swoim miejscu.
Gianna Maria Canale była towarzyszką Riccardo Fredy , zagrała dla niego w kilkunastu filmach. Georges Marchal to francuski aktor, który grał w wielu peplumsach pod dyrekcją Marcela L'Herbiera , Carmine Gallone , Vittorio Cottafaviego czy Sergio Leone . Irène Papas występuje w jednej ze swoich pierwszych ról.
Projektant kostiumów do filmu, Veniero Colasanti, był znanym projektantem i dekoratorem, który kilka lat później dostał nominację do Oscara za najlepszą scenografię dla Le Cida . Muzykę skomponował Renzo Rossellini , brat reżysera Roberto Rosselliniego .
Film jest częściowo nakręcony w Muzeum Cywilizacji Rzymskiej i SAFA Studios w Rzymie .
Budżet jest napięty, co sprawi, że Riccardo Freda powie później: „Może właśnie to Wyler wydał na kanapki i wodę mineralną na Ben Hur ” .
Historyczna postać Théodory znał już duży ekran już kilkakrotnie w niemej epoce z Théodorą w 1909 r. W reżyserii Ernesta Marii Pasquali , Théodora w 1912 r. , Francuski film w reżyserii Henri Pouctala , oparty na sztuce Victoriena Sardou i wreszcie Théodora w 1921 w reżyserii Leopoldo Carlucciego , jeszcze po Victoriena Sardou. W 1968 roku Robert Siodmak wyreżyserował O podboju Rzymu I z Sylvą Kosciną w roli Teodory.
Ten historyczny film był prekursorem wielkiej fali włoskiej peplum, ze Spartakusem tego samego reżysera. Ale w przeciwieństwie do Spartakusa nakręconego w czerni i bieli, ten film zostanie nakręcony w kolorze. Jego duży budżet pozwolił na staranną rekonstrukcję historyczną.
Ogólnie rzecz biorąc, peplums dają tylko drugie miejsce kobietom, w przeciwieństwie do tego filmu, który śledzi życie wyemancypowanej kobiety, która nie waha się zaspokoić swojej pasji do prędkości w brutalnych i specyficznie męskich wyścigach rydwanów.
W filmach Przewodnik z Jean Tulard , to mówi: „Film wszystkim spektakularny i wykonane z mistrzostwem, co nadaje całej pracy niezaprzeczalną jakość” .
Michele Lupo ponownie wykorzysta słynny wyścig rydwanów w swoim filmie Powrót tytanów z 1963 roku .
: dokument używany jako źródło tego artykułu.