Świątynia Antonina i Faustyny
| Świątynia Antonina i Faustyny | ||
.jpg) Świątynia Antonina i Faustyny. | ||
| Miejsce budowy |
Regio VIII Forum Romanum Forum Romanum |
|
|---|---|---|
| Data budowy | 141 kwi J.-C. | |
| Zamówiony przez | Antoninus Pobożny | |
| Rodzaj zabudowy | Świątynia rzymska | |
Poniższa mapa Rzymu jest ponadczasowa.
|
||
| Informacje kontaktowe | 41 ° 53 ′ 32 ″ na północ, 12 ° 29 ′ 12 ″ na wschód | |
| Lista zabytków starożytnego Rzymu | ||
Świątynia Antonina i Faustyny (łac Templum Antonini i Faustinæ ) jest Roman świątynia znajduje się na północnej stronie Via Sacra przy wejściu do Forum Romanum . Wybudował go Antoninus Pius na cześć zmarłej w 141 r . Swojej ubóstwionej żony cesarzowej Faustyny . Świątynia jest poświęcona po raz drugi po śmierci i ubóstwieniu Antonina Piusa w 161 .
Lokalizacja
Świątynia jest zbudowana wzdłuż Via Sacra , na wschód od Bazyliki Aemilia , na północ od starożytnej Regii ( patrz mapa ).
Historia
antyk
Świątynia została zbudowana w 141 roku naszej ery. AD na mocy dekretu Senatu . Antonin Pius dedykuje go czci swojej zmarłej żony Faustyny, która została ubóstwiona, o czym świadczy dedykacyjny napis na architrawie ( DIVAE • FAUSTINAE • EX • S • C ). Kiedy cesarz zmarł w 161 r. , Świątynia została ponownie poświęcona, tym razem ku czci Antonina Piusa i Faustyny , za namową Marka Aureliusza . Z tej okazji na fryzie belkowania umieszczona jest pierwsza linijka inskrypcji dedykacyjnej wymieniającej imię zmarłego cesarza.
Honorowe statuetki są umieszczone w świątyni na cześć Tytusa Pomponiusza Proculus Vitrasius Pollio w 176 , od Marcus Rufus Basseus krótko po i Gallienus Salonin środek III th wieku .
Średniowiecze
Świątynia zawdzięcza względnie dobrą konserwację przekształceniu go w kościół w okresie późnego średniowiecza . Rzeczywiście, kościół San Lorenzo w Miranda jest zainstalowany w Cella świątyni podczas VII TH i VIII th wieku, ale jego istnienie jest potwierdzone dopiero od XI -tego wieku , o którym mowa w Mirabilia Urbis Romae . Ukośne ślady widoczne do dziś na trzonach kolumn zostałyby pozostawione podczas próby zburzenia portyku w celu odzyskania materiałów lub zniszczenia tego, co pozostało z pogańskiej świątyni. W momencie budowy kościoła grunt jest wyższy o około dwanaście metrów w porównaniu z dawnym poziomem, a kolumny wykonane z jednego bloku są częściowo zasypane.
Dekretem (bulla apostolska) z dnia 8 marca 1429lub 1430 r. papież Marcin V nadaje kościół Universitas Aromatorium ( Kolegium chemików i zielarzy miasta Rzymu Nobile ), któremu tym samym dekretem nadaje tytuł „Noble College”, któremu ten prywatny uniwersytet prowadził od i do dnia dzisiejszego. Dodano kaplice boczne. W 1536 roku kościół został częściowo przebudowany, aby poprawić wygląd starej świątyni, a to przed wizytą cesarza Karola V w Rzymie. Widoczny dziś kościół jest nadal przebudowywany w 1602 r. Przez architekta Orazio Torrianiego , z jedną nawą główną i nowymi kaplicami bocznymi, na poziomie podwyższonym o kilka metrów w związku z postępującym zamulaniem terenu Forum.
Era nowożytna
Wykopaliska archeologiczne są podejmowane w 1546 r. , W 1810 r., A następnie w regularnych odstępach czasu od 1876 r . Umożliwiły one oczyszczenie świątyni, która była częściowo zasypana, uniemożliwiając dostęp do kościoła przez drzwi z brązu, które otwierają się od strony Via Sacra , biorąc pod uwagę różnicę poziomów około sześciu metrów od ziemi. z pronaos i dwanaście metrów od Via Sacra i prąd wejściowy znajduje się na jego stronie lewej.
Wykopaliska odkryli w pobliżu świątyni an archaiczne nekropolię pochodz? Cy z X -go wieku pne. AD , ochrzczona Nekropolia świątyni Antonina i Faustyny .
-
Widok ogólny wschodniej części Forum ze świątynią Antonina i Faustyny po prawej stronie.
-
Świątynia w 1860 roku , poziom przyziemia odpowiada poziomowi brązowych drzwi kościoła.
-
Świątynia w XVIII -tego wieku na grawerowanie Piranesiego .
Pozostaje
Dziś zachowały się wszystkie kolumny pronaosów . Oprócz śladów pozostawionych przez liny na bębnach można zobaczyć Christian celownik grafitti na najstarszym z IV th wieku i reprezentacją Herkulesa i nemejski Lion , z zastrzeżeniem inspirowane posągi, które miały znaleźć się w pobliżu. Starożytną klatkę schodową zastąpiono nowszą konstrukcją ceglaną. Wewnątrz kościoła można zobaczyć ślady ścian celli w peperinie . Fryz i opaska z belkowania zostały częściowo przetrwały, ale bardzo niewielu ślady gzymsu pozostają.
Opis
Architektura zewnętrzna
Świątynia stoi na dużym podium wykonanym z bloków tufu . Ceglany ołtarz pokryty marmurem jest zbudowany pośrodku schodów, które łączą pronaos z Via Sacra .
Świątynia jest sześciokątnym prostylem z dwiema bocznymi kolumnami i filarami zaangażowanymi w zewnętrzną ścianę celli, które są pokryte białymi marmurowymi płytami. Kolumny korynckie są z marmuru Cipolin i mają 17 metrów wysokości i 1,5 metra średnicy u podstawy. Kapitele z białego marmuru wspierają również belkowanie z białego marmuru. Fryz zdobią motywy roślinne, gryfy i instrumenty ofiarne. Grzbiet frontonu ozdobiony jest kwadrygą, podczas gdy Zwycięstwa stoją pod każdym kątem.
Rejestracja
Napis dedykacyjny podzielony jest na dwie części. Pierwsza linia, dodana później, jest wyryta na fryzie świątyni. Druga linia, ale pierwsza, która została wpisana, jest wyryta na architrawie . Możemy przeczytać:
|
DIVO • ANTONINO • ET DIVAE • FAVSTINAE • EX • S • C |
| „[Świątynia została zbudowana na cześć] Bożego Antoninus Bożego Faustyny zarządzeniem Senatu ( S • C do senatus-consultum ). " |
Wnętrze
Cella , zbudowany z peperin bloki ułożone w Quadratum opus , domy kolosalne posągi cesarza i jego żony, tylko fragmenty, które zostały znalezione.
-
Świątynia widziana z Forum Romanum .
-
Świątynia widziana z przodu.
-
Szczegół belkowania z różnymi motywami.
Uwagi i odniesienia
- Współczesne źródła:
- Kardos 2003 , str. 17.
- Coarelli 2007 , s. 93.
- Platner Ashby 1929 , str. 14.
- Platner i Ashby 1929 , s. 13.
- Coarelli 2007 , s. 92.
- Coarelli 2007 , s. 92-93.
- Platner Ashby 1929 , str. 13-14.
- Inne nowoczesne źródła:
- Christian Hülsen, Le Chiese di Roma nel Medio Evo , Olschki, Florencja, 1927
- Filippo Titi, Descrizione delle Pitture, Sculture e Architetture esposte in Roma , 1763
Bibliografia
Prace ogólne
- Luc Duret i Jean-Paul Néraudau , Urbanistyka i metamorfoza starożytnego Rzymu , Les Belles Lettres , wyd. "Rzeczywistość",2001
- (en) Samuel Ball Platner i Thomas Ashby , A topograficzny słownik starożytnego Rzymu , Londyn, Oxford University Press ,1929, 608 str.
- Marie-José Kardos , Lexicon of Roman topography: Topography of Rome II , Éditions L'Harmattan ,2003, 392, str.
- (en) Filippo Coarelli , Rzym i okolice: przewodnik archeologiczny , University of California Press ,2007, 555 s. ( ISBN 978-0-520-07961-8 , czytaj online )
Działa na świątyni
- (it) A. Cassatella , „Antonini divi et Faustinae divae templum” , w Eva Margareta Steinby (red.), Lexicon Topographicum Urbis Romae: Volume Primo A - C , Edizioni Quasar,1993, 480 pkt. ( ISBN 88-7097-019-1 ) , str. 47
- (it) Patrizio Pensabene , »Programmi decorativi e architettura del tempio di Antonino e Faustina al Foro Romano« , w: Lidiano Bacchielli i Margherita Bonanno Aravantinos, Scritti di antichità in memoria di Sandro Stucchi: la Cirenaica, la Grecia e l'Oriente mediterraneo , „L'Erma” autorstwa Bretschneidera,1996, 360 s. , s. 239-270
