Świątynia Wenus Genetrix
| Świątynia Wenus Genitrix | ||
 Świątynia Wenus Genitrix | ||
| Miejsce budowy |
Regio VIII Forum Romanum Imperial Forum , Forum Cezara |
|
|---|---|---|
| Data budowy | 46 pne J.-C. | |
| Zamówiony przez | Juliusz Cezar | |
| Rodzaj budynku | Świątynia rzymska | |
Poniższa mapa Rzymu jest ponadczasowa.
|
||
| Informacje kontaktowe | 41°53′39″ północ, 12°29′05″ wschód | |
| Lista zabytków starożytnego Rzymu | ||
Świątynia Wenus Genetrix jest rzymska świątynia poświęcona Wenus , która jest częścią Forum Cezara, pierwszy z Imperial Forum w Rzymie .
Lokalizacja
Świątynia znajduje się na północno-zachodnim krańcu centralnego placu forum Cezara , na osi symetrii kompleksu ( patrz plan ).
Funkcjonować
Usytuowanie na forum świątyni poświęconej Wenus Genetrix, ustawionej na osi symetrii i zamykającej się z jednej strony, pozwala wychwalać rzekome boskie pochodzenie ludu Iulii, a więc pośrednio pochodzenie Cezara . Ten układ architektoniczny jest również twierdził, przez samego Cezara, gdy w przeciwieństwie do zwyczaju, on odbiera Senatowi na forum, zainstalowany w przedniej części świątyni ( pro aede Veneris Genetricis ), jak Boga żywego. Ten gest, który jasno pokazuje absolutne ambicje dyktatora, będzie dla niego wart szczególnego niepopularności wśród senatorów, aż do zamachu w Idach Marcowych 44 .
Od czasów Pliniusza Starszego świątynia pełni rolę prawdziwego muzeum, w którym znajduje się wiele dzieł sztuki, wśród których znajduje się kultowy posąg Wenus Genetrix autorstwa Arkesilaosa , współczesnego rzeźbiarza Cezara, obrazy Timomachusa z Bizancjum przedstawiające Medeę i Ajaksa oraz płatne 80 talentów Cezara, sześć dactylothecae (oszlifowanych kamieni szlachetnych), złoty posąg Kleopatry i napierśnik poświęcony przez Cezara Wenus ozdobiony „perłami Bretanii”.
Historia
antyk
Od 54 roku Cezar planuje budowę nowego forum na północ od Forum Romanum , na terenie zajmowanym już przez budynki prywatne. Zaczyna więc od wykupu ziemi za kwotę od 60 do 100 milionów sestercji . Operacja trwa długo, a prace rozpoczynają się dopiero w 51. roku . W 48 , podczas bitwy pod Farsalos między nim a Pompejuszem w kontekście wojny domowej , Cezar poświęca świątynię Wenus w zamian za zwycięstwo. Po przyznaniu mu świątynia zostaje dodana do forum. Został zainaugurowany 26 września 46 , pod koniec czterech dni triumfu, które Cezar świętował po swoim zwycięstwie pod Tapsus , gdy dzieło nie zostało ukończone. Świątynię dokończył Oktawa , po śmierci dyktatora.
Świątynia Wenus została całkowicie przebudowana za Trajana po tym, jak za czasów Domicjana rozpoczęto wykopaliska przełęczy między Kapitolem a Kwirynalem , aby zagospodarować przestrzeń niezbędną do budowy forum Trajana . Wszystkie struktury obszaru są zmienione, niektóre znikają, jak Atrium Libertatis, a inne są modyfikowane i dostosowywane do nowej topografii, jak świątynia Wenus. Ta ostatnia została ponownie zainaugurowana w 113 roku , w tym samym czasie co Kolumna Trajana . Wydaje się, że odbudowa świątyni została ukończona, ponieważ nie zachowały się żadne ślady okresu cesarskiego, w przeciwieństwie do portyków forum.
Świątynia przeszedł gruntowną odbudowę pod Dioklecjana między końcem III th i początek IV th century , został poważnie uszkodzony w pożarze Karinus w 283 . Fasada świątyni jest wypełniona ceglanym murem z pozostawieniem na wpół zajętych kolumn. Po obu stronach podium świątyni, sklepione przejścia przebite w ścianie, która rozciąga się na portyki, umożliwiają zwiedzającym krążenie po całej świątyni. W tym samym czasie przebudowano perystyl i absydę świątyni.
Pozostaje
Pozostałości świątyni zostały odkopane w tym samym czasie co reszta forum między 1930 i 1932 przez Corrado Ricci podczas prac remontowych na Via dell'Impero . Ze świątyni pozostało tylko serce podium oraz wiele fragmentów belki i kolumn pozostawionych na ziemi. Zrekonstruowano tylko trzy kolumny, a brakujące części wypełniono cegłą. Wyprostowano również odcinek belkowania odpowiadający tym trzem kolumnom.
-
Przegląd pozostałości świątyni.
-
Szczegółowo kapitele i fryz.
-
Pozostałości podium widziane z tyłu świątyni.
Opis
Na zewnątrz
Świątynia, która stoi na podium w opus caementicium w całości pokryta marmurem, jest oktostylowa , koryncka , pycnostyle i peripteral sine postico , to znaczy ma osiem kolumn korynckich z przodu i osiem po bokach, oddzielonych od każdej z nich. inne o przestrzeń równą półtora raza ich średnicy. Do pronaosu dochodzi się nie schodami frontowymi, lecz dwoma bocznymi. Przed podium znajdują się dwie miski, na których często uważano, że znajdują się wspomniane przez Owidiusza posągi Appiadów Stephanosa, ale okazuje się, że w rzeczywistości znajdowały się one w Atrium Libertatis .
Wnętrze
Kolumnada z żółtego marmuru żyłkowana czerwienią, ułożona w dwóch nałożonych na siebie rzędach, zdobi boczne ściany wewnętrzne celli . Obsługuje belkowanie , w marmuru Carrara ( marmo lunensis ), przy czym z których opaska jest ozdobiony licznymi postaciami reprezentującymi erotes , istoty związane z Wenus. W przestrzeni między kolumnami szereg nisz kryje cenne przedmioty. Wystrój wnętrza został całkowicie przerobiony w białym marmurze prokońskim i karraryjskim podczas przebudowy świątyni za Trajana . Na fryzie celli przedstawione są atrybuty głównych bogów, takie jak krater dla Bachusa , kołczan dla Diany i Apolla czy tarcza z głową Gorgona dla Minerwy . Ściany zdobią marmurowe panele, na których znajduje się dekoracja z motywami dionizyjskimi złożonymi z kiści winogron i winorośli. Na końcu celli , ze sklepionym sufitem, stoi kultowy posąg poświęcony Wenus. Ta jest utrzymywana w absydzie, która przedłuża cellę , świątynia Wenus jest jedną z pierwszych tego typu.
-
Płaskorzeźba ze świątyni przedstawiająca dwie Taurokton Erotes po obu stronach świecznika.
-
Pozostałości świątyni widziane w nocy.
Uwagi i referencje
- Współczesne źródła:
- Coarelli 2007 , s. 106.
- Coarelli 2007 , s. 108.
- Duret i Néraudeau 2001 , s. 107.
- Capitolium.org 2002 .
- Shackleton-Bailey 1965 , s. 199.
- Roth 1993 , s. 219.
- Coarelli 2007 , s. 103.
- Duret i Néraudeau 2001 , s. 104.
- Stouder 2009 , s. 177.
- Millella 2008 , s. 13.
- Millella 2008 , s. 14.
- Ungaro, Millella i Vitti 2004 , s. 15.
- Meneghini i Valenzani 2010 , s. 588.
- Coarelli 2007 , s. 107.
- Millella 2008 , s. 15.
- Millella 2008 , s. 16.
- Źródła starożytne:
- Swetoniusz , Życie Dwunastu Cezarów , Cezar, 78 , 3
- Pliniusz Starszy , Historia naturalna , VII , 39, 1
- Pliniusz Starszy , Historia naturalna , XXXVII , 5, 1
- Pliniusz Starszy , Historia naturalna , IX , 57, 1
- Cyceron , Listy do Attyka , IV , 16, 8
- Augustus , Res gestae , 20
- CIL XIV, 4543 : napis Fasti Ostiensesi
- Pliniusz Starszy , Historia naturalna , XXXVI , 33
Bibliografia
Prace ogólne
- (en) Filippo Coarelli , Rzym i okolice: przewodnik archeologiczny , University of California Press,2007, 555 pkt. ( ISBN 978-0-520-07961-8 )
- (fr) Luc Duret i Jean-Paul Néraudeau , Urbanizm i metamorfoza starożytnego Rzymu , Les Belles Lettres , coll. "Realię",2001
- (en) DR Shackleton-Bailey , Listy Cycerona do Attyka , tom. II, Cambridge University Press,1965
- (en) Leland M. Roth , Zrozumienie architektury: jej elementy, historia i znaczenie , Boulder, Westview Press,1993
- Ghislaine Stouder „ Stworzenie przestrzeni dyplomatycznej w Rzymie w epoce średniej republikański ”, Veleia , n o 26,2009
Działa na forum Cezara
- (it) Lucrezia Ungaro , Marina Milella i Massimo Vitti , Il sistema museale dei Fori Imperiali ei Mercati di Traiano ,2004
- (it) Marina Milella , Il tempio di Venere Genitrice e le novità archeologiche sul Foro di Cesare , Roma, Museo dei Fori Imperiali,2008
- (en) „ Forum Cezara ” , na Capitolium.org , Oficjalna strona Imperial Fora,czerwiec 2002(dostęp 11 listopada 2013 )
- (IT) R. Meneghini RS Valenzani „ Il Foro di Cesare: nuovi Dati da scavi e Studi recenti ” Scienze dell'Antichità , n O XVI2010
Zobacz również
Powiązane artykuły
Linki zewnętrzne
- „ Forum Cezara ” na oficjalnej stronie forów cesarskich , 26 czerwca 2002 r.
- „ Świątynia Wenus Genitrix ” na Le Plan de Rome , Uniwersytet w Caen
| Mapa forów cesarskich | |
|---|---|
|
