| Narodziny |
20 grudnia 1895 Manhattan |
|---|---|
| Śmierć |
17 lipca 1985(w wieku 89 lat) Old Lyme |
| Narodowość | amerykański |
| Trening |
Radcliffe College Harvard University |
| Szkoła / tradycja | Ontologia stawania się ( filozofia procesu ) |
| Główne zainteresowania | Filozofia umysłu , estetyka |
| Niezwykłe pomysły | symbole dyskursywne i niedyskursywne |
| Podstawowe prace | Filozofia w nowym kluczu |
| Wpływem |
Ernst Cassirer Alfred North Whitehead |
| Pod wpływem | Bernard Lonergan , Howard Gardner , Clifford Geertz , Neoconcret |
| Małżonka | William L. Langer ( w ) (od1921) |
| Nagrody |
Connecticut Hall of Fame dla kobiet ( w ), członek American Academy of Arts and Sciences |
Susanne Katherina Langer (ur. Susanne Katherina Knauth) 20 grudnia 1895 r. W Nowym Jorku i zmarła 17 lipca 1985 r. W Old Lyme to amerykańska filozofka , pisarka i pedagog powszechnie znana ze swoich teorii dotyczących wpływu sztuki na umysł. Susanne Langer jest jedną z pierwszych kobiet, które podjęły karierę akademicką w dziedzinie filozofii i pierwszą kobietą, która została uznana przez opinię publiczną za amerykańską filozofkę. Najbardziej znana jest ze swojej pracy Philosophy in a New Key , opublikowanej w 1942 roku. W 1960 roku została uznana za stypendystę Amerykańskiej Akademii Sztuk i Nauk .
Urodziła się jako Susanne Katherina Knauth. Wychowała się na zachodnim Manhattanie w Nowym Jorku . Była córką prawnika Antonio Knautha i Else Uhlich, obojga imigrantów z Niemiec . Chociaż urodziła się na ziemi amerykańskiej, jej językiem ojczystym był niemiecki , którym mówiła w domu. Zachowa swój akcent do końca swoich dni.
Została całkowicie wystawiona na kreatywność i sztukę , przede wszystkim poprzez muzykę . Uczyła się gry na wiolonczeli i fortepianie, i grała na wiolonczeli przez całe życie.
Jako dziecko Susanne Langer uwielbiała recytować dzieła wielkich poetów, a także tradycyjne rymowanki dla dzieci. To wzbudziło jej zamiłowanie do czytania i pisania. Często pisała własne wiersze i opowiadania, by bawić młodsze rodzeństwo. Jego miłość do natury zaczęła się podczas wakacji spędzonych z rodziną w ich domku nad jeziorem George .
Poślubiła William Leonard Langer, kolejny Harvard studenta w 1921 roku iw tym samym roku kontynuowali naukę w Wiedniu , Austria . Mieli dwóch synów i wrócili do Cambridge , Massachusetts, ostatecznie rozwiedli się w 1942 roku. Zmarła 17 lipca 1985 roku w Old Lyme , Connecticut, po ukończeniu trzeciego tomu jej największego eseju Mind an essay on human .
Kiedy rozpoczęła naukę, uczęszczała do Veltin School , prywatnej szkoły na Manhattanie , która była przeznaczona tylko dla dziewcząt. Uczniowie uczyli się francuskiego , plastyki , fizyki , astronomii i filozofii , ale ona też miała prywatne lekcje w domu. W 1916 roku Susanne zapisała się do Radcliffe College . Ukończyła studia w 1920 r. I kontynuowała studia magisterskie z filozofii na Harvardzie , gdzie uzyskała tytuł magistra w 1924 r., A doktorat w 1926 r. W latach 1927–1942 była profesorem filozofii w Radcliffe. University of Delaware i przez pięć lat na Uniwersytecie Columbia od 1945 do 1950. od 1954 do 1962 roku wykładał w Connecticut College. Wykładała również filozofię na University of Michigan , New York University , Northwestern University , Ohio University w Smith College w Vassar College , University of Washington i Wellesley College .
Na twórczość Langera duży wpływ mieli filozofowie Ernst Cassirer i Alfred North Whitehead . Whitehead, z pochodzenia Anglik, był profesorem matematyki i filozofii oraz jednym z profesorów Langera w Radcliffe . To on wprowadził go w historię myśli ludzkiej, początki współczesnego świata i współczesnej filozofii . Pomógł jej ukształtować jej spojrzenie na te różne tematy, które przedstawiła w swoim pierwszym tekście, The Practice of Philosophy . Przez całą swoją karierę Whitehead nadal wywierała wpływ na swoją interpretację złożonego świata myśli ludzkiej, co doprowadziło ją do podążania ścieżką filozoficzną.
Podzielała przekonanie Whiteheada, by wyjść poza granice badań naukowych. Uważał, że wraz z nowo odkrytą myślą i ideami, które zapoczątkowały współczesną erę nauki i filozofii, pojawi się szansa na odrodzenie twórczości filozoficznej. Następnie poświęciła filozofię w nowym kluczu „Alfredowi North Whiteheadowi, mojemu wspaniałemu przyjacielowi i nauczycielowi”.
Postacią, która szczególnie wpłynęła na Suzanne Langer w jej twórczości, jest niemiecki filozof Ernst Cassirer , neokantianista, który studiował teorie symbolizacji. Miał duży wpływ na idee Langera w Filozofii w nowym kluczu , gdzie stwierdziła, że tworzenie symboli jest podstawową działalnością sztuki , mitu , rytuału , nauk ścisłych , matematyki i filozofii . Powiedziała: „To osobliwy fakt, że każdy większy postęp myślowy, każdy nowy pomysł składający się na tę erę, wypływa z nowego rodzaju symbolicznej transformacji”. Opierając się na opinii Cassirera, twierdziła, że teoria sztuki powinna być niezależna od teorii umysłu.
Filozofia Langera skupia się na badaniu umysłu i jego zdolności do nadawania sensu wszystkiemu oraz postrzegania wielu rzeczy w jednym. W jednym z jego pierwszych głównych dzieł Filozofia w nowym kluczu rozwinął się dziś powszechny pogląd, że mamy ludzką potrzebę nadawania sensu wszystkiemu wokół nas. Rozpoczynając od krytyki pozytywizmu , praca jest uważana za badanie myśli ludzkiej, obejmujące teorię semantyczną poprzez filozofię muzyki, aby lepiej zarysować teorię wszystkich dziedzin artystycznych. Według Langera ludzki umysł „nieustannie dąży do przekształcania docierających do nas danych w symbole” czyniąc z nich „niewyczerpane źródło mniej lub bardziej spontanicznych pomysłów”. Rozróżnienie dokonane przez Langera między dyskursywnością a prezentacją symboli jest jednym z najbardziej znanych. To, co nazywa symbolizacją dyskursywną, nadaje nowe znaczenie elementom (nie tylko słowom), które pierwotnie miały znaczenie stałe i niezmienne. Druga symbolizacja działa niezależnie na elementach, które również zostały pierwotnie ustalone. Ta druga forma symbolizacji nie może być rozumiana jako proces, który stopniowo nadawałby nowe znaczenie elementowi w izolacji, niezależnie od kontekstu, w jakim się znajduje. Na przykład element użyty w obrazie, który miałby określone znaczenie, może mieć zupełnie inne znaczenie w innym obrazie. Podobnie nuta w kompozycji nie ma ustalonego znaczenia. Langer uważał, że symbolizm jest zwornikiem filozofii, ponieważ podkreślał całą ludzką wiedzę, a także jej zdolność rozumienia. Podobnie jak Ernst Cassirer wierzyła, że tym, co odróżnia człowieka od zwierząt, jest właśnie umiejętność wykuwania i posługiwania się symbolami. Podczas gdy całe życie zwierzęcia jest zdominowane przez uczucia, wręcz przeciwnie, ludzkie uczucia są skażone koncepcjami, symbolami i słowami. Zwierzęta po prostu reagują na bodźce, ale ludzka reakcja na bodziec jest znacznie bardziej złożona. Ten sposób myślenia jest również połączony z komunikacją symboliczną, która bada społeczności zwierząt, aby lepiej zrozumieć, w jaki sposób komunikacja symboliczna może wpływać na zachowanie członków grupy ludzkiej.
„Zdolność dostrzegania i rozumienia symboli, to znaczy postrzeganie znaczenia nadanego wszystkiemu jako impertynenckiego poza określonym kontekstem, jest największą psychiczną cechą człowieka. Oznacza to, że posiadamy zdolność abstrakcji, nieświadomą i spontaniczną, która trwa bez końca w ludzkim umyśle: zdolność rozpoznawania koncepcji w każdej sytuacji, której doświadczamy, i układania tej koncepcji tak, aby była `` istotna w niniejsza sprawa. Takie jest prawdziwe znaczenie koncepcji Arystotelesa, który uważa człowieka za „racjonalne zwierzę” ”
- Susanne Langer, Filozofia w nowym kluczu , s. 58
Pod koniec swojego życia Langer doszedł do przekonania, że decydującym działaniem całej jego pracy jest stworzenie nauki i psychologii opartej na życiu ducha. Jego najnowsza książka: Mind: An Essay on Human Feeling stanowi szczyt tej próby, opiera się na trzech tomach badań i ankiet dotyczących pełnego zestawu ludzkich cech oraz na tekstach naukowych.
Jego pragnienie zbadania tematu „umysłu i jego relacji do sztuki” wynikało z teorii, że dzieła sztuki są reprezentacjami ludzkich odczuć i ekspresji.
To skłoniło Susanne Langer do opracowania biologicznej teorii uczuć, która wyjaśnia, że „uczucie” jest zasadniczo biologiczną koncepcją, którą można powiązać z genetyką ewolucyjną. W swoim eseju Umysł Susanne idzie o krok dalej i stara się połączyć początek ewolucji człowieka z tym, jak dziś postrzegamy ducha. Wyjaśnia, że wczesne organizmy ulegały rafinacji poprzez dobór naturalny , w którym określone zachowania i funkcje zostały ukształtowane, aby przetrwać. Według niej organy ludzkiego ciała pracują w określonym rytmie, a rytmy te muszą ze sobą współpracować, aby utrzymać organizm przy życiu. Następnie wyjaśnia, że ten rozwój był początkiem struktury ośrodkowego układu nerwowego, który uważa za serce interakcji poznawczych u ludzi.
Jej praca nad symboliką i znaczeniem doprowadziła ją do skojarzenia ze współczesną retoryką, choć jej wpływ w tej dziedzinie jest dyskusyjny. Langer uważa, że używanie symboli jest „epistemiczną jednością społeczności”, sugerując, że cała wiedza o społeczności jest uzyskiwana i budowana dzięki dzieleniu się systemami symboli obecnymi w danej kulturze. Jego wizja języka i dialogu może sugerować, że język nie tylko umożliwia komunikację, ale także umożliwia produkcję symboli, za pomocą których ludzie tworzą własną rzeczywistość. Ta perspektywa wypływa z twierdzenia Langera, że „język jest nieodłącznym elementem myśli, wyobraźni, a nawet naszych sposobów postrzegania”.
Według Arabelli Lyon, profesor Uniwersytetu Stanowego w Nowym Jorku , Susanne Langer uważa, że znaczenie wyłania się z relacji między społecznością, jej dyskursem a jednostką. Arabella Lyon sugeruje, że prace Langera można postrzegać jako zaprzeczenie tradycyjnych teorii porównawczych Arystotelesa , ponieważ jej dyskurs kształtuje się poprzez dzielenie się doświadczeniami zmysłowymi między mówcą a słuchaczem, a nie poprzez logikę, jak sam filozof. Jego epistemiczny pogląd na symbolikę i język, który dalej bada motywację mówców, wpływowe aspekty języka, które mają wpływ na ludzi oraz relacje między mówcą a społecznością, często znajduje odzwierciedlenie w aspektach współczesnych badań retorycznych.
Suzanne Langer nie jest znaną filozofką, ale jej twórczość wywarła duży wpływ na jej czasy i nadal wywiera wpływ. Jako jedna z pierwszych kobiet-filozofek, jej twórczość stała się inspiracją dla wielu kobiet w poszukiwaniu przyszłości filozofii i innych pokrewnych dziedzin. Jego twórcza strona powiązań sztuki i estetyki z ludzkim umysłem była rewolucyjna jak na tamte czasy i wywołała wielkie zainteresowanie złożonością ludzkiej świadomości. Choć jego twórczość nie jest dziś często cytowana przez filozofów , jego teorie dotyczące symbolicznej aktywności przedstawiania są częścią „ zbiorowej nieświadomości ”, w której filozofia i psychologia spotykają się z antropologią .
Susanne Langer jest wymieniona jako Suzanne Langer na postumencie instalacji feministycznej artystki Judy Chicago The Dinner Party .
Pracuje
Artykuły